Νομίζω γίνεται το εξής λάθος στη συλλογιστική: Κάποιοι παίρνουν το ποσοστό των τεμπέληδων/βολεμένων και το ανάγουν στο σύνολο και κάποιοι άλλοι παίρνουν το ποσοστό των βυσμάτων/τυχερών και το ανάγουν στο σύνολο.
Οι τεμπέληδες αυτονόητα έμειναν να φέρνουν τους καφέδες και να τους πλένει τα σώβρακα η μανούλα τους και δεν λυπάμαι κανέναν τους. Τα βύσματα αυτονόητα θα πρέπει να το αντιμετωπίζονται σαν λαθρεπιβάτες της κοινωνίας. Το "εσύ βούλωστο" είναι μια τίμια απάντηση.
Το πρόβλημα ξεκινάει σε όποιον έμεινε να βγάζει τρεις κι εξήντα γιατί του έκοψαν τη πρόσβαση στην εκπαίδευση, γιατί πληρώνει χρέη και αμαρτίες γονέων, γιατί μεγάλωσε με αδιάγνωστα ψυχικά θέματα και πολλά άλλα.
Και όχι, στους τελευταίους δεν περιλαμβάνονται οι "εγώ δεν μπορώ ρε παιδί μου να διαβάσω/δεν γούσταρα το σχολείο/εγω ήθελα "άλλα" πράγματα (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό)".
Ειδικά όσους μπορούσαν νοητικά να εξελιχθούν, αλλά επειδή ήταν πιο εύκολο, επέλεξαν να γυρνάνε με τα μηχανάκια και να πίνουν μπάφους μέχρι τα 30, όχι απλά δεν τους λυπάμαι, αλλά δείχνουν σαν έντομα στα μάτια μου όταν τους βλέπω να δουλεύουν σεκιούριτι όρθιοι για 12 ώρες ή μου φέρνουν τα πιτόγυρα με το μηχανάκι.