Στα πιο πολλά νυχτομάγαζα της Αθήνας άνδρας μόνος του είναι θλιβερό θέαμα, δυστυχώς. Κάνει μπαμ σαν τη μύγα μες στο γάλα.
Φαντάζομαι εξωτερικό δεν θα είναι τέτοιο χάλι.
Εδώ για καφέ ή μπύρα βγαίνεις και έρχεται κανένας μόνος του και κάθεται δίπλα στην παρέα και νιώθεις άβολα.
Δεν είναι τόσο συνηθισμένοε εδώ.
Τώρα κοριτσοπαρέες βγαίνουν σε αγέλες για να σπάσουν τα έξοδα και να κάνουν χαβαλέ με τα λιγούρια. Παλαιότερα που έρεε το χρήμα έβγαιναν και 2 ή 3 μόνες τους αλλά τώρα δεν...εκτός αν υπάρχει χορηγός.
Γυναίκες μεγαλύτερες 30+ δεν βγαίνουν γιατί δεν έχουν παρέες και παίζει αφραγκία, όχι πως δεν θα ήθελαν βέβαια.
Αν είναι να βγεις μόνος καλύτερα κάπου κοντά ή συνοικιακά που να ξέρεις και κάποιον κιόλας να πεις και καμιά κουβέντα και να μη δείχνεις και τόσο άκυρος. Για αυτό άλλωστε δεν έχει και νόημα να πούμε που πάει ο καθένας στην Πετρούπολη ή στου Ζωγράφου κτλ
Αν είναι να κάνεις καμιά ταρζανιά και κατέβεις πχ από Περιστέρι κέντρο και κάνεις barhopping στα τυφλά θα χτυπήσεις 5-6 ποτά και μετά θα ψάχνεις ταξί να σε πάει πίσω. Μόνο στοχευμένα αλλιώς χαιρέτα μου τον πλάτανο.
Καλή φάση ήταν τα μπαράκια γύρω από ξενοδοχεία, όπως γύρω από το χίλτον πριν την ανακαίνιση, όπου έβγαιναν και ένοικοι μόνοι τους για κανένα ποτό και δεν έδειχνες τόσο άκυρος.
Όντως στην Ελλάδα και κυρίως Αθήνα φαίνεσαι τέρμα τελειωμένος όταν βγαίνεις μόνος.
Αυτό που όλοι σκέφτονται από μέσα τους είναι τι ναυάγιο είναι αυτός και αν πέσει καμιά ματιά πάνω σου θα είναι φουλ απαξιωτική.
Υπάρχουν ωστόσο ελάχιστά μπαρ στην Αθήνα με μεγάλες μακρόστενες μπάρες που κρατούν απασχολημένους τους μπαρμεν συνεχώς όσο ο κοσμος πίνει το ποτό του, πράγμα που κάνει τη κατάσταση κάπως καλύτερη. Γιατί από τεράστια προσωπική εμπειρία κυρίως αυτοί που έχουν το μαγαζί ή οι τύποι πίσω από τη μπάρα σε κάνουν να νιώσεις αμήχανα και σε διώχνουν με το τρόπο τους, αν βέβαια υπήρχε χωρίς αυτούς κάποιο περιθώριο να χωράει ένα μοναχικό ναυάγιο ή μη. Γιατί υπάρχουν και καταστάσεις που πρέπει να καταλάβεις μόνος σου ότι δεν κολλάς με τίποτα. Αν πας στο μέσο μπαρ με 1μιση μέτρο μπάρα και σταθείς σαν τον βούδα δεν θα είναι καθόλου καλή ιδέα. Το έχω κάνει κι αυτό, δεν έχω δεχτεί ευτυχώς κάποια παρατήρηση να φύγω αλλά έχω φάει πέσιμο από μπούστη.
Προσωπικά από τότε που χώρισα έβγαινα μόνος γιατί λόγω γκόμενας είχα ήδη ξεκόψει από όλους. με αποτέλεσμα να έχουν αλλάξει πολλά όταν επέστρεψα στη χειροπαιξία. Παλιά που δεν υπήρχαν τα κινητά ίσως ήταν αλλιώς, είχαν διάθεση να γνωρίσει ο κόσμος, να συζητήσει. Τώρα αν πας στο μπαρ μόνος τι στο πούτσο σου απομένει να κάνεις; Ή να καπνίζεις σαν μανιακός για να απασχολείσαι ή θα κάθεσαι στο κινητό, πράγμα που το κάνεις και στο σπίτι σου. Τελικό συμπέρασμα: δεν βγαίνεις ούτε για αστείο μόνος. Αν βαρέσεις μπιέλα και δεν έχεις κανέναν βρίσκεις κανένα καφενείο της δεκάρας ή πηγαίνεις σε κανένα τσοντοσινεμά, εκεί σίγουρα θα ενδιαφερθεί κάποιος.
Το χειρότερο όμως δεν είναι να μην έχεις κανέναν. Είναι να έχεις ξοφλημένους ηλίθιους απαρουσίαστους για παρέα που σε φορτώνονται συνέχεια και να μην μπορείς να πας πουθενά. Είναι άλλη κουβέντα αυτή βέβαια.