ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ
Ο Λένιν ισχυριζόταν ότι ο εθνικισμός των μειονοτικών ομάδων είναι αμυντικός. Στην περίπτωση της Θράκης ο τουρκικός εθνικισμός ανταγωνίζεται στα ίσα τον ελληνικό και έχει ως προπύργιό του το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής.Το προξενείο της Κομοτηνής χρηματοδοτεί μια στρατιά από δημοσιογράφους, παράγοντες και «οργανικούς» διανοούμενους για να προωθούν τον τουρκικό εθνικισμό. Επειδή, όμως, η μειονότητα στη Θράκη δεν είναι ομοιογενής και υπάρχουν οι Πομάκοι και οι τσιγγάνοι με πολύ διαφορετική κουλτούρα, γλώσσα και συνήθειες από τους Τούρκους, το προξενείο προάγει εκτός από την αγάπη για τη μαμά - Τουρκία και το δέος ή το φόβο απέναντι στη χώρα αυτή....
Σε εκδήλωση του ΚΚΕ για τη μειονοτική εκπαίδευση διάφοροι Τούρκοι δημοσιογράφοι και παράγοντες ισχυρίζονταν ότι οι Μουσουλμάνοι (κυρίως Πομάκοι από τα ορεινά) που έχουν τελειώσει την ΕΠΑΘ (Ειδική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης) και διδάσκουν στα μειονοτικά σχολεία είναι αγράμματοι ή στην καλύτερη περίπτωση ελλιπώς καταρτισμένοι και ζητούσαν να μην προσλαμβάνονται στα σχολεία και στη θέση τους να έρχονται αποκλειστικά μετακλητοί δάσκαλοι από την Τουρκία.Μέσα στην αίθουσα βρίσκονταν δεκάδες μειονοτικοί δάσκαλοι και δεν τόλμησε ούτε ένας να ψελλίσει έστω μια διαμαρτυρία. Και βέβαια αυτό είναι μια πρόοδος, γιατί όχι πολύ παλιότερα οι ίδιοι παράγοντες ισχυρίζονταν ότι όλοι οι μειονοτικοί δάσκαλοι της ΕΠΑΘ ήταν είτε ψυχασθενείς, είτε πράκτορες της ΕΥΠ. Επίσης κυκλοφορούν διάφορα φαιδρά επιχειρήματα του τύπου : «Αφού δεν υπάρχει Πομακιστάν να διεκδικήσει τους Πομάκους, αυτοί δικαιωματικά ανήκουν στην Τουρκία και είναι Τούρκοι». Και σε περίπτωση που κάποιοι μειονοτικοί δεν πειστούν κυκλοφορεί το ακλόνητο επιχείρημα που λέει ότι σ’ έναν ενδεχόμενο ελληνοτουρκικό πόλεμο η κατάκτηση τη Θράκης από τον τουρκικό στρατό είναι ζήτημα ωρών ή ημερών, οπότε «έχετε τα καλά μαζί μας, γιατί ποτέ δεν ξέρετε τι μπορεί να συμβεί».
Η θρησκεία επίσης παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα των μειονοτικών της Θράκης. Ο λόγος του ιμάμη στα χωριά αποτελεί θέσφατο για το σύνολο των κατοίκων, ενώ σε ζητήματα διαζυγίου ή άλλες αστικές διαφορές το λόγο δεν έχουν τα αστικά δικαστήρια, αλλά ο μουφτής, που είναι το αντίστοιχο του μητροπολίτη για τους Μουσουλμάνους μιας και υπερισχύει το Ισλαμικό δίκαιο. Κι εδώ βέβαια πρέπει να έχουμε υπόψη τις διαφορές που ανέφερα στην αρχή. Η επιρροή της θρησκείας είναι πολύ έντονη στους σουνίτες ορεσιβίους, λιγότερη στους Αλεβίτες και ακόμη λιγότερη στους μορφωμένους αστούς Κεμαλιστές.
Σημαντικό επίσης ζήτημα, πέρα από την επίσημη πολιτική του προξενείου και των μουφτήδων, είναι και ο ρατσισμός που αναπαράγεται στο εσωτερικό της μειονότητας. Οι καταπιεσμένοι δεν αναπτύσσουν εξ ορισμού σχέσεις αλληλεγγύης με άλλους καταπιεσμένους, αλλά πολλές φορές το ρατσισμό που υφίστανται τον αναπαράγουν σε άλλες ομάδες που θεωρούν πιο αδύναμες από αυτούς. Στη Θράκη αυτό στο επίπεδο των καθημερινών ανθρώπων μεταφράζεται : Τούρκοι ενάντια σε Πομάκους και Τσιγγάνους, Πομάκοι ενάντια σε Τσιγγάνους, μόνιμα εγκατεστημένοι Τσιγγάνοι ενάντια σε σκηνίτες Τσιγγάνους κι όλοι μαζί ενάντια στους μετανάστες.
και ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΠΙΣΩ.....
