το άρθρο σαν άρθρο είναι ενα αριστουργημα προχειρότητας, ξεπέτας και κακού ρεπορταζ. ο ρεπόρτερ, χαρακτηριστικο παράδειγμα συντάκτη εφημερίδας που αποπατεί στο παρελθόν της για λιγο ροζ ζουμάκι, δεν μπήκε καν στον κοπο να γραφτεί μέλος έτσι για μια μερα και να δει τι παίζει εδώ μέσα, ποιοι είναι αυτοί που δηλώνουν μέλη, τον πλούτο των θρεντ που δεν έχουν να κάνουν με το αγοραίο σεξ, η και τί στη ευχή γίνεται ακόμα και στα σεξοθρεντ.
Δεν μπήκε καν στον κόπο να αναζητήσει για συνέντευξη με μέλη του φόρουμ, να δει τί τέλος πάντων τύποι γράφουν εδώ ή και δικτυώνονται κοινωνικά, με ενα πμ θα είχε βρει δεκάδες, πρόθυμους να μιλήσουν ευθαρσώς.
Δεν μπήκε καν στον κοπο να δει τί αναλογίες υπάρχουν με παρεμφερή σαϊτ του εξωτερικού, δείχνει αυτό στερηση γλωσσομάθειας, άρα ακαταλληλότητα για το επάγγελμα.
Απλά πήρε cut and paste το πρωτοσελιδο, αντεγραψε το κειμενο του συλλογου ιεροδούλων, είδε και τα πουτανοδιαφημιστικά ή τα ανοιχτά ποστινγκ στα μη μέλη και έγιναν όλα τα μέλη βασικά νταβάδες για το πυρ το εξώτερον του καθωσπρεπισμού.
Αυτο το άρθρο θα πρέπει να διδασκεται στις σχολές δημοσιογραφίας (λέμε τώρα) για το τί δεν είναι ρεπορτάζ.