τυπε το γαμησι τουριστριων ειναι ενα σκληρο επαγγελμα :S
Γατάκια. Είστε μερικοί πολύ νεούδια όταν την δεκαετία του '80 ερχόντουσαν οι τουρίστριες στα Ελληνικά νησιά ,από Γερμανία, Σουηδία, Ολλανδία κλπ. μόνο και μόνο για να μας ξανασυναντήσουν και "έριχναν" αβέρτα το χρήμα εκείνες και όχι εμείς οι Έλληνες, για προμηθευτούν εισητήρια και γενικά να πληρώσουν για να ξεπεραστούν τα ό,ποια εμπόδια υπήρχαν στο να βρεθούμε. Κάποιοι αλήτες καταδεχόντουσαν μάλιστα, να πηγαίνουν στην δικιά τους χώρα το χειμώνα με όλα τα έξοδα πληρωμένα. Και η δικιά μου ήθελε να πληρώνει όταν πήγα επίσκεψη στην χώρα της (με γύρισε και είδα ΟΛΗ την Ολλανδία) και κάναμε συνέχεια καυγάδες όταν πήγαινα κάθε φορά να πληρώσω τις βενζίνες εγώ ή εισητήρια και άλλα έξοδα. Προσπαθούσε να μου μαγειρέψει μετά από κάθε φορά που της άλλαζα τα "φώτα" στο κρεβάτι (Δυνατός εικοσάρης τότε μέσα στις ορμές
) , αλλά φευ, τι να φάει κανείς εκεί όταν είχα κακομάθει στα Ελληνικά φαγητά, τα περισσότερα μου φαινόντουσαν άνοστα και ανάξια λόγου.
Ειρήσθω εν παρόδω, αποφεύγαμε τις Αγγλίδες στην Ιω και γενικά όλες όσες "φαινόντουσαν" μπατίρησες και φτωχομπινέδες και κατά συνέπεια δεν "πέφταμε" επάνω σε κακοτοπιές...(πριν 40 χρόνια βέβαια δεν υπήρχαν οι τουριστικές ασφάλειες και άλλα τερτίπια και είμασταν αρκετά "αγριεμένοι" π.χ. "έσκασε μύτη" ένα βράδυ Αυγούστου πούλμαν γεμάτο Γαλλίδες τουρίστριες (κυρίως φοιτήτριες) στην παραλία της Χαλκίδας, και αμέσως "έπεσε σύρμα" στα εκεί καμάκια και θυμάμαι την κωμική είκόνα να κοιτάνε αυτές από μέσα και εμείς απέξω από το πούλμαν προσπαθώντας με νοήματα από το παράθυρο να κάνουμε "κοννέ", να "μαζεύεται πλήθος" σιγά-σιγά - ένας~δύο στην αρχή και μετά από λίγο λαός μαζεμένος σαν να ήταν ομάδα ποδοσφαίρου και απέξω οι φίλαθλοι-. Στο τέλος αυτές, καταφέρανε τον οδηγό και την συνοδό, να κάνουν στάση να κατέβουν πριν συνεχίσουν την πορεία τους για αργότερα και αμέσως μόλις άνοιξαν οι πόρτες του πούλμαν σχεδόν ο καθένας έπερνε στην διπλανή καφετέρια εκείνη τη Γαλλίδα που της έκανε νοήματα απέξω. Μια απίστευτα κωμική εικόνα που πρέπει να την έχει ζήσει κανείς, για να γελάσει με το τραγελαφικό εκείνης της στιγμής).