εσυ που εχεις τις πηγες καβατζα, γιατι δεν ποσταρεις το καταστατικο του σωματειου αν εχεις τα κοτσια?
Μουσουλμανική Μειονότητα Θράκης: Τι νομίζετε;
- Μέλος που άνοιξε το νήμα pornopapos
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 13K
- Εμφανίσεις 251K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 4 άτομα (0 μέλη και 4 επισκέπτες)
str81977
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 17 Απρ 2006
- Μηνύματα
- 13.679
- Κριτικές
- 2
- Like
- 6
- Πόντοι
- 166
Τα έχω γράψει τουλάχιστον 5-6 φορές αλλά με τόσο σπαμ και προσωπικές αντεγκλήσεις στο παρον θρεντ που να τα δεις και εσύ...
Μην ψάχνεις για συγκεκριμένους ορισμούς...Δύσκολα θα βρεις και συνήθως δεν υπάρχουν εννιαία κριτήρια καθότι υπερισχύουν συσχετισμοί δυνάμεων και όχι νομικές διατάξεις...Η περίπτωση του κοσόβου είναι η πλέον χαρακτηριστική.
Πρακτικά συλλογικός αυτοπροσδιορισμός θα σήμαινε ότι μια ομάδα ανθρώπων (άγνωστο ποιος αριθμός) κάποια μέρα έλεγε ότι δεν είμαστε έλληνες αλλά πελασγοί, κιμμέριοι, ίνκας και το ελληνικό κράτος οφείλει να μας αναγνωρίσει στάτους εθνικής μειονότητας σε πρώτη φάση...Φυσικά το στάτους εθνικής μειονότητας συνοδεύεται από ένα πακέτο δικαιωμάτων που οδηγεί στη δημιουργία κράτους εν κράτει...
Η δεύτερη φάση είναι γνωστή...Την είδες στο κόσοβο και στην αμπχαζία και παρολίγον στα σκόπια όταν οι αλβανοί δεν άντεξαν τα εγγονάκια του νοφ να τους το παίζουν μακεδόνες...
james070
Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Οκτ 2009
- Μηνύματα
- 7.677
- Κριτικές
- 4
- Like
- 8
- Πόντοι
- 66
Όχι βρε!
η μουσουλμάνα ήταν μια...πώς να το πω. Περιπετειούλα! ;)
Γι αυτήν που αναφέρομαι δεν ήταν μουσουλμάνα.Αλλά ούτε και χριστιανή! Ούτε καν ελληνίδα!! :S
όπως βλέπεις είμαι αρκετά διεθνιστής στις σχέσεις μου!
μην πω και...πολυεθνικός!!!!
Α! και το χαζούτσικο >
στο συγχωρώ! Κολλάει εδώ όμορφα!!! ;)για να δούμε και επί του θέματος. Θα βγάλουμε άκρη?
OP
OP
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
αφού απαντάς σε όλα απάντα και σε αυτό:
τα διδάσκανε στο απθ και τον καιρό που ήσουν ...
Λοιπον, για να τελειωνουμε μια και καλη με το θεμα παρτε ενα σεντονακι και προσπαθηστε να βγαλετε νοημα! Νοημα απλα δεν υπαρχει! Πριν που ελεγα για τους φιλους του ΠΠ τους Αμερικανους και πως χρησιμοποιουν τις εννοιες μειονοτητα και οικολογια κατα το δοκουν φυσικα απαντηση δεν πηρα! Ειναι γελοιο παντως να προσπαθει καποιος να μας πεισει οτι εχει την απαντηση οταν ουτε ο ιδιος ο ΟΗΕ ή το Συμβουλιο της Ευρωπης ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΟΡΟ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ! Ο ορισμος μιας ομαδας ανθρωπων ως μειονοτητα, ή ανταρτες ή επαναστατες ή δεν ξερω και γω τι αλλο, εχει να κανει ΜΟΝΟΝ με την πολιτικη υποστηριξη της αυτης ομαδας και τους σκοπους που θα εξυπηρετουσε ο προσδιορισμος της!τιποτε αλλο!
Ε.Ο.Φ.Ν
Ο ορισμός της έννοιας της μειονότητας
του Νίκου Πρεντουλή
Εισαγωγή
Όσο αδιαμφισβήτητη είναι η ανάγκη νομικής προστασίας των μειονοτήτων, άλλο τόσο δύσκολη είναι η επίτευξή της. Παρά τα βήματα προόδου στον τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη διακηρυγμένη προσήλωση σημαντικού αριθμού κρατών σε αυτή την κατεύθυνση, τα πράγματα όσον αφορά τις μειονότητες δεν είναι καθόλου απλά. Πολλές κυβερνήσεις τίθενται ανοικτά υπέρ της προστασίας των μειονοτήτων σε άλλες χώρες, ενώ αδιαφορούν τακτική όταν η συζήτηση φθάνει σε αυτές και τα δικά τους πεπραγμένα. Από την άλλη πλευρά, η προβολή διεκδικήσεων από ομάδες που συνιστούν (ή δε συνιστούν) μειονότητα, συχνά δεν έχει καθόλου σχέση με το διεθνές δίκαιο, αλλά συνδέεται με πολιτικές στρατηγικές κάποιας χώρας που βρίσκεται πίσω από αυτές. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι τέτοιες πρακτικές κυβερνήσεων και μειονοτικών ομάδων δε βοηθούν καθόλου να ξεπεραστεί το κλίμα δυσπιστίας με το οποίο συχνά αντιμετωπίζονται τα ζητήματα των μειονοτήτων και, φυσικά, καθυστερούν τις προσπάθειες αποτελεσματικής προστασίας τους. Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από προθέσεις, προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα: προτού ασχοληθούμε με το πώς θα προστατεύσουμε τις μειονότητες, δεν θα πρέπει πρώτα να τις ορίσουμε; Τί εννοούμε όταν λέμε μειονότητα και ποιά στοιχεία την απαρτίζουν; Η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη1 για δύο κυρίως λόγους: ο πρώτος είναι η ποικιλία των ομάδων (εθνικών, θρησκευτικών κ.λπ.) που θα επιδέχονταν ενός ορισμού αλλά και όπως ορθά παρατηρείται2, των νομικών κρατικών συστημάτων που θα τον εφάρμοζαν, οπότε θα υπάρχουν περιπτώσεις που ο ορισμός δε θα επαληθεύεται. Ακόμα, υπάρχουν οι πολιτικής φύσης δισταγμοί διαφόρων κρατών να αναγνωρίσουν μειονοτικές ομάδες στο έδαφός τους ή και η αντίστροφη πορεία απόπειρας διαμόρφωσης ενός ορισμού, ώστε να καλύπτονται από αυτόν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Οι λόγοι αυτοί, μαζί με άλλους, οδήγησαν στο να μην υπάρχει μέχρι σήμερα, παρά την επί δεκαετίες συστηματική ενασχόληση πλειάδας ερευνητών, ένας κοινά αποδεκτός ορισμός της έννοιας της μειονότητας, κάτι που βέβαια συντελεί και στην βραδύτητα ανάπτυξης συστημάτων νομικής προστασίας των μειονοτήτων, αφού τα λιγότερο πρόθυμα κράτη προβάλλουν το επιχείρημα ότι δεν μπορούν να αναλάβουν σχετικές υποχρεώσεις αν δεν αρθεί πρώτα η αβεβαιότητα για το ποιος προστατεύεται. Δε λείπουν βέβαια και εκείνοι που θεωρούν ότι ακριβής ορισμός της μειονότητας δεν είναι αναγκαίος3 και, μάλιστα, σε συνάντηση εμπειρογνωμώνων του ΟΗΕ για τις μειονότητες αμφισβητήθηκε κι αυτή η ίδια η χρησιμότητα του ορισμού4. Οι θέσεις αυτές εκκινούν από την ανάγκη επιτάχυνσης των διαδικασιών για την προστασία των μειονοτήτων αλλά, για λόγους που θα αναλυθούν αργότερα, δεν πρέπει να γίνουν αποδεκτές. Προς το παρόν, ας σημειωθεί ότι ο ορισμός, όσο δύσκολος και αν είναι, συνιστά αναγκαίο μέρος της προστασίας των μειονοτικών ομάδων. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι υπάρχει μιά σειρά βασικών στοιχείων που εναλλάσσονται στους διάφορους προτεινόμενους ορισμούς και που μας δίνουν μιά αρκετά σαφή εικόνα, δυστυχώς μόνο για το περίγραμμα κι όχι για τον πυρήνα της έννοιας.
Ιστορικά
Πριν, όμως, αναλυθούν τα στοιχεία αυτά, αξίζει να γίνει μια σύντομη ιστορική αναδρομή στον τρόπο αντιμετώπισης των μειονοτικών ομάδων5. Οι πρώτες μειονότητες με την προστασία των οποίων ασχολήθηκε η διεθνής κοινότητα ήταν οι θρησκευτικές. Μέχρι δε το 1815 οι διάφορες διεθνείς συμφωνίες που αναφέρονταν (και) σε προστασία πληθυσμιακών ομάδων είχαν ως αποκλειστικό αντικείμενο ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας. Μόλις εκείνη τη χρονιά, στο Συνέδριο της Βιέννης γίνεται λόγος για χρήση μειονοτικών γλωσσών. Ακόμα, η σταδιακή υποχώρηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη συνακόλουθη δημιουργία νέων κρατών επιφέρει κάποια κινητικότητα στα ζητήματα αυτά. Ας σημειωθούν, από αυτή την εποχή, το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (1830) με το οποίο ανεξαρτητοποιείται η Ελλάδα, που με τη σειρά της αναλαμβάνει την προστασία των θρησκευτικών δικαιωμάτων των μουσουλμάνων, και η Συνθήκη του Βερολίνου (1878) που υποχρεώνει την Υψηλή Πύλη να σέβεται τα δικαιώματα των χριστιανών που διαβιούν στην επικράτειά της. Κατά το Μεσοπόλεμο, υπάρχει αξιοσημείωτος αριθμός διεθνών συνθηκών σχετικά με την προστασία των μειονοτήτων, αλλά και πιο σημαντική είναι η δράση που αναπτύσσει το Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης με τις οκτώ γνωμοδοτήσεις του σχετικά με θέματα μειονοτήτων6. Δυστυχώς, το ΔΔΔΔ, όπως άλλωστε και η ίδια η Κοινωνία των Εθνών, δε θα μπορέσει να διαδραματίσει το ρόλο που ήθελαν οι εμπνευστές του. Η εκ των έσω υπονόμευση του συστήματος από χώρες που συμμετείχαν για πολιτικούς λόγους, η μη συμμετοχή των μειονοτήτων στη διαδικασία ελέγχου των καταγγελιών αλλά και η κατάχρηση εκ μέρους τους των δικαιωμάτων που τους παρασχέθηκαν ήταν οι βασικές αιτίες της αποτυχίας του πρώτου διεθνούς συστήματος προστασίας των μειονοτήτων. Τα κράτη δεν ήταν έτοιμα να αποδεχθούν ένα διεθνές δικαιοδοτικό όργανο, πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν το τελευταίο λειτουργούσε εντός ενός συστήματος χωρίς ξεκάθαρους στόχους γιατί η ΚτΕ δεν είχε ενιαία θέση απέναντι στις μειονότητες. Άλλες χώρες (π.χ. Γαλλία, Μ. Βρετανία) ήταν υπέρ της αφομοίωσης των μειονοτήτων από τα κράτη όπου αυτές υπήρχαν και άλλα κράτη υποστήριζαν τη διατήρησή τους. Σε ένα τέτοιο κλίμα, δεν μπορούσαν να γίνουν πολλά. Το μόνο σίγουρο κέρδος από αυτή την εμπειρία είναι η εδραίωση της αντίληψης ότι τα μειονοτικά ζητήματα αφορούν τη διεθνή κοινότητα στο σύνολό της κι όχι μόνο τα εκάστοτε εμπλεκόμενα κράτη. Τα προβλήματα συνεχίστηκαν και μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού οι μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών που εφαρμόσθηκαν ως λύση, δεν άλλαξαν ουσιαστικά την κατάσταση. Πάντως, τόσο στο πλαίσιο του ΟΗΕ όσο και σε περιφερειακό επίπεδο, κυρίως με τη δράση της ΔΑΣΕ, το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα σηματοδοτείται από μεγάλη δραστηριότητα στην καθιέρωση δικαίου προστασίας των μειονοτικών ομάδων. Από τα διεθνή κείμενα ξεχωρίζουν το άρθρο 27 του Συμφώνου Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων του 1966, το κείμενο της Συνάντησης της Κοπεγχάγης για την Ανθρώπινη Διάσταση στα πλαίσια της ΔΑΣΕ το 1990, η Διακήρυξη της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών περί των μειονοτήτων του 1992 και η Σύμβαση - Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης υπέρ των μειονοτήτων.
Oι όροι national και ethnic
Η διάκριση σε ethnic και national minorities συχνά δημιουργεί προβλήματα στον έλληνα ερευνητή, αφού στα ελληνικά οι δύο όροι εκφράζουν ταυτολογία7. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος οι περισσότεροι καταφεύγουν στη χρήση των όρων εθνοτική (ethnic) και εθνική (national) μειονότητα. Στα αγγλικά και τα γαλλικά οι όροι ethnic και national διαφέρουν μεν ως προς τη σημασία τους, αλλά δεν υπάρχει μιά γενικά αποδεκτή άποψη για το τί ακριβώς εννοούμε όταν χρησιμοποιούμε τον κάθε ένα8. Για ορισμένους, εθνοτικές είναι οι μειονότητες που ζουν σε ορισμένο κράτος συνδεόμενες, όμως, θρησκευτικά, πολιτιστικά με άλλο κράτος και εθνικές αυτές που δεν έχουν τέτοιου είδους δεσμούς με άλλο κράτος. Υπάρχει και η ακριβώς αντίστροφη θέση, όπως υπάρχει και η άποψη του F. Ermacora, που χαρακτηρίζει ως ethnic minorities τις ομάδες που έχουν δική τους γλώσσα, πολιτισμό και ιστορία, συνειδητοποιούν την υπόστασή τους ως ομάδας και τα μέλη τους θέλουν να διατηρήσουν τις ιδιαιτερότητές τους, και ως national minorities εκείνες που, πέρα από τα πιο πάνω χαρακτηριστικά, θέλουν να ασκήσουν, ως ομάδες, δικαιώματα συμμετοχής στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων σε μία ορισμένη περιοχή ή στο πλαίσιο ενός κράτους.
Προσπάθειες ορισμού της μειονότητας
Μιά πρώτη προσπάθεια προσδιορισμού του περιεχομένου της έννοιας της μειονότητας έχουμε από το ΔΔΔΔ σε δύο περιπτώσεις: i) Στη γνωμοδότησή του για την υπόθεση των "ελληνοβουλγαρικών κοινοτήτων" αναφορικά με το χαρακτήρα των κοινοτήτων αυτών και την έννοιά τους, έκρινε οτι: "...είναι μια ομάδα ατόμων τα οποία ζουν σε μία χώρα ή τόπο συγκεκριμένο, κοινής φυλής, θρησκείας, γλώσσας και παραδόσεων, συνδεδεμένα από την ταυτότητα αυτής της φυλής, αυτής της θρησκείας, αυτής της γλώσσας και αυτών των παραδόσεων με αίσθημα αλληλεγγύης με σκοπό να διατηρήσουν τις παραδόσεις τους, την πίστη τους και να εξασφαλίσουν την εκπαίδευση των παιδιών τους σύμφωνα με τα ιδεώδη της φυλής τους και να βοηθιούνται μεταξύ τους"9. ii) Στην υπόθεση "μειονοτικά σχολεία στην Αλβανία" ανέφερε: "Η ιδέα που αποτελεί το θεμέλιο των συνθηκών προστασίας των μειονοτήτων είναι η εξασφάλιση για τις ομάδες που είναι ενταγμένες σε ένα κράτος, του οποίου ο πληθυσμός είναι διαφορετικής φυλής, γλώσσας ή θρησκείας από τη δική τους, της δυνατότητας μιας ειρηνικής συνύπαρξης και μιάς εγκάρδιας συνεργασίας με αυτό τον πληθυσμό, διατηρώντας τα χαρακτηριστικά που τον διαφοροποιούν από την πλειοψηφία και που ικανοποιούν τις σχετικές του ανάγκες"10. Παρατηρώντας τη θέση του Δικαστηρίου, δε μπορεί κανείς παρά να επισημάνει το συνδυασμό αντικειμενικών με υποκειμενικά κριτήρια, ένας συνδυασμός που θα αποτελέσει, όπως θα δούμε στη συνέχεια, τη συνήθη μορφή προσέγγισης του ζητήματος του ορισμού της μειονότητας. Ακόμα, δεν υπάρχει αναφορά στο στοιχείο της αριθμητικής κατωτερότητας των μειονοτήτων σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό (ενδεχομένως επειδή θεωρήθηκε αυτονόητο, γιατί σίγουρα τα μέλη του ΔΔΔΔ θα το είχαν υπόψη τους) και τονίζεται η ανάγκη ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας με τον πληθυσμό του φιλοξενούντος κράτους. Γενικότερα, η αντίληψη του Δικαστηρίου για την έννοια της μειονότητας δείχνει λιγότερο αυστηρά νομική και περισσότερο κοινωνιολογική, κάτι που οφείλεται αφενός στο γεγονός ότι πατούσε σε παρθένο έδαφος και αφετέρου στο ότι δεν ασχολήθηκε με το γενικό ζήτημα τι είναι μειονότητα, αλλά με ειδικά προβλήματα ορισμένων μειονοτήτων σε δεδομένο χώρο και χρόνο11, άρα η αυστηρή νομική οριοθέτηση της μειονότητας δεν ανήκε στις προτεραιότητές του. Επιπλέον, πρέπει να ληφθούν υπόψη όσα αναφέρθηκαν παραπάνω για την ευαίσθητη θέση του ΔΔΔΔ και τα προβλήματα που αντιμετώπισε. Την ανάγκη εύρεσης ενός αυστηρού ορισμού εξέφρασε ο Γ.Γ. του ΟΗΕ σε μνημόνιό του το 1950, τονίζοντας12 ότι η γραμματική ερμηνεία του όρου μειονότητα δεν θα ήταν χρήσιμη, αφού θα περιλάμβανε κάθε είδος κοινότητας όπως η οικογένεια, κοινωνικές τάξεις, πολιτιστικές ομάδες κ.ο.κ. Αυτό που χρειαζόταν ήταν ένας αυστηρός ορισμός αναφερόμενος σε συγκεκριμένο είδος κοινότητας που διαφέρει από την κυρίαρχη ομάδα σε ένα κράτος. Η υποεπιτροπή του ΟΗΕ για την προστασία των μειονοτήτων απέτυχε σε περιπτώσεις να πείσει την Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα να υιοθετήσει έναν ορισμό για τη μειονότητα13 και τελικά αποφάσισε να προβεί σε μία μελέτη της θέσης των μειονοτήτων στον κόσμο. Για το σκοπό αυτό θεώρησε ότι ο όρος μειονότητα θα "περιλαμβάνει μόνο εκείνες τις μη κυρίαρχες ομάδες ενός πληθυσμού οι οποίες έχουν και επιθυμούν να διατηρήσουν εθνικές, θρησκευτικές ή γλωσσικές παραδόσεις ή χαρακτηριστικά σαφώς διαφορετικά από αυτά του λοιπού πληθυσμού"14. Επιπλέον, κατά την ίδια πρόταση ορισμού, οι μειονότητες αυτές θα έπρεπε να συνιστώνται από ικανό αριθμό ατόμων ώστε να αναπτύξουν τέτοια χαρακτηριστικά και να επιδεικνύουν σεβασμό στους νόμους του κράτους του οποίου είναι πολίτες. Ακόμα, υποστηρίχθηκε κατά τις σχετικές συζητήσεις ότι θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη και οι συνθήκες υπό τις οποίες δημιουργήθηκε κάποια μειονοτική ομάδα, αν δηλ. η ύπαρξή της οφείλεται σε κάποια συνθήκη ειρήνης ή σε εκούσια μετακίνηση πληθυσμών15.
Τα βασικά σημεία του πιο πάνω ορισμού είναι: α) η μη κυρίαρχη θέση της ομάδας, β) o εθν(οτ)ικός, θρησκευτικός ή γλωσσικός χαρακτήρας των παραδόσεών της, γ) η επιθυμία διατήρησης τους, δ) ο επαρκής αριθμός μελών για την ανάπτυξη αυτών των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και ε) η κατοχή της ιθαγένειας του φιλοξενούντος κράτους16. Σε σχέση με τον ορισμό του ΔΔΔΔ που είδαμε παραπάνω, η πρόταση της υποεπιτροπής είναι εμφανώς αυστηρότερη καθώς εισάγει το κριτήριο της μη κυρίαρχης θέσης της ομάδας -το Διαρκές Δικαστήριο αναφερόταν γενικά σε ομάδες- και του αριθμού των μελών της, που θα πρέπει να είναι τέτοιος ώστε να της επιτρέπει να αναπτύξει συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το αριθμητικό κριτήριο είναι φυσικά σχετικό και έχει περισσότερο να κάνει με το είδος των δικαιωμάτων που μπορεί να απολαμβάνει μία μειονότητα, παρά με το αν θα έχει δικαιώματα. Πρέπει, τέλος, να σημειωθεί και ότι η υποεπιτροπή κάνει λόγο για σεβασμό των νόμων του φιλοξενούντος κράτους από πλευράς της μειονότητας. Η μνεία αυτή, όσο αυτονόητη και αν φαίνεται σήμερα, είχε την έννοιά της, καθώς ο ΟΗΕ ήθελε να αποφύγει το κακό προηγούμενο παράδειγμα της Κοινωνίας των Εθνών όπου πολλά κράτη χρησιμοποίησαν μειονότητες γειτονικών κρατών με σκοπό να επεκτείνουν τα σύνορά τους ή να δημιουργήσουν ζώνες επιρροής17. Τέτοια παραδείγματα, άλλωστε, δεν είναι σπάνια ούτε σήμερα. Η πρόταση της υποεπιτροπής προκάλεσε την κριτική αρκετών μελών της επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που υποστήριξαν ότι το κριτήριο της επιθυμίας διατήρησης των παραδόσεων της μειονότητας ενδεχομένως να επέτρεπε σε ορισμένες χώρες να αρνηθούν προστασία σε μειονοτικές ομάδες με το πρόσχημα ότι οι τελευταίες δεν επιθυμούν τη διατήρηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους, ενώ άλλη αντίρρηση ήταν ότι δεν θα ήταν καλή ιδέα να τονιστούν οι διαφορές ανάμεσα σε τέτοιες ομάδες και την κυρίαρχη ομάδα και ότι πιθανότατα θα δημιουργηθούν προβλήματα με τις χώρες που θέλουν να αφομοιώσουν μειονοτικούς πληθυσμούς18. Τελικά, η υποεπιτροπή του ΟΗΕ για την προστασία των μειονοτήτων αποφάσισε να αναβάλει τη μελέτη του προβλήματος των μειονοτήτων το 195419. Το θέμα του ορισμού δεν έπαψε, πάντως, να απασχολεί τον οργανισμό, καθώς το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1966 περιέχει στο άρθρο 27 διάταξη που αναφέρεται στην προστασία των μειονοτήτων. Η τελευταία, μόνη για μεγάλο χρονικό διάστημα νομικά δεσμευτική και γενικής εφαρμογής διάταξη περί μειονοτήτων20 (μέχρι την έναρξη ισχύος της Συμβάσεως - Πλαισίου του Συμβουλίου της Ευρώπης υπέρ των μειονοτήτων), δεν περιέχει ορισμό της έννοιας21,22, αλλά κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης του συμφώνου έγιναν πολλές σχετικές συζητήσεις και συνεδριάσεις. Tελικά, το 1979 ο καθηγητής Capotorti σε έκθεσή του προς την υποεπιτροπή του ΟΗΕ για τις μειονότητες προτείνει να θεωρείται ως μειονότητα: "ομάδα αριθμητικά υποδεέστερη του υπολοίπου πληθυσμού ενός κράτους, σε μη κυρίαρχη θέση, της οποίας τα μέλη, όντας πολίτες αυτού του κράτους, έχουν εθνικά(ethnic), θρησκευτικά ή γλωσσικά χαρακτηριστικά που διαφέρουν από εκείνα του υπόλοιπου πληθυσμού και επιδεικνύουν, έστω έμμεσα, ένα αίσθημα αλληλεγγύης, προς το σκοπό της διατήρησης του πολιτισμού, των παραδόσεων, της θρησκείας ή της γλώσσας τους"23,24. Ο παραπάνω ορισμός, σχηματοποιημένος ενόψει του άρθρου 27 του Διεθνούς Συμφώνου του 196625, δείχνει να τονίζει τη μειοψηφική φύση της μειονότητας και να διευρύνει τα όρια εντοπισμού της συλλογικής βούλησης που απαιτείται για τη διατήρηση των ίδιων χαρακτηριστικών της ομάδας26. Η Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αποδέχθηκε την πρόταση του Capotorti, αλλά ανέθεσε στην υποεπιτροπή να συνεχίσει τις προσπάθειες27. Η επόμενη πρόταση θα έρθει το 1985 από τον Καναδό Deschenes που σε έκθεσή του θα προτείνει τον ακόλουθο ορισμό για τη μειονότητα: "ομάδα πολιτών ενός κράτους, συνιστούσα αριθμητική μειοψηφία, σε μη κυρίαρχη θέση σε αυτό το κράτος, με εθνικά (ethnic), θρησκευτικά ή γλωσσικά χαρακτηριστικά διαφορετικά από εκείνα της πλειοψηφίας του πληθυσμού, με αίσθημα αλληλεγγύης ανάμεσα στα μέλη της, έχουσα ως κίνητρο, έστω έμμεσα, συλλογική βούληση επιβίωσης και της οποίας ο στόχος είναι να επιτύχει πραγματική και νομική ισότητα με την πλειοψηφία"28. Η φιλοσοφία του ορισμού του Deschenes είναι βασικά ίδια με αυτή του Capotorti, με τη διαφορά ότι ο πρώτος δείχνει, με βάση τη διατύπωση που χρησιμοποιεί, να επιμένει στο ζήτημα της επίτευξης ισότητας και, συνεπώς, της αποτροπής διακρίσεων, ενώ ο Capotorti κάνει λόγο για διατήρηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της μειονότητας. Το ίδιο υποστηρίζει και ο Patrick Thornberry, αναλύοντας τον ορισμό του Capotorti, όταν αναφέρει ότι από γραμματική άποψη σ' αυτόν τον ορισμό φαίνεται να γίνεται διάκριση ανάμεσα στην προστασία των μειονοτήτων και την προστασία από διακρίσεις, και η τελευταία να μην περιλαμβάνεται στον ορισμό29. Προσθέτει, όμως, και ορθά, ότι ο Capotorti θεωρούσε και πάντα ανέφερε την προστασία από διακρίσεις άρρηκτα συνδεδεμένη με την προστασία των μειονοτήτων30. Ακόμα, συγκρίνοντας τους δύο ορισμούς, ο Thonberry υποστηρίζει ότι ο Deschenes καλώς αποφεύγει την έκφραση "numerically inferior" (αριθμητικά κατώτερη) υπέρ του "numerical minority", αν και ο Capotorti δε χρησιμοποιεί το inferior αξιολογικά. Στα θετικά του ορισμού του Deschenes, o Thornberry καταγράφει και τη χρήση του citizens αντί του nationals, ως πιο συγκεκριμένου31. Πάντως, η πρόταση του Deschenes δεν έγινε αποδεκτή από την υποεπιτροπή του ΟΗΕ για τις μειονότητες λόγω των αντιρρήσεων ορισμένων μελών της για τις εκφράσεις "με κίνητρο τη βούληση για επιβίωση" (motivated by will to survive) και "σκοπεύοντας να επιτύχει ισότητα" (aim to achieve equality)32. Γενικότερα, περισσότερο αποδεκτός εμφανίζεται ο ορισμός του Capotorti έχοντας, βέβαια, πάντα υπόψη τη ρευστότητα της έννοιας της μειονότητας. Στις απόπειρες να ορισθεί η μειονότητα ανήκει και η πρόταση πρωτοκόλλου στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που συντάχθηκε από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το πρωτόκολλο αυτό αφορά άτομα που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες, αλλά, όπως προκύπτει από τον πρ
Ε.Ο.Φ.Ν
Ο ορισμός της έννοιας της μειονότητας
του Νίκου Πρεντουλή
Εισαγωγή
Όσο αδιαμφισβήτητη είναι η ανάγκη νομικής προστασίας των μειονοτήτων, άλλο τόσο δύσκολη είναι η επίτευξή της. Παρά τα βήματα προόδου στον τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη διακηρυγμένη προσήλωση σημαντικού αριθμού κρατών σε αυτή την κατεύθυνση, τα πράγματα όσον αφορά τις μειονότητες δεν είναι καθόλου απλά. Πολλές κυβερνήσεις τίθενται ανοικτά υπέρ της προστασίας των μειονοτήτων σε άλλες χώρες, ενώ αδιαφορούν τακτική όταν η συζήτηση φθάνει σε αυτές και τα δικά τους πεπραγμένα. Από την άλλη πλευρά, η προβολή διεκδικήσεων από ομάδες που συνιστούν (ή δε συνιστούν) μειονότητα, συχνά δεν έχει καθόλου σχέση με το διεθνές δίκαιο, αλλά συνδέεται με πολιτικές στρατηγικές κάποιας χώρας που βρίσκεται πίσω από αυτές. Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι τέτοιες πρακτικές κυβερνήσεων και μειονοτικών ομάδων δε βοηθούν καθόλου να ξεπεραστεί το κλίμα δυσπιστίας με το οποίο συχνά αντιμετωπίζονται τα ζητήματα των μειονοτήτων και, φυσικά, καθυστερούν τις προσπάθειες αποτελεσματικής προστασίας τους. Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από προθέσεις, προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα: προτού ασχοληθούμε με το πώς θα προστατεύσουμε τις μειονότητες, δεν θα πρέπει πρώτα να τις ορίσουμε; Τί εννοούμε όταν λέμε μειονότητα και ποιά στοιχεία την απαρτίζουν; Η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη1 για δύο κυρίως λόγους: ο πρώτος είναι η ποικιλία των ομάδων (εθνικών, θρησκευτικών κ.λπ.) που θα επιδέχονταν ενός ορισμού αλλά και όπως ορθά παρατηρείται2, των νομικών κρατικών συστημάτων που θα τον εφάρμοζαν, οπότε θα υπάρχουν περιπτώσεις που ο ορισμός δε θα επαληθεύεται. Ακόμα, υπάρχουν οι πολιτικής φύσης δισταγμοί διαφόρων κρατών να αναγνωρίσουν μειονοτικές ομάδες στο έδαφός τους ή και η αντίστροφη πορεία απόπειρας διαμόρφωσης ενός ορισμού, ώστε να καλύπτονται από αυτόν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Οι λόγοι αυτοί, μαζί με άλλους, οδήγησαν στο να μην υπάρχει μέχρι σήμερα, παρά την επί δεκαετίες συστηματική ενασχόληση πλειάδας ερευνητών, ένας κοινά αποδεκτός ορισμός της έννοιας της μειονότητας, κάτι που βέβαια συντελεί και στην βραδύτητα ανάπτυξης συστημάτων νομικής προστασίας των μειονοτήτων, αφού τα λιγότερο πρόθυμα κράτη προβάλλουν το επιχείρημα ότι δεν μπορούν να αναλάβουν σχετικές υποχρεώσεις αν δεν αρθεί πρώτα η αβεβαιότητα για το ποιος προστατεύεται. Δε λείπουν βέβαια και εκείνοι που θεωρούν ότι ακριβής ορισμός της μειονότητας δεν είναι αναγκαίος3 και, μάλιστα, σε συνάντηση εμπειρογνωμώνων του ΟΗΕ για τις μειονότητες αμφισβητήθηκε κι αυτή η ίδια η χρησιμότητα του ορισμού4. Οι θέσεις αυτές εκκινούν από την ανάγκη επιτάχυνσης των διαδικασιών για την προστασία των μειονοτήτων αλλά, για λόγους που θα αναλυθούν αργότερα, δεν πρέπει να γίνουν αποδεκτές. Προς το παρόν, ας σημειωθεί ότι ο ορισμός, όσο δύσκολος και αν είναι, συνιστά αναγκαίο μέρος της προστασίας των μειονοτικών ομάδων. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι υπάρχει μιά σειρά βασικών στοιχείων που εναλλάσσονται στους διάφορους προτεινόμενους ορισμούς και που μας δίνουν μιά αρκετά σαφή εικόνα, δυστυχώς μόνο για το περίγραμμα κι όχι για τον πυρήνα της έννοιας.
Ιστορικά
Πριν, όμως, αναλυθούν τα στοιχεία αυτά, αξίζει να γίνει μια σύντομη ιστορική αναδρομή στον τρόπο αντιμετώπισης των μειονοτικών ομάδων5. Οι πρώτες μειονότητες με την προστασία των οποίων ασχολήθηκε η διεθνής κοινότητα ήταν οι θρησκευτικές. Μέχρι δε το 1815 οι διάφορες διεθνείς συμφωνίες που αναφέρονταν (και) σε προστασία πληθυσμιακών ομάδων είχαν ως αποκλειστικό αντικείμενο ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας. Μόλις εκείνη τη χρονιά, στο Συνέδριο της Βιέννης γίνεται λόγος για χρήση μειονοτικών γλωσσών. Ακόμα, η σταδιακή υποχώρηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τη συνακόλουθη δημιουργία νέων κρατών επιφέρει κάποια κινητικότητα στα ζητήματα αυτά. Ας σημειωθούν, από αυτή την εποχή, το Πρωτόκολλο του Λονδίνου (1830) με το οποίο ανεξαρτητοποιείται η Ελλάδα, που με τη σειρά της αναλαμβάνει την προστασία των θρησκευτικών δικαιωμάτων των μουσουλμάνων, και η Συνθήκη του Βερολίνου (1878) που υποχρεώνει την Υψηλή Πύλη να σέβεται τα δικαιώματα των χριστιανών που διαβιούν στην επικράτειά της. Κατά το Μεσοπόλεμο, υπάρχει αξιοσημείωτος αριθμός διεθνών συνθηκών σχετικά με την προστασία των μειονοτήτων, αλλά και πιο σημαντική είναι η δράση που αναπτύσσει το Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης με τις οκτώ γνωμοδοτήσεις του σχετικά με θέματα μειονοτήτων6. Δυστυχώς, το ΔΔΔΔ, όπως άλλωστε και η ίδια η Κοινωνία των Εθνών, δε θα μπορέσει να διαδραματίσει το ρόλο που ήθελαν οι εμπνευστές του. Η εκ των έσω υπονόμευση του συστήματος από χώρες που συμμετείχαν για πολιτικούς λόγους, η μη συμμετοχή των μειονοτήτων στη διαδικασία ελέγχου των καταγγελιών αλλά και η κατάχρηση εκ μέρους τους των δικαιωμάτων που τους παρασχέθηκαν ήταν οι βασικές αιτίες της αποτυχίας του πρώτου διεθνούς συστήματος προστασίας των μειονοτήτων. Τα κράτη δεν ήταν έτοιμα να αποδεχθούν ένα διεθνές δικαιοδοτικό όργανο, πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν το τελευταίο λειτουργούσε εντός ενός συστήματος χωρίς ξεκάθαρους στόχους γιατί η ΚτΕ δεν είχε ενιαία θέση απέναντι στις μειονότητες. Άλλες χώρες (π.χ. Γαλλία, Μ. Βρετανία) ήταν υπέρ της αφομοίωσης των μειονοτήτων από τα κράτη όπου αυτές υπήρχαν και άλλα κράτη υποστήριζαν τη διατήρησή τους. Σε ένα τέτοιο κλίμα, δεν μπορούσαν να γίνουν πολλά. Το μόνο σίγουρο κέρδος από αυτή την εμπειρία είναι η εδραίωση της αντίληψης ότι τα μειονοτικά ζητήματα αφορούν τη διεθνή κοινότητα στο σύνολό της κι όχι μόνο τα εκάστοτε εμπλεκόμενα κράτη. Τα προβλήματα συνεχίστηκαν και μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού οι μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών που εφαρμόσθηκαν ως λύση, δεν άλλαξαν ουσιαστικά την κατάσταση. Πάντως, τόσο στο πλαίσιο του ΟΗΕ όσο και σε περιφερειακό επίπεδο, κυρίως με τη δράση της ΔΑΣΕ, το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα σηματοδοτείται από μεγάλη δραστηριότητα στην καθιέρωση δικαίου προστασίας των μειονοτικών ομάδων. Από τα διεθνή κείμενα ξεχωρίζουν το άρθρο 27 του Συμφώνου Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων του 1966, το κείμενο της Συνάντησης της Κοπεγχάγης για την Ανθρώπινη Διάσταση στα πλαίσια της ΔΑΣΕ το 1990, η Διακήρυξη της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών περί των μειονοτήτων του 1992 και η Σύμβαση - Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης υπέρ των μειονοτήτων.
Oι όροι national και ethnic
Η διάκριση σε ethnic και national minorities συχνά δημιουργεί προβλήματα στον έλληνα ερευνητή, αφού στα ελληνικά οι δύο όροι εκφράζουν ταυτολογία7. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος οι περισσότεροι καταφεύγουν στη χρήση των όρων εθνοτική (ethnic) και εθνική (national) μειονότητα. Στα αγγλικά και τα γαλλικά οι όροι ethnic και national διαφέρουν μεν ως προς τη σημασία τους, αλλά δεν υπάρχει μιά γενικά αποδεκτή άποψη για το τί ακριβώς εννοούμε όταν χρησιμοποιούμε τον κάθε ένα8. Για ορισμένους, εθνοτικές είναι οι μειονότητες που ζουν σε ορισμένο κράτος συνδεόμενες, όμως, θρησκευτικά, πολιτιστικά με άλλο κράτος και εθνικές αυτές που δεν έχουν τέτοιου είδους δεσμούς με άλλο κράτος. Υπάρχει και η ακριβώς αντίστροφη θέση, όπως υπάρχει και η άποψη του F. Ermacora, που χαρακτηρίζει ως ethnic minorities τις ομάδες που έχουν δική τους γλώσσα, πολιτισμό και ιστορία, συνειδητοποιούν την υπόστασή τους ως ομάδας και τα μέλη τους θέλουν να διατηρήσουν τις ιδιαιτερότητές τους, και ως national minorities εκείνες που, πέρα από τα πιο πάνω χαρακτηριστικά, θέλουν να ασκήσουν, ως ομάδες, δικαιώματα συμμετοχής στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων σε μία ορισμένη περιοχή ή στο πλαίσιο ενός κράτους.
Προσπάθειες ορισμού της μειονότητας
Μιά πρώτη προσπάθεια προσδιορισμού του περιεχομένου της έννοιας της μειονότητας έχουμε από το ΔΔΔΔ σε δύο περιπτώσεις: i) Στη γνωμοδότησή του για την υπόθεση των "ελληνοβουλγαρικών κοινοτήτων" αναφορικά με το χαρακτήρα των κοινοτήτων αυτών και την έννοιά τους, έκρινε οτι: "...είναι μια ομάδα ατόμων τα οποία ζουν σε μία χώρα ή τόπο συγκεκριμένο, κοινής φυλής, θρησκείας, γλώσσας και παραδόσεων, συνδεδεμένα από την ταυτότητα αυτής της φυλής, αυτής της θρησκείας, αυτής της γλώσσας και αυτών των παραδόσεων με αίσθημα αλληλεγγύης με σκοπό να διατηρήσουν τις παραδόσεις τους, την πίστη τους και να εξασφαλίσουν την εκπαίδευση των παιδιών τους σύμφωνα με τα ιδεώδη της φυλής τους και να βοηθιούνται μεταξύ τους"9. ii) Στην υπόθεση "μειονοτικά σχολεία στην Αλβανία" ανέφερε: "Η ιδέα που αποτελεί το θεμέλιο των συνθηκών προστασίας των μειονοτήτων είναι η εξασφάλιση για τις ομάδες που είναι ενταγμένες σε ένα κράτος, του οποίου ο πληθυσμός είναι διαφορετικής φυλής, γλώσσας ή θρησκείας από τη δική τους, της δυνατότητας μιας ειρηνικής συνύπαρξης και μιάς εγκάρδιας συνεργασίας με αυτό τον πληθυσμό, διατηρώντας τα χαρακτηριστικά που τον διαφοροποιούν από την πλειοψηφία και που ικανοποιούν τις σχετικές του ανάγκες"10. Παρατηρώντας τη θέση του Δικαστηρίου, δε μπορεί κανείς παρά να επισημάνει το συνδυασμό αντικειμενικών με υποκειμενικά κριτήρια, ένας συνδυασμός που θα αποτελέσει, όπως θα δούμε στη συνέχεια, τη συνήθη μορφή προσέγγισης του ζητήματος του ορισμού της μειονότητας. Ακόμα, δεν υπάρχει αναφορά στο στοιχείο της αριθμητικής κατωτερότητας των μειονοτήτων σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό (ενδεχομένως επειδή θεωρήθηκε αυτονόητο, γιατί σίγουρα τα μέλη του ΔΔΔΔ θα το είχαν υπόψη τους) και τονίζεται η ανάγκη ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας με τον πληθυσμό του φιλοξενούντος κράτους. Γενικότερα, η αντίληψη του Δικαστηρίου για την έννοια της μειονότητας δείχνει λιγότερο αυστηρά νομική και περισσότερο κοινωνιολογική, κάτι που οφείλεται αφενός στο γεγονός ότι πατούσε σε παρθένο έδαφος και αφετέρου στο ότι δεν ασχολήθηκε με το γενικό ζήτημα τι είναι μειονότητα, αλλά με ειδικά προβλήματα ορισμένων μειονοτήτων σε δεδομένο χώρο και χρόνο11, άρα η αυστηρή νομική οριοθέτηση της μειονότητας δεν ανήκε στις προτεραιότητές του. Επιπλέον, πρέπει να ληφθούν υπόψη όσα αναφέρθηκαν παραπάνω για την ευαίσθητη θέση του ΔΔΔΔ και τα προβλήματα που αντιμετώπισε. Την ανάγκη εύρεσης ενός αυστηρού ορισμού εξέφρασε ο Γ.Γ. του ΟΗΕ σε μνημόνιό του το 1950, τονίζοντας12 ότι η γραμματική ερμηνεία του όρου μειονότητα δεν θα ήταν χρήσιμη, αφού θα περιλάμβανε κάθε είδος κοινότητας όπως η οικογένεια, κοινωνικές τάξεις, πολιτιστικές ομάδες κ.ο.κ. Αυτό που χρειαζόταν ήταν ένας αυστηρός ορισμός αναφερόμενος σε συγκεκριμένο είδος κοινότητας που διαφέρει από την κυρίαρχη ομάδα σε ένα κράτος. Η υποεπιτροπή του ΟΗΕ για την προστασία των μειονοτήτων απέτυχε σε περιπτώσεις να πείσει την Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα να υιοθετήσει έναν ορισμό για τη μειονότητα13 και τελικά αποφάσισε να προβεί σε μία μελέτη της θέσης των μειονοτήτων στον κόσμο. Για το σκοπό αυτό θεώρησε ότι ο όρος μειονότητα θα "περιλαμβάνει μόνο εκείνες τις μη κυρίαρχες ομάδες ενός πληθυσμού οι οποίες έχουν και επιθυμούν να διατηρήσουν εθνικές, θρησκευτικές ή γλωσσικές παραδόσεις ή χαρακτηριστικά σαφώς διαφορετικά από αυτά του λοιπού πληθυσμού"14. Επιπλέον, κατά την ίδια πρόταση ορισμού, οι μειονότητες αυτές θα έπρεπε να συνιστώνται από ικανό αριθμό ατόμων ώστε να αναπτύξουν τέτοια χαρακτηριστικά και να επιδεικνύουν σεβασμό στους νόμους του κράτους του οποίου είναι πολίτες. Ακόμα, υποστηρίχθηκε κατά τις σχετικές συζητήσεις ότι θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη και οι συνθήκες υπό τις οποίες δημιουργήθηκε κάποια μειονοτική ομάδα, αν δηλ. η ύπαρξή της οφείλεται σε κάποια συνθήκη ειρήνης ή σε εκούσια μετακίνηση πληθυσμών15.
Τα βασικά σημεία του πιο πάνω ορισμού είναι: α) η μη κυρίαρχη θέση της ομάδας, β) o εθν(οτ)ικός, θρησκευτικός ή γλωσσικός χαρακτήρας των παραδόσεών της, γ) η επιθυμία διατήρησης τους, δ) ο επαρκής αριθμός μελών για την ανάπτυξη αυτών των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και ε) η κατοχή της ιθαγένειας του φιλοξενούντος κράτους16. Σε σχέση με τον ορισμό του ΔΔΔΔ που είδαμε παραπάνω, η πρόταση της υποεπιτροπής είναι εμφανώς αυστηρότερη καθώς εισάγει το κριτήριο της μη κυρίαρχης θέσης της ομάδας -το Διαρκές Δικαστήριο αναφερόταν γενικά σε ομάδες- και του αριθμού των μελών της, που θα πρέπει να είναι τέτοιος ώστε να της επιτρέπει να αναπτύξει συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Το αριθμητικό κριτήριο είναι φυσικά σχετικό και έχει περισσότερο να κάνει με το είδος των δικαιωμάτων που μπορεί να απολαμβάνει μία μειονότητα, παρά με το αν θα έχει δικαιώματα. Πρέπει, τέλος, να σημειωθεί και ότι η υποεπιτροπή κάνει λόγο για σεβασμό των νόμων του φιλοξενούντος κράτους από πλευράς της μειονότητας. Η μνεία αυτή, όσο αυτονόητη και αν φαίνεται σήμερα, είχε την έννοιά της, καθώς ο ΟΗΕ ήθελε να αποφύγει το κακό προηγούμενο παράδειγμα της Κοινωνίας των Εθνών όπου πολλά κράτη χρησιμοποίησαν μειονότητες γειτονικών κρατών με σκοπό να επεκτείνουν τα σύνορά τους ή να δημιουργήσουν ζώνες επιρροής17. Τέτοια παραδείγματα, άλλωστε, δεν είναι σπάνια ούτε σήμερα. Η πρόταση της υποεπιτροπής προκάλεσε την κριτική αρκετών μελών της επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα που υποστήριξαν ότι το κριτήριο της επιθυμίας διατήρησης των παραδόσεων της μειονότητας ενδεχομένως να επέτρεπε σε ορισμένες χώρες να αρνηθούν προστασία σε μειονοτικές ομάδες με το πρόσχημα ότι οι τελευταίες δεν επιθυμούν τη διατήρηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους, ενώ άλλη αντίρρηση ήταν ότι δεν θα ήταν καλή ιδέα να τονιστούν οι διαφορές ανάμεσα σε τέτοιες ομάδες και την κυρίαρχη ομάδα και ότι πιθανότατα θα δημιουργηθούν προβλήματα με τις χώρες που θέλουν να αφομοιώσουν μειονοτικούς πληθυσμούς18. Τελικά, η υποεπιτροπή του ΟΗΕ για την προστασία των μειονοτήτων αποφάσισε να αναβάλει τη μελέτη του προβλήματος των μειονοτήτων το 195419. Το θέμα του ορισμού δεν έπαψε, πάντως, να απασχολεί τον οργανισμό, καθώς το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1966 περιέχει στο άρθρο 27 διάταξη που αναφέρεται στην προστασία των μειονοτήτων. Η τελευταία, μόνη για μεγάλο χρονικό διάστημα νομικά δεσμευτική και γενικής εφαρμογής διάταξη περί μειονοτήτων20 (μέχρι την έναρξη ισχύος της Συμβάσεως - Πλαισίου του Συμβουλίου της Ευρώπης υπέρ των μειονοτήτων), δεν περιέχει ορισμό της έννοιας21,22, αλλά κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης του συμφώνου έγιναν πολλές σχετικές συζητήσεις και συνεδριάσεις. Tελικά, το 1979 ο καθηγητής Capotorti σε έκθεσή του προς την υποεπιτροπή του ΟΗΕ για τις μειονότητες προτείνει να θεωρείται ως μειονότητα: "ομάδα αριθμητικά υποδεέστερη του υπολοίπου πληθυσμού ενός κράτους, σε μη κυρίαρχη θέση, της οποίας τα μέλη, όντας πολίτες αυτού του κράτους, έχουν εθνικά(ethnic), θρησκευτικά ή γλωσσικά χαρακτηριστικά που διαφέρουν από εκείνα του υπόλοιπου πληθυσμού και επιδεικνύουν, έστω έμμεσα, ένα αίσθημα αλληλεγγύης, προς το σκοπό της διατήρησης του πολιτισμού, των παραδόσεων, της θρησκείας ή της γλώσσας τους"23,24. Ο παραπάνω ορισμός, σχηματοποιημένος ενόψει του άρθρου 27 του Διεθνούς Συμφώνου του 196625, δείχνει να τονίζει τη μειοψηφική φύση της μειονότητας και να διευρύνει τα όρια εντοπισμού της συλλογικής βούλησης που απαιτείται για τη διατήρηση των ίδιων χαρακτηριστικών της ομάδας26. Η Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αποδέχθηκε την πρόταση του Capotorti, αλλά ανέθεσε στην υποεπιτροπή να συνεχίσει τις προσπάθειες27. Η επόμενη πρόταση θα έρθει το 1985 από τον Καναδό Deschenes που σε έκθεσή του θα προτείνει τον ακόλουθο ορισμό για τη μειονότητα: "ομάδα πολιτών ενός κράτους, συνιστούσα αριθμητική μειοψηφία, σε μη κυρίαρχη θέση σε αυτό το κράτος, με εθνικά (ethnic), θρησκευτικά ή γλωσσικά χαρακτηριστικά διαφορετικά από εκείνα της πλειοψηφίας του πληθυσμού, με αίσθημα αλληλεγγύης ανάμεσα στα μέλη της, έχουσα ως κίνητρο, έστω έμμεσα, συλλογική βούληση επιβίωσης και της οποίας ο στόχος είναι να επιτύχει πραγματική και νομική ισότητα με την πλειοψηφία"28. Η φιλοσοφία του ορισμού του Deschenes είναι βασικά ίδια με αυτή του Capotorti, με τη διαφορά ότι ο πρώτος δείχνει, με βάση τη διατύπωση που χρησιμοποιεί, να επιμένει στο ζήτημα της επίτευξης ισότητας και, συνεπώς, της αποτροπής διακρίσεων, ενώ ο Capotorti κάνει λόγο για διατήρηση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της μειονότητας. Το ίδιο υποστηρίζει και ο Patrick Thornberry, αναλύοντας τον ορισμό του Capotorti, όταν αναφέρει ότι από γραμματική άποψη σ' αυτόν τον ορισμό φαίνεται να γίνεται διάκριση ανάμεσα στην προστασία των μειονοτήτων και την προστασία από διακρίσεις, και η τελευταία να μην περιλαμβάνεται στον ορισμό29. Προσθέτει, όμως, και ορθά, ότι ο Capotorti θεωρούσε και πάντα ανέφερε την προστασία από διακρίσεις άρρηκτα συνδεδεμένη με την προστασία των μειονοτήτων30. Ακόμα, συγκρίνοντας τους δύο ορισμούς, ο Thonberry υποστηρίζει ότι ο Deschenes καλώς αποφεύγει την έκφραση "numerically inferior" (αριθμητικά κατώτερη) υπέρ του "numerical minority", αν και ο Capotorti δε χρησιμοποιεί το inferior αξιολογικά. Στα θετικά του ορισμού του Deschenes, o Thornberry καταγράφει και τη χρήση του citizens αντί του nationals, ως πιο συγκεκριμένου31. Πάντως, η πρόταση του Deschenes δεν έγινε αποδεκτή από την υποεπιτροπή του ΟΗΕ για τις μειονότητες λόγω των αντιρρήσεων ορισμένων μελών της για τις εκφράσεις "με κίνητρο τη βούληση για επιβίωση" (motivated by will to survive) και "σκοπεύοντας να επιτύχει ισότητα" (aim to achieve equality)32. Γενικότερα, περισσότερο αποδεκτός εμφανίζεται ο ορισμός του Capotorti έχοντας, βέβαια, πάντα υπόψη τη ρευστότητα της έννοιας της μειονότητας. Στις απόπειρες να ορισθεί η μειονότητα ανήκει και η πρόταση πρωτοκόλλου στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που συντάχθηκε από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το πρωτόκολλο αυτό αφορά άτομα που ανήκουν σε εθνικές μειονότητες, αλλά, όπως προκύπτει από τον πρ
str81977
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 17 Απρ 2006
- Μηνύματα
- 13.679
- Κριτικές
- 2
- Like
- 6
- Πόντοι
- 166
Στο απθ μου μάθανε επίσης να μην κάνω διάλογο με ημιμαθείς...
Άσε που αν έγραφες "τούρκοι πολίτες της ελληνικής δημοκρατίας" σε είχαν κόψει για πλάκα...
OP
OP
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
αυτό μπορεί να το έγραψες εσύ και καλώς σε κόψανε
εγώ όμως έλεγα και λέω
και με περνάγανε και με βαθμό!
any objections?
str81977
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 17 Απρ 2006
- Μηνύματα
- 13.679
- Κριτικές
- 2
- Like
- 6
- Πόντοι
- 166
Πολλές αλλά βαριέμαι...
Και που' σαι...Το βράδυ θα βγω...Θα μου δανείσεις την κάρτα μέλους του τσύριζα ώστε αν με πιάσουν να οδηγώ υπό την επήρρεια να την βγάλω καθαρή με τηλεφώνημα χρυσοχοϊδή;
OP
OP
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
Πολλές αλλά βαριέμαι...
Και που' σαι...Το βράδυ θα βγω...Θα μου δανείσεις την κάρτα μέλους του τσύριζα ώστε αν με πιάσουν να οδηγώ υπό την επήρρεια να την βγάλω καθαρή με τηλεφώνημα χρυσοχοϊδή;
είναι τυχαίο ότι βαριέσαι όταν στριμώχνεσαι;
τι θα έλεγε η Παπασιώπη για τις μαλακίες που λες;
ως γνωστόν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κάρτες μέλους ακόμη...
βολέψου με την ΟΝΝΕΔίτικη που έχεις...
στο Χρυσοχοϊδη έχει άκρες η Ντόρα, άρα πράξε αναλόγως και στο εσωκομματικό...
OP
OP
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
ρε μεμακο
δε μας λες και που ήταν
στρωμένο το σεντόνι αυτό
και τι εστί ΕΟΦΝ και πρεντουλής;
james070
Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Οκτ 2009
- Μηνύματα
- 7.677
- Κριτικές
- 4
- Like
- 8
- Πόντοι
- 66
τουλάχιστον αυτός δε λέει ότι θα πάει βόλτα τη σκυλίτσα επειδή χέστηκε!!!
Α! κι αυτό που είπες "τούρκος (κατά την εθνική τους συνείδηση) πολίτες της ελληνικής δημοκρατίας ΔΕΝ στέκει!
πόσες φορές θα το πούμε βρε αγόρι μου!!!! η εθνική συνείδηση δεν αποδεικνύεται!
άρα δεν αποτελεί υποχρέωση κανενός να στην αναγνωρίσει! ειδικά αν η αναγνώριση αυτή κρύβει κινδύνους!!
όλο κύκλους κάνουμε βρε παιδιά!
παρεπιπτόντως!
μέμος ρισπέκτ αγόρι μου! το σεντονάκι σου ήταν απ τα πιο χρήσιμα που ποσταρίστηκαν.Αν και λίγο μεγάλο...μάλλον για τέντα μου κάνει πιο πολύ!
OP
OP
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
Πολλές αλλά βαριέμαι...
Και που' σαι...Το βράδυ θα βγω...Θα μου δανείσεις την κάρτα μέλους του τσύριζα ώστε αν με πιάσουν να οδηγώ υπό την επήρρεια να την βγάλω καθαρή με τηλεφώνημα χρυσοχοϊδή;
μια που μισή ώρα τώρα ακόμα εδώ σε βλέπω...
εκτός αν ψαχνεις την καρτα μελους της ΟΝΝΕΔ,
δε ρίχνεις κι εκείνους τους ορισμούς για
εθνικότητα
υπηκοότητα
ιθαγένεια
που εκκρεμούν;
OP
OP
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
τουλάχιστον αυτός δε λέει ότι θα πάει βόλτα τη σκυλίτσα επειδή χέστηκε!!!
Α! κι αυτό που είπες "τούρκος (κατά την εθνική τους συνείδηση) πολίτες της ελληνικής δημοκρατίας ΔΕΝ στέκει!
πόσες φορές θα το πούμε βρε αγόρι μου!!!! η εθνική συνείδηση δεν αποδεικνύεται!
άρα δεν αποτελεί υποχρέωση κανενός να στην αναγνωρίσει! ειδικά αν η αναγνώριση αυτή κρύβει κινδύνους!!
όλο κύκλους κάνουμε βρε παιδιά!
αν μας έλεγες και γιατί δεν στέκει;;;
OP
OP
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
(1) τουλάχιστον αυτός δε λέει ότι θα πάει βόλτα τη σκυλίτσα επειδή χέστηκε!!!
Α! κι αυτό που είπες "τούρκος (κατά την εθνική τους συνείδηση) πολίτες της ελληνικής δημοκρατίας ΔΕΝ στέκει!
πόσες φορές θα το πούμε βρε αγόρι μου!!!! η εθνική συνείδηση δεν αποδεικνύεται!
άρα δεν αποτελεί υποχρέωση κανενός να στην αναγνωρίσει! ειδικά αν η αναγνώριση αυτή κρύβει κινδύνους!!
όλο κύκλους κάνουμε βρε παιδιά!
παρεπιπτόντως!
(2) μέμος ρισπέκτ αγόρι μου! το σεντονάκι σου ήταν απ τα πιο χρήσιμα που ποσταρίστηκαν.Αν και λίγο μεγάλο...μάλλον για τέντα μου κάνει πιο πολύ!
1) δλδ η βόλτα του ζώου μου είναι υποδεέστερη απο τη βαρεμάρα του ίσιου;
2) το ότι το σεντονάκι κόβεται στη μέση και δεν ολοκληρώνεται το νόημα δε σε πείραξε καθόλου... ούτε που το κατάλαβες....
μετά αναρωτιέσαι γιατί σε βρίζω!!!
james070
Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Οκτ 2009
- Μηνύματα
- 7.677
- Κριτικές
- 4
- Like
- 8
- Πόντοι
- 66
γιατί
γιατί δεν διαβάζεις και λίιιγο παρακάτω πριν απαντήσεις.πόσες φορές θα το πούμε βρε αγόρι μου!!!! η εθνική συνείδηση δεν αποδεικνύεται!
άρα δεν αποτελεί υποχρέωση κανενός να στην αναγνωρίσει! ειδικά αν η αναγνώριση αυτή κρύβει κινδύνους!!
και φυσικά να συμπληρώσω ότι η εθνική καταγωγή θα μπορούσε ίσως να αποδειχτεί σε κάποιες περιπτώσεις.
η εθνική συνείδηση όμως αποδεικνύεται μόνο προφορικά!
OP
OP
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
ουφ σας βαρέθηκα!!!
james070
Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Οκτ 2009
- Μηνύματα
- 7.677
- Κριτικές
- 4
- Like
- 8
- Πόντοι
- 66
1.όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων! ;)
πάνω απόλα ο άνθρωπος. Μετά τα ζώα! εκτός αν αυτοπροσδιοριστούν άνθρωποι!
2.διάβασα μέχρι τη μέση και μ άρεσε! κακό ήταν να το πω!
μετά δεν συνέχισα γιατί έκανα μπανάκι, και ετοιμάστηκα να βγω και γω. ζήλεψα απ τον ίσιο.
και συ ζήλεψες που είπα στο μέμο ρισπέκτ γι αυτό ετοιμάστηκες να βρίσεις?
ζουλιάρη!
james070
Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Οκτ 2009
- Μηνύματα
- 7.677
- Κριτικές
- 4
- Like
- 8
- Πόντοι
- 66
βόλτα την κινεζούλα?
άντε συνεχίζουμε αύριο!
Οριστε η πηγη (και φυσικα ολοκληρο το κειμενο)
Λεει κιαλλα ενδιαφεροντα μετα το σημειο που κοπηκε!
Δε φανταζομαι να αμφισβητησεις και αυτους τους νομικους ΠΠ?
Λεει κιαλλα ενδιαφεροντα μετα το σημειο που κοπηκε!
Δε φανταζομαι να αμφισβητησεις και αυτους τους νομικους ΠΠ?
OP
OP
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
μεμάκο
1) το ζουμί μετά το σημείο που κόπηκε είναι (αν καταλαβαίνεις...)
2) τι θα πει "να αμφισβητείς τους νομικούς"; αυτοί αυθεντίες είναι; υπεράνω αμφισβήτησης;απλοί άνθρωποι είναι με ειδικές γνώσεις (αν και όσοι τις έχουν)
3) και ποιον άλλο νομικό αμφισβήτησα; δεν πιστεύω να εννοείς τον ίσιο; αυτός πρέπει να πέρασε σύριζα από τη νομική, απθ μάλιστα, αλλά τώρα δεν τον βλέπω να έχει σχέση με το άθλημα... συνέχεια σκασιαρχείο κάνει.... οπότε αυτόν δεν τον θεωρώ νομικό...