Αυτή τη στιγμή, κατηγορούμε όλοι τον Παπανδρέου για την κατάσταση της χώρας. Μας διαφεύγει όμως κάτι σημαντικό: Ότι όλη αυτή η κατάσταση δεν είναι αποτέλεσμα κυβερνήσεων, παρατάξεων ή κομμάτων αλλά αποτέλεσμα νοοτροπίας και του παλαιοκομματικού κατεστημένου σαν ολότητα.
Η Ελλάδα δεν έφτασε στο χάλι αυτό σε μια νύχτα. Προηγήθηκαν τουλάχιστον 30 χρόνια σπατάλης και κακοδιαχείρισης, απάτης και παρανομιών που οι διάφορες κυβερνήσεις εφάρμοσαν σε αγαστή συμφωνία με τους συνεργάτες τους, τον ελληνικό λαό! Και το κατάφεραν γιατί η κατάσταση αυτή μας βόλευε όλους:
- αυτούς από μας που έπιασαν δουλειά στο δημόσιο με μόνο προσόν το σημείωμα του βουλευτή
- αυτούς από μας που μας διόρισαν σε οργανισμούς που έφτιαξαν μόνον και μόνο για να δημιουργηθούν θέσεις, χωρίς αυτοί να έχουν αντικείμενο εργασίας.
- αυτούς από μας που μας εμπιστεύτηκαν δημόσιο χρήμα και μεις υπερχρεώναμε τα τιμολόγια για να καλύψουμε κι άλλες "ανάγκες" (σάμπως δικά μας ήταν;)
- αυτούς από μας που όταν μας ρωτούσε η Υπηρεσία "πόσους δασκάλους χρειάζεστε στο σχολείο" εμείς σαν διευθυντές λέγαμε "5" ενώ στην πραγματικότητα μας περίσσευε κι ένας
- αυτούς από μας που πήραμε σύνταξη, από το ελληνικό δημόσιο όντες Ελληνοαμερικανοί, χωρίς να δώσουμε ούτε μια δραχμή σαν εισφορά και με πλαστά δικαιολογητικά, επειδή "ήταν παράκληση και επιθυμία της Αρχιεπισκοπής Αμερικής" και οι πολιτικοί θέλουν να τα έχουν καλά με την εκκλησία.
Και όλα αυτά με δανεικά χρήματα. Γιατί εκτός από βολεψάκηδες, γίναμε και τεμπέληδες και προτιμούσαμε να ξερριζώσουμε τις ελιές για 10.000 δρχ τη ρίζα και να παίζουμε στο καφενείο πρέφα, παίρνοντας επιδοτήσεις, αντί να καλλιεργούμε τη γη και να είμαστε αυτάρκεις σαν κράτος...
Δεν ήθελα να το παραδεχτώ αλλά ίσως η φράση "μαζί τα φάγαμε" που είπε ο Πάγκαλος, κρύβει μέσα μια πολύ πικρή αλήθεια. Τόσο πικρή που δεν θέλουμε ούτε να τη σκεφτόμαστε...