Νέα

Περικλής Κοροβέσης

  • Μέλος που άνοιξε το νήμα kappa_fi
  • Ημερομηνία ανοίγματος
  • Απαντήσεις 34
  • Εμφανίσεις 3K
  • Tagged users Καμία
  • Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)

kappa_fi

Μέλος
Εγγρ.
30 Ιουν 2018
Μηνύματα
1.745
Like
281
Πόντοι
36
[size=16pt]Έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας Περικλής Κοροβέσης[/size]

https://[URL unfurl="true"]www.lifo.gr/uploads/image/1617576/pethtane_periklis_korovesis_123.png.jpg[/img[/URL]]

Ο συγγραφέας, ακτιβιστής και πολιτικός Περικλής Κοροβέσης πέθανε σε ηλικία 79 ετών

Ο Έλληνας λογοτέχνης, ποιητής, ακτιβιστής και πολιτικός της αριστεράς είχε γεννηθεί το 1941 στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας. Σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Ρολάν Μπαρτ και παρακολούθησε μαθήματα των Πιερ Βιντάλ-Νακέ, Μαρσέλ Ντετιέν, Κορνήλιου Καστοριάδη και άλλων στο Παρίσι. Μετείχε από μικρή ηλικία στο κίνημα της αριστεράς και επί χούντας φυλακίστηκε και εξορίστηκε.

Το πρώτο και πιο γνωστό του βιβλίο είναι οι Ανθρωποφύλακες (1969), όπου περιγράφονται τα βασανιστήρια στα οποία προέβαινε η Χούντα των Συνταγματαρχών, αποτυπώνοντας και την προσωπική του εμπειρία. Αρχικά κυκλοφόρησε κρυφά, αλλά αργότερα μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες.

Έκτοτε δημοσίευσε και άλλα βιβλία, όπως η Αριστερή Ανακύκλωση, οι Παράπλευρες καθημερινές απώλειες, οι Γυναίκες ευσεβείς του πάθους, Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική, Στο κέντρο του περιθωρίου και άλλα. Εκτός από πεζά, συνέγραψε και θεατρικά έργα (π.χ Tango Bar), αλλά και παιδικά. Εργάστηκε ως αρθρογράφος στις εφημερίδες Ελευθεροτυπία, Η Εποχή και στην Εφημερίδα των Συντακτών ενώ συνεργάστηκε και με διάφορα περιοδικά, πολιτικά ή λογοτεχνικά, όπως η Γαλέρα.

«[tt]Χρειαζόμαστε, καταρχάς, πιστεύω, έναν νέο Διαφωτισμό. Γιατί με τον σκοταδισμό δεν τελειώσαμε ακόμα, παραμονεύει πάντα στους διαδρόμους της εξουσίας, στον λαϊκισμό και στα τηλεοπτικά παράθυρα[/tt]», έλεγε σε παλιότερη συνέντευξή του στην LiFO.

Το 1998 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων, με το συνδυασμό του Λέοντα Αυδή (ΚΚΕ) και αργότερα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο ξεκίνημα του. Το 2007 εκλέχθηκε στην Α΄περιφέρεια Αθηνών και μετείχε στη Διαρκή Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής που ήταν μέλος της Διπλωματικής Αντιπροσωπείας για τη φιλία και συνεργασία με τα κοινοβούλια της Γεωργίας, Νότιας Αφρικής και Σουηδίας. Το 2009 αποχώρησε από το κόμμα.

«[tt]Δεν είμαι πολιτικός. Είμαι καταρχάς κοινωνικός ακτιβιστής. Στην πολιτική αρένα είχα βγει για το «μπούγιο», για να ενισχύσω την Αριστερά. Εκλέχτηκα βουλευτής το 2009 (με τον ΣΥΡΙΖΑ), ξοδεύοντας μόλις 150 ευρώ. Είχαν πάθει πλάκα οι συνάδελφοι! Δεν είναι, ξέρεις, τόσο η ιδεολογική αναφορά όσο το ενδιαφέρον για το κοινό καλό που είναι, ταυτόχρονα, ατομικό. Δίνω προτεραιότητα στη δράση «από τα κάτω», με όλη την υπομονή και την επιμονή που απαιτεί. Όταν δεν γράφω ή μελετώ, πηγαίνω σε συζητήσεις, ομιλίες, καλέσματα... Ευαισθητοποιούμαι, βέβαια, ιδιαίτερα σε θέματα φυλακών, κρατουμένων και αστυνομικής βίας[/tt]», έλεγε τον Απρίλιο του 2014 στη LiFO.

«[tt]Είμαι φτωχός σε υλικά αγαθά, πλούσιος όμως πολύ σε εμπειρίες. Έζησα ανοιχτά, ελεύθερα, σύμφωνα με τις επιθυμίες μου, δίχως εξαναγκασμούς και συμβιβασμούς. Ήμουν πάντα με την Εύα, που δεν δέχτηκε τον μισό Παράδεισο που της δόθηκε αλλά τον διεκδίκησε ολόκληρο, γι' αυτό και δάγκωσε το Απαγορευμένο Μήλο – το θέμα του επόμενου βιβλίου μου. Χάρηκα το διάβασμα, τη γραφή, τον έρωτα, τη δράση, τη δημιουργία. Ταξίδεψα, ξενιτεύτηκα, έκανα δύο γάμους κι έναν γιο, ζω είκοσι χρόνια τώρα αγαπημένα με την τελευταία σύντροφό μου, τη Μαρία, με την οποία δεν παντρευτήκαμε για να μη χρειαστεί να χωρίσουμε! Τελώ σε έναν διαρκή ενθουσιασμό. Μπορώ να πω, λοιπόν, ότι ναι, την ευχαριστήθηκα τη ζωή μου. Και ότι, τουλάχιστον, δεν θα πεθάνω ηλίθιος[/tt]».

[URL unfurl="true"]https://www.lifo.gr/now/culture/277959/efyge-apo-ti-zoi-o-syggrafeas-periklis-korovesis[/URL]
 

litafade

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
23 Ιουλ 2019
Μηνύματα
395
Κριτικές
8
Like
619
Πόντοι
301
Άκρως ενδιαφέρουσα η ζωή του. Νομίζω του αξίζει να ακουστεί σήμερα ένα ποίημα που είχε γράψει για τον θάνατο.

 

tramountana

Σεβαστός
Εγγρ.
2 Φεβ 2010
Μηνύματα
76.754
Κριτικές
2
Like
2.724
Πόντοι
1.306
Θεός σχωρέστον μέγας οινόφλυγας ο μακαρίτης...
 

Luka Bazuka

Σπουδαίος
Εγγρ.
29 Δεκ 2018
Μηνύματα
5.339
Κριτικές
1
Like
6.340
Πόντοι
2.356
R.I.P. το βιβλιο Ανθρωποφυλακες ειναι συγκλονιστικο!
 
OP
OP
kappa_fi

kappa_fi

Μέλος
Εγγρ.
30 Ιουν 2018
Μηνύματα
1.745
Like
281
Πόντοι
36
[size=16pt]Οι «Ανθρωποφύλακες» καταγράφουν την αιωνιότητα του κακού[/size]

oi_22anthropofylakes22_toy_perikli_korovesi-inexarchiagr_0.jpg



[tt]→Υπάρχει κάτι που είναι υψηλότερο αγαθό από την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Η αξιοπρέπεια είναι εγγενώς αναπαλλοτρίωτη. Αυτό είναι η κληρονομιά της πολιτικής νεωτερικότητας, τα αυτονόητα της οποίας καλούμαστε να διαφυλάξουμε. Αυτό λένε οι «Ανθρωποφύλακες» και για τον λόγο αυτό είναι αναπόδραστα επίκαιροι[/tt]

Του Δημήτρη Χριστόπουλου

Διαβάζοντας πάλι το βιβλίο νομίζω ότι δύο πράγματα είναι αυτά που μου έρχονται: η αιωνιότητα του κακού και η κοινοτοπία του. Με όσους λένε ότι «από την Ιστορία πρέπει να μαθαίνουμε». Εγώ λέω ότι αυτό είναι αδύνατο: από την Ιστορία δεν μαθαίνουμε, όσο κι αν προσπαθούμε ή αν πρέπει. Διότι αν μαθαίναμε από την Ιστορία τότε η ανθρωπότητα θα είχε σταματήσει τα λάθη και θα ζούσαμε καλύτερα, αλλά, όπως όλοι ξέρουμε, αυτό δεν συμβαίνει. Τουναντίον μάλιστα. Οι Ανθρωποφύλακες δείχνουν την αιωνιότητα του κακού. Φυσικά, η θέση αυτή θέλει διαβαθμίσεις τις οποίες θα προσπαθήσω να κάνω στη συνέχεια.

Μέσα στις πολλές συγκλονιστικές στιγμές που περιγράφει το βιβλίο, θα κρατήσω μια, που κατά την άποψή μου είναι πράγματι «όλα τα λεφτά». Είναι στον Επίλογο, εκεί που ο Γκραβαρίτης λέει στον Κοροβέση χαιρετώντας τον:

«“Πάνε όλα αυτά, περάσανε, τώρα είμαστε φίλοι”. [tt]Δεν φταίει αυτός, τι να σου κάνει υπάλληλος είναι, έχει γυναίκα με δύο παιδιά. Τι νομίζω πως παίρνει; Πενταροδεκάρες. Υστερα από 20 χρόνια υπηρεσίας δεν μπορεί να πάρει ένα δεύτερο πουκάμισο. Κι αυτός προλετάριος είναι που τον εκμεταλλεύονται οι άλλοι. Βγάζει όλη τη δουλειά αυτός και τελικά ο Καραπαναγιώτης παίρνει τους βαθμούς[/tt]» (σ.111).

Ανθρωπάκια
Η κοινοτοπία του κακού: τα κτήνη ως ανθρωπάκια. Τα ανθρωπάκια ως κτήνη. Παππάς, Μιχαλολιάκος καταδικάζουν τη βία και τον ναζισμό μετά βδελυγμίας στον εισαγγελέα για να τη γλιτώσουν. Η αιωνιότητα: όσο πιο εξουσιαστικά αυταρχικές είναι οι κοινωνίες τόσο περισσότερο εκτίθενται στον κίνδυνο της απανθρωπιάς και του σαδισμού. Προσοχή εδώ, οι παραλληλισμοί και οι συνειρμοί είναι ολισθηροί. Οι «Ανθρωποφύλακες» είναι μια απάντηση σε αυτούς που ελαφρά τη καρδία μας λένε σήμερα πως «η χούντα δεν τελείωσε το ΄73». Αλήθεια; Ας διαβάσουν τι γίνονταν ως συστηματική πρακτική μέχρι το ΄73 στους «Ανθρωποφύλακες»…

Μέσα στην κρίση, πληθαίνουν οι ρητορικές καταχρήσεις, υποταγμένες απολύτως στο θυμικό της αγανάκτησης αλλά και υπαγορευμένες συχνά από την πολιτική σπέκουλα. Οι όροι, όμως, έχουν τη σημασία τους. Η ένταση με την οποία χρησιμοποιούνται, επίσης. Για τον λόγο αυτό, χρειάζεται πάντα να κάνουμε οικονομία δυνάμεων στις λέξεις και τα νοήματα. Ακούω με απορία, λ.χ., κάποιους να παρομοιάζουν σήμερα την κατάσταση με την «Κατοχή». Μα ξεχνάνε πως η Ελλάδα κυβερνάται από κόμματα που ψήφισε η πλειοψηφία των Ελλήνων; Η νέο-αποικιακή διακυβέρνηση των μνημονίων δεν είναι κατοχή. Είναι άλλο πράγμα. Ακούω πως «δεν έχουμε δημοκρατία, έχουμε χούντα». Φυσικά και έχουμε δημοκρατία· το ερώτημα είναι τι δημοκρατία έχουμε. Εχουμε μια δημοκρατία που εκφυλίζεται. Μια διαρκώς εκφυλιζόμενη δημοκρατία, διότι πάντα υπάρχει το χειρότερο και για τον λόγο αυτό το επίθετο «εκφυλισμένη» παραπέμπει σε πεπερασμένες διαδικασίες ενώ το «εκφυλιζόμενη» σε μια επιτέλεση. Ομως το ουσιαστικό είναι «δημοκρατία». Ακόμη τουλάχιστον. Αν δεν μας αρέσει, δεν έχουμε παρά να αλλάξουμε κυβέρνηση.

Όσο πιο εξουσιαστικές και αυταρχικές συνάμα είναι οι κοινωνίες, τόσο περισσότερο εκθέτουν τους ισχυρούς τους στον πειρασμό του σαδισμού με κάθε τρόπο. Δεν είναι όλοι οι τρόποι ίδιοι όμως και αυτό πρέπει να το θυμόμαστε. Αλλη η ηθική απαξία του κοινωνικού σαδισμού του Αδωνι Γεωργιάδη, που λέει με το γνωστό ανεκδιήγητο ύφος ότι δεν θέλει να αφήσει τον Τόμσεν να χρεωθεί τις απολύσεις διότι αυτός της έκανε μόνος του, άλλη του Καραπαναγιώτη που μανιωδώς χτυπούσε τα πέλματα του Κοροβέση ώσπου να σταματήσει λαχανιασμένος. Υπάρχει κακό και κακό. Χειρότερο. Αυτό το λέω κοιτώντας προς δύο αφελείς κατευθύνσεις: αυτούς για τους οποίους μίλησα πριν -που παρομοιάζουν με χούντα τη σήμερον- αλλά και αυτούς που θέλουν να αποσπάσουν δηλώσεις νομιμοφροσύνης για καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται. Φυσικά, δεν νομίζω να υπάρχει νοήμων άνθρωπος να του αρέσει η βία, αλλά από την άλλη, δεν νομίζω να υπάρχει επίσης νοήμων άνθρωπος να μη διαβαθμίζει τη βία με βάση την ένταση και την αιτία της, δεδομένα που ρυθμίζουν την απαξία της και, σε τελευταία ανάλυση, την ίδια την ένταση της ποινής. Απλά πράγματα. Αν οι κοινωνίες μας τιμωρούσαν τη βία με την ίδια ένταση αδιαβάθμητα, όπως μας ζητάνε σήμερα οι καθεστωτικοί οργανικοί διανοούμενοι, θα οδηγούμασταν σε έναν κοινωνικό παραλογισμό και νομικό ολοκληρωτισμό καθώς κάθε βίαιη πράξη θα τιμωρούνταν ομοίως. Ομως, φυσικά το ποινικό δίκαιο, ορθώς, άλλα προβλέπει.

Η εξουσία όσο δεν αποσπά συναινέσεις τόσο ολισθαίνει προς έναν ακοινώνητο κυνισμό. Και αυτός ο κυνισμός είναι κοινός, είτε φοράει γραβάτα είτε πηλήκιο. Είτε και τα δύο. Ο κυνισμός όμως αυτός είναι κοντόθωρος, διότι οι καιροί αλλάζουν… Και αυτό δεν το βλέπει συχνά η εξουσία και την πατάει. Δεν μαθαίνει από την ιστορία, από την ιστορία της, όσο κι αν προσπαθεί. Το αυτό ισχύει και για εκείνον που υφίσταται την εξουσία και την αποζητεί διεκδικώντας. Οι καιροί αλλάζουν για όλους. Ο Μάνεσης -το λέω συχνά- αρέσκονταν να μας θυμίζει πώς ο Μακιαβέλι εικονοποιούσε την κυριαρχία: ως Κένταυρο, μισός κτήνος, μισός άνθρωπος. Η σαδιστική εξουσία είναι ένας παραμορφωμένος κένταυρος. Ενα κτηνώδες α-λογο, με μικρό κεφάλι, μικρό νου. Η αιωνιότητα του κακού είναι και η ακατέργαστη βλακεία του.

Και έρχομαι έτσι στο δεύτερο σημείο: η κοινοτοπία του κακού. Μεγάλα εγκλήματα από μικρούς ανθρώπους. Από ασυναίσθητους ανθρώπους, τιποτένιους. Φυσικά υπάρχουν και τα αμετανόητα κτήνη, αλλά οι μεγάλες δουλειές γίνονται από μικρούς. Από αυτούς, που όταν αλλάζουν οι καιροί δικαιώνονται καθώς, όπως λέει ο ασφαλίτης στον κρατούμενο Κοροβέση: «ο έξυπνος άνθρωπος στη Μόσχα είναι GPU. O έξυπνος άνθρωπος στην Ουάσιγκτον CIA. »(σ. 86). Αυτοί οι άνθρωποι. Αυτοί βασάνιζαν τότε. Αυτά είναι τα κωλόπαιδα – Βρετανοί και Αμερικάνοι στρατιώτες – που βιάζουν και χτυπούν on camera στο Ιρακ. Αυτό είναι το Αμπου Γκράιμπ.

Ενώ φυσικά, οι βασανιστές έχουν ποινική ευθύνη για το έγκλημά τους, στην πράξη είμαστε ανήμπορος μπροστά στην κοινοτοπία τους. Την κοινοτοπία δεν μπορείς να τιμωρήσεις στην ολότητά της, διότι μετά θα κάνεις μια κοινωνία που θα τιμωρεί το μισό εαυτό της οπότε θα είναι σε διαρκή πόλεμο. Αρα, τι κάνουμε;

Υψηλότερο αγαθό
Δεν βλέπω τίποτε καλύτερο και τίποτε περισσότερο συνάμα από το να θυμόμαστε και να εκπαιδεύουμε τον εαυτό μας ότι υπάρχει κάτι που είναι υψηλότερο αγαθό από την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Διότι, in extremis, στον πόλεμο π.χ., η ζωή αφαιρείται κι αυτή. Η αξιοπρέπεια είναι εγγενώς αναπαλλοτρίωτη. Αυτό είναι η κληρονομιά της πολιτικής νεωτερικότητας, τα αυτονόητα της οποίας καλούμαστε σήμερα να διαφυλάξουμε. Αυτό λένε οι «Ανθρωποφύλακες» και για το λόγο αυτό είναι αναπόδραστα επίκαιροι.

Στον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δεν δοκιμάζεται όμως μόνο η κοινοτοπία του αντιπάλου, αλλά κατ΄ εξοχήν η δικιά μας. Κυρίως, όταν εμείς είμαστε οι ισχυροί, σε ό,τι επίπεδο συνομολογείται η σχέση ισχύος: στην οικογένεια, στην εργασία, στην πολιτική. Επειδή εδώ σήμερα μιλάμε για πολιτική, κλείνω λέγοντας ότι πέρα από τον σαδισμό του αντιπάλου, τη διάλυση και την οδύνη που αυτός έχει σπείρει, έχουμε ακόμη έναν εχθρό που δεν πρέπει να ξεχνάμε: τα δικά μας στραβά. Διότι αν χάσουμε από τον ισχυρότερο αντίπαλο, τουλάχιστον πάμε μαχόμενοι. Αν χάσουμε όμως από τον ανίσχυρο κοινότοπο εαυτό μας, τότε πάμε άκλαυτοι.

Μαχόμενοι κιόλας έχουμε και μια ελπίδα να νικήσουμε.

Ευχαριστούμε Περικλή.



 
OP
OP
kappa_fi

kappa_fi

Μέλος
Εγγρ.
30 Ιουν 2018
Μηνύματα
1.745
Like
281
Πόντοι
36
Θεός σχωρέστον μέγας οινόφλυγας ο μακαρίτης...

Κι ο Διονύσιος Σολωμός πέθανε αγάμητος (κυριολεκτικά παρθένος) και αλκοολικός μέχρι θανάτου: πριν το τέλος της ζωής του έπινε σκέτο οινόπνευμα.
 

tramountana

Σεβαστός
Εγγρ.
2 Φεβ 2010
Μηνύματα
76.754
Κριτικές
2
Like
2.724
Πόντοι
1.306
Κι ο Διονύσιος Σολωμός πέθανε αγάμητος (κυριολεκτικά παρθένος) και αλκοολικός μέχρι θανάτου: πριν το τέλος της ζωής του έπινε σκέτο οινόπνευμα.

εεε βεβαια συγκρίσιμο μέγεθος ο Κοροβέσης...
 
OP
OP
kappa_fi

kappa_fi

Μέλος
Εγγρ.
30 Ιουν 2018
Μηνύματα
1.745
Like
281
Πόντοι
36
«[tt]Το όνομα "Κοροβέσης" είναι από τα πρώτα που θυμόνταν οι παλαίμαχοι Γάλλοι αγωνιστές που έρχονταν διαρκώς σε αποστολές παρατήρησης στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της εφταετίας προς υπεράσπιση των αγωνιστών εναντίον του καθεστώτος των συνταγματαρχών. Αυτη την εμπειρία κομίζω από τα χρόνια που πέρασα στην προεδρία της FIDH - International Federation for Human Rights.

Αν υπάρχουν κάποια πρόσωπα που κατ'όνομα δικαιούνται εξέχον μερίδιο στον αγώνα για τη διεθνή απομόνωση της χούντας στα πρώτα πολύ δύσκολα χρόνια της, σε αυτά ανήκει ο Περικλής Κοροβέσης, με την κατάθεσή του στο Συμβούλιο της Ευρώπης και τη Διεθνή Αμνηστία
[/tt].»

από τη σημερινή ανάρτηση του Δημήτρη Χριστόπουλου στα κοινωνικά δίκτυα

 

Συνημμένα

  • safe_image.jpg
    safe_image.jpg
    34,7 KB · Εμφανίσεις: 19
OP
OP
kappa_fi

kappa_fi

Μέλος
Εγγρ.
30 Ιουν 2018
Μηνύματα
1.745
Like
281
Πόντοι
36
"[tt]Η δολοφονία του Ζακ είναι μια ακτινογραφία της ελληνικής κοινωνίας. Είναι η νοοτροπία μιας κοινωνίας που έχει κάνει πολλά τέτοια εγκλήματα. Κι αν ο Ζακ δεν είχε την τύχη να ανήκει σε μια μαχητική ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, η δολοφονία του θα πέρναγε απαρατήρητη. Θα πέρναγε η εκδοχή της αστυνομίας και όλη αυτή θα είχαν ως αλήθεια.

Δεν υπάρχει εξουσία από τη στιγμή που συγκροτείται η ανθρωπότητα, που να μη στηρίζεται σε διακρίσεις. Ο διαφορετικός είναι μη άνθρωπος. Στο σημείο που το διαφορετικό δεν αποκτήσει λόγο, δύναμη, μαχητικότητα και δεν συγκροτηθεί, είμαστε όλοι υποψήφιοι Ζακηδες
[/tt]."

Περικλής Κοροβέσης

https://[URL unfurl="true"]www.in.gr/wp-content/uploads/2019/09/ZAK-KOSTO.jpg[/img[/URL]]

[MEDIA=facebook]https://www.facebook.com/justice4ZakZackie/posts/802131003646581[/MEDIA]
 
OP
OP
kappa_fi

kappa_fi

Μέλος
Εγγρ.
30 Ιουν 2018
Μηνύματα
1.745
Like
281
Πόντοι
36
εεε βεβαια συγκρίσιμο μέγεθος ο Κοροβέσης...

Όχι, δεν μιλάμε για "μεγέθη" αλλά για ποιότητες, οι οποίες εντάσσονται σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο κι ως εκ τούτου αποτιμάται ανάλογα η βαρύτητα της παρουσίας, της δράσης και της επιρροής τους.
 
OP
OP
kappa_fi

kappa_fi

Μέλος
Εγγρ.
30 Ιουν 2018
Μηνύματα
1.745
Like
281
Πόντοι
36
[size=16pt]Πάντα γελαστοί και γελασμένοι: Ένας αποχαιρετισμός στον Περικλή[/size]

https://[URL unfurl="true"]www.koutipandoras.gr/sites/default/files/styles/article_large/public/kouti/imagegrid/2017/06/26/595125c31dc524f47e8b4579.jpg?itok=ruwS9NJ7[/img[/URL]]

[...]

Έτσι, λοιπόν, ο Περικλής ήταν και θα παραμείνει αιώνια μία τις πιο επιδραστικές μορφές της Αριστεράς και του ριζοσπαστικού κινήματος. Βασανίστηκε άγρια στη Χούντα, έφυγε από τη χώρα, έγραψε τους «Ανθρωποφύλακες», μαθεύτηκε και μεταφράστηκε παντού, μύησε και τους πιο αμύητους και συνειδητά εγώ-κοιτάω-μόνο-τη-δουλειά-μου στη φρίκη των βασανιστηρίων, έδωσε φωνή στους χιλιάδες βασανισμένους αγωνιστές. Χρειάζεται τίποτα άλλο; Κι όμως, αυτό ήταν μόνο η αρχή.

Ο Περικλής συνέδεσε τη ζωή του με τα κινήματα, υπήρξε η φωνή και η πένα της πιο αδέσμευτης και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Γιατί; Γιατί δεν υποτασσόταν σε καμιά κομματική γραμμή, δεν έκανε εκπτώσεις στις απόψεις του, ασκούσε ανελέητη κριτική στη γραφειοκρατία και τη μονολιθικότητα της πολιτικής εξουσίας των παραδοσιακών κομμάτων της αριστεράς, εντοπίζοντας το πρόβλημα στη γέννησή του (λενινισμός, κόμμα νέου τύπου, πειθαρχία κλπ). Μιλούσε για την οικολογία, την άμεση δημοκρατία, τα κινήματα αλληλεγγύης των από κάτω, τα δικαιώματα των κρατουμένων. Λαϊκή φιγούρα των πιο κακοφωτισμένων και αποπνιχτικών καφενείων, εκεί που η ζωή βιώνεται δύσκολα και με πάθος, με αγωνία και με εντυπωσιακές εξιστορήσεις. Κουβαλούσε τη σοφία της αγνής λαϊκότητας, έδινε φωνή στα πιο γνήσια δημοκρατικά ένστικτα, εξυμνούσε τον έρωτα και τη ζωή. Με τσιγάρο, Jameson και τη μελαγχολική γοητεία του, συνάρπαζε το κοινό των ακροάσεών του σαν λαϊκός παραμυθάς.

[...]

[URL unfurl="true"]https://www.babylonia.gr/2020/04/11/panta-gelastoi-kai-gelasmenoi-enas-apochairetismos-ston-perikli/[/URL]
 

yakuza old boy

Σπουδαίος
Εγγρ.
16 Νοε 2019
Μηνύματα
6.016
Κριτικές
23
Like
7.614
Πόντοι
3.346
απο κορονοιο πηγε?
 

geoMan

Ανώτερος
Εγγρ.
24 Μαΐ 2009
Μηνύματα
27.884
Κριτικές
16
Like
14.707
Πόντοι
6.515
αριστερος ηταν?  που τον διορισανε?  :think:
 
OP
OP
kappa_fi

kappa_fi

Μέλος
Εγγρ.
30 Ιουν 2018
Μηνύματα
1.745
Like
281
Πόντοι
36
Μια φορά αντιστασιακός για πάντα αντιστασιακός...

Αντιστασιακός στη Χούντα, Αντιστασιακός στη Δημοκρατία...

QSmU5Bx.jpg


Άμα φεύγεις χορτάτος άνθρωπος στο νου, στην καρδιά, στις επιθυμίες, στα βιώματα, οι ανάγκες για κάθε είδους ταυτότητες μένουν στο περιθώριο για να καλυφθούν από όσους μετά μανίας τις αναζητούν.
Ο Περικλής ήταν και έφυγε πλήρης βιωμάτων.

Θα είναι πολύ δύσκολο να μιλήσουμε για τον Περικλή πολιτικά. Για έναν άνθρωπο που ήταν πολιτικό ζώον, και τούτο διότι  έδωσε άλλο χαρακτήρα στην πολιτική, αυτός ο "κονσιλιέρε" του κινήματος.
Τον θυμό και τα συνοφρυωμένα φρύδια του αγωνιστή τα αντικατέστησε ο Περικλής με τη χαρά και τη λάμψη, την ηδονή και το χιούμορ, προαναγγέλλοντας ένα χαρούμενο πρόταγμα. Γιατί αν δεν είναι πρόταγμα χαράς θα είναι πρόταγμα κατάθλιψης.

Ήξεραν όλοι ότι ο Περικλής ήταν άνθρωπος της εμπειρίας, του ανοιχτού, αυτής της γιορτής χωρίς αρχή και τέλος -που λέει κι ο δικός μας- και αυτός ήταν ο λόγος που όχι μόνο ήταν αποδεκτός από όλους αλλά και διπλά αλληλέγγυος  και  συμμέτοχος.
Το πρόσωπο του Περικλή έγινε ευρύτατα γνωστό σαν ηλεκτρική εκκένωση - ίσως από τα ηλεκτροσόκ των βασανιστών του. Είτε δίπλα στον υπέροχο Αυδή είτε δίπλα στον Συνασπισμό, κατόρθωνε να εκλέγεται αλλά και να παραιτείται, ενώ θα μπορούσε να ζήσει και να πεθάνει σαν βουλευτής. Αλλά δεν το ήθελε αυτό, όπως υποδηλώνει και η φωτογραφία.
Όπως όμως και να 'χουν τα πράγματα και επειδή το κράτος έχει συνέχεια, ήταν πάντα ο Περικλής στο στόχαστρο των βασανιστών του σαν ύποπτος ηγέτης της 17Ν...

Άπειρες εκδηλώσεις λόγου, αλληλεγγύης, στοχασμού έχουμε κάνει  με τον Περικλή στο Nosotros είτε ως Βαβυλωνία είτε ως Αντιεξουσιαστική Κίνηση στην Αθήνα, στην Κομοτηνή, σε όλη την Ελλάδα. Ήταν πάντα σε ετοιμότητα και ακούραστος.

Σίγουρα έχουμε μάθει πολλά από τον Περικλή και του ευχόμαστε το μεγάλο σύννεφο της επανάστασης  να τον ταξιδεύει από την Αθήνα στα βουνά του Μεξικού και πάνω από τη Λακαντόνα και παντού όπου υπάρχουν οι σπίθες μιας νέας προοπτικής.
Σύντροφε Περικλή, εβίβα και καλό ταξίδι από τους φίλους σου!

Περιοδικό Βαβυλωνία - Babylonia Journal
 

Stories

Νέο!

Stories

Top Bottom