Σχόλιο 1: Οι φέτες μπαίνουν σε προσφορά (τα τυροκομικά γενικότερα) όταν πρέπει να μειωθεί το στόκ στις κεντρικές αποθήκες, γιατί αλλιώς θα πεταχτεί. Είτε μιλάμε για σούπερ μάρκετ, είτε για παραγωγούς/συνεταιρισμούς, το ίδιο ισχύει. Το οτι συγκεκριμένες φέτες μπαίνουν σε προσφορά πιο αραιά έχει κυρίως να κάνει οτι πουλάνε αρκετά και χωρίς προσφορά.
Σχόλιο 2: Η φέτα έχει αποκλειστικά αιγοπρόβειο γάλα. Η ποσότητα αιγοπρόβειου σε σχέση με αυτή του αγελαδινού είναι δραστικά μικρότερη, κυρίως του πρόβειου, με αποτέλεσμα δύο πράγματα. Πρώτον, δεν είναι καθόλου εύκολο να πέσει αρκετά η τιμή του, και δεύτερον, δε φτάνει να γίνει γάλα σκόνη.
Σχόλιο 3: Κάθε κιλό κατσικίσιο και κάθε κιλό αιγοπρόβειο βγάζουν, με το ζόρι, 700 γραμμάρια φέτα (ή κασέρι, ή γραβιέρα). Ακόμα και το υλικό να βάλεις, μιλάμε θέλεις περίπου 2.5 κιλά γάλα, για ένα κιλό φέτα, συν το εργατικό κόστος, συν το κόστος παραγωγής, συν το κέρδος σε κάθε βήμα της αλυσίδας απο τον παραγωγό στο πιάτο σου, τα 12-14 ευρώ μέσος όρος είναι πολλά μεν, ρεαλιστικά δε.
Σχόλιο 4: Σωστά τα χώνεις στον Κούλη, για λάθος λόγους. Ή, για να είμαι πιο ακριβής, στον κάθε πρωθυπουργό και κάθε κυβέρνηση τα τελυταία 20κάτι χρόνια. Το οτι το γερμανικό Γκούντα για τόστ κοστίζει περίπου 7 ευρώ το κιλό ενώ το φθηνότερο Ελληνικής εταιρείας (Gouda ΦΑΓΕ) κοστίζει περίπου 12 κάτι σημαίνει... και, αυτό που σημαίνει είναι οτι έχουμε γαμήσει να φορολογούμε παραγωγή τροφίμων, με αποτέλεσμα να φεύγουν εντελώς εταιρείες και να είναι φτηνότερα τα εισαγόμενα
δεν είναι θέμα του καθυστερημένου Κούλη. Κι ο Αλεξέεφ Τεμπέλοφ να κυβερνούσε, τα ίδια θα γίνονταν.
