Έχεις κλείσει πάνω από 10 ώρες μπροστά σε μία οθόνη, στο γραφείο σου στο πανεπιστήμιο. Τα μάτια σου έχουν αρχίσει να διαμαρτύρονται εντόνως για το μαρτύριο στα οποία τα υποβάλεις. Κλείνεις τα μάτια σου προκειμένου να μετριάσεις τις διαμαρτυρίες τους και τα τρίβεις αργά, δυνατά, με τις ανάστροφες των χεριών σου. Ανοίγεις τα μάτια σου αργά και κοιτάς το ρολόι του υπολογιστή. 22:45.
Βάζεις το μπουφάν σου, κλείνεις το γκουμπιούτερ και κινάς για την στάση. Ξέρεις πως σε περίπου 10 λεπτά θα περάσει το λεωφορείο. Ξέρεις πως από τη στιγμή που θα ανέβεις στο λεωφορείο σε 20 λεπτά θα βρίσκεσαι σπίτι σου, στο κρεβάτι σου, παρέα με ένα βιβλίο για να χαλαρώσεις λίγο πριν πέσεις για ύπνο.
Παρόλα αυτά, η ανυπομονησία σου να μπεις μέσα στο λεωφορείο συγκρίνεται με την ανυπομονησία ενός εβραίου να μπει σε θάλαμο αερίων. Και αυτό γιατί το λεωφορείο που θα σε μεταφέρει στην ηρεμία του σπιτιού σου μεταφέρει επίσης ένα παράξενο και αλλοπρόσαλο δείγμα του ανθρώπινου είδους, που κάθε άλλο παρά ευχάριστα θα κάνει τα 20 αυτά λεπτά τις διαδρομή σου:
Κύπριες.
Οι Κύπριες φοιτήτριες μοιάζουν με όλες τις υπόλοιπες φοιτήτριες: φοράνε καθημερινά ένα κουβά κολώνια για να σκοτώσουν οποιονδήποτε ζωντανό οργανισμό -ανθρώπινο και μη- σε περίμετρο τριών μέτρων, σοβατίζουν και μπογιατίζουν το πρόσωπο τους για να πάνε στο πανεπιστήμιο, φοράνε ξεκαρδιστικά ημιολόσωμα γυαλία ηλίου και αγροτικές μπότες για να διασκεδάσουν τον ανδρικό πληθυσμό στο πέρασμα τους. Έχουν όμως ένα μοναδικό χαρακτηριστικό: για κάποιο λόγο νομίζουν πως
αν σταματήσουν να μιλάνε θα βρουν ακαριαίο και βίαιο θάνατο. Έτσι περνούν την περισσότερη ώρα της ζωής τους μιλώντας ακατάπαυστα, ακόμα και αν δεν έχουν κάτι συγκεκριμένο να πούνε. Οι συζητήσεις τους περιλαμβάνουν συνήθως ανάλαφρα θέματα όπως η επικαιρότητα, σοβαρότερα θέματα όπως οι σχέσεις τους, ή θέματα υψίστης εθνικής σημασίας όπως ψώνια στην αγορά.
Το πρώτο πρόβλημα με τις Κύπριες φοιτήτριες είναι η
ένταση της ομιλίας τους. Όποιος έχει τύχει να κάτσει μπροστά από τουρμπίνα αεροπλάνου την ώρα της απογείωσης θα με καταλάβει. Τα ντεσιμπέλ δεν είναι βολική μονάδα μέτρησης της έντασης της ομιλίας των Κυπρίων γι’ αυτό και χρησιμοποιείται μία ειδική μονάδα μέτρησης, το
κυπριοντεσιμπέλ, το οποίο ισούται με 100 φορές το όριο ακοής του ανθρώπου.
Το παρακάτω σχήμα δίνει μία ποιοτική αλλά και ποσοτική εικόνα της έντασης ομιλίας των Κυπρίων. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα μία Κύπρια ανεβαίνει στο λεωφορείο και βρίσκει μία δεύτερη Κύπρια, όποτε και γίνεται η αντίστοιχη χημική αντίδραση που έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση σημαντικής ποσότητας θορύβου στον περιβάλλοντα χώρο. Για λόγους σύγκρισης της έντασης του εκλυόμενου θορύβου, παρατίθεται επίσης μια άλλη γνωστή αντίδραση που παράγει αρκετό θόρυβο.
Το δεύτερο πρόβλημα με την ομιλία των Κυπρίων φοιτητριών είναι η
διάρκεια και η
ταχύτητα της ομιλίας. Θα μου πεις «
Ρεσε αυτά είναι δύο διαφορετικά θέματα«. Και θα σου απαντήσω «
άμα δε ξες μη μιλάς» (<– φοβερή ατάκα εποχής δημοτικού).
Για να κάνω πιο εύκολη την εξήγηση των παραπάνω θα κάνω ξανά επίκληση στις καταπληκτικές μου ζωγραφικές δυνατότητες και στο paint.net. Αρχικά ας πάρουμε το παράδειγμα ενός μέσου ομιλητή:
Όπως βλέπουμε στην παραπάνω εικόνα, πολύ χοντρικά ένας μέσος ομιλητής μιλάει στη μισή διαδρομή του λεωφορείου. Για παράδειγμα, μετά από 5 λεπτά διαδρομής έχει μιλήσει περίπου 2.5 λεπτά. Αυτό είναι λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως σε μία κανονική συζήτηση συνήθως μιλάς κάποια ώρα και μετά δίνεις τον λόγο στον άλλο να μιλήσει, οπότε κατά μέσο όρο την μισή ώρα μιλάς και την υπόλοιπη μισή ακους.
Ας πάμε τώρα στο παράδειγμα ενός γρήγορου ομιλητή:
Στην παραπάνω εικόνα λοιπόν βλέπουμε πως ένας γρήγορος ομιλητής μιλάει πολύ (thank you Captain Obvious). Στα 5 λεπτά διαδρομής μιλάει περίπου 4 λεπτά, για 10 λεπτά διαδρομής μιλάει περίπου 8 λεπτά κτλ. Αυτό προφανώς σημαίνει πως ένας γρήγορος ομιλητής συνήθως μονοπωλεί -εξ αναγκασμού- την όποια συζήτηση με αποτέλεσμα να αφήνει ελάχιστα περιθώρια στους υπολοίπους να μιλήσουν. Έτσι, αν έχουμε μία παρέα τριών ατόμων μεταξύ των οποίων ένας γρήγορος ομιλητής, τότε μετά από 10 λεπτά διαδρομής αυτός θα έχει μιλήσει 8 λεπτά ενώ οι υπόλοιποι δύο θα έχουν μιλήσει από περίπου 1 λεπτό ο καθένας.
Έχοντας λοιπόν μελετήσει τον μέσο και τον γρήγορο ομιλητή μπορούμε να μελετήσουμε πλέον την περίπτωση μιας Κύπριας ομιλήτριας:
Όπως παρατηρούμε και στην παραπάνω εικόνα, στα πρώτα λεπτά της διαδρομής μία Κύπρια ομιλήτρια συμπεριφέρεται παρόμοια με έναν γρήγορο ομιλητή: απλά μιλάει πολύ. Μία σημαντική λεπτομέρεια όμως είναι πως την παραπάνω συμπεριφορά έχουν
όλες οι συμμετέχουσες στη συζήτηση, το οποίο σημαίνει πως για παράδειγμα αν συζητούν τρεις κύπριες, τότε μέσα σε 5 λεπτά διαδρομής του λεωφορείου
κάθε μία θα έχει μιλήσει από 4 λεπτά. Ματημπαναγία, δε ξέρω πως το κάνουν αλλά μιλάνε όλες ταυτόχρονα χωρίς να ακούει η μία τη λέει η άλλη. Η ταυτόχρονη ομιλία τους έχει αποτέλεσμα να συντονίζονται οι φωνές τους σταδιακά σε μία ενιαία φωνή που αρχικά σου φέρνει πονοκέφαλο και ημικρανίες και τελικά καταφέρνει να παραλύσει το νευρικό σου σύστημα, ενώ καθώς η συχνότητα της ενιαίας αυτής φωνής γίνεται συνεχώς υψηλότερη και η ένταση αυξάνεται και ο συντονισμός γίνεται πιο έντονος και μια φορά καθόταν δίπλα μου μία κυρία και
αυτό.
Το δεύτερο και κυριότερο χαρακτηριστικό των Κυπρίων βάσει της παραπάνω εικόνας είναι πως έχουν τη δυνατότητα να μιλάνε
περισσότερη ώρα από τη διάρκεια της διαδρομής. Το φαινόμενο αυτό εμφανίζεται μετά από παρατεταμένη παραμονή τους στο λεωφορείο. Για παράδειγμα, βλέπουμε πως σε 10 λεπτά διαδρομής μιλάνε περίπου τα 8 λεπτά, σε 15 λεπτά διαδρομής μιλάνε σχεδόν και τα 15, ενώ για 20 λεπτά διαδρομής μιλάνε περίπου
23 λεπτά. Πριν αρχίσετε τις χαρδαβελλικές θεωρίας συνομοσίας για ιπτάμενους φωσφορούχους εξωγήινους με strap-on να σας πληροφορήσω πως το φαινόμενο αυτό εξηγείται
επιστημονικά: καθώς περνάει η ώρα μέσα στο λεωφορείο η ταχύτητα με την οποία μιλάνε οι Κύπριες συνεχώς αυξάνεται, καθώς ενθουσιάζονται πολύ με τα άχρηστα θέματα για τα οποία συζητάνε, με συνέπεια κοντά στα 18-19 λεπτά να μιλάνε με ταχύτητα αρκετά κοντά στην ταχύτητα του φωτός και ο χρόνος να αρχίζει να υπερκαμπυλώνεται. Το αποτέλεσμα για έναν εξωτερικό παρατηρητή όπως κάποιος που βρίσκεται μέσα στο λεωφορείο είναι να ακούει τις Κύπριες να μιλάνε για 23 λεπτά ενώ έχουν περάσει μόνο 20 λεπτά, με ολέθριες για τον ίδιο συνέπειες: το IQ πέφτει κατά 10 μονάδες κάθε λεπτό που περνάει ενώ τα κύτταρα του εγκεφάλου αρχίζουν να αυτοκτονούν μαζικά προκειμένου να διασώσουν την αξιοπρέπεια τους. Τα ελάχιστα άτομα που έχουν επιζήσει μετά από ταξίδι άνω των 20 λεπτών με συνταξιδιώτισσες κύπριες αναφέρουν πως μετά τα 20 λεπτά ανεξήγητα φαινόμενα αρχίζουν να συμβαίνουν στο λεωφορείο: οι δείκτες των πυξίδων αρχίζουν να τρελαίνονται, το ράδιο αρχίζει να παίζει Φλωρινιώτη, η αφίσα του Πλούταρχου που είναι κολλημένη πάνω από τον οδηγό αρχίζει να δακρύζει ενώ η εικόνα της Κατερίνας Γιουλάκη εμφανίζεται στα τζάμια του λεωφορείου.
Το τελικό συμπέρασμα είναι πως δε την παλεύεις καθόλου όταν μέσα στο λεωφορείο υπάρχουν Κύπριες φοιτήτριες οι οποίες στα 20 λεπτά διαδρομής που απαιτούνται για να φτάσεις σπίτι σου μιλάνε για 25 λεπτά και σε ένταση 3 κυπριοντεσιμπέλ, τα οποία είναι αρκετά για να αποδομήσουν τον εγκέφαλο σου σε μικρά πολύχρωμα ζελεδάκια με γεύση καλοριφέρ.
Τώρα, επειδή είμαι παιδί ίντιγκο -με λουλακί αύρα, όχι μαλακίες- αυτή τη στιγμή μπορώ να διαβάσω τη σκέψη σου:
ακουστικά. Πρέπει να έχεις μαζί σου ακουστικά για να ακούς μουσική, μπορεί να σου σώσει τη ζωή. Η αλήθεια είναι πως γενικά δεν έχω μαζί μου τα ακουστικά του κινητού μου. Όμως μία φορά έτυχε να τα έχω μαζί μου! Η χαρά μου όταν κατάλαβα πως είχα μαζί μου ακουστικά ήταν αντίστοιχη με κάποιου που οι μαφιόζοι τον έχουν δέσει χειροπόδαρα με σύρμα το οποίο καταλήγει σε έναν τσιμεντόλιθο 100 κιλών και ετοιμάζονται να τον ρίξουν στη θάλασσα, αλλά ο ίδιος χαίρεται γιατί μόλις συνειδητοποίησε πως το ρολόι του είναι αδιάβροχο! Και αυτό γιατί τα ακουστικά είναι
άχρηστα όταν μιλάμε για την ένταση ήχου με την οποία επικοινωνούν οι Κύπριες φοιτήτριες.
Και αν είναι κάτι για το οποίο τσατίζομαι περισσότερο, είναι πως τους δίνουμε και τζάμπα 12άρια στη Ευροβίζιον…
gmargari.wordpress.com
