Μέσα από μια συνέντευξη που παραχώρησε στους Schooligans το 2004, πηγάζει το μεγαλείο του ανθρώπου ( δεν λέω πολιτικού )που θεωρήθηκε ο πιο δημοφιλής Πρόεδρος της Δημοκρατίας των τελευταίων δεκαετιών (όπως το δεί κάποιος).
Ο Κωστής Στεφανόπουλος είχε δεχθεί τα παιδιά αυτά , στο Προεδρικό Μέγαρο και τους είχε παραχωρήσει μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Μια συνέντευξη που ήταν έξω από ερωτήσεις κλισέ.Η συνέντευξη δόθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2004 που τον είχαν ρωτήσει αν φοβάται τον θάνατο και η απάντησή του ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα:
«Έχω συμβιβαστεί μαζί του. Άλλοτε τον σκεφτόμουνα πολύ περισσότερο. Τώρα τον σκέφτομαι τόσο όσο να τον συνηθίζω. Όσο προχωρούν οι μέρες μου, τόσο πλησιέστερα είμαι στον θάνατο. Εσείς δεν τον βλέπετε τον θάνατο, γιατί είναι πολύ μακριά από σας. Όταν ήμουνα μικρός, δεν πίστευα ότι θα πεθάνω. Έλεγα «Ο θάνατος δεν είναι δυνατόν να με αγγίξει εμένα, είμαι αθάνατος!». Σιγά-σιγά όσο περνάνε τα χρόνια -σε μένα συνέβη γύρω στα 50- αρχίζει να σε απασχολεί η ιδέα του θανάτου και αν είσαι σωστός με τον εαυτό σου, το παραδέχεσαι, συμβιβάζεσαι μαζί του και δε σ' ενοχλεί πια. Ειλικρινώς δεν μ' ενοχλεί πια».
Στο ερώτημα αν φοβάται την φθορά και τα γηρατειά είχε πει: «Ασφαλώς τα φοβάμαι, γιατί δεν ξέρει κανείς πώς θα καταλήξει. Το να πεθάνει είναι το λιγότερο. Προτού πεθάνει όμως, να μη χάσει το μυαλό του, τα μάτια του και τα πόδια του. Μ' αυτή τη σειρά που σας τα είπα».
