Σεβαστοί φίλοι, αγαπητά μου παιδιά,
με πολύ ενδιαφέρον από καιρού εις καιρόν αναγιγνώσκω αυτά που γράφετε. Ταυτογχρόνως με ικανοποίηση διότι διαπιστώνω ότι για πολλούς έχει φτασει το στάδιον του απογαλακτισμού και ημπορούν να γράφουν μόνοι τους χωρίς δασκάλους. Παραλλήλως όμως θα ήθελανα διαφωνήσω με ορισμένους σε κάτι σημαντικόν: δεν φρονώ ότι όλοι στην ελλάδα είναι μαλάκες ή πιρφόροι ή δεν ξερω γω τι. Υπάρχουν και παραδείγματα αξιοζήλευτα προς μίμησιν. Για έναν τέτοιον στιβαρόν άνδρα θα σας διηγηθώ απόψε...
Ο Ζαχαρίας
Λέγεται ότι ότι όταν ήτο νήπιο αρρώστησε βαρειά. Ο ιατρός εγνωμάτευσε ότι ή θα πέθαινε ή θα 'μενε μισερός στο μυαλό. Παρά ταύτα τα χρόνια περάσανε κι ο Ζαχαρίας μεγάλωσε κι έγινε παιδί τίμιο, υπάκουο και σεβαστικό. Ζούσε μία ευτυχισμένη ζωή κοντά στην μαμά και τον μπαμπά του. Κάθε μερα τον πηγαινόφερνε ο μπαμπάς του στην δουλειά , τα απογεύματα έβλεπε τηλεόραση με τους γονείς του και τις Κυριακές τον βγάζανε βόλτα στην εξοχή.
Βέβαια κάτι πρεπει να'χε αρπάξει το σασί διότι όταν έβλεπε γυναίκα αλλάλαζε ωσάν κρατούμενος που τον απελευθερώνουν οι σύμμαχοι από στρατόπεδο συγκεντρώσεως των Ες-Ες. Αλλα΄αντί να διαβεί την ορθάνοικτη πόρτα, τρομαγμένος παρέμεινε πίσω απ'τα συρματοπλέγματα με τους απολιθωμένους δεσμοφύλακές του. Διότι για όλα τον είχανε δασκαλέψει στην ζωή εκτός απότο σεξουαλικόν. Εκεί τον είχαν αφήκει αδιάβαστο με αποτέλεσμα ο Ζαχαριας δειλός εκ φύσεως να δυσκολεύεται να έρθει σε επαφή με γυναίκες. Ενώ όλοι τρέμουν την απόρριψη , αυτός έτρεμε την συγκατάβαση διότι τότε θα έπρεπε να συνεχίσει μόνος του εις το άγνωστον χωρίς άνωθεν εντολάς αυτοσχεδιάζοντας μ'ότι είχε δει από περιοδικά και ταινίες. Οι γυναίκες του εφαίνοντο ελκυστικές αλλά τρομαχτικές συνάμα. Εχθρός που ήθελε και δεν ήθελε ταυτογχρόνως, προξενώντας του τέτοιον τρόμο ώστε αντί να πολεμά το αντίθετο φύλο στο κρεβάτι αυτός εσπαταλούσε τα πυρομαχικά του σε άσκοπους πυροβολισμούς με το πιστολάκι του στον αέρα. Αλλά ήτο τόσο αθεράπευτα βλαξ που κι η Μπο Ντέρεκ να του εμφανιζόταν γυμνόστηθη στον ύπνο του και να του ζητούσε να την γαμήσει αυτός θα το έβαζε στα πόδια πανικόβλητος.
Έτσι όταν απεφάσισαν ότι ήρθε η ώρα να ζευγαρώσει, τον έστειλαν να ζητήσει την κόρη του μπακάλη γιατί η μάνα του Ζαχαρίου νόμιζε ότι είχε μεγάλη προίκα και θα διπλασίαζε τον παρά του.
Ο Ζαχαρίας απέκτησε και τρίτον αμαξηλάτη. Το παρήγορον ήτο ότι οι κρίσεις πανικού όταν έβλεπε γυναίκα, δεν τον έπιαναν με την μπακάλισσα ίσως επειδή δεν έμοιαζε με γυναίκα παρά με μικροσκοπικό παλαιστή του σούμο ή φώκια που'χε ξεφύγει απ'το ενυδρείον. Το γεγονός ότι η χοντρή δεν σήκωνε το δακτυλάκι της να κάμει την παραμικρή δουλειά στο νοικοκυριό όχι μόνον δεν τον πτοούσε αλλά του θύμιζε την γλυκειά θαλπωρή του πατρικού σπιτιού. Εξ'άλλου αυτός ήτανε γάτος έκανε την δική του ζωή...
Τις καθημερινές βαθιά το ξημέρωμα κατά τις 3, ενώ το κήτος δίπλα του ροχάλιζε, ο Ιωνάς ξυπνούσε για ν' αρχίσει απερίσπαστος ένα ρεσιτάλ αυνανισμού παρακολουθώντας τον Λεωνίδα μέχρι την αυγή. Ενώ οποιοσδήποτε νουνεχής άνθρωπος θα αντιλαμβάνετο ότι ύστερα από 3-4 μεταμεσονύχτιες μαλακείες λογικό κι επόμενο είναι να αισθάνεται κουρασμένος και να μην μπορεί να πάρει τα ποδάρια του την άλλη μέρα στη δουλειά, το κουτορνίθι έπαιρνε την γριά μάνα του να τον ξεμετρίσει απ'το τηλέφωνο διότι αισθανόταν λέει ματιασμένος. Τα δε σαββατοκύριακα με κλειστά φώτα παραμόνευε κρυμμένος πίσω από κουρτίνες και πατζούρια μ'ένα ζευγάρι κυάλια παρακολουθώντας τις γειτόνισσες ν΄απλώνουν μπουγάδα ή να πηγαινοέρχονται απ'το να δωμάτιο στ'άλλο βασανίζοντας το στρουθείον του.
Η φύσις σοφώς προνοήσασα δια την μη επανάληψη του λάθους, διεφύλαξε το περιέργον τούτο ζεύγος από την τεκνοποιίαν. Και ενώ το τέκνον ευτύχισε διότι ποτέ δεν υπήρξε, την θέσιν του εκλήθη να καταλάβει δύσμοιρος σκύλος.
Διότι όπως όλα τα επικίνδυνα πειράματα διεξάγονται σε πειραματόζωα προς αποφυγήν ανθρωπίνου απώλειας δια το καλόν της επιστήμης έτσι και το ατυχές τετράποδον υπέφερε την μοίρα του παρ'ολίγου ανθρωπίνου θύματος προς ικανοποίησιν των ιδεοληψιών του Ζαχαρίου.
Ο Ζαχαρίας και η χοντρή συστήθησαν στο κουτάβι ως μπαμπάς και μαμά και ανέλαβαν την ανατροφή του ωσάν αληθινού ανθρώπου. Ενθυμούμενος την ιδικη του ευτυχισμένη παιδικη ηλικία, ο Ζαχαρίας περιόρισε τον σκύλο μοναχόν του σε ένα δωμάτιον με μια τηλεόραση μακαριζοντάς τον πόσο τυχερός ήτο διότι δεν εβρέχετο κι είχε να φάει όσο τραβούσε η ψυχή του. Αλλά ατυχώς φαί και ύπνος δεν είναι οι μοναδικές ανάγκες του ζώου, πόσον μάλλον του ανθρώπου... Το ζωντανό , μεγάλωσε κι έγινε ολοκληρο γαιδούρι. Άρχισε να εκφράζει σεξουαλικές ανησυχίες που ο Ζαχαρίας συστηματικώς αγνούσε. Σε γενόμενες παρατηρήσεις ότι τοιαύτη αναγκαστική αποχή αποτελεί σαφή παραβίαση των νόμων της φύσεως και βασανισμόν του ζώου ο Ζαχαρίας απήντη ότι δεν ήτο δυνατόν ο ιδικός του σκύλος να κάνει τέτοια αίσχη. Διότι ο σκύλος δεν ήτο πλέον σκύλος, ήτο άνθρωπος. Δεν ήτο δυνατόν να έχει σεξουαλικές ορέξεις σαν ζώο. Αλλά και εάν είχε, θα έπρεπε να τις ικανοιποιήσει μόνον δια της εγκεκριμένης προσφιλούς μεθόδου του Ζαχαρίου.
Έστι αφεντικό και σκύλος,θύτης και θύμα, χειρουργούσαν μανιωδώς. Ο μεν Ζαχαρίας κρυφίως, ο δε σκύλος φανερώς. Αλλά ενώ η ερωτική επιθυμία του Ζαχαρίου περιορίζετο παθητικώς εις την χειροτεχνία δια της παρατηρήσεως εκ του μακρώθεν, ο σκύλος υπακούων εις τα ζωώδη του ένστικτα ενεργητικώς, όρθιος σηκωμένος εις τα πισινά του πόδια με προτεταμένο το σάρκινο σπαθί του απεγνωσμένα προσπαθούσε να βιάσει όποιον ατυχή επισκέπτη έκαμνε το λάθος να διαβεί το κατώφλι της μοιραίας οικίας.
Οι πάντες εδιερωτούντο πώς δεν είχε ήδη βιάσει τον ίδιο τον Ζαχαρία, όπως άλλωστε του άξιζε, την ώρα που εκείνος καθηύδε. Ώσπου από την παντελή αγαμία, το ζωντανό δεν άνθεξε του πρηστήκαν τ'αρχίδια τόσο πολύ που ψόφησε παρθένο. Αντιθέτως ο Ζαχαρίας ακόμα ζει...
ο Ζαχαρίας επί μακρόν εθρύνησε τον πιστοτερό του φίλο . Μέχρι που βρήκε παρηγοριά στο ιντερνετ σ'ένα σάιτ που γράφανε πυροβολημένοι. Πώ, πώ τι τρελοί κυκλοφορούνε ελεύθεροι! "Ουφ" σκέφτηκε ,"τι ωραία που είναι", δώξα τω Θεό αυτός είχε γεννηθεί φυσιολογικός...
Clopy-right 2012 Ιωσήφ Μπλάσκος