Όμορφες ελληνικές λέξεις..

[amjik]

Λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψαδριμυποτριμματοσιλφιοκαραβομελιτοκατακεχυμενομενοκιχικοικοςυφοφαττοτοριστεροτεραλεκτρυονοπτοκεφαλλιοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγανοπτερύγων»


Η μετάφραση της λέξη προς λέξη:

λοπάς (πιάτο, γεύμα)​

τέμαχος (φέτα ψαριού)


σέλαχος (σαλάχι)


γαλεός (γαλέος)


κρανίον (κρανίο)


λείψανον (υπόλοιπο)


δριμύς (δυνατός, πικάντικος)


ὑπότριμμα (πιάτο με έντονη γεύση από διάφορα συστατικά τριμμένα και χτυπημένα μαζί)


σίλφιον (σίλφιον)


κάραβος (καβούρι ή καραβίδες)


μέλι (μέλι)


κατακεχυμένος (χυμένος)


κίχλη (το πουλί τσίχλα)


ἐπί (επάνω)


κόσσυφος (κότσυφας)


φάττα (είδος περιστεριού)


περιστερός (περιστέρι)


ἀλεκτρυών (κοτόπουλο)


ὀπτός (ψητός)


κεφάλιον (κεφάλι)


κιγκλοπέλεια (άγριο περιστέρι)


λαγῷος (λαγός)


σίραιον (βρασμένο κρασί)


βαφή (βούτηγμα)


τραγανός (τραγανός)


πτέρυξ (πτερύγιο)


Η λέξη εμφανίζεται μόνο μία φορά σε ολόκληρη την ελληνική λογοτεχνία και αποτελείται από 78 συλλαβές, 172 γράμματα και 27 συνθετικά.

 

[amjik]

Νομίζω ότι υπάρχει χώρος και για αυτό...

μεγαλύτερη λέξη στον κόσμο θεωρητικά, είναι η λέξη methionylthreonylthreonylglutaminylalanyl…isoleucine που αποτελείται από 189,819 γράμματα και είναι ο τύπος της μεγαλύτερης γνωστής πρωτεΐνης, της τιτίνης. Εντούτοις, έχει αμφισβητηθεί αν μια χημική ένωση μπορεί να οριστεί ως λέξη.


Επισήμως, στο λεξικό της Οξφόρδης η μεγαλύτερη σε έκταση αγγλόφωνη λέξη είναι η «pneumonoultramicroscopicsilicovolcanoconiosis», η οποία περιγράφει μια λοίμωξη των πνευμόνων από σπάνιο βακτήριο. Μπορείς να την προφέρεις??????

 

[amjik]

Γιατὶ λεγόταν «κότινος» τὸ στεφάνι ποὺ στόλιζε τοὺς νικητὲς τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων;

Ἂς πάρουμε ὅμως τὰ πράγματα ἀπὸ τὴν ἀρχὴ κι ἂς ἀφήσουμε τὴν γλῶσσα μας νὰ μᾶς πεῖ πῶς ξεκίνησαν ὅλα.
Κατ΄ ἀρχάς, ἡ κοιτὶς εἶναι ἡ κούνια, τὸ μικρὸ κρεββατάκι.
Γιὰ παράδειγμα μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι κοιτὶς τῶν Ὀλυμπιακῶν ἀγώνων ὑπῆρξε ἡ Ἑλλάς, διότι στὴν Ἑλλάδα πρωτοεμφανίστηκαν, «γεννήθηκαν» οἱ Ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες.

Ἀπὸ τὴν κοιτίδα περνᾶμε στὴν «κοίτη» ποὺ εἶναι τὸ κρεββάτι ἀπὸ τὸ ῥῆμα «κεῖμαι» ποὺ σημαίνει βρίσκομαι, εἶμαι «πεσμένος». Λέμε ἀκόμη καὶ σήμερα θὰ πέσω ἢ ἔχω πέσει γιὰ ὕπνο ἢ θὰ τὴν πέσω γιὰ λίγο.

Καὶ φτάνουμε στὸν «κότινο».
Ὁ κότινος εἶναι ὁ Ὀλυμπιακὸς στέφανος, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀγριελιά.

Πολὺ - πολὺ παλιὰ λοιπὸν, πρὶν ἀκόμη σκεφτοῦν νὰ πλέξουν στεφάνους, ἔρραιναν τοὺς νικητές, σκορποῦσαν πάνω τους φύλλα ἀπὸ ἐλιὲς ποὺ βρίσκονταν πεσμένα κάτω, «ἔκειντο» δηλαδή.

Καὶ σύμφωνα μὲ τὸ Μέγα Ἐτυμολογικὸ λεξικό:
Κότινος: ῾Ο ᾿Ολυμπιακὸς στέφανος, διότι πάλαι ἐφυλλοβόλουν· τοὺς νικῶντας, ἀπὸ τῶν παρακειμένων φύλλων ἐπιρριπτοῦντες.

Καὶ γιὰ νὰ ἀναπαραστήσετε τὴν εἰκόνα μέσα στὸ μυαλό σας, ἔκαναν ἀκριβῶς αὐτὸ ποὺ κάνουμε σήμερα ῥαίνοντας τοὺς νεονύμφους μὲ ῥοδοπέταλα.

«Κότινος, ὃς νενόμισται ἰσότιμος χρυσῷ στεφάνῳ.»

 

[ΜΕΝΕΔΗΜΟΣ]

* Διπούτσα: Μην πάει το μυαλό σας στο πονηρό. Προέρχεται από το ρήμα «διπουτσώνω», χρησιμοποιείται από τους ντόπιους της Τζιάς και αναφέρεται στο σχοινί με το οποίο δένουν το μπρος αριστερό με το πίσω δεξί πόδι της κατσίκας για να μην απομακρύνεται.

* Ζνίχι: Η μοναδική λέξη που ξεκινά από "ζν" σημαίνει το πίσω μέρος του λαιμού, ο σβέρκος, ο αυχένας. Πρόκειται για λέξη της παλιάς δημοτικής που την βρίσκουμε σε πολλές ομηρικές μεταφράσεις. Εμφανίζεται και σε παροιμίες, όπως : «το φιλότιμο μαυρίζει το ζνίχι».

* Μπροστομούνι: Εδώ να… πάει το μυαλό σας στο πονηρό, αφού πρόκειται για την ονομασία της ποδιάς στη Λευκάδα, πιθανότατα επειδή το ύφασμα πέφτει μπροστά από το συγκεκριμένο σημείο.

* Ουλαμάρχης: Αυτός που ηγείται μιας μικρής στρατιωτικής μονάδας. Όσοι πήγαν ναυτικό πιθανώς να την θυμούνται.

* Πομφόλυγα: Η φουσκάλα στο δέρμα, μεταφορικά χρησιμοποιείται για να φανερώσει λόγο κενό, χωρίς περιεχόμενο και πάει «πακέτο» με το φληνάφημα σαν έκφραση (πομφόλυγες και φληναφήματα= πράγματα ανούσια, σαχλαμάρες).

* Σπουδάρχης: Η λέξη αφορά σε κάποιον ο οποίος επιδιώκει με κάθε τρόπο να αποκτήσει κάποιο αξίωμα.

* Βουστροφηδόν: Με αυτήν τη λέξη χαρακτηρίζεται η γραφή που είναι συνεχόμενη από αριστερά προς τα δεξιά στην πρώτη σειρά του κειμένου, και στην συνέχεια πηγαίνει πάλι αριστερά προς τα δεξιά στην επόμενη σειρά κ.ο.κ., σχηματίζοντας ένα «S». Πιθανώς το όνομα της το πήρε από την πορεία που σχηματίζει ένας βους σε ένα λιβάδι.

* Ασκαρδαμυκτί: Βγαίνει από το αρχαίο επίθετο «ασκαρδάμυκτος» και σημαίνει να παρακολουθείς κάποιον χωρίς να ανοιγοκλείνουν τα βλέφαρά σου.

* Φωτοσβέστης: Ο εχθρός της προόδου του πνεύματος και της μόρφωσης. Ο σκοταδιστής.

* Φραγγέλιο: Το μαστίγιο από πλεγμένα σχοινιά ή λουριά. Χρησιμοποιείται σπάνια σε εκφράσεις όπως «εδώ χρειάζεται φραγγέλιο», δηλαδή πρέπει να υπάρξει τιμωρία.

* Λυμεώνας: Αυτός που προξενεί εκτεταμένες καταστροφές, που εκμεταλλεύεται κάτι στυγνά και αδίστακτα.

Πηγή: https://www.in2life.gr/features/notes/article/330228/17-paraxenes-ellhnikes-lexeis.html

 

[litafade]

 

[amjik]

ἁ δὲ χεὶρ τὰν χεῖρα νίζει· δός τι καὶ λάβ' αἴ τι λῆις
(Το ένα χέρι νίβει το άλλο. Δώσε κάτι και πάρε, αν κάτι θέλεις)
Η φράση του κωμικού ποιητή Επιχάρχου λεγόταν για τους ανθρώπους που ζητούσαν πάντοτε αμοιβή για τις υπηρεσίες τους, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και διευκρινίζει ο σοφιστής Πρόδικος: προῖκα γὰρ ἁνὴρ οὗτος οὐδένα διδάσκει· διὰ παντὸς δὲ ἔθος ἐστὶν αὐτῶι φωνεῖν τὸ ᾿Επιχάρμειον [23 B 30]· ἁ δὲ χεὶρ τὰν χεῖρα νίζει· δός τι καὶ λάβ' αἴ τι λῆις. (αυτός ο άνδρας δεν διδάσκει κανέναν δωρεάν. Σε αυτόν ταιριάζει το Επιχάρμειον: το ένα χέρι νίβει το άλλο. Δώσε κάτι και πάρε, αν κάτι θέλεις)
Η φράση λέγεται ακόμη και σήμερα με το ίδιο σχεδόν νόημα. Η βοήθεια είναι πάντα ευπρόσδεκτη όταν πρόκειται να κάνουμε κάτι. Θα πρέπει ωστόσο να την ανταποδίδουμε και εμείς, βοηθώντας με τη σειρά μας εκείνους που μας βοήθησαν.
Για να κάνουμε… καθαρές δουλειές!
---
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

 

[amjik]

Έπρεπε να λέγεται το τοπικ
Όμορφες ελληνικές λέξεις και χρησμοί....
Προσπάθησα αλλά δεν μπορώ να τον αλλάξω τον τίτλο.....
Αν διαβάζει κάποιος mod
Καί μπορεί θα είναι καλό....
Ευχαριστώ...

 

[amjik]

Κυκλοφορεί το παρακάτω κείμενο Ο Φιλοποίμην αποφάσισε να συμβουλευθεί το Μαντείο των Δελφών για το μέλλον της Ελλάδος.

Η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό και ταυτόχρονα τον απόλυτο ορισμό της Ελλάδας που εδώ και 22 αιώνες επιβεβαιώνεται στο ακέραιο: «Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδέποτε βυθιζόμενος»!

Η ιέρεια των Δελφών παρομοίασε την Ελλάδα με φουσκωμένο ασκί στο φουρτουνιασμένο πέλαγος, που κλυδωνίζεται μεν λόγω των κυμάτων, αλλά που δεν πρόκειται να βυθιστεί ποτέ!

Και πράγματι, οι Ρωμαίοι – επιβεβαιώνοντας τους φόβους του Φιλοποίμενα – ήρθαν! Οι Γότθοι ήρθαν! Οι Άβαροι ήρθαν! Οι Φράγκοι ήρθαν! Οι Τούρκοι ήρθαν! Οι Άραβες ήρθαν! Οι Γερμανοί ήρθαν! Οι Σύμμαχοι ήρθαν! Οι Γερμανοί ξαναήρθαν! Όπως ήρθαν και προδότες, χρεωκοπίες, μνημόνια! Αλλά ο ασκός, σε πείσμα όλων αυτών και πολλών άλλων, «μηδεποτε βυθίζεται!»
Η απάντηση είναι η ακόλουθη : Το Μαντείο δυστυχώς κυριολεκτούσε.ΑΣΚΟΣ = Δοχείο ερμητικά κλειστό ΣΥΝΕΚΤΙΚΟ (έστω και αν περιέχει αερα). Όλοι αυτοί πέρασαν αλλά έφυγαν. Τώρα εμεις "πηγαμε" στους ΔΥΤΙΚΟΥΣ /ΕΕ (Δυση, όπως Δυσ-τυχια) που μας υποχρεώνουν να αποδεχόμαστε τους οικονομικούς μετανάστες που δημιούργησαν με τις πολιτικές τους, να αποδεχόμαστε τις διεφθαρμένες "αξιες" τους (ΛΟΑΤΚΙ) να υφιστάμεθα την πολιτική του προτενστανισμου τους...... ΕΘΕΛΟΥΣΙΩΣ. Πλεον δεν υπάρχει ασκός, όσο υπήρχε όντως ίσχυε ο χρησμός.

 

[amjik]

Κανείς δεν μπόρεσε να βρει το δηλητήριο που θα τους καταστρέψει...» Πιο επίκαιρος από ποτέ ο Φρειδερίκος Νίτσε.

Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Η Γέννηση της Τραγωδίας» (1872) και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 15,ο Νίτσε κάνει μία ιδιαίτερα μνεία στο ελληνικό έθνος αποδεικνύοντας ότι ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του.

Διαβάστε το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.
Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ' αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα».

 

[amjik]

«Οι Ολύμπιοι θεοί έπαθαν ναυτία!» Μια κατηγορία ενός φιλοσόφου (!) εναντίον του αστρονόμου Αριστάρχου του Σαμίου που πήγε πίσω 2.500 χρόνια το Ηλιοκεντρικό σύστημα.

Ο Κλεάνθης από την Άσσο της Τρῳάδος διηύθυνε τον 3ο αιώνα π.Χ. τη Φιλοσοφική Σχολή των Στοϊκών στην Αθήνα. Ο Κλεάνθης κατήγγειλε στο δικαστήριο τον αστρονόμο Αρίσταρχο τον Σάμιο (320 - 250 π.Χ.), αυτόν που πρωτοδιατύπωσε την επαναστατική για την εποχή του κοσμολογική ηλιοκεντρική θεώρηση του ηλιακού μας συστήματος, για «ασέβεια» ζητώντας την καταδίκη του σε θάνατο. Προσέξτε, σας παρακαλώ, την αιτιολόγηση της κατηγορίας: διότι ως άθεος ο Αρίσταρχος ο Σάμιος «διαταράσσει την ηρεμία των θεών»· «ὡς κινῶν τὴν τοῦ κόσμου ἑστίαν καὶ ταράσσων τὴν τῶν Ὀλυμπίων (θεῶν) ἠρεμίαν …», δηλαδή επειδή διατάραξε την ηρεμία των Ολυμπίων θεών μετακινώντας την εστία του κόσμου, την Γη, και διδάσκοντας ότι η ουράνια σφαίρα παραμένει ακίνητη και ότι η Γη περιφέρεται σε λοξό κύκλο -την εκλειπτική-, ενώ συγχρόνως περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της.
Την πληροφορία μας διασώζει ο Αρχιμήδης στο έργο του Ψαμμίτης.
Για να διασωθεί ο Αρίσταρχος διέφυγε στην Αλεξάνδρεια.

 

[amjik]

Κάνεις καλό, κάνεις κακό , θάρθει
γυρεύοντας σε .......
.....στην αρχαιότητα λεγόταν ΝΟΜΟΣ (Νόμος = δεν υπάρχουν εξαιρέσεις) του ΑΤΙΠΕΠΟΝΘΟΤΟΣ (ανταπόδοσης).

 

[Αγράμματος]

Αλλή μια όμορφη λέξη ''καλλίπυγος''

 

[amjik]

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ

Ο Αίσωπος, όπως μαθαίνουμε από τον Όμηρο, ήταν όχι μόνο αποκρουστικός στην εμφάνιση μα και βραδύγλωσσος. Παρόλα αυτά διακρινόταν για τη σοφία και την εξυπνάδα του που τον βοηθούσε να ξεφεύγει από τις άσχημες καταστάσεις. Επίσης για την ικανότητα να διδάσκει με τους μύθους του, η οποία ξεπερνούσε όχι μόνο τους διδασκάλους της εποχής του, αλλά και τους παλαιότερους. Εύλογα αναρωτιέται κάποιος, πώς ένας βραδύγλωσσος μπορούσε να ασκεί το χάρισμα του διδασκάλου και μάλιστα με τόση δεινότητα; Την απορία αυτή επιχειρεί να λύσει η παρακάτω ιστορία.

Όταν ο Αίσωπος ήταν σκλάβος εκτελούσε αγόγγυστα τις πιο κοπιαστικές εργασίες. Μια μέρα ο αφέντης του τον έστειλε να σκάψει στο χωράφι. Καθώς ο Αίσωπος δούλευε, εμφανίστηκαν μπροστά του ιερείς από το ναό της Αρτέμιδας, οι οποίοι ακολουθούνταν από μια ομάδα ανθρώπων. Οι ιερείς του είπαν πως είχαν χάσει το δρόμο και του ζήτησαν να τους βοηθήσει. Ο Αίσωπος τους έδειξε την κατεύθυνση που έπρεπε να ακολουθήσουν, αφού πρώτα τους περιποιήθηκε προσφέροντάς τους φαγητό, νερό και δροσιά κάτω από ένα δέντρο με πυκνή σκιά. Οι ιερείς ευχαριστημένοι από τις περιποιήσεις του, πριν συνεχίσουν την πορεία τους, ύψωσαν τα χέρια τους προς τον ουρανό ζητώντας από τους θεούς να ανταμείψουν τον Αίσωπο για τη φιλοξενία του. Ύστερα έφυγαν και ο Αίσωπος συνέχισε τη δουλειά του.

Όταν ο ήλιος μεσουράνησε και άρχισε να τον καίει, αναζήτησε λίγη ξεκούραση κάτω από το δέντρο. Εξουθενωμένος καθώς ήταν γρήγορα τον πήρε ο ύπνος. Τότε είδε στο όνειρο του πως τον πλησίασε ένας άγνωστος, ο οποίος θεράπευσε τη γλώσσα του και του χάρισε την ικανότητα να πλάθει μύθους. Όταν ξύπνησε θυμήθηκε το όνειρό του. Άρχισε να μονολογεί και τότε διαπίστωσε πως μπορούσε να μιλά χωρίς δυσκολία. Σκέφτηκε πως αυτή ήταν η ανταμοιβή του από τους θεούς για τη βοήθεια του προς τους ιερείς. Χαρούμενος επέστρεψε στη δουλειά του, ενώ το μυαλό του άρχισε να πλάθει ιστορίες με αλεπούδες και κόρακες, λελέκια, λύκους και άλλα ζώα.

Σε λίγο ήρθε ο επιστάτης του αφέντη του, ο Ζηνάς, για να δει αν δουλεύει ή τεμπελιάζει. Και ενώ διαπίστωσε πως δούλευε, πήρε το ραβδί του και άρχισε να τον χτυπά. Τότε ο Αίσωπος άρχισε να του μιλά με ευφράδεια, να τον φοβερίζει πως τώρα που μπορούσε να μιλήσει, θα παραπονιόταν στον αφέντη τους που τον χτυπούσε άδικα. Ο επιστάτης όταν διαπίστωσε πως μπορούσε να μιλά, το έβαλε στα πόδια τρομαγμένος. Γύρισε στο σπίτι του άρχοντα και τον πληροφόρησε για τα νέα, όμως για να γλιτώσει την τιμωρία επειδή άδικα είχε χτυπήσει τον Αίσωπο, τον συκοφάντησε πως είχε βρίσει τους θεούς και εκείνον. Ο άρχοντας θύμωσε πολύ με τον Αίσωπο και είπε του επιστάτη πως τον παραδίδει στα χέρια του για να τον κάνει ότι θέλει. Την ίδια μέρα εμφανίστηκε στον Ζηνά ένας πλανόδιος έμπορος και του ζήτησε να αγοράσει ένα από τα υποζύγια του αρχοντικού. Ο Ζηνάς αντί για κάποιο ζώο του παρουσίασε τον Αίσωπο. Ο άνθρωπος τρόμαξε πολύ με το παρουσιαστικό του Αισώπου. Είπε στον Ζηνά πως τέτοιο πλάσμα, τόσο μαυριδερό και παραμορφωμένο που να δυσκολεύεται κάποιος να ξεχωρίσει αν είναι άνθρωπος ή ζώο, δεν είχε ξαναδεί και γύρισε να φύγει. Τότε ο Αίσωπος έτρεξε πίσω από τον έμπορο και τον παρακάλεσε να τον αγοράσει, βεβαιώνοντας τον πως δεν θα το μετάνιωνε, επειδή, λόγω του παρουσιαστικού του, μπορούσε να ημερεύει ακόμα και τα πιο άτακτα παιδιά. Ο γυρολόγος, που είχε δύο άτακτα παιδιά, πείστηκε και τον αγόρασε αντί της τιμής ενός αγγείου.

Όταν τον πήγε σπίτι του τα παιδιά του ημέρωσαν επειδή τον φοβούνταν, μα οι δούλοι του σπιτιού έδειξαν απέχθειά προς αυτόν. Του φόρτωναν τις πιο βαριές εργασίες και όταν κάποτε έφυγαν όλοι μαζί για το παζάρι του είπαν να φορτωθεί ένα από τα πράγματα που ήταν για πούλημα. Εκείνος επέλεξε το πιο βαρύ από όλα: ένα πανέρι γεμάτο ψωμιά νερό και φαγητά που προορίζονταν για το δρόμο, πράγμα που τους έκανε να τον κοροϊδεύουν. Στη διαδρομή γελούσαν μαζί του γιατί τα πόδια του έτρεμαν από το βαρύ φορτίο του. Όταν όμως σταματούσαν για ξεκούραση και φαγητό, το ψωμί και τα φαγητά λιγόστευαν, ώσπου πολύ γρήγορα το πανέρι ελάφρυνε και τότε όλοι κατάλαβαν τη μεγάλη εξυπνάδα του. Γιατί ενώ εκείνοι εξακολουθούσαν να γογγύζουν κάτω από το βάρος των δεμάτων που κουβαλούσαν, εκείνος ξαλάφρωνε λίγο-λίγο από το δικό του φορτίο, φτάνοντας στο τέλος της διαδρομής πιο ξεκούραστα από όλους.

Από Βάσω Μαγγανάρη

ΠΗΓΗ:

ΒΙΟΣ ΑΙΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΦΡΥΓΟΣ,.

 

[Πρυτανης]

Ωραίο θεματάκι φίλε amjik

Η ανάρτηση συγχωνεύτηκε αυτόματα: 23 Ιουν 2021

Όμορφες ελληνικές λέξεις (Α-Θ) ΛΕΞΙΚΟ

Για εμένα η ελληνική γλώσσα είναι μια από τις καλύτερες γλώσσες, όχι επειδή απλά είναι η μητρική μου γλώσσα. Διότι το λεξιλόγιο της έχει άπειρες λέξεις που μπορείς να εκφράσεις τη ψυχή σου. Παρακάτω έχω φτιάξει ένα λεξικό (Α-Θ, η συνέχεια θα γίνει σε άλλο άρθρο) με λέξεις που θεωρώ εγώ αρκετά...

writecraftgr.wixsite.com

Έκτακτο !!!
Ευχαριστούμε για την παραπομπή.
Καλή συνέχεια στην προσπάθεια .

 

[amjik]

φρυκτωρίες ήταν ένα σύστημα συνεννόησης που πρώτη φορά ευρωπαϊκά και ίσως παγκοσμίως χρησιμοποιήθηκε στη Μινωική Κρήτη[1] την περίοδο των πρώτων ανακτόρων 1900πΧ - 1700πΧ και κατόπιν εγκαταλείφθηκαν με την πρώτη καταστροφή τους, λόγω μάλλον της στροφής των Μινωιτών προς τη θάλασσα.


Σύγχρονο παράδειγμα φρυκτωρίας (ημέρα)

Σύγχρονο παράδειγμα φρυκτωρίας (νύχτα)

Οι φρυκτωρίες βρίσκονται σε όλη την Κρήτη. Ειδικότερα, στο Καβούσι Ιεράπετρας, η κοντινότερη είναι στην περιοχή Ψείρα, και απέχει περί τα 2 χιλιόμετρα από την πόλη του Αγίου Νικολάου. Ο καθηγητής Ph. Betancourt αναφέρει μια πιθανή φρυκτωρία στο υψηλότερο σημείο του νησιού της Ψείρας.

Η μεταβίβαση της πληροφορίας γίνεται με τη χρήση πυρσών κατά τη διάρκεια της νύχτας (φρυκτός=πυρσός και ώρα = φροντίδα)

Κατόπιν στην αρχαία Ελλάδα εφαρμόστηκε το σύστημα των φρυκτωριών. . Ο Αισχύλος στο έργο του Αγαμέμνων περιγράφει την είδηση της πτώσης της Τροίας, η οποία μεταδόθηκε ως τις Μυκήνες με τις φρυκτωρίες.[3] Ενδιάμεσοι σταθμοί μεταδόσεως υπήρχαν στην Ίδη της Μυσίας, στο Ακρωτήρι της Λήμνου (σημερινή Πλάκα), στον Άθω, στο βουνό Μάκιστο και στις πλαγιές του Αραχναίου. Το σύστημα χρησιμοποιήθηκε για πολλούς αιώνες μέχρι το 1850 αλλά μπορούσε να μεταφέρει μηνύματα μόνο με ένα κοινό κώδικα.

Το γεωγραφικό στήσιμο, η κατοχή, η διαχείριση και συντήρηση αυτών των επικοινωνιακών δικτύων από τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ήταν πρωταρχικής σημασίας για την επικράτηση και την επέκτασή του. Το δίκτυο αυτό χρησιμοποιείτο τόσο κατά την διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων, όσο και κατά την διάρκεια της ειρήνης, όταν τα νέα και οι διαταγές των αρχόντων έπρεπε να φτάσουν το συντομότερο δυνατό στον προορισμό τους. Κάτι τέτοιο αφορούσε κυρίως τις αυτοκρατορίες, των οποίων οι αχανείς εκτάσεις έκαναν πολύ δύσκολη τη σχετικά γρήγορη ενημέρωση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα συνεννόησης με οπτικό σήμα φωτιάς συναντάμε στις περιπτώσεις όπου π.χ. η Μήδεια ύψωσε αναμμένο πυρσό για να ειδοποιήσει τους Αργοναύτες να πάνε στην Κολχίδα [4] ή όταν ειδοποιείται με πυρσό ο Αγαμέμνονας για την είσοδο του Δούρειου Ίππου στην Τροία από τον Σίνωνα και με πυρσό που σήκωσε ο ίδιος προς τον ελληνικό στόλο στην Τένεδο δίνοντάς του το σήμα της επιστροφής και κατάληψης της ανοχύρωτης πολιτείας.

Πολλά από τα φωτεινά σήματα ανταλλάσσονταν τη νύχτα στη θάλασσα μεταξύ πλοίων και ξηράς και γενικά τα περισσότερα από αυτά αντιστοιχούσαν σε προσυμφωνημένα μηνύματα. Τα φωτεινά αυτά σήματα οι Έλληνες τα ονόμαζαν «πυρσούς» ή «φρύκτους» και από εδώ γνωρίζουμε και τους «φίλιους φρύκτους» ή τους «πολέμιους φρύκτους». Συγκεκριμένα όπως σημειώνει ο Θουκυδίδης, όταν στο στρατόπεδο έρχονταν φίλοι, οι στρατιώτες ύψωναν απλώς τους αναμμένους πυρσούς (φίλιοι φρύκτοι), ενώ όταν πλησίαζαν εχθροί, οι πυρσοί ανέμιζαν δεξιά-αριστερά (πολέμιοι φρύκτοι). Οι πυρσοί αυτοί στη διάρκεια της ημέρας απλώς έβγαζαν πολύ καπνό, που σήμαινε ότι χρησιμοποιούσαν εύφλεκτα υλικά, στα οποία πολλοί ιστορικοί αποδίδουν τις λέξεις/φράσεις φρύκτους ανίσχειν, πυρσεύειν, φρυκτωρεύω (γνωστοποιώ είδηση από μεγάλη απόσταση) και φρυκτωρίες.

Οι φρυκτωρίες εκμεταλλευόμενες τα νησιά του Αιγαίου και την ορεινή μορφολογία του Ελλαδικού χώρου, χρησιμοποιούν την φωτιά και έναν κώδικα αναπαράστασης γραμμάτων (παρόμοιο του κώδικα Μορς) για την μετάδοση αξιόπιστων μηνυμάτων σε πολλά χιλιόμετρα (έως και 130). Στην ουσία μιλάμε για την προϊστορία του τηλέγραφου. Αν ήταν νύχτα, οι υπεύθυνοι στρατιώτες στην φρυκτωρία (φρυκτωροί) άναβαν λαμπρές φωτιές για την μετάδοση σημάτων, ενώ κατά την διάρκεια της ημέρας χρησιμοποιούσαν πυκνό καπνό. Οι λέξεις καμινοβιγλάτορες και Ωρονόμιο χρησιμοποιούνται για την περιγραφή του συστήματος φρυκτωριών στο κείμενο Οι βυζαντινοί καμινοβιγλάτορες, του Στέλιου Πολυκράτη, που δημοσιεύτηκε στο αφιέρωμα "Τηλεπικοινωνίες, Από τις φρυκτωρίες στους δορυφόρους" της εφημερίδας «Καθημερινή», 16.5.1999.

Σημαντικός σταθμός οπτικών τηλεπικοινωνιών ήταν το «καιροσκοπείο» στην κορυφή του Άθω (κατά τον Αναξίμανδρο) με ιστορία που ξεκινάει από τη Γιγαντομαχία της μυθολογίας. Φρυκτωρία με ξεχωριστή ιστορία είναι και η βουνοκορφή του Μεσσάπιου της Εύβοιας αλλά και του πύργου του Δρακάνου (4ος π.Χ. αιώνας) στη Ανατολική Ικαρία, της Ανάφης, της Γιούχτας (Κνωσός), του ναού του Ποσειδώνα στο Σούνιο, το Άκτιο, το ακρωτήριο του Σίδερο, κ.ά. Πολλά απ' αυτά τα σημεία είναι και σήμερα φάροι.

Η μελέτη των φρυκτωριών εμφανίζει αρκετό ενδιαφέρον αλλά και δυσκολία, τόσο γιατί πολλοί από αυτούς τους αρχαίους πύργους έχουν καταστραφεί εντελώς, όσο και γιατί για όσους διασώζονται δεν μας είναι εύκολο να τεκμηριώσουμε την χρήση τους. Τα πράγματα μπερδεύονται ακόμη περισσότερο όταν αναφέρονται και σοβαρές απόψεις για πυραμίδες ή μικρά φρούρια. Έτσι δεν είναι λίγοι οι ερευνητές (Curtius, Donalson, Μanatt) που θεωρούν πως τα ερείπια στο χωριό Ελληνικό, έξω από το Κεφαλάρι του Άργους, δεν είναι πυραμίδα αλλά μία φρυκτωρία. Όσον αφορά στα πολλά μικρά αρχαία κτίσματα στην περιοχή της Αργολίδας, οι ερευνητές τα θεωρούν περισσότερο ως μικρά οχυρά στρατηγικών θέσεων, τα μικρά πολυάνδρια, όπως τα αποκαλεί και ο Παυσανίας, και όχι ως φρυκτωρίες.

​

 

[Διαγραμμένο μέλος 181264]

Καλλίπυγος = η έχουσα/ο έχων ωραίο κώλο...

 

[μπαρμπαγιαννης]

Κωλοτρυπίδι

 

[amjik]

ΦΊΛΟΙ ΜΟΥ ΑΞΊΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΆΣΟΥΜΕ..

 

[sotis25]

Μαλαπέρδα

 

[amjik]

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Μία ακόμα χρονιά ξεκινάει σε λίγες μέρες και σας περιμένουμε με χαρά στα νέα μας μαθήματα!

Πριν όμως αναφερθούμε σε αυτά, θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας μία όμορφη είδηση. Στις αρχές αυτού του μήνα, το Mathesis έφτασε τα 100.000 εγγραφέντα μέλη και τις 60.000 επιτυχείς ολοκληρώσεις μαθημάτων!

Η διαδικτυακή μας κοινότητα δεν θα μπορούσε να μεγαλώσει στον βαθμό αυτό, αν όλοι εσείς δεν μας είχατε τιμήσει με την εμπιστοσύνη σας. Οι ...παράξενες ιδέες μας —από τη δωρεάν διάθεση των μαθημάτων, μέχρι το συμβολικό κόστος των προαιρετικών βεβαιώσεων— έγιναν πραγματικότητα χάρη στην στήριξη που εσείς προσφέρατε στην προσπάθειά μας.

Ως ένα μικρό, συμβολικό ευχαριστώ από την πλευρά μας, θα θέλαμε να ανακοινώσουμε ορισμένες αλλαγές στο σύστημα πληρωμών, και συγκεκριμένα τη δημιουργία ενός «συστήματος επιβράβευσης». Από τον νέο κύκλο μαθημάτων, οι φοιτητές που έχουν πληρώσει 10 ή περισσότερες βεβαιώσεις επιτυχούς παρακολούθησης, θα έχουν έκπτωση 10% σε όλες τις νέες βεβαιώσεις που θα αποκτούν από εδώ και πέρα. Αντίστοιχα, οι φοιτητές που έχουν πληρώσει 20 ή περισσότερες βεβαιώσεις θα έχουν έκπτωση 20%. Ασφαλώς, η έκπτωση αυτή θα απευθύνεται και σε όσους μελλοντικά φτάσουν σε αυτούς τους αριθμούς βεβαιώσεων. Η έκπτωση παρέχεται αυτόματα κατά την πληρωμή και ο φοιτητής δεν χρειάζεται να την αιτηθεί με κάποιον τρόπο.

Περνώντας στα νέα μαθήματά μας, στον κύκλο αυτόν εγκαινιάζουμε μια νέα σειρά σχετικά με την επιστήμη. Στο πρώτο μάθημα της ενότητας αυτής, θα μιλήσουμε για θέματα από την ιστορία της επιστήμης, ξεκινώντας από τους αρχαίους χρόνους και φτάνοντας μέχρι τη γέννηση της νεότερης φυσικής. Ταυτόχρονα, στον τομέα της φιλολογίας θα συζητήσουμε για την ποίηση και τη σχέση μας με αυτή, σε ένα μάθημα που —αντί για συγκεκριμένες γνώσεις— προϋποθέτει μόνο την ενεργή φαντασία μας.

Σε επανάληψη θα προσφερθούν επίσης μία σειρά από παλαιότερα μαθήματα. Στις θετικές επιστήμες θα συνεχίσουμε την πορεία μας στον προγραμματισμό με python, στις διαφορικές εξισώσεις και στην εφαρμοσμένη κβαντομηχανική, ενώ τέλος στα μαθήματα παγκόσμιας ιστορίας θα ταξιδέψουμε από την Ινδία και την Κίνα μέχρι την Ιαπωνία και τη Ρωσία!

Ευχόμαστε ολόψυχα καλή χρονιά...