Πολυ εξαιρετικα και εντελως αφιερωμενο...
Η τάξη της αριθμητικής
"Σχεδόν ντρέπομαι", είπε η Σίσυ Τζουπ διστακτικά. "Αλλά σήμερα, για παράδειγμα, ο κύριος Μπνιξτοπαιδόπουλος μας εξηγούσε κάτι για την φυσική ευημερία."
"Μάλλον εθνική εννοούσε", παρατήρησε η Λουίζα.
"Α, ναι. Αλλά, το ίδιο δεν είναι;" ρώτησε ντροπαλά η Σίσυ.
"Αφού αυτός είπε εθνική, καλύτερα να το λες και συ έτσι", απάντησε η Λουίζα, με το στεγνό και αποστασιοποιημένο της ύφος.
"Εθνική ευημερία. Και είπε:Τώρα,αυτή η τάξη είναι ένα έθνος. Και σ' αυτό το έθνος υπάρχουν 50.000.000 σε χρήμα. Δεν είναι πλούσιο αυτό το έθνος; Κορίτσι υπαριθμόν 20, δεν είναι πλούσιο αυτό το έθνος, και δεν βρίσκεσαι σε κράτος που ευημερεί;"
"Και συ τι απάντησες;", ρώτησε η Λουίζα.
"Δεσποινίς Λουίζα, είπα ότι δεν ήξερα, ότι νομίζω ότι δεν μπορώ να γνωρίζω αν ήταν πλούσιο έθνος ή όχι, εκτός και αν γνώριζα ποιος είχε τα λεφτά, και αν μου ανήκαν κάποια απ' αυτά. Αλλά αυτό δεν είχε καμμία σχέση. Δεν ήταν στα νούμερα, καθόλου", είπε η Σίσυ, σκουπίζοντας τα μάτια της.
"Έκανες μεγάλο λάθος", παρατήρησε η Λουίζα.
"Ναι, δεσποινίς Λουίζα, το ξέρω τώρα ότι ήταν λάθος. Μετά ο κύριος Μπνιξτοπαιδόπουλος είπε ότι θα με ξαναεξέταζε. Και είπε:Αυτή η τάξη είναι μια μεγάλη πόλη, και μέσα της ζουν ένα εκατομμύριο κάτοικοι, και μόνο 25 πεθαίνουν από την πείνα στους δρόμους κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Τι παρατηρείς για αυτή την αναλογία; Και εγώ παρατήρησα-δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτε καλύτερο-ότι νομίζω ότι πρέπει να είναι το ίδιο δύσκολο για αυτούς που πεθαίνουν από την πείνα, είτε οι υπόλοιποι είναι ένα εκατομμύριο, είτε είναι ένα δισεκατομμύριο. Και αυτό λάθος ήταν."
"Φυσικά ήταν."
Charles Dickens, Σκληροί καιροί, 1854.