Γράφει η Εβίτα
Είχαμε μια σεξουαλική περιπέτεια με τη φίλη μου την Πόπη. Πήραμε μια πρόσκληση να πάμε σε δεξίωση στο εξοχικό σπίτι κάποιου φιλικού μας ζευγαριού. Πήγαμε. Εκεί εκτός από το φιλικό μας ζευγάρι ήτανε και πολλοί άλλοι, αγόρια, κορίτσια, άντρες , γυναίκες. Φάγαμε και ήπιαμε μέχρι κορεσμού.. Χορέψαμε, τραγουδήσαμε, γνωρίσαμε νέους ανθρώπους,περάσαμε θαυμάσια.
Ενώ προχωρούσε η ώρα αποχωρούσανε σιγά σιγά τα ζευγάρια και άλλοι προσκεκλημένοι. Τελικά μείναμε μόνο τρία αγόρια κι εμείς οι δυο. Όλοι νέα παιδιά το πολύ μέχρι τριάντα χρόνων. Η Πόπη κι εγώ σκνίπα στο μεθύσι. Τα αγόρια προσφερθήκανε να μας πάνε σπίτι. Αποχαιρετήσαμε το ζευγάρι και ξεκινήσαμε. Στο δρόμο είπαμε να αράξουμε σε καμιά παραλία να κάνουμε νυκτερινό μπάνιο στη θάλασσα. Ριχτήκαμε όλοι ολόγυμνοι στο νερό. Κολυμπήσαμε, δροσιστήκαμε, παίξαμε τρελά παιγνίδια, καυλώσαμε. Βγήκαμε και ξαπλώσαμε στην άμμο. Ένας ένας τα αγόρια μας γαμούσανε εμένα και την Πόπη. Μας γαμήσανε και τις δυο από τρεις φορές ο καθένας. ίσα με το πρωί. Ήτανε όλοι ωραία παιδιά και το ευχαριστηθήκαμε.
Δεν πέρασαν ούτε 48 ώρες και η ιστορία μας με τα τρία αγόρια είχε και συνέχεια. Ύστερα από ένα τηλεφώνημα που πήραμε εγώ κι η φίλη μου βρεθήκαμε ξανά και οι πέντε στο σπίτι ενός από τα τρία αγόρια που έλειπαν οι δικοί του στην εξοχή. Νέα φαγοπότια, νέα μεθύσια, νέες τρέλες, νέα απανωτά γαμήσια. Μας ξεμουνιάσανε και μας ξεκωλιάασνε και τις δυο. ΄Ηταν όμως υπέροχες στιγμές.
Δεν θα σας πώ λεπτομέρειες του γαμησιού μας, γιατί υπάρχουνε μερικά αντράκια που ζηλεύουνε πολύ, το παίζουνε μεγάλοι γαμιάδες και ζητάνε επίμονα να μας γαμήσουν. Όμως εμείς, οι ακτιβίστριες του ελεύθερο έρωτα, είμαστε πολύ εκλεκτικές στους ερωτικούς συντρόφους μας. Πρέπει να τους γνωρίσουμε καλά και να είναι ωραία παιδιά για να τους κάτσουμε.
Και κάτι άλλο. Εμείς, του ελεύθερου έρωτα, γαμιόμαστε και δεν ντρεπόμαστε να το λέμε. Ενώ άλλα κορίτσια ξέρουμε ότι γαμιούνται σαν τις σκύλες και μας παριστάνουνε την Οσία Μαρία την Αιγυπτία. Αυτό θέλει, δυστυχώς, η κοινωνία μας. Να κυκλοφορούμε όλοι και όλες με μάσκες. Και να μην εκδηλώνουμε τον πραγματικό εαυτό μας. Ε, λοιπόν, εμείς πάμε κόντρα σ` αυτές τις αντιλήψεις.
Είχαμε μια σεξουαλική περιπέτεια με τη φίλη μου την Πόπη. Πήραμε μια πρόσκληση να πάμε σε δεξίωση στο εξοχικό σπίτι κάποιου φιλικού μας ζευγαριού. Πήγαμε. Εκεί εκτός από το φιλικό μας ζευγάρι ήτανε και πολλοί άλλοι, αγόρια, κορίτσια, άντρες , γυναίκες. Φάγαμε και ήπιαμε μέχρι κορεσμού.. Χορέψαμε, τραγουδήσαμε, γνωρίσαμε νέους ανθρώπους,περάσαμε θαυμάσια.
Ενώ προχωρούσε η ώρα αποχωρούσανε σιγά σιγά τα ζευγάρια και άλλοι προσκεκλημένοι. Τελικά μείναμε μόνο τρία αγόρια κι εμείς οι δυο. Όλοι νέα παιδιά το πολύ μέχρι τριάντα χρόνων. Η Πόπη κι εγώ σκνίπα στο μεθύσι. Τα αγόρια προσφερθήκανε να μας πάνε σπίτι. Αποχαιρετήσαμε το ζευγάρι και ξεκινήσαμε. Στο δρόμο είπαμε να αράξουμε σε καμιά παραλία να κάνουμε νυκτερινό μπάνιο στη θάλασσα. Ριχτήκαμε όλοι ολόγυμνοι στο νερό. Κολυμπήσαμε, δροσιστήκαμε, παίξαμε τρελά παιγνίδια, καυλώσαμε. Βγήκαμε και ξαπλώσαμε στην άμμο. Ένας ένας τα αγόρια μας γαμούσανε εμένα και την Πόπη. Μας γαμήσανε και τις δυο από τρεις φορές ο καθένας. ίσα με το πρωί. Ήτανε όλοι ωραία παιδιά και το ευχαριστηθήκαμε.
Δεν πέρασαν ούτε 48 ώρες και η ιστορία μας με τα τρία αγόρια είχε και συνέχεια. Ύστερα από ένα τηλεφώνημα που πήραμε εγώ κι η φίλη μου βρεθήκαμε ξανά και οι πέντε στο σπίτι ενός από τα τρία αγόρια που έλειπαν οι δικοί του στην εξοχή. Νέα φαγοπότια, νέα μεθύσια, νέες τρέλες, νέα απανωτά γαμήσια. Μας ξεμουνιάσανε και μας ξεκωλιάασνε και τις δυο. ΄Ηταν όμως υπέροχες στιγμές.
Δεν θα σας πώ λεπτομέρειες του γαμησιού μας, γιατί υπάρχουνε μερικά αντράκια που ζηλεύουνε πολύ, το παίζουνε μεγάλοι γαμιάδες και ζητάνε επίμονα να μας γαμήσουν. Όμως εμείς, οι ακτιβίστριες του ελεύθερο έρωτα, είμαστε πολύ εκλεκτικές στους ερωτικούς συντρόφους μας. Πρέπει να τους γνωρίσουμε καλά και να είναι ωραία παιδιά για να τους κάτσουμε.
Και κάτι άλλο. Εμείς, του ελεύθερου έρωτα, γαμιόμαστε και δεν ντρεπόμαστε να το λέμε. Ενώ άλλα κορίτσια ξέρουμε ότι γαμιούνται σαν τις σκύλες και μας παριστάνουνε την Οσία Μαρία την Αιγυπτία. Αυτό θέλει, δυστυχώς, η κοινωνία μας. Να κυκλοφορούμε όλοι και όλες με μάσκες. Και να μην εκδηλώνουμε τον πραγματικό εαυτό μας. Ε, λοιπόν, εμείς πάμε κόντρα σ` αυτές τις αντιλήψεις.
