Διαβάζοντας όλες τις παραπάνω απαντήσεις θα ήθελα να προσθέσω και εγώ κάποιε σκέψεις
Πρώτα απ'όλα είναι θέμα νοοτροπίας. Για να πάει κάποιος στο εξωτερικό και να ξεκινήσει μια νέα ζωή (γιατί στη πραγματικότητα αυτό θα κάνει) πρέπει να είναι προετοιμασμένος για μεγάλες αλλαγές. Θα πρέπει να αφήσει συναισθηματικούς δεσμούς (πχ. να ΄μην σκεφτεί ότι αφήνει πίσω τους γέρους γονείς του), τον ήλιο, το φακελλάκι, την ασυδοσια, να οδηγάει μεθυσμένος, κ.α. Αν στηρίζεσαι στη σύνταξη των γέρων, κάτι το οποίο δεν θέλει πολύ για να μεταβληθεί από πρόσκαιρη λύση σε ένα μόνιμο τρόπο ζωής, θα έρθει μια στιγμή που θα βρεθείς σε αδιέξοδο.
Από μικρός θυμάμαι, ότι όταν είχαν ανταποκρίσεις στην ΕΡΤ (τότε δεν υπήρχαν ιδιωτικά κανάλια) από Έλληνες που ζούσαν σε διάφορα μέρη της γης, εκείνοι έκλαιγαν γιατί τους έλειπε η Ελλάδα και εγώ είχα πάντα την απορία αφού ρε φίλε περνάς τόσο άσχημα στην Σουηδία (θυμάμαι το συγκεκριμένο χριστουγεννιάτικο ρεπορτάζ), γιατί δεν γυρίζεις πίσω. Ο μάγκας δεν γύριζε πίσω γιατί η Σουηδία (εν προκειμένω) ήταν μια πλήρως οργανωμένη χώρα όπου ο ελληνικός χαβαλές δεν περνά, και εκεί τα παιδιά του έχουν παιδεία, ασφάλεια, υγεία, κ.α.
Έχω ΄4 γνωστούς που έχουν μεταναστεύσει :
Ο Πρώτος (μηχανικός) έφυγε στις ΗΠΑ μετά από πρόταση που του έγινε από την εταιρεία του, είναι ήδη εκεί περίπου 10 χρόνια, και δεν το κόβω να γυρίσει. Μπορώ μετά βεβαιότητας να πω ότι έχει γίνει 120% Αμερικανός (μέχρι και στην εκκλησία πηγαίνει κάθε Κυριακή) και δεν προβλέπεται να γυρίσει ειδικά μάλιστα μετά την πρώτη φορά Αριστερά
Ο δεύτερος έχοντας μείνει άνεργος για κάποιο χρονικό διάστημα, αποφάσισε να πάει στην Αγγλία (έχοντας τέλεια γνώση Αγγλικών). Ξεκίνησε να ψάχνει για δουλειά στέλνωντας βιογραφικά (πριν ακόμα φύγει για Αγγλία) και πηγαίνοντας σε πολλές συνεντεύξεις άρχισε να δουλεύει στην αρχή part time, τώρα δουλεύει full time και διάγει ένα βιο παρόμοιοι με αυτόν που θα περνούσε στην Αθήνα (αν έμενε και είχε και δουλειά). Είναι ήδη εκεί 3 χρόνια.
Ο τρίτος έφυγε πριν από 1 μήνα για Αγγλία. Εδώ μιλάμε για άτομο που τα τελευταία 5 χρόνια δεν πολύ γούσταρε να βρει δουλειά (όχι γιατί δεν μπορούσε αλλά γιατί ο γέρος του του τα έσταζε κανονικά από ότι φαίνεται) Όταν τον ρώτησα αν έχει στείλει βιογραφικά και το εχει ψάξει καθόλου, μου είπε ότι θα πάει θα δει και μετά θα ψάξει. Υπάρχει καμία αμφιβολία για το ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα
Ο τέταρτος έφυγε πέρσι το καλοκαίρι με την οικογένειά του για Αυστραλία. Ο τύπος είναι φυσικός με δικό του σπίτι αλλά με την κρίση ξέμεινε από δουλειά (δεν έβρισκε ιδιαίτερα). Από ότι μαθαίνω από τον κολλητό του, στην αρχή τα βρήκε πολύ σκούρα, αλλά κατάφερε να βρει δουλειά σε ιδιωτικό σχολείο και η γυναίκα του σε κάποια δουλειά, οπότε άρχισε να προσαρμόζεται. Παρόλα αυτά έχει κάτι κολλήματα και του λείπει η Ελλάδα, και φαίνεται να μην το έχει χωνέψει ακόμα. Παρόλα αυτά δεν βλέπω να γυρίζει πίσω πριν ενηλικιωθούν τα παιδιά του.
Η απόφαση για να φύγεις από αυτό του μπουρδέλο που λέγεται Ελλάδα, είναι πολύ σοβαρή και για γερά νεύρα. Παρόλα αυτά όπως λένε οι Κινέζοι " το ταξίδι ξεκινάει με το 1ο βήμα"
εκτος αν εχουν 10αρια αδερφια 
