Λαθρομετανάστες στην Ελλάδα/(λαθρο)μετανάστευση γενικώς

[gianevan]

Υπαρχει καποια εξηγηση γι' αυτο το παθος με το οποιο οι "politically correct" οφειλουν να υπερασπιζονται να γεμισουμε μπουργκες και μιναρεδες?

Ασφαλώς και υπάρχει! Απλά είναι βλαμμένοι.

 

[Λιάρης5695236]

απλά θα βγάζετε τον σκασμό...

Μια μέρα μπορεί...όταν αναλάβει ξανά κάποιος κύριος με μικρό η μεγάλο μουστάκι...μέχρι τότε..απλά θα μας ανέχεστε...

 

[alex71]

Ασφαλώς και υπάρχει! Απλά είναι βλαμμένοι.

Πνευματικος καρκινος της αριστερας.

 

[gianevan]

Ναι γιατί στην Ελλάδα προχωρήσαμε με τα χρόνια σαν κοινωνία...γιατί 50 χρόνια πριν την κοπέλα με το μίνι θα την πλάκωναν στο ξύλο μπροστά σε όλο το χωριό για παραδειγματισμό.

Αφού λοιπόν προχωρήσαμε να έρθουν οι μούσλιμς να μας γυρίσουν 50 χρόνια πίσω!
Δεν θα χάσουμε και τίποτα σπουδαίο, εκεί που είμαστε τότε θα ξαναγυρίσουμε.

 

[Λιάρης5695236]

Μήπως να απαγορεύσουμε και τον εορτασμό του Πάσχα ρε παπάρα για να μην νοιώθουν άσχημα οι Πάκηδες, τί χαζομάρες λες;
Εγώ είμαι άθεος, αλλά οι σταυροί, οι εικόνες και οι θρησκευτικοί εορτασμοί είναι μέρος της ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ παράδοσης, την οποία εννοώ να διαφυλάξω!

Να μην απαγορεύσουμε τίποτα αυτό είναι το ποιντ μου. Εγώ πιστεύω σε κάποια πράγματα και σέβομαι την θρησκεία και τα πιστεύω του άλλου.

Εσύ που είσαι άθεος μπορεί γιαυτό να μην καταλαβαίνεις τίποτα για αυτά. Αν θες να διαφυλάξεις τα έθιμα σου πρέπει να κάνεις πολύ περισσότερα από το να λες τη λέξη ΠΑΚΙΔΕΣ σα παπαγάλος...

 

[Tsolias.Psolias]

Και εμείς οι Έλληνες που δε γουστάρουμε μερικά από τα έθιμα ΜΑΣ και τους κανόνες ΜΑΣ (τους άτυπους)..τι θα κάνετε? Θα μας εξορίσετε στα γκούλακ? 

για να φύγεις από την ελλάδα δεν είναι αφορμή μόνο η ανεργία.
μπορείς να φύγεις και για άλλους λόγους, εάν δεν το έχεις καταλάβει ακόμα.
Το κακό βέβαια είναι ότι οι εισερχόμενοι απαιτούν να κάνουν την Ελλάδα σαν τη χώρα(σ.σ. την οποία εγκαταλείπουν κακήν κακώς) τους στο όνομα της ελευθερίας.

 

[tramountana]

Να μην απαγορεύσουμε τίποτα αυτό είναι το ποιντ μου. Εγώ πιστεύω σε κάποια πράγματα και σέβομαι την θρησκεία και τα πιστεύω του άλλου.

Εσύ που είσαι άθεος μπορεί γιαυτό να μην καταλαβαίνεις τίποτα για αυτά. Αν θες να διαφυλάξεις τα έθιμα σου πρέπει να κάνεις πολύ περισσότερα από το να λες τη λέξη ΠΑΚΙΔΕΣ σα παπαγάλος...

ελα παπάρα την απάντηση από την μεγάλη άθεη Οριάνα Φαλάτσι

Η Ιταλία είναι ένα πολύ παλαιό έθνος. Με εξαίρεση την Ελλάδα, θα έλεγα πως είναι το παλαιότερο της Δύσης. Η καταγεγραμμένη ιστορία της ξεκινάει πριν τρεις χιλιάδες χρόνια, όταν ιδρύθηκε η Ρώμη. Ή, καλύτερα, από την εποχή που οι Ετρούσκοι αποτελούσαν ήδη πολιτισμένη κοινωνία. Σ’ αυτές τις τρεις χιλιετίες, παρ’ όλη την εξάπλωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, παρ’ όλες τις εισβολές που προκάλεσαν την Πτώση αυτού του εκπληκτικού επιτεύγματος, παρ’ όλες τις κατακτήσεις που μας είχαν διαμελίσει για πολλούς αιώνες, η Ιταλία δεν υπήρξε ποτέ έθνος μεταναστών. Δηλαδή, ένα μείγμα από φυλές, θρησκείες και γλώσσες. Ούτε αλλοιώθηκε η ταυτότητά της από τις επιδράσεις των κατακτητών της. Κανένα από τα ξένα έθνη που μας είχαν κατακτήσει και διαμελίσει (και Γερμανοί και Σκανδιναβοί και Ισπανοί και Γάλλοι και Αυστριακοί) δεν κατάφεραν να μεταβάλουν την οντότητά μας. Αντίθετα, εκείνοι απορροφήθηκαν από εμάς, σαν το νερό από το σφουγγάρι. …. Συνεπώς, η δική μας πολιτιστική ταυτότητα είναι ενιαία. Και, παρ’ όλο που περιέχει κάποια στοιχεία, που έχει απορροφήσει το σφουγγάρι (σκεφτείτε τις πολλές διαλέκτους μας, τις συνήθειές μας, την κουζίνα μας), ποτέ δεν υιοθέτησε συνήθειες του Μουσουλμανικού κόσμου. Με κανέναν τρόπο δεν έχει επηρεαστεί από αυτόν. Επίσης, για δυο χιλιάδες χρόνια, η ενότητά μας ήταν βασισμένη σε μια θρησκεία που ονομάζεται Χριστιανισμός. Σε μια εκκλησία που ονομάζεται Καθολική Εκκλησία... Πάρτε εμένα σαν παράδειγμα. «Είμαι άθεη και αντικληρικών αντιλήψεων, δεν έχω τίποτε κοινό με την Καθολική Εκκλησία», δηλώνω πάντοτε. Κι αυτό είναι αλήθεια. Αλλά, ταυτόχρονα, είναι και ψέμα. Γιατί, είτε μου αρέσει είτε όχι, έχω αρκετά κοινά με την Καθολική Εκκλησία. Πιστέψτε με, γαμώτο! Πώς θα μπορούσα να μην έχω; Γεννήθηκα σ’ έναν τοπίο γεμάτο τρούλους εκκλησιών, μοναστήρια, Χριστούς, Μαντόνες, Αγίους, σταυρούς και καμπάνες. Οι πρώτες μελωδίες που άκουσα όταν γεννήθηκα ήταν οι μελωδίες από τις καμπάνες. Τι καμπάνες του Καθεδρικού της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε, που τον Καιρό του Αντίσκηνου, ο μουεζίνης προσβλητικά κατέπνιγε με τα δικά του Αλλάχ-ακμπάρ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα με αυτή τη μουσική, με αυτό το τοπίο γύρω μου, με αυτή την Εκκλησία που την έχουν προσκυνήσει ακόμη και μεγάλα μυαλά, όπως ο Δάντης Αλιγκιέρι, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Γαλιλαίος Γαλιλέι. Μέσα από αυτήν έχω μάθει τι είναι γλυπτική, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, ποίηση και λογοτεχνία, καθώς και τι σημαίνει ο συνδυασμός της ομορφιάς με τη γνώση. Χάρη σ’ αυτήν άρχισα κάποτε ν’ αναρωτιέμαι τι είναι το Καλό και το Κακό, αν υπάρχει Θεός. Αν μας έπλασε Εκείνος, ή εμείς Εκείνον και αν η ψυχή είναι μια χημική ένωση που μπορεί να υποστεί επεξεργασία σε εργαστήρια ή είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Και, μα τον Θεό...
Βλέπετε; Πάλι χρησιμοποίησα τη λέξη «Θεός». Παρ’ όλες τις λαϊκές και αντικληρικές μου αντιλήψεις, παρ’ όλο τον αθεϊσμό μου, είμαι τόσο διαποτισμένη από τον Καθολικό πολιτισμό, ώστε αυτός να είναι αναπόσπαστο μέρος του γραπτού και προφορικού μου λόγου. Μα τον Θεό, για όνομα του Θεού, προς Θεού, δόξα τω Θεώ, Θεέ και Κύριε, Παναγία μου, έλα Παναγία μου, Χριστέ και Παναγιά μου, στην ευχή του Χριστού. Χριστέ μου... Τέτοιες εκφράσεις μου έρχονται τόσο αυθόρμητα, που δε συνειδητοποιώ ότι τις λέω ή ότι τις γράφω. Και να σας τα πω όλα; Παρ’ όλο που ποτέ δε συγχώρεσα την Καθολική Εκκλησία για τα αίσχη που μου επέβαλε, με πρωταρχικό εκείνο της γ…..ς Ιεράς Εξέτασης που τον δέκατο έβδομο αιώνα έκαψε ζωντανή την προγιαγιά μου Ιλντεμπράντα, την κακόμοιρη την Ιλντεμπράντα, παρ’ όλ’ αυτά, οι μελωδίες από τις καμπάνες συνεχίζουν να γλυκαίνουν την καρδιά μου. Μου αρέσουν.
Επίσης, μ’ αρέσουν όλες αυτές οι όμορφες αγιογραφίες με τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους. Είμαι μάλιστα συλλέκτρια παλαιών εικονισμάτων. Επίσης, μου αρέσουν τα αβαεία και τα μοναστήρια και τα περιβόλια τους. Μου δημιουργούν μια ακαταμάχητη αίσθηση γαλήνης και συχνά ζηλεύω αυτούς που μένουν σ’ αυτά. Και, εν τέλει, ας το παραδεχτούμε: οι καθεδρικοί ναοί μας είναι πιο όμορφοι από τα τζαμιά, τις συναγωγές, τους βουδιστικούς ναούς και τις άχρωμες εκκλησίες των Διαμαρτυρομένων. …. Όλ’ αυτά τα συμβολικά στολίδια που ανήκαν στη δική μου ζωή. Στον δικό μου πολιτισμό. Ξέρετε, στον κήπο του εξοχικού σπιτιού μου στην Τοσκάνη, υπάρχει ένα μικρό, παλιό ξωκλήσι. Δυστυχώς, είναι πάντοτε κλειστό. Από τότε που πέθανε η μητέρα μου, κανείς δεν το φροντίζει. Κάθε φορά που επιστρέφω στην πατρίδα, πηγαίνω και το ανοίγω. Ξεσκονίζω την Αγία Τράπεζα, προσέχω να μην έχουν κάνει φωλιές τα ποντίκια ή να μην έχουν φάει καμιά σελίδα από τη Σύνοψη. Και, παρά τον λαϊκισμό μου, τον αθεϊσμό μου, εκεί μέσα νιώθω άνετα. Παρά τις αντικληρικές απόψεις μου, εκεί μέσα νιώθω γαλήνη. (Και βάζω στοίχημα ότι οι περισσότεροι Ιταλοί θα εκμυστηρεύονταν το ίδιο πράγμα. Σε μένα το έχει εκμυστηρευτεί, Θεέ και Κύριε, ο ίδιος ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας, ο άνθρωπος που εισήγαγε τον ιστορικό συμβιβασμό μεταξύ μαρξιστών και καθολικών...).
Για όνομα του Θεού, για άλλη μια φορά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι εμείς oι Ιταλοί δεν βρισκόμαστε στην ίδια θέση με τους Αμερικανούς. Δεν είμαστε ένα χωνευτήρι πολλών και διάφορων ειδών, δεν είμαστε ένα μωσαϊκό από ανομοιομορφίες, συγκολλημένες μονάχα με μια υπηκοότητα. Εννοώ ότι ακριβώς επειδή η πολιτιστική μας ταυτότητα είναι ήδη προσδιορισμένη από τη χιλιόχρονη ιστορία μας, δεν μπορούμε ν’ αντέξουμε ένα κύμα μεταναστών που δεν έχουν καμιά σχέση μ’ εμάς... Και που δε θέλουν να γίνουν σαν εμάς, να απορροφηθούν από εμάς. Αντίθετα, μάλιστα, θέλουν να μας απορροφήσουν εκείνοι. Θέλουν ν’ αλλάξουν τις αρχές μας, τις αξίες μας, την ταυτότητά μας, τον τρόπο ζωής μας. Και στο μεταξύ, μας αναστατώνουν με την οπισθοδρομική άγνοιά τους, με την οπισθοδρομική μισαλλοδοξία τους, με την οπισθοδρομική θρησκεία τους. Αυτό που εννοώ είναι ότι στον δικό μας πολιτισμό δεν υπάρχει χώρος για μουεζίνηδες και μιναρέδες, για ψευτο-εγκράτειες, για το ταπεινωτικό τσαντόρ, για την εξευτελιστική μπούρκα. Ακόμη κι αν υπήρχε χώρος γι’ αυτούς τους ανθρώπους, εγώ δεν θα τους τον παραχωρούσα. Γιατί θα ήταν σαν να έσβηνα την ταυτότητά μας, σαν να εκμηδένιζα τα επιτεύγματά μας. Θα ήταν σαν να έφτυνα κατάμουτρα την ελευθερία την οποία κερδίσαμε, τον πολιτισμό που έχουμε αναπτύξει, την ευημερία που έχουμε αποκτήσει. Θα ήταν σα να ξεπουλούσα τη χώρα μου, την πατρίδα μου. Κι η χώρα μου, η πατρίδα μου δεν είναι προς πώληση.

http://redskywarning.blogspot.co.uk/2013/04/blog-post_7932.html

 

[gianevan]

απλά θα μας ανέχεστε...

Μην μου αγχώνεσαι, το είπαμε αυτό.

 

[alex71]

για να φύγεις από την ελλάδα δεν είναι αφορμή μόνο η ανεργία.
μπορείς να φύγεις και για άλλους λόγους, εάν δεν το έχεις καταλάβει ακόμα.
Το κακό βέβαια είναι ότι οι εισερχόμενοι απαιτούν να κάνουν την Ελλάδα σαν τη χώρα(σ.σ. την οποία εγκαταλείπουν κακήν κακώς) τους στο όνομα της ελευθερίας.

Ετσι, αυτο ειναι το παρανοϊκό.
Εγκαταλειπουν μια χωρα επειδη δεν αντεχουν να ζουν με τις εκει συνθηκες, αλλά θελουν να τις μεταφερουν εδω, που υπαρχουν αλλες συνθηκες, εξαιτίας των οποιων ηρθαν εδω κακην κακως.

 

[Λιάρης5695236]

Κόφτε επιτελους αυτη τη μουσουλμανολαγνεία, με τα ιδια και τα ιδια σιχαμενα επιχειρηματα. Τι στο διαολο εχετε παθει με τους μουσουλμανους πια? Εσυ ρε τύπε θα ενιωθες ανετα δηλαδη αν στην πολυκατοικια σου εμεναν διπλα, πανω και κατω μουσουλμανοι με γυναικες με μπουργκες και τετοια? Ελεος πια με τα πολιτικαλυ κορεκτ του καναπε.

Αλεξ δεν πάω καθόλου τους μουσουλμάνους σαν ιδεολογία και σαν εικόνα γενικότερα. Απλά είμαι άνθρωπος που σέβεται κάποια πράγματα και δεν δέχομαι να υποκύψω σε φανατισμούς των καιρών.

 

[Tsolias.Psolias]

Να μην απαγορεύσουμε τίποτα αυτό είναι το ποιντ μου. Εγώ πιστεύω σε κάποια πράγματα και σέβομαι την θρησκεία και τα πιστεύω του άλλου.

Εσύ που είσαι άθεος μπορεί γιαυτό να μην καταλαβαίνεις τίποτα για αυτά. Αν θες να διαφυλάξεις τα έθιμα σου πρέπει να κάνεις πολύ περισσότερα από το να λες τη λέξη ΠΑΚΙΔΕΣ σα παπαγάλος...

όπως έχεις μάθει για το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό,
θα πρέπει να μάθεις και στο δικαίωμα στον ετεροπροσδιορισμό... αγνή καθαρή αριστερή προπαγάνδα μπούμερανγκ.

 

[gianevan]

Γιατί με λες παπάρα ρε Τραμ, αφού το ίδιο με την Οριάνα λέω;

 

[Tsolias.Psolias]

Γιατί με λες παπάρα ρε Τραμ, αφού το ίδιο με την Οριάνα λέω;

ναι αλλά η οριάνα δεν έχει παπάρα.

 

[alex71]

ελα παπάρα την απάντηση από την μεγάλη άθεη Οριάνα Φαλάτσι

Η Ιταλία είναι ένα πολύ παλαιό έθνος. Με εξαίρεση την Ελλάδα, θα έλεγα πως είναι το παλαιότερο της Δύσης. Η καταγεγραμμένη ιστορία της ξεκινάει πριν τρεις χιλιάδες χρόνια, όταν ιδρύθηκε η Ρώμη. Ή, καλύτερα, από την εποχή που οι Ετρούσκοι αποτελούσαν ήδη πολιτισμένη κοινωνία. Σ’ αυτές τις τρεις χιλιετίες, παρ’ όλη την εξάπλωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, παρ’ όλες τις εισβολές που προκάλεσαν την Πτώση αυτού του εκπληκτικού επιτεύγματος, παρ’ όλες τις κατακτήσεις που μας είχαν διαμελίσει για πολλούς αιώνες, η Ιταλία δεν υπήρξε ποτέ έθνος μεταναστών. Δηλαδή, ένα μείγμα από φυλές, θρησκείες και γλώσσες. Ούτε αλλοιώθηκε η ταυτότητά της από τις επιδράσεις των κατακτητών της. Κανένα από τα ξένα έθνη που μας είχαν κατακτήσει και διαμελίσει (και Γερμανοί και Σκανδιναβοί και Ισπανοί και Γάλλοι και Αυστριακοί) δεν κατάφεραν να μεταβάλουν την οντότητά μας. Αντίθετα, εκείνοι απορροφήθηκαν από εμάς, σαν το νερό από το σφουγγάρι. …. Συνεπώς, η δική μας πολιτιστική ταυτότητα είναι ενιαία. Και, παρ’ όλο που περιέχει κάποια στοιχεία, που έχει απορροφήσει το σφουγγάρι (σκεφτείτε τις πολλές διαλέκτους μας, τις συνήθειές μας, την κουζίνα μας), ποτέ δεν υιοθέτησε συνήθειες του Μουσουλμανικού κόσμου. Με κανέναν τρόπο δεν έχει επηρεαστεί από αυτόν. Επίσης, για δυο χιλιάδες χρόνια, η ενότητά μας ήταν βασισμένη σε μια θρησκεία που ονομάζεται Χριστιανισμός. Σε μια εκκλησία που ονομάζεται Καθολική Εκκλησία... Πάρτε εμένα σαν παράδειγμα. «Είμαι άθεη και αντικληρικών αντιλήψεων, δεν έχω τίποτε κοινό με την Καθολική Εκκλησία», δηλώνω πάντοτε. Κι αυτό είναι αλήθεια. Αλλά, ταυτόχρονα, είναι και ψέμα. Γιατί, είτε μου αρέσει είτε όχι, έχω αρκετά κοινά με την Καθολική Εκκλησία. Πιστέψτε με, γαμώτο! Πώς θα μπορούσα να μην έχω; Γεννήθηκα σ’ έναν τοπίο γεμάτο τρούλους εκκλησιών, μοναστήρια, Χριστούς, Μαντόνες, Αγίους, σταυρούς και καμπάνες. Οι πρώτες μελωδίες που άκουσα όταν γεννήθηκα ήταν οι μελωδίες από τις καμπάνες. Τι καμπάνες του Καθεδρικού της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε, που τον Καιρό του Αντίσκηνου, ο μουεζίνης προσβλητικά κατέπνιγε με τα δικά του Αλλάχ-ακμπάρ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα με αυτή τη μουσική, με αυτό το τοπίο γύρω μου, με αυτή την Εκκλησία που την έχουν προσκυνήσει ακόμη και μεγάλα μυαλά, όπως ο Δάντης Αλιγκιέρι, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Γαλιλαίος Γαλιλέι. Μέσα από αυτήν έχω μάθει τι είναι γλυπτική, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, ποίηση και λογοτεχνία, καθώς και τι σημαίνει ο συνδυασμός της ομορφιάς με τη γνώση. Χάρη σ’ αυτήν άρχισα κάποτε ν’ αναρωτιέμαι τι είναι το Καλό και το Κακό, αν υπάρχει Θεός. Αν μας έπλασε Εκείνος, ή εμείς Εκείνον και αν η ψυχή είναι μια χημική ένωση που μπορεί να υποστεί επεξεργασία σε εργαστήρια ή είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Και, μα τον Θεό...
Βλέπετε; Πάλι χρησιμοποίησα τη λέξη «Θεός». Παρ’ όλες τις λαϊκές και αντικληρικές μου αντιλήψεις, παρ’ όλο τον αθεϊσμό μου, είμαι τόσο διαποτισμένη από τον Καθολικό πολιτισμό, ώστε αυτός να είναι αναπόσπαστο μέρος του γραπτού και προφορικού μου λόγου. Μα τον Θεό, για όνομα του Θεού, προς Θεού, δόξα τω Θεώ, Θεέ και Κύριε, Παναγία μου, έλα Παναγία μου, Χριστέ και Παναγιά μου, στην ευχή του Χριστού. Χριστέ μου... Τέτοιες εκφράσεις μου έρχονται τόσο αυθόρμητα, που δε συνειδητοποιώ ότι τις λέω ή ότι τις γράφω. Και να σας τα πω όλα; Παρ’ όλο που ποτέ δε συγχώρεσα την Καθολική Εκκλησία για τα αίσχη που μου επέβαλε, με πρωταρχικό εκείνο της γ…..ς Ιεράς Εξέτασης που τον δέκατο έβδομο αιώνα έκαψε ζωντανή την προγιαγιά μου Ιλντεμπράντα, την κακόμοιρη την Ιλντεμπράντα, παρ’ όλ’ αυτά, οι μελωδίες από τις καμπάνες συνεχίζουν να γλυκαίνουν την καρδιά μου. Μου αρέσουν.
Επίσης, μ’ αρέσουν όλες αυτές οι όμορφες αγιογραφίες με τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους. Είμαι μάλιστα συλλέκτρια παλαιών εικονισμάτων. Επίσης, μου αρέσουν τα αβαεία και τα μοναστήρια και τα περιβόλια τους. Μου δημιουργούν μια ακαταμάχητη αίσθηση γαλήνης και συχνά ζηλεύω αυτούς που μένουν σ’ αυτά. Και, εν τέλει, ας το παραδεχτούμε: οι καθεδρικοί ναοί μας είναι πιο όμορφοι από τα τζαμιά, τις συναγωγές, τους βουδιστικούς ναούς και τις άχρωμες εκκλησίες των Διαμαρτυρομένων. …. Όλ’ αυτά τα συμβολικά στολίδια που ανήκαν στη δική μου ζωή. Στον δικό μου πολιτισμό. Ξέρετε, στον κήπο του εξοχικού σπιτιού μου στην Τοσκάνη, υπάρχει ένα μικρό, παλιό ξωκλήσι. Δυστυχώς, είναι πάντοτε κλειστό. Από τότε που πέθανε η μητέρα μου, κανείς δεν το φροντίζει. Κάθε φορά που επιστρέφω στην πατρίδα, πηγαίνω και το ανοίγω. Ξεσκονίζω την Αγία Τράπεζα, προσέχω να μην έχουν κάνει φωλιές τα ποντίκια ή να μην έχουν φάει καμιά σελίδα από τη Σύνοψη. Και, παρά τον λαϊκισμό μου, τον αθεϊσμό μου, εκεί μέσα νιώθω άνετα. Παρά τις αντικληρικές απόψεις μου, εκεί μέσα νιώθω γαλήνη. (Και βάζω στοίχημα ότι οι περισσότεροι Ιταλοί θα εκμυστηρεύονταν το ίδιο πράγμα. Σε μένα το έχει εκμυστηρευτεί, Θεέ και Κύριε, ο ίδιος ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας, ο άνθρωπος που εισήγαγε τον ιστορικό συμβιβασμό μεταξύ μαρξιστών και καθολικών...).
Για όνομα του Θεού, για άλλη μια φορά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι εμείς oι Ιταλοί δεν βρισκόμαστε στην ίδια θέση με τους Αμερικανούς. Δεν είμαστε ένα χωνευτήρι πολλών και διάφορων ειδών, δεν είμαστε ένα μωσαϊκό από ανομοιομορφίες, συγκολλημένες μονάχα με μια υπηκοότητα. Εννοώ ότι ακριβώς επειδή η πολιτιστική μας ταυτότητα είναι ήδη προσδιορισμένη από τη χιλιόχρονη ιστορία μας, δεν μπορούμε ν’ αντέξουμε ένα κύμα μεταναστών που δεν έχουν καμιά σχέση μ’ εμάς... Και που δε θέλουν να γίνουν σαν εμάς, να απορροφηθούν από εμάς. Αντίθετα, μάλιστα, θέλουν να μας απορροφήσουν εκείνοι. Θέλουν ν’ αλλάξουν τις αρχές μας, τις αξίες μας, την ταυτότητά μας, τον τρόπο ζωής μας. Και στο μεταξύ, μας αναστατώνουν με την οπισθοδρομική άγνοιά τους, με την οπισθοδρομική μισαλλοδοξία τους, με την οπισθοδρομική θρησκεία τους. Αυτό που εννοώ είναι ότι στον δικό μας πολιτισμό δεν υπάρχει χώρος για μουεζίνηδες και μιναρέδες, για ψευτο-εγκράτειες, για το ταπεινωτικό τσαντόρ, για την εξευτελιστική μπούρκα. Ακόμη κι αν υπήρχε χώρος γι’ αυτούς τους ανθρώπους, εγώ δεν θα τους τον παραχωρούσα. Γιατί θα ήταν σαν να έσβηνα την ταυτότητά μας, σαν να εκμηδένιζα τα επιτεύγματά μας. Θα ήταν σαν να έφτυνα κατάμουτρα την ελευθερία την οποία κερδίσαμε, τον πολιτισμό που έχουμε αναπτύξει, την ευημερία που έχουμε αποκτήσει. Θα ήταν σα να ξεπουλούσα τη χώρα μου, την πατρίδα μου. Κι η χώρα μου, η πατρίδα μου δεν είναι προς πώληση.

http://redskywarning.blogspot.co.uk/2013/04/blog-post_7932.html

 

[Pecados]

Γιατί με λες παπάρα ρε Τραμ, αφού το ίδιο με την Οριάνα λέω;

Μην τον παρεξηγείς.
Κάπου έχει χάσει την μπάλα και αυτός με τόσους enemies.

 

[tramountana]

Γιατί με λες παπάρα ρε Τραμ, αφού το ίδιο με την Οριάνα λέω;

ωχ λάθος παράθεση... σορρυ ντοκ επανορθώνω άμεσα...

 

[alex71]

Αλεξ δεν πάω καθόλου τους μουσουλμάνους σαν ιδεολογία και σαν εικόνα γενικότερα. Απλά είμαι άνθρωπος που σέβεται κάποια πράγματα και δεν δέχομαι να υποκύψω σε φανατισμούς των καιρών.

Αυτο ακριβως κάνεις. Υποκυπτεις στον μουσουλμανικο φανατισμο. Ξυπνα.

 

[Λιάρης5695236]

όπως έχεις μάθει για το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό,
θα πρέπει να μάθεις και στο δικαίωμα στον ετεροπροσδιορισμό... αγνή καθαρή αριστερή προπαγάνδα μπούμερανγκ.

Αδερφέ εγώ σέβομαι τους πάντες και τα πάντα αρκεί να μην καταπατούς τις ελευθερίες και τα δικαιώματα του άλλου. Αυτά τα περι αριστεράς να μη μου τα λες εμένα γιατί δε θα μπορύσα να κατουράω περισσότερο αυτά που πρεσβέυει η ''αριστερά'' ειδικά στην Ελλάδα.

 

[alex71]

Μην τον παρεξηγείς.
Κάπου έχει χάσει την μπάλα και αυτός με τόσους enemies.

Τους γλενταει ολους χαλαρα...

 

[tramountana]

Γιατί με λες παπάρα ρε Τραμ, αφού το ίδιο με την Οριάνα λέω;

ντοκ επανόρθωσα .ζητώ ταπεινά συγνώμη αλλά αυτός ο μαλάκας ο πολυπολιτισμικός μου έχει ανεβάσει την πίεση...