Βουτηγμένος στην αμαρτία...και γουστάρω.
Αν και είχα ως επι το πλείστον μακρόχρονες σχέσεις ακόμη κι όταν ήμουνα φαγωμένος και χορτάτος ποτέ δεν ήμουνα πιστός 100%. Δεν υπάρχει γυναίκα που να μην έχω ρίξει κέρατο. Ούτε μία ρε παιδιά τι να κάνω...;!
Παρόλο που συζώ τα τελευταία 5 χρόνια (δεν έχει και μεγάλη διαφορά από το μπουνταλά χαλκά), έχω τα τυχερά μου όπως και το έτερον ήμισυ υποθέτω.
Το σημαντικό στην ''απιστία'' είτε επι χρήμασι είτε άνευ, είναι το θέμα της υγείας, εφόσον έχουμε μια σχέση κι αγαπιόμαστε, αν μη τι άλλο, το θέμα προστασίας και σεβασμού είναι πρωταρχικό. Η δικιά μου γουστάρει γυναίκες περισσότερο από το να πάει να πηδηχτεί με έναν άντρα. Αν βγούμε για βράδυ εκείνη μπορεί να μου υποδείξει πρώτη μια μουνάρα κατά τα δικά της γούστα που ταιριάζουν και με τα δικά μου. Ήμαστε εκτός του μέσου όρου, δε χρειάζεται να μου το τονίσει κανείς, και συμβιβαζόμαστε με το ότι στους ρυθμούς που ζούμε και με τους πειρασμούς που μπορεί να μας έρθουν ''κρέας'' είναι και σαρκική απόλαυση, όχι συναισθηματικό δέσιμο, γιατί είμαστε ικανοποιημένοι και τρεφόμαστε με ότι έχουμε μεταξύ μας.
Προτιμάω λοιπόν (να επιβεβαιώνομαι σαν αρσενικός κυνηγός)να μη λέω όχι σε ενδιαφέρουσες προτάσεις παρά να σκεφτώ ότι τι μαλακία έκανα και δεν το κάρφωσα.
Και για τον πληρωμένο έρωτα, γουστάρω το ότι για εκείνη τη χρονική διάρκεια είμαι ο βασιλιάς της τρύπας.
