Τύποι, πολύ μοβόρους σας βρίσκω.
Λυσεις υπαρχουν.
Αμεση απελαση οσων δεν εχουν χαρτια και μονιμη εργασια. Ισα δικαιωματα με τους Ελληνες εργαζομενους, οσων μεινουν και εργαζονται. Η αστυνομια να προστατευει τους πολιτες και τις επιχειρισεις και οχι πολιτικους, μαγαλοδημοσιογραφους, παραγοντες και ανθρωπους των media.
Δεν διαφωνώ γενικά. Το σωστότερα βέβαια θα ήταν η θεσμοθέτηση μεταναστευτικής πολιτικής και όχι αποσπασματικά μέτρα.
Για παράδειγμα, να προσδιοριστεί εξ αρχής ένας ακριβής αριθμός μεταναστών, οι οποίοι θα είναι διαχειρίσιμοι από την ελληνική πολιτεία.
Αν πχ. είμαστε 11 εκατομμύρια, μέχρι 1,1 εκατομμύριο, αν όχι μέχρι 550 χιλιάρικα.
Το αριθμό αυτό μπορούμε να τον διαμοιράσουμε σε ποσοστώσεις με βάση το κράτος προέλευσης (πχ. 20% αραβικός κόσμος, 30% λατινική αμερική).
Η μπορούμε να αποφασίσουμε με άλλα κριτήρια και με βάση τις ήδη υπάρχουσες περιπτώσεις (πχ. παραμονή, εργασία, ενσωμάτωση).
Όσοι περισσεύουν, πρέπει να απελαθούν ή να φύγουν πίσω στις πατρίδες τους σε κάποια προθεσμία.
Βέβαια, ταυτόχρονα πρέπει να διασφαλιστούν τα σύνορα, διότι αλλιώς οι διαδικασία θα είναι άνευ αντικειμένου.
Να διώχνουμε δηλαδή 10 και να μπουκάρουν 100.
Για όσους παραμείνουν εδώ, θα πρέπει να προβλεφθεί κάποια διαδικασία συμμετοχής και ενσωμάτωσης στην ελληνική κοινωνία.
Μπορεί δηλαδή να δοθούν άδειες παραμονής για την πρώτη γενιά και υπηκοότητα στην δεύτερη εφόσον υπάρχει έμπρακτη διάθεση ενσωμάτωσης.
(δηλαδή γνώση ελληνικής, παρακολούθηση όλων των υποχρεωτικών τάξεων του ελληνικού σχολίου, αποδοχή χριστιανικής θρησκείας, στρατιωτική θητεία, ασφάλιση και φορολόγηση γονέων κτλ)
Επίσης να ασφαλιστούν όλοι, να αποκτήσουν φορολογικά μητρώα, μόνιμη κατοικία και να αναλάβουν τα βάρη και τις υποχρεώσεις των ελλήνων πολιτών.
Μετά το πέρας της διαδικασίας, όποιος παράνομος μετανάστης συλλαμβάνεται, να απελαύνεται άμεσα ή σε περίπτωση που έχει ξαναεισέλθει παράνομα στο παρελθόν, να φυλακίζεται σε κατάστημα εργασίας, και μετά το πέρας της ποινής να απελαύνεται. Οποιοσδήποτε δε θέλει να μεταναστεύσει στην Ελλάδα, να είναι υποχρεωμένος να καταθέσει αίτηση στην χώρα καταγωγής του, και κάθε περίπτωση να κρίνεται με βάση την δυνητική της συμβολή στην ελληνική κοινωνία (δηλαδή κάθε μετανάστης να έχει να προσφέρει στην χώρα, κάτι που αυτή δεν έχει: χρήματα, γνώση, εξειδικευμένα εργατικά χέρια που δεν διαθέτει).
Τέλος να κλείσουν όλες οι τρύπες που χρησιμοποιούνται σήμερα όπως πχ. η διαδικασία ασύλου (οι αιτήσεις να κρίνονται αμετάκλητα μέσα σε 5 ημέρες, να μην επιτρέπεται αίτηση χωρίς δημόσια έγγραφα που να αποδεικνύουν ταυτοποίηση και χώρα καταγωγής).