voltaire45
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 1 Δεκ 2005
- Μηνύματα
- 18.213
- Κριτικές
- 1
- Like
- 1.910
- Πόντοι
- 366
Τα έχω γράψει τουλάχιστον 5-6 φορές αλλά με τόσο σπαμ και προσωπικές αντεγκλήσεις στο παρον θρεντ που να τα δεις και εσύ...
Μην ψάχνεις για συγκεκριμένους ορισμούς...Δύσκολα θα βρεις και συνήθως δεν υπάρχουν εννιαία κριτήρια καθότι υπερισχύουν συσχετισμοί δυνάμεων και όχι νομικές διατάξεις...Η περίπτωση του κοσόβου είναι η πλέον χαρακτηριστική.
Πρακτικά συλλογικός αυτοπροσδιορισμός θα σήμαινε ότι μια ομάδα ανθρώπων (άγνωστο ποιος αριθμός) κάποια μέρα έλεγε ότι δεν είμαστε έλληνες αλλά πελασγοί, κιμμέριοι, ίνκας και το ελληνικό κράτος οφείλει να μας αναγνωρίσει στάτους εθνικής μειονότητας σε πρώτη φάση...Φυσικά το στάτους εθνικής μειονότητας συνοδεύεται από ένα πακέτο δικαιωμάτων που οδηγεί στη δημιουργία κράτους εν κράτει...
Η δεύτερη φάση είναι γνωστή...Την είδες στο κόσοβο και στην αμπχαζία και παρολίγον στα σκόπια όταν οι αλβανοί δεν άντεξαν τα εγγονάκια του νοφ να τους το παίζουν μακεδόνες...
Μορφή συλλογικού αυτοπροσδιορισμού θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε περίπτωση που υπήρχαν πολλά τέτοια σωματεία αποτελεί η συνομοσπονδία.
Για παράδειγμα εμείς οι Σαρακατσάνοι έχουμε διάφορα σωματεία, Αττικής κλπ..
Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Σαρακατσαναίων θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι εκπροσωπεί όλους τους Σαρακατσάνους της Ελλλάδος.
Για την συγκεκριμένη περίπτωση ο Δήμος Μύκης του Νομού Ξάνθης θα μπορούσε να αποτελεί μία διοικητική οντότητα που αντιπροσωπεύει συλλογικά κάποιον πληθυσμό για παράδειγμα αν η πλειοψηφία των δημοτών αυτοχαρακτηρίζεται ως τουρκικής καταγωγής. Αν ο Δήμος Μύκης έβγαινε και έλεγε ότι ζητάω ορισμένα δικαιώματα για τους δημότες ή εκπροσωπώ Τούρκους σε διεθνή οργανισμό τότε πιθανόν θα μπορούσαμε να μιλούσαμε για συλλογικό αυτοπροσδιορισμό.
Διαφορετικά το παράδειγμα που επικαλείσαι σκοντάφτει στα πρακτικά.
Το να αποκτήσει μία ομάδα το στάτους της μειονότητας (εθνικής ή θρησκευτικής) από μόνο του δεν λέει τίποτε αν δεν συνοδεύεται από συγκεκριμένα δικαιώματα. Και πέρα από τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα που έτσι και αλλοιώς προστατεύονται αυτό που έρχονται να προσθέσουν οι διεθνείς συνθήκες είναι (κατά την γνώμη μου) η υποχρέωση του κράτους να διδάσκεται η γλώσσα της εθνικής μειονότητας στα σχολεία ή το δικαίωμα για δημόσιους χώρους λατρείας για μία θρησκευτική μειονότητα.
Από εκεί και πέρα η μειονότητα που έχει πετύχει σε μεγάλο βαθμό το στάτους του "κράτους εν κράτει" είναι οι Βάσκοι (για τα προνόμια των οποίων και το "ντάντεμα" από το κεντρικό κράτος γκρινιάζουν όλοι οι υπόλοιποι Ισπανοί, ακούς Γκάμπα).
Εν κατακλείδι, ακόμη και τα σωματεία της υπόθεσης του ΕΔΑΔ δεν θέτουν ως προϋπόθεση για να γίνει κάποιος μέλος την μουσουλμανική πίστη ή την τουρκική καταγωγή ή την γνώση της τούρκικης γλώσσας. Θεωρητικά ο καθένας θα μπορούσε να γίνει μέλος.
Αν ο Περσόνα, ο Τζέημς, ο Μέμος και αρκετοί άλλοι γίνονταν μέλη των σωματείων αυτών θα μπορούσαν όχι μόνον να εκλέξουν πρόεδρο τον Περσόνα (εννοείται, ποιόν άλλον;; ) αλλά και να αλλάξουν και τον τίτλο τους.
Πάντα υπάρχουνε λύσεις.
(Για το Κόσσοβο έχω τελείως διαφορετική προσέγγιση αλλά δεν είναι του παρόντος).