Καλά τα έχουμε ισωπεδώσει όλα.. ή μήπως από πάντα έτσι ήταν?
Μας φαίνεται πως ο κόσμος είναι χειρότερος απ'ότι παλιότερα γιατί σήμερα έχουμε περισσότερους τρόπους πρόσβασης σε αυτόν. Δε σημαίνει όμως πως ερχόμαστε κοντά ο ένας με τον άλλον!
Ακόμα και σε αυτό το site... πιστεύουμε πως είμαστε μια παρέα... αλλά είμαστε μόνοι, απόμακροι, μισάνθρωποι! Κρυμμένοι σε ένα δωμάτιο, πίσω από την οθόνη του υπολογιστή, γελάμε, κλαίμε, λυπόμαστε, χαιρόμαστε, θυμώνουμε, κοροϊδεύουμε, καυλώνουμε, αυνανιζόμαστε...
Και ακολουθούμε μηχανικά κάποια πράγματα... Βέβαια δε θα είναι όλοι έτσι... κάποιοι από εμάς θα έχουμε ένα βαθμό κοινωνικότητας, άλλοι υψηλό...άλλοι αρκετά χαμηλό.
Το ότι βρέθηκε κάποιος και εξομολογήθηκε ειλικρινά πως νιώθει αυτές τις μέρες, ίσως θα έπρεπε να μας προβληματίσει για τους εαυτούς μας.
Ο φίλος ίσως έχει καταθλιπτικό συναίσθημα, και θα έπρεπε να το συζητήσει με κάποιον ειδικό θα έλεγε κάποιος, άλλος αδιάφορα θα του ελεγε τράβα γάμα, ένας τρίτος θα του έλεγε βγες κάνε σπορ κλπ κλπ.
Το θέμα είναι πως δεν ακούμε την ΟΥΣΙΑ αυτών που μας λέει. Και αυτή είναι η μοναξιά που μας περιβάλλει, που τη βιώνουμε και το χειρότερο ασυναίσθητα!
Ας μην νομίζουμε πως εμείς δε βράζουμε στο ίδιο καζάνι...
Μπορεί να είναι ένα site πληροφόρησης και ανταλλαγής απόψεων σχετικά με το αγοραίο έρωτα... αλλά δεν παύει να είναι ένας τρόπος επικοινωνίας ανθρώπων, που για κάποιον άνθρωπο 100 χρόνια πριν, θα φάνταζαν φοβισμένοι, δειλοί και λυπημένοι...
Επομένως ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω...