Το ερώτημα όμως είναι τι κάνουμε εμείς γι’ αυτό βρε παιδιά.
Αποστασιοποιούμεθα λυπημένοι λέγοντας κρίμα στα δάση, κρίμα στις ψυχές που χάθηκαν, κρίμα στις περιουσίες που χάθηκαν...
Ε και;;;; Τι κάνουμε από κει και πέρα; Πως βοηθάμε την κατάσταση; Απλά δεν την βοηθάμε, συνεχίζουμε στωικά για τον όλεθρο λέγοντας ίσως... «Είμαστε τυχεροί που δεν θα δούμε εμείς τις μελλοντικές καταστροφές, αλίμονο στις άλλες γενιές...» Και μετά αλλάζουμε θέμα.... Πολύ ωραία...Το λύσαμε το πρόβλημα...
Ίσως δεν είμαστε όλοι τόσο γενναίοι όπως ο συνάνθρωπός μας που μας κάλεσε σ’ αυτό το thread, για να πάμε εκεί κάτω με το μπουκάλι το νερό να πέσουμε στην φωτιά για τα δάση. Όμως αν αδρανούμε είναι σαν να αποδεχόμαστε αυτά που συμβαίνουν. Δεν φτάνει να φωνάζουμε νοερά και αγανακτισμένα «θάνατος στους κοπρίτες που καταστρέφουν την ζωή...» Κάτι πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Κάτι που να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα στους ΕΔΩ υπεύθυνους του οικοσυστήματος.
Δεν θα πολιτικοποιήσω το κείμενο αυτό που γράφω διότι δεν πιστεύω πλέον στα Ελληνικά κόμματα.
Όμως θα σας πω τι άκουσα στο ραδιόφωνο πριν ένα μήνα ένα όμορφο πρωινό του Ιούλη πίνοντας τον καφέ μου... Για μένα όμορφο, γιατί κάποιοι άλλοι στην Πελοπόννησο έχαναν τα σπίτια τους, τα ζώα τους και την ζωή τους...
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ψηφίστηκε στην Βουλή των Ελλήνων η κατάργηση του σώματος της Ελληνικής Αγροφυλακής καθώς επίσης και των μονάδων δασοπυρόσβεσης. Έτσι πάψαμε να έχουμε αυτόν τον φουκαρά τον αγροφύλακα που γύρναγε όλη την ώρα μέσα στα δάση και τουλάχιστον εγώ αναρωτιόμουνα «τι διάολο κάνει αυτός εδώ...Τα χωράφια είναι στην θέση τους...». Τώρα κατάλαβα τι έκανε εκεί μέσα… Αν το προσέξατε πριν το 90 αν και υπήρχαν πυρκαγιές ποτέ δεν φτάσαμε σε τέτοια καταστροφικά νούμερα...
Γιατί άραγε....
Όσο για τα σώματα δασοπυρόσβεσης.... Ε, τι να τα κάνουμε αυτά... Αφού έχουμε τους ήρωες (δεν τους ειρωνεύομαι...) της πυροσβεστικής υπηρεσίας στην Αθήνα και τις άλλες μεγαλουπόλεις...
Έτσι αν τώρα πιάσει κάποια καλή φωτιά, μετά από κάποιες ώρες φτάνει και ο «άσπρος σίφουνας» να καθαρίσει τί; Τα ακαθάριστα πλέον... Και έρχεται τέλος και ο πρωθυπουργός μας και λεει στους φίλους μας τους Ρώσους.... Στείλτε μας βοήθεια γιατί χανόμαστε. Και φυσικά την πληρώνουμε αυτήν την βοήθεια με κάποια εκατομύρια ευρώ την ώρα (ναι καλά τα διαβάσατε).
Αν εσείς αυτήν την θεωρείτε πολιτική, συγνώμη αλλά για μένα δεν είναι...
Αγαπητοί φίλοι, ίσως είναι η πιο κατάλληλη ώρα να δώσουμε αυτό το ηχηρό μήνυμα στους πραγματικά υπεύθυνους. Τα άπληστα καθάρματα που προκαλούν τις φωτιές πάντα θα υπάρχουν εφόσον ζούμε στην πολιτισμένη Ευρώπη. (Σε κάποια Αραβία ίσως θα τους πέταγαν μέσα στην φωτιά...Οπότε οι υπόλοιποι ίσως θα το σκεφτόντουσαν καλύτερα...).
Οι εκλογές φτάσανε στο κατώφλι του σπιτιού μας. Ήλθε η ώρα της δικής μας φωνής.
Αυτό να ζητήσετε από όλους αυτούς τους πολιτικούς που θα σας πάρουν στο τηλέφωνο προεκλογικά για να ζητήσουν την στήριξή σας... Απαιτήστε ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΖΩΗΣ. Κάποτε θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ότι Πολιτική δεν είναι μόνο «γκλαμουριά» και χρήμα. Είναι και μία ιερή υποχρέωση προς τον λαό που τον έχουν χεσμένο...
Αυτό να σκεφτείτε και εσείς την ώρα που θα ετοιμάζεστε να ρίξετε την ψήφο σας μέσα στην κάλπη... Και να είστε αμείλικτοι...
>
