Το 10-15% των ενεργειακών της αναγκών για τουλάχιστον 20 χρόνια εκτιμάται ότι μπορεί να καλύψει η Ελλάδα μόνο από την αξιοποίηση των ποσοτήτων πετρελαίου που βρίσκονται στο υπέδαφος της Δυτικής Ελλάδας. Οι γεωλογικές έρευνες που έχουν γίνει τα προηγούμενα χρόνια δείχνουν ότι το υπέδαφος της Ελλάδας είναι πλούσιο σε υδρογονάνθρακες: Άθως, Καβάλα, Ήπειρος, Αιτωλοακαρνανία και Πελοπόννησος. Ωστόσο, εδώ και 14 χρόνια έχει μπει «φρένο» στις ερευνητικές γεωτρήσεις για νέα κοιτάσματα. Συμφέροντα ή προκλητικά απάθεια του κράτους;
Όπως τονίζει στη Voria.gr η πρόεδρος της Επιτροπής Υδρογονανθράκων του Ινστιτούτου Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ) και τέως πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου (ΔΕΠ), Τερέζα Φωκιανού, η Ελλάδα είναι πετρελαιοπιθανή (μεγάλη πιθανότητα εύρεσης υδρογονανθράκων) περιοχή, αλλά παράλληλα είναι και η λιγότερη ερευνημένη περιοχή της Μεσογείου, αν όχι της Ευρώπης. Η ίδια υποστηρίζει ότι τα αποθέματα υδρογονανθράκων (πετρέλαιο - φυσικό αέριο) της Ελλάδας ανέρχονται σε πολύ μεγάλες ποσότητες.
«Είναι κρίμα να βρισκόμαστε σε αυτή τη γεωγραφική θέση, σε ένα κεντρικό σημείο μεταξύ Ανατολής και Δύσης, και να μην επιχειρούμε την εξόρυξη πετρελαίου τόσο για να το διοχετεύσουμε στις αγορές όσο και για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Η χώρα εξαρτάται 100% (400.000 βαρέλια) από τις εισαγωγές και μάλιστα μόνο για το 2005, με την τιμή του βαρελιού να διαπραγματεύεται στα 25 δολάρια και όχι στα σημερινά επίπεδα, η εισαγωγή πετρελαίου της χώρας επί του ελλείμματος του εμπορικού της ισοζυγίου ήταν στο 25%», υπογραμμίζει.
Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι μέχρι και το 1995, οπότε και γίνονταν έρευνες, σε σύνολο 161 ερευνητικών γεωτρήσεων, αριθμός ο οποίος κρίνεται ως πολύ μικρός και καθόλου ικανοποιητικός, βρέθηκαν τρία κοιτάσματα τα οποία κρίθηκαν ικανοποιητικά και δύο που κρίθηκαν ως οριακά εκμεταλλεύσιμα.
Τα τρία κοιτάσματα είναι: α) του Πρίνου, από το οποίο ήδη έχουν αντληθεί 120 εκατ. βαρέλια πετρέλαιο και συνεχίζεται η εκμετάλλευσή του (οι εκτιμήσεις έκαναν λόγο για 60 εκατ. βαρέλια) β) της Νότιας Καβάλας, ένα κοίτασμα πλούσιο σε φυσικό αέριο και γ) του Βόρειου Πρίνου, στο οποίο έγινε η γεώτρηση και ανακτήθηκε ο μέγιστος αριθμός βαρελιών, που ανέρχεται σε 5 εκατομμύρια. Σημειώνεται ότι αυτή τη στιγμή γίνεται γεώτρηση στο πεδίο «Ε», στη θαλάσσια περιοχή του Πρίνου, η οποία αναμένεται να διπλασιάσει την παραγωγή πετρελαίου της Kavala Oil, που πραγματοποιεί την άντληση πετρελαίου στην περιοχή.
Αναφορικά με τα δύο κοιτάσματα που κρίθηκαν οριακά, το πρώτο είναι της Επανομής, απ’ όπου υπολογίζεται ότι είναι ανακτήσιμα 300 εκατ. κυβικά μέτρα φυσικό αέριο και το οποίο δεν αξιοποιήθηκε το 1995 λόγω αντιδράσεων από μέλη οικολογικών οργανώσεων. Για το δεύτερο, που βρίσκεται στο Κατάκολο Αχαΐας, υπολογιζόταν να δώσει 10-12 εκατ. βαρέλια φυσικό αέριο, αλλά δεν έγινε καμία κίνηση σε αυτή την κατεύθυνση.
Ποια τα πιθανά κοιτάσματα
Σχετικά με την παραφιλολογία (και μη) που αναπτύσσεται κατά καιρούς στη χώρα μας για λοιπά γνωστά κοιτάσματα πετρελαίου, η επιστήμονας διευκρινίζει ότι:
- Σχετικά με το κοίτασμα του Μπάμπουρα Θάσου, για το οποίο έχει ειπωθεί πως είναι πολύ μεγάλο, η κ. Φωκιανού υποστηρίζει ότι έχει μελετηθεί και κριθεί ως μη οικονομικά εκμεταλλεύσιμο, αν και υπάρχει η πιθανότητα να υφίστανται ποσότητες πετρελαίου σε περιοχές περιμετρικά, στις οποίες δεν έγινε έρευνα.
- Στα δύο κοιτάσματα σε Άθω και Αγίασμα Καβάλας, παρότι από τις πρώτες έρευνες υπάρχουν πιθανότητες να υπάρχει «μαύρος χρυσός» γεωλογικά, είναι κάτι που θα το δείξει μια ενδεχόμενη γεώτρηση.
- Οι πέντε γεωτρήσεις που έγιναν στη Δυτική Ελλάδα (δύο στην Πελοπόννησο, δύο στην Αιτωλοακαρνανία και μία στα Ιωάννινα) από ιδιωτικές εταιρίες έδωσαν πολύ καλές ενδείξεις για ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων. Επίσης σημειώνει ότι στη συγκεκριμένη περιοχή η άντληση πετρελαίου δεν θα επέφερε προβλήματα με τις γειτονικές χώρες (Ιταλία-Αλβανία), αντίθετα με ότι συμβαίνει στο Αιγαίο και τις πιέσεις που πιθανότατα ασκεί η Τουρκία.
- Πολύ ενθαρρυντικές είναι οι ενδείξεις για ύπαρξη ικανοποιητικών ποσοτήτων πετρελαίου στη θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης, αλλά τονίζεται ότι η συγκεκριμένη ζώνη δεν έχει καθοριστεί αν είναι της Ελλάδος ή της Λιβύης. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να συσταθεί αμέσως ένας φορέας, για να διαπραγματευτεί την κυριότητα της περιοχής με το Αφρικανικό κράτος.
