Ο Νταλάρας είναι εμφανές ότι δεν αντιμετωπίζει την οργή ως άτομο, αλλά ως σύμβολο. Αν και πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί που ευχαρίστως θα τον έφτυναν και επί προσωπικού (δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα...). Συμβολίζει ακριβώς την κλίκα που κυριαρχούσε τόσα χρόνια στην Ελλάδα, και μας οδήγησε στην χρεωκοπία.
Κατ' αρχάς, είναι εύκολα αντιληπτός ο συσχετισμός του με την τρέχουσα εξουσία. Γυναίκα υπουργός, κουνιάδος υπουργός και δεξί χέρι του πρωθυπουργού του μνημονίου. Σε 10 -20 χρόνια, ίσως και παιδιά, εγγόνια. Απόψεις επί παντός επιστητού (κρίση, πολιτική, από που κλάνει το μπαρμπούνι), εξαιρετικά αμφίβολης αξίας, που εκφέρονται με μεγάλη ευκολία και βρίσκουν δρόμο στον μέσο άνθρωπο από τα κανάλια διανομής σκουπιδιών που ονομάζουμε μέσα μαζικής επικοινωνίας (και όχι ενημέρωσης, η ενημέρωση αφορά την παρουσίαση ειδήσεων, όχι την επικοινωνία τους).
Συνδαιτυμόνας της εξουσίας, εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια, από την οποία έχει επωφεληθεί ποικιλοτρόπως: από την διαγραφή φορολογικών προστίμων μέχρι το πριβέ αγκαζάρισμα κατά το δοκούν του Μεγάρου ή οποιουδήποτε άλλου μουράτου χώρου. Προνομιακές σχέσεις με τους παραγωγούς και εξόφθαλμη προώθηση του υπαρκτού του ταλέντου, σε σημείο που να ενοχλεί ακόμα και τρίτους, άσχετους με τον χώρο. Επιτυχία και έπαρση, τύπου μαγκιά-κλανιά-και κώλο φινιστρίνι.
Αυτά βέβαια, χωρίς να εξετάσει κανείς την δηθενιά πίσω από τον ίδιο. Το να κάνεις διαλέξεις για την κρίση, όταν η γυναίκα σου δηλώνει στο βουλευτικό πόθεν έσχες 1 και βάλε εκατομμύριο καταθέσεις στην Ελβετία. Το να κάνεις συναυλίες για την Κύπρο, και μερικά χρόνια μετά να δηλώνεις το κλασσικό τσιτάτο, "το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του".
Προφανώς εντυπωσιάζει η αντίδραση του στις καρεκλιές. Είναι γενναιότητα και άγνοια κινδύνου όμως, ή μήπως είναι άγνοια της παρούσας καταστάσεως; Μπορεί ο Νταλάρας να πιστεύει ακόμα ότι ακόμα πουλάνε τα τσιτάτα (λόγια, τραγούδια) που τον έφεραν εδώ, και άμα λάχει μπορεί να εκφέρει και καμιά πατερναλιστική άποψη για να τσιμπήσουν οι "κουλτουριάρηδες". Να αποδεχθούν την κρίση (τους) κιετς.