κ. κωλόγερε,
να είσθε σίγουρος ότι ανέγνωσα και διάβασα το πόνημά σας.
Η αλήθεια βρίσκεται σε επόμενη ανάρτησή σας όπου αναφέρεσθε στην ηλικία σας/μας και στο ευάλωτό μας απέναντι στην γυναικεία κολακεία.
Πιστέψτε με τα ίδια μπορείτε να πάθετε και με μία Ρωσίδα ή μία Ουγγαρέζα εργαζομένη. Διαφέρει λίγο ο τρόπος εξαιτίας των πολιτισμικών διαφορών.Το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο.
Το κίνητρό τους όμως είναι το ίδιο. Και το κίνητρό τους είναι να σταματήσουν να πηδιούνται με πολλούς και να πηδιούνται με έναν. Μετέρχονται διαφόρων τρόπων προς επίτευξιν των στόχων τους. Συναισθηματικά όμως είναι στεγνές.
Άλλωστε και η επόμενη ανάρτησή σας περί ηλικίας και κολακείας κλπ, αυτό αποδεικνύει. Ότι πρόκειται περί γεροντοκαψούρας και ουχί περί τινος μονιμότερου ή σοβαρότερου.
Βεβαίως η γεροντοκαψούρα είναι ό,τι χειρότερο αλλά δεν είναι ό,τι σοβαρότερο.
Το νήμα στέκεται στο πλευρό σας εφόσον και σεις έχετε την θέληση να το ξεπεράσετε. Αν απλώς μετράτε αντίστροφα τις μέρες έως την επόμενη συνάντησή σας, τότε το παιχνίδι επί του παρόντος είναι χαμένο.
Και να ενθυμείστε και κάτι ακόμη, που επίσης έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω:
Τα θήλεα είναι κατά πολύ σκληρότερα των ανδρών και θα σας εκπλήξει με την συμπεριφορά της στο μέλλον εφόσον συνεχίσετε τις επαφές μαζί της.
Σκληρά λόγια αλλά είναι λόγια που κάποιος πρέπει να λέει στον πάσχοντα ίνα τον βοηθήσει να ξυπνήσει. Το εύκολο είναι να χαϊδεύει κάποιος τα αυτιά του πάσχοντος. Η ίαση όμως είναι το ζητούμενο και αυτό είναι το δύσκολο.