To κείμενο- ντοκουμέντο του Λαλιώτη για τον Ανδρέα με μηνύματα για ΣΥΡΙΖΑ, Σκοπιανό και ΚΙΝΑΛ
Συζητήσεις προκάλεσε ένα εκτενές κείμενο του ιστορικού στελέχου του ΠΑΣΟΚ με αφορμή τα 22 χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, καθώς αν και γραμμένο το 2006- 2007 περιέχει αναφορές με πολιτικούς παραλληλισμούς στο σήμερα
Με αφορμή τα 22 χρόνια από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, ενδιαφέρον έχει ένα εκτενές κείμενο του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ Κώστα Λαλιώτη που αναδημοσιεύθηκε στο thecaller.gr και περιλαμβάνει ουσιαστικά μηνύματα όχι μόνο υπεράσπισης της πολιτικής κληρονομιάς του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, αλλά και μηνύματα για το Κίνημα Αλλαγής, το Σκοπιανό και τη στάση τότε του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, καθώς και για τη στάση σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ και του Συνασπισμού το 1989.
Το κείμενο αυτό συνοψίζει τα βασικά σημεία ορισμένων άρθρων του και δύο ομιλιών του (στο Ζάππειο 19/6/2006, και στα Χανιά 19/07/2007) αφιερωμένων στον αείμνηστο Ανδρέα Γ. Παπανδρέου. Επίσης συμπεριλαμβάνεται στο Βιβλίο του «Η Πυξίδα» (Εκδόσεις Λιβάνη).
Το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ μάλιστα... προλαβαίνει όσους σπεύσουν να του προσάψουν υποκειμενικότητα. Αναφέρει χαρακτηριστικά: "Ομολογώ εξ αρχής ότι οι αναφορές μου στον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ και τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στις εξελίξεις μιας ολόκληρης χρονικής περιόδου, έχουν φόρτιση, μονομέρεια και υποκειμενισμό γιατί αποτίω έναν οφειλόμενο φόρο τιμής. Όταν αποτίεις φόρο τιμής σε έναν μεγάλο Απόντα, με τον οποίο είχες μια 25χρονη πορεία ταύτισης με δεδομένους συναισθηματικούς, πνευματικούς, αγωνιστικούς, ιδεολογικούς και πολιτικούς δεσμούς, αφήνεις την κριτική αποτίμηση και την νηφάλια αξιολόγηση της παρουσίας και της δράσης του σε μία άλλη στιγμή. Άλλωστε, τις κριτικές μου απόψεις και τις υπαρκτές διαφωνίες μου, τις έχω διατυπώσει εκ των προτέρων την εποχή που ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν εν ζωή και κυρίαρχος του παιχνιδιού. Είναι γνωστό ότι από το 1974 είχα διαφωνήσει αρκετές φορές αλλά είμαστε πάντα Μαζί, με άρρηκτους δεσμούς, ακόμα και όταν είχα παραιτηθεί, με δική μου πρωτοβουλία, είτε από τα Κυβερνητικά αξιώματα είτε από όλα τα Όργανα του ΠΑΣΟΚ".
Στο κείμενο ανοίγονται όλα τα μέτωπα της πολυκύμαντης πορείας του Ανδρέα Παπανδρέου: Για την προδικτατορική περίοδο και την αποστασία, το ΠΑΚ και την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, την πορεία προς την εξουσία και το ορόσημο του 1981 αλλά και το θεσμικό έργο, την εξωτερική πολιτική και τον διεθνή ηγέτη, τις κρίσιμες αποφάσεις για την οικονομία, αλλά το "βρώμικο 89" όπως αποκαλούν την περίοδο εκείνοι οι υποστηρικτές του Ανδρέα Παπανδρέου.
Επίκαιρη πάντως είναι ιδιαίτερα η κατακλείδα του κειμένου καθώς συνδέει ουσιαστικά το παρελθόν του ΠΑΣΟΚ και του ιδρυτή του με το παρόν και το μέλλον του Κινήματος Αλλαγής.
"Σήμερα στο ΠΑΣΟΚ και στη Σύγχρονη Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη, όλοι μας περήφανοι για τη διαδρομή και το δημιουργικό έργο μας, διδαγμένοι από την αυτοκριτική, τις αδυναμίες και τα λάθη μας, αφυπνισμένοι για αυτά που έρχονται, ανανεωμένοι από τον παλμό και τη συμμετοχή των Νέων Γενιών, έχουμε χρέος, μέσα σε έναν κόσμο ανοιχτών συνόρων και κοσμογονικών αλλαγών, να αποσαφηνίσουμε την ταυτότητα και τον προορισμό μας.
Να ανανεώσουμε ουσιαστικά το όραμά μας, το πρόγραμμά μας, τις προτεραιότητές μας.
Να πείσουμε για τις πολιτικές μας προτάσεις και τις νέες ιεραρχημένες δεσμεύσεις μας.
Να προσδιορίσουμε, με όρους διαχρονικής συνέχειας και προοπτικής, Ποιοί είμαστε, Ποιούς εκπροσωπούμε και εκφράζουμε κοινωνικά, πολιτικά, ιδεολογικά και προγραμματικά.
Να προσδιορίσουμε Τί θέλουμε, Πού και Πώς πορευόμαστε, με Ποιούς συμπορευόμαστε ως ένα Κίνημα αλλαγών, μεταρρυθμίσεων και εκσυγχρονισμών, ως ένα Κίνημα δικαιοσύνης, αλληλεγγύης, δικαιωμάτων και οικολογικής ευαισθησίας. Ως ένα Κίνημα της Κεντροαριστεράς και του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο στην Ελλάδα και στην Ευρώπη του 21ου αιώνα.
Ας είναι όλα αυτά μια υπόσχεση, μια δέσμευση όλων μας στο διαχρονικό Ηγέτη μας Ανδρέα Παπανδρέου", αναφέρει ο κ.Λαλιώτης.
Καίτοι τα κείμενα είναι γραμμένα το 2006 και το 2007 αποκτούν ιδιαίτερη επικαιρότητα με τις σημερινές εξελίξεις στο χώρο της κεντροαριστεράς.
Ο κ.Λαλιώτης παραθέτει επίσης τη διαχρονική απήχηση του ΠΑΣΟΚ, εκτιμώντας ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δημιούργησε ιστορικά μία ευρεία βάση της κεντροαριστεράς στη χώρα.
"Από το 1974 μέχρι σήμερα έχουν περάσει 33 χρόνια ζωής, αγώνα και δημιουργίας με συνέχεια, με ανανέωση, με προοπτική. Μαζί διανύσαμε 33 χρόνια, και εξ αυτών τα 22 χρόνια μαζί με τον Ανδρέα και τα 11 χρόνια χωρίς τον Ανδρέα. 19 περίπου χρόνια είχαμε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας και 14 χρόνια είμαστε στην αντιπολίτευση.
Σε αυτά τα 33 χρόνια έχουμε 11 κρίσιμα ορόσημα, 11 κρίσιμους σταθμούς της πορείας μας, που σηματοδοτούνται από τα αποτελέσματα των εκλογών μετά τη Μεταπολίτευση.
Το 1974 το ΠΑΣΟΚ έλαβε 13%.
Το 1977 25%.
Το 1981 48%.
Το 1985 46%.
Το 1989 δύο αναμετρήσεις, τον Ιούνιο 39,1% και το Νοέμβριο 40,5% και το 1990 τον Απρίλιο 38,7% περίπου.
Το 1993 47%.
Το 1996 41,5%.
Το 2000 43,5%.
Το 2004 40,55 %.
Είναι σαφές ότι ο Ανδρέας, μαζί με Όλους μας, δημιούργησε ένα ανεπανάληπτο πολιτικό, κοινωνικό και εκλογικό απόθεμα. Γιατί πίσω από αυτά τα ποσοστά, πίσω από αυτούς τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι με βιώματα, συναισθήματα και προσδοκίες.
Υπάρχουν Δημοκράτες και Προοδευτικοί Πολίτες με αγώνες, αγωνίες και ελπίδες.
Υπάρχουν κοινωνικές δυνάμεις με αναφορές, με συνείδηση και με απαιτήσεις.
Αυτοί οι Άνθρωποι, αυτοί οι Πολίτες, αυτές οι Δυνάμεις στηρίζουν διαχρονικά το ΠΑΣΟΚ ως νικηφόρο και ελπιδοφόρο κίνημα.
Αυτό σημαίνει ότι εκατομμύρια του Ελληνικού λαού, εκατομμύρια Δημοκράτες και Προοδευτικοί Πολίτες, έχουν διατρανώσει, σε αυτά τα 33 χρόνια και στις εκλογικές αναμετρήσεις αλλά και σε όλες τις πολιτικές, θεσμικές ή κοινωνικές αντιπαραθέσεις και στους καθημερινούς δημοκρατικούς αγώνες, το μεγάλο τους ΝΑΙ στο ΠΑΣΟΚ με ό,τι συμβολίζει, εκφράζει και εκπροσωπεί", γράφει ο κ.Λαλιώτης.
Το 1989 και η Αριστερά, το 1992 και το Σκοπιανό
Το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που έμεινε στην "πράσινη Ιστορία" με το προσωνύμιο "θείο βρέφος", απαντά όμως ταυτόχρονα και στους "αμετανόητους" εχθρούς του Ανδρέα Παπανδρέου και στην κριτική που του ασκείται ακόμη και σήμερα.
"Οι «Αρχάγγελοι» του ’89 δεν μπορούν να κρύβουν πια την «ενοχή» τους είτε με τις συγκαλυμμένες ύβρεις τους είτε με τη σιωπή τους ή με τις υποκριτικές δηλώσεις ότι τιμούν τον Ανδρέα Παπανδρέου, παίζοντας ένα «κρυφτούλι». Αυτή η χαμερπής στάση του θυμίζει τις τύψεις των θυτών, που ανακαλύπτουν εκ των υστέρων τις αρετές του θύματος.
Ξέρω ότι ξαφνιάζω ορισμένους που θέλουν να επιβάλλουν τη λήθη γιατί φοβούνται τη Μνήμη και την Αλήθεια.
Αυτές οι αναφορές στο «Βρόμικο ‘89» δεν αποτελούν, σε καμιά περίπτωση, Παρελθοντολογία. Αποτελούν έναν οφειλόμενο ύστατο φόρο τιμής στον μεγάλο απόντα Ανδρέα Παπανδρέου. Αποτελούν έναν όρκο αλήθειας για το παρόν και το μέλλον της Δημοκρατίας στη χώρα μας", αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ.Λαλιώτης.
"Πιστεύω ότι οι φυσικοί και οι ηθικοί αυτουργοί του «Βρόμικου ‘89» έχουν χρέος απέναντι στη Δημοκρατία, απέναντι στην Ιστορία και απέναντι στον Απόντα Ανδρέα Παπανδρέου να αναγνωρίσουν με παρρησία και γενναιότητα, χωρίς μισόλογα και φαρισαϊσμούς, το ολέθριο λάθος τους, γιατί αυτή η ομολογία θα σημάνει και τη λύτρωσή τους.
Πιστεύω ότι ανθρώπινα, ηθικά και πολιτικά οφείλουν, έστω εκ των υστέρων και ετεροχρονισμένα, προς τον Απόντα Ανδρέα μια «Δημόσια Συγγνώμη»", τονίζει ο κ.Λαλιώτης, σε μία αιχμή που αφορά και τη σημερινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
"Πιστεύω ότι οι ηγεσίες της Αριστεράς ως Πολιτικοί και ως Πρόσωπα έχουν ιστορικό χρέος να πουν ορισμένες αλήθειες για τις σκοτεινές πτυχές του «Βρόμικου 1989», γιατί και αυτοί έχουν ευθύνες, ίσως και τύψεις συνείδησης" δηλώνει μάλιστα.
Ο κ.Λαλιώτης υποστηρίζει επίσης ότι "υπάρχει μια αναμφισβήτητη, αποδεδειγμένη και τεκμηριωμένη αλήθεια για την «ενοχή» της ηγεσίας της Ν.Δ. το 1989. Γιατί τη στιγμή που παρέπεμπαν τον Αθώο Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για «παθητική δωροδοκία» για τα νοσήλειά του, την ίδια ακριβώς στιγμή έρρεαν στα Ταμεία της Ν.Δ. εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές μέσω μιας off-shore Λιβεριανής Εταιρείας, της ΜΑΥΟ."
Ενδιαφέρον έχουν και οι αναφορές του στο Σκοπιανό:
"Για τα Βαλκάνια ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε μια διαρκή αγωνία για τα τεκταινόμενα και τις ορατές πια, δυσοίωνες εξελίξεις.
Ορόσημο υπήρξε η απόφαση της Ε.Ε. το 1991-1992 με προκλητική απαίτηση της Γερμανίας να επιβάλλει το διαμελισμό και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο κ. Μητσοτάκης την υιοθέτησε με αβάσταχτη ελαφρότητα, αλόγιστα και λαθεμένα. Παραδόθηκε με τα χέρια ψηλά χωρίς μάχη, χωρίς VETO, χωρίς κανένα προαπαιτούμενο και καμιά ασφαλιστική δικλίδα για έναν ενεργό γεωστρατηγικό ρόλο της χώρας μας και για την κατοχύρωση των γεωπολιτικών συμφερόντων της Ελλάδας στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή.
Τότε η Κυβέρνηση της Ν.Δ. επί Κ.Μητσοτάκη, «έσπερνε ανέμους για να θερίσει θύελλες». 15 χρόνια μετά η προκλητική στάση και συμπεριφορά, όπως και οι υπαρκτές και κλιμακούμενες αλυτρωτικές διαθέσεις της FYROM είναι μια αδιάψευστη απόδειξη για τα τραγικά λάθη της τότε κυβέρνησης της Ν.Δ..
«Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε», είναι γνωστή σε όλους η ανιστόρητη και αλήστου μνήμης φράση του κ. Κώστα Μητσοτάκη το 1993 για το Σκοπιανό ότι «....Μετά από 10 χρόνια ποιός θα θυμάται το όνομα... της Μακεδονίας;»."
Ο Ανδρέας και η ΕΟΚ
Ο κ.Λαλιώτης όμως σπεύδει να υπεραπιστεί την πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου απέναντι στην ΕΟΚ, αποδίδοντας του τη διασφάλιση των συμφερόντων της Ελλάδας μετά την ένταξη και παρουσιάζοντας τον ουσιαστικά ως συνεχιστή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά και την ένταξη στην ΟΝΕ, που από πολλούς αποδίδεται στον Κώστα Σημίτη.
Αναφέρει ειδικότερα: "Αναμφίβολα οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι στον Κωνσταντίνο Καραμανλή ανήκει η ιστορικά δικαιωμένη πρωτοβουλία και η επιτυχία να προωθήσει το 1981 την υπογραφή της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Τότε είχε πει ότι «πρέπει να ρίξω τους Έλληνες στη θάλασσα για να μάθουν να κολυμπούν».
Είναι όμως αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, μετά τη συντριπτική νίκη του 1981 με το παλλαϊκό αίτημα της Αλλαγής, έδωσαν τα σωσίβια στους Έλληνες για να μην πνιγούν."
Ο κ.Λαλιώτης επίσης υποστηρίζει ότι: "Με το ΠΑΣΟΚ, με τον Ανδρέα Παπανδρέου από το 1981 έως το 1996 και με τον Κώστα Σημίτη από το 1996 ως το 2004, οι Έλληνες, όχι μόνο δεν πνίγηκαν στις «θάλασσες» της Ευρώπης αλλά έμαθαν πολύ καλό «κολύμπι». Έγιναν κολυμβητές «παντός καιρού», αποκτώντας αντοχή, δύναμη, επιδεξιότητα και ταχύτητα.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ το 1982 διεκδίκησαν και πέτυχαν το Ελληνικό Μνημόνιο, που έδωσε διασφαλίσεις, δυνατότητες και πρόσθετους σημαντικούς πόρους στους Αγρότες, στους Μικρομεσαίους και τους Εργαζόμενους.
Το 1984, στη Σύνοδο Κορυφής στο Δουβλίνο, ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, με άσκηση ΒΕΤΟ, διεκδίκησαν και πέτυχαν την καθιέρωση των Ολοκληρωμένων Μεσογειακών Προγραμμάτων για την Οικονομική Ενίσχυση, για την Ανάπτυξη της Ελλάδας και των άλλων Μεσογειακών χωρών.
Μετά το 1984, ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ διεκδίκησαν και πέτυχαν τη θεσμοθέτηση των Προγραμμάτων Συνοχής, Σύγκλισης, Εκσυγχρονισμού και Ανάπτυξης της Ελλάδας, όπως αυτά πήραν σάρκα και οστά με τους πόρους του Α΄, Β΄, Γ΄ και Δ΄ Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, που δίνουν μια διαχρονική ώθηση στην Ανάπτυξη της Ελλάδας και τη σύγκλισή της με τις άλλες χώρες της Ευρώπης.
Μετά το 1993, ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, ανέλαβαν να διαμορφώσουν και να υλοποιήσουν το Πρόγραμμα Σύγκλισης, που συνέχισε με επιμονή, κλιμάκωση και επιτυχία ο Κώστας Σημίτης μαζί με όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Το 1993 ο Ανδρέας είχε δώσει την κατευθυντήρια και δεσμευτική για όλους γραμμή με τη δραματική δήλωση «… ή θα πρέπει να μειώσουμε δραστικά το Δημόσιο Χρέος ή, διαφορετικά, το Δημόσιο Χρέος θα αφανίσει την Ελλάδα …».
Το 1994-1995 κράτησε μια σθεναρή στάση και αντιστάθηκε με θαυμαστή νηφαλιότητα και εμμονή στα τυχοδιωκτικά παιχνίδια των ξένων και ντόπιων κερδοσκόπων, που πίεζαν και απαιτούσαν την υποτίμηση της Δραχμής."
Ενώ υπερασπίζεται τον Ανδρέα Παπανδρέου απέναντι στην κατηγορία ότι "χρεοκόπησε τη χώρα" αφήνοντας βαριές αιχμές για τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη: "Κατά την περίοδο 1989-1993 η κυβέρνηση της Ν.Δ., με Πρωθυπουργό τον Κώστα Μητσοτάκη, η πιο φαύλη, ανίκανη και φθαρμένη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος, μαζί με τους μαθητευόμενους «Μάγους του Νεοφιλελευθερισμού» κατάρτισαν δυο Προγράμματα Σύγκλισης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα οποία απέτυχαν παταγωδώς.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ορισμένοι που μιλούν ακόμα και σήμερα για «Χαμένη 10ετία του Ανδρέα Παπανδρέου» ή για «Χαμένη 20ετία του ΠΑΣΟΚ»."
στη μιμη αφησε στη μαργκαρετ καμποσα εκατ γιουρο στην ελβετια 
ξεροχυνω με δημοσκοπους που βγαζουν τριτο κομμα το συνοθυλευμα
