Παζάρι για νέο διαμέρισμα με κατασκευαστή γίνεται;

[Finder]

Προτεινω παιδια να μην ριξουμε το επιπεδο της συζητησης στα επιπεδα που επιθυμουν οι 2 γνωστοι χρηστες...
Υπαρχουν σ'αυτο το φορουμ συναδελφοι και μη που θα μπορουσαν να πουν πολυ ενδιαφεροντα πραγματα, αλλα επιλεγουν την αποχη και δεν εχουν και αδικο...

Η αγορα των ακινητων ειναι αληθεια οτι ειναι "φουσκωμενη", από την αλλη ομως, εχουμε γραψει γυρω στις 100 φορες, οτι το προβλημα ειναι "χωροταξικο" (ελλειψη διαθεσιμης γης και κατα συνεπεια τιμες των οικοπεδων στα αστρα).
Επισης, ειναι γεγονος, οτι η αγορα ακινητων στην Ελλαδα εχει εντελως διαφορετικα χαρακτηριστικα με αυτη των ΗΠΑ.

Παρ'ολα αυτα, ειναι λογικο να υπαρξει καποια πτωση των τιμων, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ στα μη προνομιουχα ακινητα και ιδιαιτερα στις περιοχες οπου υπαρχει υπερπροσφορα ακινητων.
Απλα τα πραγματα.

 

[Finder]

Απόψε δεν θα ασχοληθώ με τα απούλητα σας.
Μόλις έπεστρεψα  από την οικία του Εθνικού Σταρ, όπου για μία ακόμη φορά του συμπαραστάθηκα στις δύσκολες στιγμές του.
Στην επιστροφή σας σκεφτόμουνα φίλοι εργολάβοι, όταν θα σας μπούνε τα απούλητα στον κώλο, θα είστε όλοι σαν τον Εθνικό Σταρ;

Φιλε trikarde, επειδη εχω αρχισει να σε συμπαθω πολυ (ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΩ ΕΙΡΩΝΙΚΑ), θελω να σου κανω μια ερωτηση:

Στο παρελθον, ειχες μηπως καποιο "προσωπικο" (σεξουαλικης φυσεως ή μη) προβλημα με κατασκευαστη πολυκατοικιων?

 

[axaxouxas]

Με τα μυαλα που δειχνεις να εχεις, μια ζωη στο νοικι θα εισαι..

Τα επιτοκια θα πεσουν συντομα αλλο 0,5 %..Και θα ανεβασω κι'αλλο τις τιμες..

Τ Ρ Ε Χ Α.....!!!!!!

ΛΑΘΟΣ !!!!

Παιρνω 2 νοικια ΗΔΗ !!!!

 

[axaxouxas]

Να ρωτησω κατι τωρα σοβαρα ....

Εχουμε απτα στοιχεια του κατα ποσον τοις εκατο εχουν
διολισθησει οι τιμες ακινητων στην Αμερικη μεσουσης της κρισης ?

ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΟ ΜΙΛΑΩ ....

μην απαντησουν οι γνωστοι κατασκευαστες ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ......
(Δεν εχω τιποτα μαζι σας απλα θεωρω οτι αποπροσανατολιζετε το θρεντ προς οφελος σας)

 

[Finder]

μην απαντησουν οι γνωστοι κατασκευαστες ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ......

Γιατι το γραφεις ετσι "υποτιμητικα"  "ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ!!!" ?

Θα επρεπε να ξερεις οτι στον χωρο, εκτος απο τον μπαρμπα-Γιαννη και την κυρα-Μαρια που ΞΑΦΝΙΚΑ εγιναν οπως λες "κατασκευαστες ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ", υπαρχουν και ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ σοβαροι ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ, με σπουδες σοβαρες, μαστερ κτλ., οι οποιοι κανουν πολυ σοβαρα τη δουλεια τους.
Μακαρι η παρουσα κριση να ξεκαθαρισει τα πραγματα και να πεταξει εξω απο την αγορα τους "τυχαιους".

 

Να ρωτησω κατι τωρα σοβαρα ....

Εχουμε απτα στοιχεια του κατα ποσον τοις εκατο εχουν
διολισθησει οι τιμες ακινητων στην Αμερικη μεσουσης της κρισης ?

ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΟ ΜΙΛΑΩ ....

μην απαντησουν οι γνωστοι κατασκευαστες ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ ......
(Δεν εχω τιποτα μαζι σας απλα θεωρω οτι αποπροσανατολιζετε το θρεντ προς οφελος σας)

αρχηγε η κατασταση ειναι εντελως τραγικη..
εχτες εβλεπα στην νετ τον εξαντα του αυγεροπουλου για την σχετικη κριση της κτηματαγορας των ηπα..
στο ρεζουμε τα στοιχεια που παρεθετε ηταν συγκλονιστικα..
το συνολο των παραγωγων που επαιζαν τα κορακια διεθνως ειναι 8 τρις δολλαρια..
η μεχρι τωρα ψωλια ειναι μονο το 1 τρις που ισουται παρακαλω με το 4% του αεπ ολων των χωρων του πλανητη..
τα διεθνη founds που μυριστηκαν την δουλεια νωρις,πουλησαν οσο-οσο & στραφηκαν στην αγορα τροφιμων με αποτελεσμα την αυξηση τους διεθνως κατα +46% με τις γνωστες συνεπειες στην τσεπη ολων μας & δη στα τριτοκοσμικα κρατη οπου πραγματικα σκοτωνονται για ενα πιατο φαι..
οπως ανετα μπορεις να καταλαβεις η στεγαστικη αγορα στις ηπα εχει καταρρευσει..
ποσοστα διολισθησης δεν μπορω να σου δωσω αλλα οταν μεχρι τωρα εχουν χασει το σπιτι τους 1 εκατομμυριο αμερικανοι,φανταζομαι οτι θα υπαρχουν σπιτια που πραγματικα μπορεις να αγορασεις για ενα κομματι ψωμι..που ομως & με ποια λογικη???

 

Εξαντας

Ο εφιαλτης των δανειων..

Εισαγωγη..

Το νέο ντοκιμαντέρ του Εξάντα «Ο Εφιάλτης των Δανείων», είναι ένα «οικονομικό θρίλερ», ή καλύτερα, μια κοινωνική ταινία τρόμου, περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Μέσα από τις θλιβερές ιστορίες ανθρώπων που χάνουν τα σπίτια τους εξαιτίας της άγριας επιδρομής των τραπεζών, αναδεικνύεται η περίφημη «κρίση των στεγαστικών δανείων» στην οποία έχει βυθιστεί η Αμερικανική οικονομία, προκαλώντας τεράστιες ζημιές σε παγκόσμιο επίπεδο. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι αποκαλύπτεται η ίδια η λογική της σύγχρονης παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και οι «κρυφοί μηχανισμοί της». Με άλλα λόγια, το νέο μοντέλο που βρήκε η αγορά χρήματος για να βγάζει χρήματα, από το τίποτα!

Η Αμερικανική οικονομία, περνάει σήμερα μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις της ιστορίας της. Τράπεζες καταρρέουν και οικονομικοί κολοσσοί χρεοκοπούν, συμπαρασύροντας στη δίνη όλες τις αγορές του κόσμου.

Πάνω από ένα εκατομμύριο Αμερικανοί πολίτες έχουν ήδη χάσει τα σπίτια τους σε όλη τη χώρα. Το ένα στα 538 νοικοκυριά βρίσκεται σε διαδικασία κατάσχεσης. Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν εκατομμύρια Αμερικανοί, πρόκειται να βρεθούν στο δρόμο.

Στο Κλίβελαντ του Οχάιο η κατάσταση είναι δραματική. Ολόκληρες περιοχές έχουν ερημώσει σαν να πέρασε τυφώνας. Χιλιάδες σπίτια στέκουν άδεια σαν φαντάσματα, κατεστραμμένα από επιτήδειους που ξήλωσαν ότι υπήρχε (ακόμα και τις σωληνώσεις), μόλις οι οικογένειες που ζούσαν εκεί εκδιώχθηκαν.

Ο σερίφης Ντέιβ Ρόου πετάει κάθε μέρα τουλάχιστον 10 οικογένειες στον δρόμο. «Μου έχουν τύχει πολλές περιπτώσεις εξώσεων, που λυπήθηκα τους ανθρώπους», λέει. «Μου έτυχαν περιπτώσεις εξώσεων άλλων αστυνομικών, έπρεπε να διώξω πυροσβέστες, μου έτυχαν και ηλικιωμένοι άνθρωποι που δεν ήξεραν καθόλου γιατί τους διώχνανε έχοντας πέσει θύματα του ληστρικού δανεισμού. Και πιστέψτε με, είναι σκληρό! Αισθάνεσαι άσχημα, αλλά πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου!»

Λέγοντας αυτά ο Σερίφης Ρόου, φτάνει στο σπίτι της Κάρεν. Μιας μέσης Αμερικανίδας που μαζί με τον άντρα της τον Μάικλ αγόρασαν το σπίτι τους το 1972. Πρόσφατα πήραν ένα δάνειο 145.000 δολαρίων για να το ανακαινίσουν. Τα πράγματα όμως πήγαν στραβά. Ο Μάικλ απολύθηκε από την δουλειά του, η Κάρεν αρρώστησε και σταμάτησε να δουλεύει. Το σπίτι όπου έζησαν για 36 ολόκληρα χρόνια κατάσχεται από την τράπεζα. «Λοιπόν, εντάξει, αν είναι να έρθει εδώ ο σερίφης με το όπλο του, τότε σίγουρα θα είμαι εδώ. Αυτά είναι ακόμα τα πράγματά μου, ακόμα και αν λένε ότι το σπίτι μου τους ανήκει! Αλλά μου κλέψανε το σπίτι μου! Δεν τους ανήκει!» λέει η Κάρεν συντετριμμένη.
«Αν είναι να μου κλέψουν το σπίτι, θα πρέπει να πληρώσουν για αυτό, θα πρέπει να πληρώσουν»

Η κρίση απλώθηκε σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Νεβάδα, Καλιφόρνια, Φλόριντα, ενώ δεν άργησε να αγγίξει ακόμη και τη «μητρόπολη του κόσμου», τη Νέα Υόρκη. Ο Ρόν που καθαρίζει σπίτια μετά από φόνους ή αυτοκτονίες τρέχει να προλάβει. «Οι αυτοκτονίες μας έχουν αυξηθεί πολύ», λέει. Συνήθως βρίσκουμε γράμματα που εξηγούν τους λόγους - οι οποίοι είναι συνήθως οικονομικοί - καθώς και δεκάδες λογαριασμούς που έχουν να πληρωθούν μήνες.» 

Οι αγοραστές χάνουν τα σπίτια τους καθώς δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα στεγαστικά δάνεια που είχαν πάρει. Τους τα παίρνουν οι τράπεζες οι οποίες όμως δεν μπορούν να τα πουλήσουν καθώς η αγορά έχει καταστραφεί. Ήταν αυτές που έδωσαν δάνεια «με 0% προκαταβολή και 100% χρηματοδότηση», «χωρίς έλεγχο εισοδήματος, χωρίς ενοχλητικά δικαιολογητικά» όπως έλεγαν τα διαφημιστικά τους σποτ με τα οποία βομβάρδιζαν και μάγευαν τον κόσμο. Και ο κόσμος πείστηκε.

Άνθρωποι που δεν είχαν εισόδημα, ακόμα και άνεργοι, πίστεψαν στο αμερικάνικο όνειρο: Στο ωραίο σπίτι με την αυλή, αυτό που τόσο έντονα αντικατοπτρίστηκε στην λογοτεχνία του Στάινμπεργκ και στις ταινίες «για την αμερικάνικη οικογένεια» της δεκαετίας του 1960. Καμία άλλη κοινωνία δεν συνδύασε την απόκτηση μιας κατοικίας με την αναρρίχηση στον ταξικό ιστό και την καταξίωση, όσο η αμερικανική. Οι άνθρωποι αγόραζαν την είσοδό τους σε ένα κόσμο που ήξεραν από την αρχή πως δεν μπορούσαν να πληρώσουν, αλλά τους είχαν πει ότι μπορούσαν να τα καταφέρουν.

Τα δάνεια αυτά ονομάστηκαν «τα δάνεια του ψεύτη», λέει γελώντας ο Τζιμ Ροκάκης, Διευθυντής του Δημόσιου Ταμείου του Κλίβελαντ, που κατάγεται από την Κρήτη. «Το 73% δεν είχαν καθόλου ή είχαν ελάχιστα τεκμήρια εισοδήματος. «Ρωτούσες κάποιον «πόσα βγάζεις» και σου έλεγε «α, βγάζω 100.000 δολάρια», όχι δεν έβγαζαν! Αλλά εάν δε ζητάς εκκαθαριστικό, αν δε ζητάς τη φορολογική δήλωση, τότε πώς να ξέρεις ότι αυτός ο άνθρωπος ψεύδεται, ε λοιπόν ψεύδονταν!»

Δεν το ήξεραν αυτό οι τράπεζες; Εξαπατήθηκαν; Φυσικά και όχι! Όλο αυτό γινόταν εις γνώσιν τους. Αλλά για ποιο λόγο οι τράπεζες να δανείζουν χρήματα σε ανθρώπους που ξέρουν από την αρχή ότι δεν θα τους τα δώσουν πίσω; Για ένα και μόνο λόγο: Για να βγάλουν περισσότερα χρήματα! Και τα χρήματα δεν θα έρχονταν από τα κατασχεμένα σπίτια, αλλά από το χρηματιστήριο! Μάλιστα, από το Χρηματιστήριο της Γουόλ Στρίτ! Με άλλα λόγια, από την στιγμή που οι τράπεζες κατάλαβαν ότι μπορούσαν να βγάλουν πάρα πολλά χρήματα δανείζοντας τον οποιονδήποτε, τότε το παιχνίδι έγινε «δάνεισε όσο περισσότερα μπορείς και μην ανησυχείς αν θα τα πάρεις πίσω».

Δείτε αυτόν τον πραγματικά πανέξυπνο τρόπο που βρήκε η αγορά χρήματος για να βγάλει περισσότερα κέρδη. Η τράπεζα που έχει γεμίσει με εκατομμύρια υποθήκες σπιτιών από τα δάνεια που έχει δώσει, ξεφορτώνεται τα δάνεια αμέσως. Πως; Ιδρύει μια offshore εταιρεία και της πουλάει τα δάνεια. Η offshore παίρνει τα δάνεια και τα κόβει σε εκατοντάδες επενδυτικά πακέτα-ομόλογα, όπου μέσω της Γουόλ Στρίτ αγοράζονται από επενδυτές σε όλο τον πλανήτη. Έτσι στην «παγκοσμιοποιημένη» εποχή μας, το δάνειο ενός αμερικανού πολίτη, μπορεί να βρίσκεται στα χέρια ενός επενδυτή απ' το Πεκίνο.

Το οικοδόμημα των στεγαστικών δανείων κατέρρευσε όταν οι δανειζόμενοι δεν κατάφερναν να αποπληρώσουν τα δάνεια τους. Τα ρίσκα ήταν πολύ μεγαλύτερα, από αυτά που οι μάγοι του καπιταλισμού είχαν υπολογίσει. Οι τράπεζες είχαν πουλήσει αέρα, οι μεσάζοντες είχαν πουλήσει αέρα, οι επενδυτές αγόρασαν αέρα. 8 τρισεκατομμύρια δολάρια διακινούνταν με αυτόν τον τρόπο.

Η ασυδοσία της ανεξέλεγκτης αγοράς καταβρόχθισε πρώτα τους ίδιους τους δημιουργούς της. Ο τραπεζικός κολοσσός Bear Sterns με οχτώ δεκαετίες ζωής κατέρρευσε μέσα σε δύο μέρες. Όλες οι τράπεζες σημείωσαν απώλειες δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Και μετά ακολούθησε μια παγκόσμια χιονοστιβάδα. Η παγκόσμια ζημιά υπολογίζεται σε 1 τρις δολάρια. Γεγονός που προκάλεσε τεράστια αύξηση σε βασικά τρόφιμα παγκοσμίως. Που με την σειρά του έκανε τους εξαθλιωμένους της Αιτής και τους φτωχούς της Αιγύπτου να συγκρούονται με την αστυνομία, αντιμετωπίζοντας το φάσμα της πείνας.

Το τέλος μιας αυτοκρατορίας; « Τίποτε δεν διαρκεί για πάντα» λέει η οικονομολόγος του Πανεπιστημίου Κολούμπια Γκρετσιέλα Τσιτσιλίνσκι. «Πρόκειται για ένα οικονομικό σκάνδαλο, που θα αφήσει βαθειά χαραγμένες τις πληγές του στον κοινωνικό ιστό και θα στείλει και άλλους άστεγους στους δρόμους».
«Αν εξοικονομούσαμε όσα ξοδεύουμε στο Ιράκ δεν θα είχαμε πρόβλημα» επισημαίνει ο Τζέιμς Σάντερς κοινοτάρχης του Far Rockaway της Νέας Υόρκης. «Αλλά δεν μπορείς να έχεις σφαίρες και γάζες την ίδια την στιγμή. Δεν μπορείς να έχεις σφαίρες και ψωμί την ίδια στιγμή Πρέπει να διαλέξεις.»

http://exandas.ert.gr

 

Το πως και το γιατί της κρίσης

Αν ένας ξένος προσφερθεί να σου χαρίσει ένα δάνειο χωρίς πολλά-πολλά, εσύ να μην το πάρεις!

To Αμερικανικό όνειρο της ιδιόκτητης κατοικίας, που αποτελεί ταυτόχρονα σπίτι, οχυρό, καταφύγιο και ορμητήριο των εφορμήσεων προς την υπερ-κατανάλωση, δείχνει ξανά πολύ χλωμό. Παλιότερα, οι Αμερικανοί για να πάρουν ένα στεγαστικό δάνειο ώστε να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους, απευθύνονταν στην τράπεζα. Και η τράπεζα, φυσικά, ήταν πολύ αυστηρή. Ακόμα και για δάνεια που είχαν ιδιαίτερα χαμηλές δόσεις, οι υποψήφιοι δανειολήπτες, έπρεπε να πείθουν τις τράπεζες ότι μπορούν να ξεπληρώσουν τις δόσεις. Τον 21ο αιώνα όμως τα πράγματα άλλαξαν:
Πλέον, δε χρειάζονταν καν να πάει ο δανειολήπτης στην τράπεζα για να ζητήσει δάνειο. Αυτό μπορούσε να το κάνει εκ μέρους του ένας «μεσίτης δανείων». Οι εταιρείες-μεσίτες, μεσολαβούσαν για να πάρει κανείς δάνειο χωρίς ταλαιπωρία κι οι διαφημίσεις πλημμύρισαν την Αμερικανική τηλεόραση: «Χωρίς έλεγχο εισοδήματος! Χωρίς τραπεζικές ειδοποιήσεις! Δάνειο χωρίς δικαιολογητικά!». Και φυσικά όλοι έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν.

Οι εταιρείες-μεσίτες δανείων, έπαιζαν το ρόλο του κράχτη, του πωλητή που έψηνε τους Αμερικανούς καταναλωτές να πάρουν δάνειο. Το 73% όσων πήραν δάνειο, δεν είχαν καθόλου ή είχαν ελάχιστα τεκμήρια εισοδήματος. Επρόκειτο για τα λεγόμενα «δάνεια χωρίς δικαιολογητικά», ή «τα δάνεια του ψεύτη» στη γλώσσα της αγοράς μιας και οι δανειολήπτες έλεγαν συνειδητά ψέματα.

Οι Τράπεζες βλέπεις, για να 'ναι εντάξει με «τη συνείδησή τους», ρωτούσαν τον υποψήφιο δανειολήπτη «πόσα βγάζεις;». Κι αυτός απαντούσε με άνεση «βγάζω 100.000 δολάρια» ή «βγάζω 200.000 δολάρια», γνωρίζοντας ότι κανείς δεν πρόκειται να του ζητήσει εκκαθαριστικό, ή φορολογική δήλωση. Πως το γνώριζε; Μα του το είχε πει ο μεσίτης δανείων.

Γιατί όμως ο μεσίτης δανείων να αναλαμβάνει να μεσολαβήσει για ένα δάνειο που ξέρει πολύ καλά ότι δε θα πληρωθεί; Λογικά, θα έπρεπε να ανησυχεί τουλάχιστον για τα παράπονα που θα του έκανε αργότερα η τράπεζα.

Μα μήπως και οι τράπεζες ήταν τόσο αφελείς ώστε να μη γνωρίζουν τι συνέβαινε; Παρόλα αυτά γέμισαν τα ντουλάπια τους με δάνεια υψηλού ρίσκου, με δάνεια που είχαν ελάχιστες πιθανότητες να αποπληρωθούν.

Ο προφανής παραλογισμός, ίσως να μπορούσε από κάποιους να δικαιολογηθεί ως «μια ακόμη ευκαιρία» από αυτές που υποτίθεται ότι προσφέρει το καπιταλιστικό σύστημα αφειδώς στους ανθρώπους ώστε να γίνουν και αυτοί πλούσιοι.

Όλοι ήταν χαρούμενοι, οι καταναλωτές αγόραζαν σπίτια που δίσταζαν να δουν ακόμη και στον ύπνο τους, οι μεσίτες πουλούσαν τις υπηρεσίες διαμεσολάβισής τους κι οι τράπεζες τα δάνειά τους. Κάποιοι μάλιστα, ολίγο σαλταδόροι κι αυτοί, έσπευσαν να αγοράσουν πολλά σπίτια, αφού με τους τόκους των δανείων τόσο χαμηλά, συνέφερε. «Κανείς δεν έχασε αγοράζοντας γη» που έλεγαν παλιά κι οι διαφημίσεις των πειρατικών ραδιοφωνικών σταθμών.

...Κι η μαγεία της παγκοσμιοποίησης των αγορών

Γιατί οι έξυπνοι τραπεζίτες και μεσίτες έκαναν τους χαζούς; Γιατί μπορούσαν να διοχετεύουν τα δάνεια αυτά μέσω της Wall Street σε υψηλότατη τιμή. Έτσι τα επισφαλή δάνεια, και θα έφευγαν απ' τη δική τους καμπούρα, και θα μεταφράζονταν σε υπέρογκα κέρδη.

Οι τράπεζες λοιπόν και οι διαφόρων ειδών μεσιτικές εταιρείες που συγκέντρωναν στα χέρια τους χιλιάδες συμβόλαια δανείων, άρχισαν να ιδρύουν εταιρείες-μαιμού σε off-shore φορολογικούς παραδείσους. Οι εταιρείες αυτές, που στην αγορά ονομάζονται «Οχήματα Ειδικού Σκοπού», έπαιρναν τα δάνεια υψηλού κινδύνου, τα συνδύαζαν με άλλα οικονομικά προϊόντα (μετοχές κλπ) και δημιουργούσαν επενδυτικά πακέτα. Μετά διοχέτευαν τα πακέτα αυτά μέσω της Wall Street, εκεί αυτά αγοράζονταν από επενδυτές από όλο τον πλανήτη... και το θαύμα είχε επιτευχθεί!
Έτσι, το δάνειο ενός μπατίρη και πιθανά λίγο ψευτάκου Αμερικανού που θέλησε κι αυτός να αγοράσει ένα σπίτι, βρέθηκε στα χέρια ενός επενδυτή στο Πεκίνο, τη Ρώμη και το Λονδίνο.

Τα πράγματα πήγαιναν μια χαρά στην αρχή, κάποιοι έβγαζαν μυθικά ποσά και ο κίνδυνος, μετακόμιζε από τις ΗΠΑ σε άλλες χώρες. Σχολεία, συνταξιοδοτικά ταμεία, δήμοι, δημόσιοι οργανισμοί απ? όλο τον κόσμο, συγκαταλέγονται στην τεράστια λίστα των επενδυτών του είδους. «Ψώνιζαν χαρτιά» ή αλλιώς «επενδυτικά πακέτα» και ευελπιστούσαν στο καλύτερο...

Κι οι Αμερικανοί βέβαια δεν πήγαιναν πίσω. Το «Δημόσιο Συνταξιοδοτικό Σύστημα των Εργαζομένων του Οχάιο» για παράδειγμα, επένδυσε περίπου 500 εκατομμύρια δολάρια σε επενδυτικά πακέτα που περιλάμβαναν δάνεια με υποθήκες σπιτιών. Τα συνταξιοδοτικά ταμεία των δασκάλων και των πυροσβεστών επίσης.

Κραχ, μπουμ, κραχ!
Μόλις οι δανειολήπτες σταμάτησαν να πληρώνουν τη δόση, οι τράπεζες βρέθηκαν με χιλιάδες ακίνητα στα χέρια τους. Οι πλειστηριασμοί έδιναν κι έπαιρναν. Πολύ γρήγορα, κανείς δεν ήθελε πλέον να αγοράσει ακίνητο. Οι τιμές των σπιτιών έπεσαν, αλλά και πάλι ποιος να τα αγοράσει;

Οι τράπεζες είχαν αρχίσει πάλι «να ρωτάνε πολλά» πριν δώσουν ένα δάνειο, ανέβηκαν και τα επιτόκια γιατί οι τραπεζίτες προσπαθούσαν να μειώσουν τις απώλειές τους απ? τις δόσεις που δεν εισέπρατταν κι απ' τα σπίτια που τους μέναν αμανάτι, οπότε «άστο καλύτερα το σπίτι».


Κι ήρθε η ολοκληρωτική καταστροφή. Κι αυτό αν το δούμε το πράγμα αισιόδοξα και πιστέψουμε όσους υποστηρίζουν ότι η κρίση σύντομα θα ξεπεραστεί.

Οι τραπεζικές απώλειες από τον Φεβρουάριο του 2007 έως τον Μάρτιο του 2008, υπήρξαν απρόσμενα μεγάλες. Ο Τραπεζικός Κολοσσός Bear Stearns των 15.000 υπαλλήλων κατέρρευσε. Η Citigroup απώλεσε 18,1 δις δολάρια και έχασε το 70% της αξίας της και οι απολύσεις στον όμιλο έφτασαν ήδη τις 4000, η Merrill Lynch έχασε 14.1 δις δολάρια και απέλυσε 4000 ανθρώπους,ενώ η κατάσταση δεν ήταν καθόλου καλύτερη για τις υπόλοιπες τράπεζες:

Morgan Stanley (απώλειες $9.4 δις),HSBC (απώλειες $3.4 δις), Deutsche Bank (απώλειες $3.2 δις), Bank of America (απώλειες $3 δις),Barclays (απώλειες $2.6 δις), Royal Bank of Scotland (απώλειες $2.6 δις), JP Morgan Chase (απώλειες $3.2 δις), Credit Suisse (απώλειες $1 δις).

[size=15pt]Η συνολική ζημιά στην Παγκόσμια Οικονομία εκτιμάται σε 1 τρις δολάρια (το 4% του Παγκόσμιου Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος), κι οι τιμές των βασικών τροφίμων αυξήθηκαν κατά 46%[/size]. Κι επειδή η πείνα φέρνει δυστυχία, κι η δυστυχία νεύρα, ήδη οι πιο αδύναμοι κρίκοι, η Αϊτή, το Καμερούν, η Αίγυπτος και η Μπουργκίνα Φάσο, αντιμετωπίζουν μεγάλης έκτασης κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές...

http://exandas.ert.gr

 

Ένα προβληματάκι της ελεύθερης αγοράς;

«Αν η Αμερική ξαναβρήκε τη σταθερότητα μετά το κραχ του '29 και την ύφεση που ακολούθησε, αυτό οφείλεται απλά και μόνον στο γεγονός ότι εφάρμοσε διαφορετική οικονομική πολιτική, βασισμένη στην ενίσχυση του λαϊκού εισοδήματος, στην εμπέδωση των κοινωνικών παροχών και στην καταπολέμηση της συγκέντρωσης του πλούτου στα χέρια μιας μειοψηφίας».
Μάρινερ Εκλες, ο επί Ρούσβελτ Πρόεδρος της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας, και ταυτόχρονα ο άνθρωπος που κατάφερε να βγάλει την Αμερική από την θλιβερή ύφεση που ακολούθησε το κραχ του '29*

Η Αμερικανική οικονομία, η μεγαλύτερη στον κόσμο και σε μεγάλο βαθμό το πρότυπο για τις οικονομίες όλου του πλανήτη, στηρίζεται στην υπερ-κατανάλωση, που αντιπροσωπεύει το 70% του αμερικανικού ΑΕΠ. Πρόκειται μάλιστα για μια κατανάλωση που προέρχεται από δανεισμό.

Έτσι σήμερα, η ανάπτυξη της Αμερικής, της Ευρώπης και όλων των μεγάλων καπιταλιστικών χωρών, στηρίζεται στα χρέη που έχουν οι ιδιώτες, στα χρέη που συσσωρεύονται από τις πιστωτικές κάρτες, τα καταναλωτικά και τα στεγαστικά δάνεια. Μέσω του δανεισμού, επιχειρείται να τονωθεί η αγορά και να αυξηθεί η κατανάλωση, ενώ συχνά ένα αίσθημα ευημερίας διαχέεται μεταξύ των καταναλωτών: Με το δάνειο μπορούμε να αγοράσουμε σπίτι κι αμάξι, με την πιστωτική κάρτα μπορούμε να αγοράσουμε ταξίδια, ρούχα, τρόφιμα, ό,τι τραβάει η ψυχή μας. Αρκεί βέβαια τα επιτόκια να αυξηθούν τα επιτόκια για να καταρρεύσει το όνειρο...

Καταναλώνουν, άρα υπάρχω ως οικονομία...

Η οικονομία της ελεύθερης αγοράς στηρίζεται ως γνωστόν στην κατανάλωση. Για να καταναλώνουν όμως οι πολίτες, πρέπει να έχουν χρήματα. Τις τελευταίες όμως δεκαετίες, η ψαλίδα ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους, ολοένα και μεγαλώνει με αποτέλεσμα οι φτωχοί, που αυξάνονται, να καταναλώνουν όλο και λιγότερο.
Η δικαιότερη κατανομή του πλούτου θα δημιουργούσε κίνηση στην αγορά, αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες και φυσικά -μιας και μιλάμε για καπιταλισμό-, κέρδη στους κατέχοντες το κεφάλαιο. Η υπερβολική όμως και χωρίς οικονομικό όραμα πέραν του «όλα τα φράγκα τώρα», κίνηση του κεφαλαίου, ιδιαίτερα του τραπεζικού και χρηματιστηριακού, φέρνει την καταστροφή!
Αφού λοιπόν η αγορά πρέπει να κινηθεί, αλλά χρήματα δεν υπάρχουν στους καταναλωτές και χρήματα δεν προσφέρεται κανένας να τους δώσει αυξάνοντας λιγάκι τους μισθούς ή φροντίζοντας να μειωθεί η ανεργία, εφευρέθηκε η λύση του δανεισμού.

Δανείζοντας τους καταναλωτές και το ισχυρότατο τραπεζικό κεφάλαιο θα έχει κέρδη, αλλά και η αγορά θα κινηθεί με τα δανεικά των καταναλωτών, οπότε θα έχουν κέρδη και κάποιοι απ' τους υπόλοιπους. Οι οικονομίες όμως που στηρίζονται στον υπερβολικό δανεισμό, είναι φανερό ότι ευθύς εξ αρχής βρίσκονται μπροστά σε ένα μεγάλο πρόβλημα. Ανά πάσα στιγμή, από μια αναποδιά (πχ μια αναγκαστική αύξηση των επιτοκίων), μπορεί να καταρρεύσουν, ενώ οι πολίτες ζουν υπό το καθεστώς μιας διαρκούς ανασφάλειας (πχ να τους πάρουν το σπίτι).

Σαν να μην έφταναν τώρα όλα αυτά, αφού η οικονομική μηχανή δουλεύει κάτω από την ιαχή «εμπρός να κινηθεί η αγορά με δανεικά», κρατικοί και κάθε είδους θεσμικοί φορείς προτιμούν να κάνουν ότι δεν βλέπουν τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους.

Η κρίση των subprime, είναι χαρακτηριστική: Φυσικά οι τράπεζες γνώριζαν τι συμβαίνει, φυσικά και οι μεσίτες των δανείων γνώριζαν τι συμβαίνει και θα πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να πιστέψει ότι και η ίδια η Αμερικανική κυβέρνηση δεν έβλεπε τι συμβαίνει.
Η ατάκα «είναι πολλά τα λεφτά Άρη», δεν αρκεί για να εξηγήσει το γεγονός. Θα πρέπει κανείς να αντιληφθεί ότι όταν η αγορά είναι στημένη κατ' αυτόν τον τρόπο, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Θα πρέπει να κινηθεί έστω και ως απάτη για να μην καταρρεύσει. Κι όταν η απάτη αποκαλυφθεί, θα πρέπει να δημιουργηθεί μια νέα απάτη. Με την ελπίδα πάντοτε να μην επέλθει μια ολοκληρωτική κατάρρευση.


Πως φτάσαμε στη φούσκα των subprime

Το 2000 κατέρρευσε στην Αμερική η χρηματιστηριακή φούσκα "dot.com". Είχαν προηγηθεί μια σειρά από μικρότερες κρίσεις όλη την προηγούμενη δεκαετία. Η αρχή είχε γίνει το 1997 με την κρίση της Ασίας που χτύπησε ιδιαίτερα την Ιαπωνία. Η κρίση έπειτα επεκτάθηκε χτυπώντας τόσο τις αγορές της Ρωσίας που τότε προσπαθούσαν σιγά-σιγά να ορθοποδήσουν, όσο και της Λατινικής Αμερικής με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό της Αργεντινής στην οποία η κρίση μετατράπηκε σε λαϊκή οργή και χάος.
Μπροστά στο αδιέξοδο, η αμερικανική κεντρική τράπεζα, η Fed άρχισε να μειώνει τα επιτόκια προκειμένου να διευκολύνει τις τράπεζες και τους χρηματιστές της Γουόλ Στριτ να δανειστούν ξανά νέο χρήμα για να το ρίξουν πάλι στα χρηματιστήρια και τα χρηματιστηριακά προϊόντα ώστε «να κινηθεί η οικονομία και η αγορά».
Ακολούθησε όμως η 11η Σεπτεμβρίου και το αμέσως επόμενο διάστημα κατά το οποίο ο φόβος για μια πιθανή παράλυση της αμερικανικής οικονομίας ήταν έντονος, ενώ σκάνδαλα σαν αυτό της Enron έκαναν το σκηνικό ακόμη πιο μουντό.

Η λύση του να πέσει το χρήμα στην αγορά ακινήτων... ήταν μια κάποια λύση. Το χρήμα θα μπορούσε να διοχετευτεί εκεί, να δημιουργηθεί εκεί η νέα φούσκα που θα προσέφερε ξανά σε κάποιους υπέρογκα κέρδη και «θα κινούσε την αγορά». Κι ο γίγαντας της αμερικανικής αγοράς κίνησε πάλι για λίγο τα πήλινα πόδια του.

Για να μεγαλώσει μάλιστα ο τζίρος, «η αγορά» έστρεψε το βλέμμα της σε μια κατηγορία καταναλωτών που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν παραγκωνισμένοι. Οι σχετικά φτωχοί λευκοί, αλλά και οι φτωχοί Αφροαμερικανοί και οι Ισπανόφωνοι, θα είχαν την τιμή, έστω και για λίγο, να γίνουν η ατμομηχανή της οικονομίας της υπερδύναμης. Φαινομενικά θα ήταν οι κερδισμένοι, στην πραγματικότητα βέβαια, η κρίση που ήταν βέβαιο ότι θα ξεσπάσει, θα προσγειώνονταν πρώτα στη δική τους πλάτη.
Ετσι γεννήθηκαν και τα subprime, τα «δάνεια υψηλού ρίσκου». Τι συνέβη από 'κει κι έπειτα είναι μέσες-άκρες γνωστό...

http://exandas.ert.gr

 

Οι επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία       


Η πείνα, άρχισε να βασανίζει ένα τμήμα του πλανήτη και κανείς δεν μπορεί να μας βεβαιώσει ότι αυτό δεν είναι παρά μόνο η αρχή...

Οι αυξήσεις στις τιμές των βασικών τροφίμων διεθνώς, ήρθαν ως αποτέλεσμα «της μετακίνησης των επενδυτών» σε άλλους χώρους πέραν «της αγοράς της στέγης» και των δανείων που έχουν να κάνουν με αυτήν. Η μετακίνηση αυτή, ήταν το φυσικό επακόλουθο της αποκάλυψης της φούσκας των Αμερικανικών subprime και της κρίσης που ακολούθησε.

Οι αυξήσεις στις τιμές των βασικών ειδών διατροφής, αν από απλά νούμερα μεταφραστούν σε εικόνες απεγνωσμένων και εξαθλιωμένων ανθρώπων που συγκρούονται με την αστυνομία στην Αιτή και την Αίγυπτο, κάνουν οπωσδήποτε ευκολότερη την κατανόηση του παιχνιδιού των αριθμών της Wall Street.

  Η παγκόσμια ζημιά υπολογίζεται σήμερα σε 1 τρις δολάρια.

Η ευκολότατη διάχυση των επενδυτικών πακέτων με τα αμαρτωλά δάνεια υψηλού ρίσκου σε όλο τον πλανήτη, είναι ενδεικτική του πως λειτουργεί η σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη αγορά, ιδιαιτέρως το τραπεζικό και χρηματιστηριακό της τμήμα. Τα επενδυτικά πακέτα ταξίδευσαν ταχύτατα μέσω των οικονομικών μηχανισμών της Wall Street στην Αγγλία, την Ιαπωνία, τη Νορβηγία και σε κάθε απομακρυσμένη γωνιά του πλανήτη διασπείροντας εν μια νυκτί το χάος και την ανασφάλεια ανά τον κόσμο.

Η κατάρρευση της αμερικανικής φούσκας στα ακίνητα, παρέσυρε ήδη ανάλογες φούσκες στη Βρετανία, την Ισπανία και την Ιρλανδία. Ακόμη και η Ελλάδα δεν μπόρεσε να αποτελέσει εξαίρεση, μιας και οι ελληνικές τράπεζες -ακόμη και αν δεν συμμετείχαν στο μεγάλο φαγοπότι των subprime δανείων-, αρχίζουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω των προβλημάτων της διεθνούς αγοράς και την ανάλογη έλλειψη ρευστότητας.

Την ίδια στιγμή, στην Αμερική τράπεζες-κολοσσοί όπως η Citigroup, ψάχνουν σωτηρία σε κεφάλια από άραβες μεγιστάνες, σε κινεζικά και ασιατικά κεφάλαια.

Οι αμερικανικές και βρετανικές τράπεζες, που ήταν οι βασικοί παίκτες στην αγορά των subprime δανείων, έχουν ανακοινώσει από τον Αύγουστο παραγραφές χρεών 50 δις. δολαρίων, οι οποίες εκτιμάται ότι θα φθάσουν στα 400-500 δις. δολάρια.

Oμως, ακόμη και τράπεζες που δεν είχαν σχέση με αυτού του είδους τα δάνεια όπως η βρετανική Northern Rock, έφτασαν στα όρια της χρεοκοπίας. Χιλιάδες καταθέτες έτρεξαν να πάρουν τα λεφτά τους, αδειάζοντας τα ταμεία της τράπεζας, παρά τις διαβεβαιώσεις της βρετανικής κυβέρνησης ότι το πρόβλημα είναι παροδικό. Η τράπεζα συνεχίζει να αναζητά αγοραστή και ο Γκόρντον Μπράουν συζητάει ακόμη και το ενδεχόμενο εθνικοποίησής της.

Παγκοσμίως, οι κυβερνήσεις προσπαθούν με τονωτικές ενέσεις ρευστότητας προς τις τράπεζες να «ρίξουν χρήμα» και «να ανοίξουν» την αγορά. Σε πρώτη φάση ελπίζουν ότι μειώνοντας τα επιτόκια θα διατηρήσουν μια σχετική σταθερότητα, και μόλις εκτονωθεί η μπόρα που έφερε η φούσκα των αμερικανικών ακινήτων, κάτι άλλο (ίσως η επόμενη φούσκα) θα βρεθεί ώστε να δημιουργηθούν ξανά «συνθήκες ανάπτυξης», δηλαδή αύξησης της κατανάλωσης.

  Εκτός των άλλων, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που δημιούργησε η κρίση των subprime, είναι και η κρίση της αξιοπιστίας που υπάρχει πλέον μεταξύ των ίδιων των τραπεζών. Απ' τη στιγμή που η μία πουλούσε στην άλλη τα αμαρτωλά πακέτα προσπαθώντας είτε να κερδοσκοπήσει είτε απλά να τα ξεφορτωθεί, τα πράγματα άλλαξαν δραματικά. Το γεγονός, με τη σειρά του, έφερε αύξηση των επιτοκίων στις μεταξύ των τραπεζών δανειακές συναλλαγές.

Κι αυτό με τη σειρά του δημιούργησε έλλειψη ρευστότητας των τραπεζών. Οι διεθνείς αναλυτές επισημαίνουν ότι ακόμη κι όταν βγούμε από την κρίση, το πρόβλημα της έλλειψης εμπιστοσύνης μεταξύ των τραπεζών θα διαμορφώσει μια εντελώς διαφορετική, νέα διατραπεζική αγορά.

http://exandas.ert.gr

 

και τωρα παμε στα ωραια τα δικα μας..

Ο δανεισμός στην Ελλάδα 
     
Στην Ελλάδα, η τιτλοποίηση των δανείων εμφανίσθηκε πρόσφατα, επεκτείνεται όμως ταχύτατα φτάνοντας στο 6,74% το 2007. Η καλούμενη «απελευθέρωση της καταναλωτικής πίστης» και η μείωση των επιτοκίων χορηγήσεων οδήγησαν στη χώρα μας στην ραγδαία αύξηση του δανεισμού των νοικοκυριών.

[size=15pt]Τα στεγαστικά δάνεια από 3,6 δισ. ευρώ το 1995 υπερβαίνουν τα 62 δισ. ευρώ σήμερα, δηλαδή αυξήθηκαν κατά σχεδόν 1.800%! Αντίστοιχα, τα καταναλωτικά δάνεια από 1,2 δισ. ευρώ το 1995 υπερβαίνουν σήμερα τα 27 δισ. ευρώ, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 2.250%!! [/size]

Η επέκταση της τιτλοποίησης των δανείων ενέχει κινδύνους για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς και για ολόκληρη την οικονομία. Στους κινδύνους αυτούς, εκτός των άλλων, συμπεριλαμβάνεται και το βαρύ κοινωνικό κόστος που προκύπτει από τη διαρκή ανασφάλεια των ανθρώπων που διαρκώς ανησυχούν για το που θα βρουν τα χρήματα για τις δόσεις των δανείων ή για το αν θα τους πάρει η τράπεζα το σπίτι.

Είναι ευρύτατα γνωστό ότι στην Ελλάδα, ένα μέρος των δανείων, ειδικά των επισκευαστικών που έχουν σχετικά χαμηλότερα επιτόκια, χρησιμοποιείται από αρκετούς για να καλυφθούν άλλα δάνεια που πήραν προηγουμένως (πχ χρέη πιστωτικών καρτών, καταναλωτικών δανείων κλπ). Ολοένα και περισσότερο στη χώρα μας, η πρώτη κατοικία είναι υποθηκευμένη και η αβεβαιότητα μεγαλύτερη.

Άλλωστε και εδώ, ολοένα αυξάνεται το ποσοστό αυτών που δεν μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους. Το 2007 τα «μη εξυπηρετούμενα δάνεια» αντιστοιχούσαν σε περίπου 10 δισ. ευρώ (τα 5,8 δισ. ευρώ αφορούν στην επιχειρηματική πίστη).
Επίσης, το 10% των δανείων των τραπεζών παρουσίαζαν καθυστέρηση. Και επρόκειτο περισσότερο για δάνεια που θεωρούνται «ασφαλή» και συνήθως εξοφλούνται.

Απλά εξοφλούνται με καθυστέρηση περίπου 30 ημερών, γεγονός που επιβεβαιώνει με αριθμούς αυτό που είναι λαϊκά γνωστό ως «έχουμε ζόρια».

Χρόνο με τον χρόνο, αυξάνονται επίσης τόσο οι προσημειώσεις ακινήτων όσο και οι πλειστηριασμοί τους. Υπολογίζεται ότι το συνολικό ύψος των προσημειώσεων ανέρχεται σε περίπου 130 δισ. ευρώ ή το 50% του ΑΕΠ της χώρας, ενώ από το ποσό αυτό, το 70% βαραίνει τα νοικοκυριά.

Ακόμη, ο συνολικός αριθμός των διαταγών πληρωμής που εκδόθηκαν πέρυσι από το Ειρηνοδικείο και το Πρωτοδικείο της Αθήνας, έφτασε τις 73.000. Από αυτές κάτι παραπάνω από τις μισές (37.650) εκδόθηκαν σε βάρος δανειοληπτών που δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στην αποπληρωμή των οφειλών τους προς τις τράπεζες*.

Τα επόμενα χρόνια αναμένεται οι περισσότερες πράξεις να εκδίδονται πλέον για οφειλές από στεγαστικά δάνεια. Ήδη πέρυσι υπήρξε αύξηση 18,7% στις διαταγές πληρωμής για οφειλές άνω των 12.000 ευρώ, που εκδίδονται στο Πρωτοδικείο και που αφορούν κατά κύριο λόγο χρέη από στεγαστικά δάνεια.

Το 2007 έκλεισε με το αρνητικό πρόσημο των 3.705 κατασχέσεων κινητών και των 4.694 προγραμμάτων πλειστηριασμών ακινήτων.   

*Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία από το Ειρηνοδικείο της Αθήνας που συνέλεξε η Ομοσπονδία Δικαστικών Επιμελητών Ελλάδος.

http://exandas.ert.gr

 

για κατι τετοια ρεπορταζ πρεπει να πληρωνουμε ερτ..κανενα ιδιωτικο καναλι δεν θα χρηματοδοτουσε κατι αναλογο απο την στιγμη που μπορουν να φωναξουν στο στουντιο τους γνωστους σπεκουλαδορους μαιντανους προκειμενου να παπαρολογισουν-τρομακρατησουν το φιλοθεαμον κοινο & μαλιστα τσαμπα..

 

[trikardos]

+1000
Τελικα φιλε Πλεζουρα σ' έχα παραξεγόσει, σωστός.

 

+1000
Τελικα φιλε Πλεζουρα σ' έχα παραξεγόσει, σωστός.

δεν εισαι ο πρωτος,ουτε ο τελευταιος..
τι γινεται???
πιασαμε κανα λαυρακι σημερα???
τα 1.000 πενηνταρικα που εχω σπιτι μου πιανουν πολυ χωρο..
δεν τα θελει κανεις τελικα???

 

[ari1973]

δεν εισαι ο πρωτος,ουτε ο τελευταιος..
τι γινεται???
πιασαμε κανα λαυρακι σημερα???
τα 1.000 πενηνταρικα που εχω σπιτι μου πιανουν πολυ χωρο..
δεν τα θελει κανεις τελικα???

ουστ ρε...καλημερες

 

[axaxouxas]

δεν εισαι ο πρωτος,ουτε ο τελευταιος..
τι γινεται???
πιασαμε κανα λαυρακι σημερα???
τα 1.000 πενηνταρικα που εχω σπιτι μου πιανουν πολυ χωρο..
δεν τα θελει κανεις τελικα???

Φιλε εισαι φοβερος !!!!!

ΣΟΥ ΒΓΑΖΩ ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ ΚΑΙ ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ

ΩΡΑΙΟΣ .....!!!!!

οσο για τα χρηματα μαλλον κρατα τα καπου και στο μελλον ......
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ......

Βασικα πισταυω πως θα σκασει η φουσκα των ακινητων
αλλα το ποτε ειναι αγνωστο ....

ΕΥΓΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

κερδισες τον θαυμασμο μου φιλε ...

 

[trikardos]

Αδελφε αχαχουχα χαθηκαμε
Σημερα ειδα κανα δύο απουλητα, μυριζαν μουχλα είχαν καιρο να τα ανοιξουν.
Δεν υπάρχουν πολλόι αγοραστές, τους εχουν μείνει και πολλα απούλητα και τώρα έχουν πουφ αρχίσει και μυρίζουν μούχλααααα.
Πάντως πρέπει να χαμηλώσουμε τις προσφορές, οι συνεχλος σηκωνουν

 

Φιλε εισαι φοβερος !!!!!

ΣΟΥ ΒΓΑΖΩ ΤΟ ΚΑΠΕΛΟ ΚΑΙ ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΥ

ΩΡΑΙΟΣ .....!!!!!

οσο για τα χρηματα μαλλον κρατα τα καπου και στο μελλον ......
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ......

Βασικα πισταυω πως θα σκασει η φουσκα των ακινητων
αλλα το ποτε ειναι αγνωστο ....

ΕΥΓΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

κερδισες τον θαυμασμο μου φιλε ...

αντιγραφη εκανα ρε μαγκα..δεν τα εγραψα εγω..απλα να μαθαινουμε ολοι & μερικοι να σταματησουν να κανουν τους ξερολες..
η ψωλια ειναι τεραστια..
αν δεν σωσουν το πλοιο οι πραγματικα εχοντες & κατεχοντες(επιπεδου κοκκαλη & πανω)ειτε τα εχεις σπιτι σου,ειτε σε τραπεζα,ειτε σε λιρες,ειτε σε πρεζα,ενα ειναι το δεδομενο..
οι συνεπειες θα ειναι τοσο μεγαλες που θα μας ξεσκισουν ολους..
τα υπολοιπα ειναι ΓΤΠ..
δεν χολοσκαω καθολου..
Υ.Γ1 δεν υπαρχει πολυ & λιγο εγκυος για οσους προτρεξουν να πουν οτι εγω που δεν σκαω θα την "φαω" περισσοτερο,ενω εκεινοι που σκανε θα την φανε λιγοτερο-θα γλυτωσουν..
Υ.Γ2 σε καθε καταστροφη υπαρχουν χαμενοι & κερδισμενοι..ειναι(θα ειναι)τοσο πολλοι οι χαμενοι,που εγω μαλλον θα ειμαι με τους κερδισμενους γιατι πολυ απλα η γκλαβα μου περνει 5 στροφες παραπανω..
Υ.Γ3 αν κατακρημνηστουν τελειως τα παντα γυρω μας,δεν θελω να γλυτωσω-δεν αντεχω(ψυχολογικα)να γλυτωσω..

 

[axaxouxas]

στο 2ο υγ τι εννοεις εστω με πμ

πως μπορει καποιος να διαφυλαξει τις οικονομιες του ?

 

[axaxouxas]

Πάντως πρέπει να χαμηλώσουμε τις προσφορές, οι συνεχλος σηκωνουν

τι εννοεις με αυτο Τρικαρδοφιλαρα ?