Ελευθεροτυπία, Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009
(Αφ)ελληνισμός
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΛΟΥΔΗ
Το διπλό ερέθισμα για τη σημερινή μου παρέμβαση μου το έδωσαν οι κοπετοί δύο αυτόκλητων προμάχων του ακροδεξιού ελληνορθόδοξου φονταμενταλισμού
δεν μπορεί κάποιος να αγαπά την πατρίδα χωρίς να είναι φονταμενταλιστής? -οι ταμπέλες που χρησιμοποιούν οι ακραίοι και των δύο άκρων από δεξιά και αριστερά για την κατάρρευση του «Ελληνισμού» και τον επαπειλούμενο
από πού άραγε...? «αφελληνισμό» των Ελλήνων (Κ. Τσιρόπουλος, Ο αφελληνισμός των Ελλήνων, Ευθύνη, Ιούν. 2009, και Χρ. Γιανναράς, Πότε τέλειωσε ιστορικά ο Ελληνισμός, Καθημερινή, 19.7.2009).
Σ' αυτούς και τους προκατόχους τους ο όρος «Ελληνισμός» έχει μετουσιωθεί από ιστορική έννοια σε ανιστόρητο ιδεολόγημα:
Ο όρος «Ελληνισμός» (γερμ. Hellenismus) ξαναπλάστηκε εννοιολογικά από τον Γερμανό ιστορικό J. G. Droysen (Ιστορία του Ελληνισμού, 2 τ., 1836-43), για να δηλώσει τον ελληνόφωνο, πολυεθνικό κόσμο της Ανατολής (Αίγυπτος, Συρία, Παλαιστίνη, Μεσοποταμία κ.ά.), που είχε προκύψει μετά τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου• στην «ελληνιστική εποχή» (οι τρεις αιώνες π.Χ.) «Ελληνισμός» και «ελληνίζειν» σήμαιναν ακριβώς τη «μίμηση» της γλώσσας και του πολιτισμού των Ελλήνων από τους ξένους αυτούς λαούς.
άρα δεν υπάρχει λόγος να αναζητούμε εθν(οτ)ικούς διαχωρισμούς, αφού ο Ελληνισμός είναι ένα χωνευτήρι λαών, n'est-pas pornopapos?
Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα ο όρος «Ελληνισμός» άρχισε να μεταποιείται εννοιολογικά, για να σημάνει τους εκτός της Ελλάδος, ειδικότερα στα Βαλκάνια και την Τουρκία, «αλύτρωτους»
γιατί αυτές οι αγκύλες? μήπως δεν ήταν αλύτρωτοι ή είναι υπό μορφήν ειρωνίας...? Ελληνες και να μεταβληθεί έτσι σε ιδεολογικό σχήμα της «Μεγάλης Ιδέας», δηλαδή της επεκτατικής κίνησης του «ελληνικού» καπιταλισμού
το αντικαπιταλιστικό μένος και η εγγενής δυσκολία αντικειμενικής ερμηνείας... προς Βορράν και προς Ανατολάς (βλ. π.χ. «εθνική» Εταιρεία «Ελληνισμός» και το ομώνυμο περιοδικό της, 1898-1915).
Μετά τα 1945 και τον «Εμφύλιο» Πόλεμο (1946-49) ο όρος «Ελληνισμός» άρχισε να μετακινείται όλο και περισσότερο γεωγραφικά, για να συμπεριλάβει με την περίφραση «Ελληνισμός της Διασποράς» προπαντός τους Ελληνες μετανάστες στην Αμερική, την Αυστραλία και τον Καναδά• από τον «Ελληνισμό» αποκλείονταν, εννοείται, οι χιλιάδες εκείνες των Ελλήνων που είχαν καταφύγει στις «Ανατολικές χώρες».
Αντίθετα απ' ό,τι φαντάζονται οι ανιστόρητοι δερβίσηδες του ελληνορθόδοξου φονταμενταλισμού, ο «αφελληνισμός» των Ελλήνων είχε αρχίσει ήδη με τις ρωμαϊκές κατακτήσεις και ολοκληρώθηκε στην αχανή ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στη Δύση και την Ανατολή («Βυζάντιο»), με το βίαιο προσηλυτισμό των «Ελλήνων» (=ειδωλολατρών, απίστων!
με τον ίδιο τρόπο που ειδωλολάτρες είναι οι καθολικοί σήμερα με τα αγάλματα στις εκκλησίες...) στο Χριστιανισμό• το ρήμα «αφελληνίζω», που στην ελληνιστική εποχή σήμαινε
μία παραπομπή/απόδειξη εδώ, για να μην γράφουμε για να γράφουμε θα βοηθούσε την υπεράσπιση του κειμένου που ενστερνίζεσαι μετά πάθους κ.κε pornopapos «εξελληνίζω, εξημερώνω, εκπολιτίζω», από τη ρωμαϊκή εποχή θα σημάνει το ακριβώς αντίθετο: κάνω κάποιον να μην είναι «Ελλην», δηλαδή άπιστος (ειδωλολάτρης)
άντε να δούμε πότε θα καταλάβει ότι πίστευαν σε θεούς και δεν πίστευαν σε χρυσά ειδώλια ζώων, εκχριστιανίζω (βλ. Μεγ. Λεξ. Δημητράκου, λ. αφελληνίζω).
Στο νεοελληνικό Διαφωτισμό (1770-1821) εγκαινιάζεται με τη σύμπραξη των Ευρωπαίων «φιλελλήνων» ο ιδεολογικός «εξελληνισμός» των ελληνόφωνων «Ρωμιών» (=Ρωμαίων!)
απίστευτη ασχετοσύνη, όλοι ήταν Ρωμαίοι πολίτες της αυτοκρατορίας, ανεξάρτητα καταγωγής... μ' ένα τεράστιο ιστορικό άλμα 2.000 χρόνων. Η επανασύνδεση αυτή με τους αρχαίους «προγόνους» τους θ' αποτελέσει ένα βασικό στοιχείο της νεοελληνικής εθνικής ιδεολογίας σ' ολόκληρο το 19ο αιώνα -και το ίδιο άλμα είκοσι αιώνων έκανε και η «Ελευθερία» του Σολωμού (1823), για να βγει «απ' τα κόκκαλα των Ελλήνων [των αρχαίων Ελλήνων!
αποδείξεις για τα "αυτονόητά" σου να μας κομίσεις αγαπητέ, όχι μόνο γλαύκας] τα ιερά».
Η ενσωμάτωση της «βυζαντινής βαρβαρότητας» (Ι. Πολυλάς) στο εθνικό ιδεολόγημα του «Ελληνισμού» έχει τις ρίζες της στο ιδεολόγημα του «ελληνο-χριστιανισμού», που εξέθρεψε ο διαπρύσιος αρνητής του Σολωμού και ιδεολογικός πρόγονος των σημερινών ιδεολόγων του ελληνορθόδοξου φονταμενταλισμού Σπ. Ζαμπέλιος (Περί μεσαιωνικού Ελληνισμού, 1852): Από τον «Ελληνισμό» τους αποκλείονται
μόνοι όσοι δεν θέλουν από μόνοι τους να μετέχουν μένουν αποκλεισμένοι όχι μόνο οι πρωτεργάτες του «αφελληνισμού», οι «πανεπιστημιακοί, οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι» (Κ. Τσιρόπουλος), αλλά και τα εκατομμύρια των Ελλήνων πολιτών, οι ιδεολογικοί και πολιτικοί τους αντίπαλοι: εβραίοι, καθολικοί, μωαμεθανοί, «κοραϊκοί», «αριστεροί»
εδω μπαίνει ο κ.κος pornopapos για αυτό και το copy paste, σοσιαλιστές, δημοκράτες, διεθνιστές, ανθρωπιστές και άθεοι.
Οι Κασσάνδρες αυτές, που θρηνούν για την Αλωση
εδώ δεν βλέπω αγκύλες.. του ιδεολογικού τους κόσμου, προωθούν με το θρήνο τους την προέλαση του πραγματικού τους κόσμου: του παγκοσμιοποιημένου, πολυεθνικού
πώς θα γίνει αυτό όταν κάποιοι προσπαθούν να προωθήσουν εθν(οτ)ικούς διαχωρισμούς ???, καπιταλισμού.
Συνοπτική συμβολή στη συζήτηση για την ιδεολογική χρήση της ιστορίας στην συγκρότηση του εθνικισμου ΠΠ
