Βέβαια στην εποχή μας αυτό θεωρήτε καλό, όμως δεν είναι έτσι.
Η αμμεση σχέση αγοραστη-πωλητή (πχ. στα σοκάκια του Καιρου, που χλευάζεις) είναι η επικοινωνία και απλότητα των δύο μερών. Πουλάω τόσο-δείνω τόσα, πουλάω τόσο-αυτά έχω κλπ
Η ιεροτελεστία της οικονομικής πράξης-συνδιαλλαγής, το "μυρισμα" του άλλου, η καλληψη των βιοποριστηκών αναγκών (η κατοικία ειναι ανάγκη) όπως και η εργασία (η κατασκευή-εμπόριο ειναι εργασία)και των δύο.
Και κυρίος η επαφή με το προιον, όχι τα χαρτία των μετοχών.
Οι γονείς μου αγόρασαν με πολλες στερήσεις, με μετρητά και ένα μικρό ΄δανειο. Κάνανε παζάρια με τον εργολάβο και στο τέλος και οι δύο μείνανε ευχαριστημένοι (φιλική -πελατιακή σχέση, παλία υπηρχε) και φυσικά ξαναγόρασαν από τον ίδιο εργολάβο.
Οι παλαιοί εργολάβοι, αν και αμόρφοτοι οι περισσότεροι ξέρανε- νοιόθαν και τον κόπο - μοχθο του πελάτη τους, αλλα και τον δικό τους.
Βάζαν γραμμάτια που όμως τα κρατούσαν αυτοί, δεν τα πούλαγαν, και αν ο πελάτης ειχε πρόβλημα δεν τρέχανε να του το πάρουν.
Κανένας γνωστός μου δεν κατέφυγε σε τοκογλύφο για την αγορά σπιτιού, οι τοκογλύφοι ήταν για άλλες καταστάσεις εκτατες ή για εμπορικό αλλησβερίση.
Όσο για το χρηματιστήριο γενικά ειναι τόσο "άηλο" μη απτό, που μόνο οι απατεώνες επιβιόνουν τελικά.
;;;;
αυτό και μόνο το επιβεβαιόνει
