Ομιλία Γ. Παπανδρέου στην 1η Συνεδρίαση του ΚΣ της Δημοκρατικής Συμπαράταξης
27 Ιουλίου 2017
Αγαπητές Φίλες, αγαπητοί Φίλοι,
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Σήμερα, στο μέσο του καλοκαιριού, βρισκόμαστε εδώ, για να εξειδικεύσουμε τις βασικές κατευθύνσεις της πορείας μας μετά το Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Ένα επιτυχημένο Συνέδριο, οι εργασίες του οποίου επιβεβαίωσαν την επιλογή μας, να πραγματοποιήσουμε πρωτευόντως μια πολιτική, προγραμματική διαδικασία.
Ελπίζω και εύχομαι,
Να αξιοποιήσουμε αυτό το πολιτικό κεφάλαιο,
Να συνεχίσουμε σε αυτήν την κατεύθυνση, την οποία και έχουν ανάγκη ο Ελληνικός λαός και η χώρα.
Που αναζητούν πορεία που να εγγυάται την πραγματική έξοδο από την κρίση.
Η δεξιά και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, παρότι στην πράξη ήρθαν στα λόγια μας, και επιβεβαίωσαν τα όσα εμείς μετρήσαμε και όσα εμείς κάναμε, ούτε θέλουν να κάνουν αυτοκριτική, ούτε μπορούν, όπως φαίνεται να κάνουν. Αλλά ακόμα χειρότερα, αδυνατούν να μετατρέψουν την κρίση σε μια ευκαιρία για βαθιές προοδευτικές αλλαγές.
Αυτές που χρειάζεται ο τόπος για να σταθεί πραγματικά στις δικές του δυνάμεις.
Για εμάς, για τις προοδευτικές δυνάμεις όμως, πορεία εξόδου, σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο και πολύ πιο ουσιαστικό, την ΑΛΛΑΓΗ της χώρας.
Η αλήθεια είναι ότι, αυτοί παραμένουν υπηρέτες του δόγματος η εξουσία για την εξουσία. Την εξουσιολαγνεία.
Που τελικά τους κάνει να συμβιβαστούν με τα ισχυρά και πελατειακά συμφέροντα. Να γίνουν μέρος ενός παιχνιδιού νομής της εξουσίας αντί της αλλαγής της.
Ένα παιχνίδι που και αλήθειες καταπατά, για να συγκαλυφθούν ένοχοι και υπαίτιοι, αλήθειες που θάβονται για να αποφευχθούν ριζοσπαστικές συγκρούσεις με τα κακώς κείμενα, ένα παιχνίδι εξουσίας που καλύπτεται από τα ψέματά τους, που τελικά υπονομεύει και τους βασικούς κανόνες της δημοκρατίας κάνοντάς τους εξαρτημένους από τα ισχυρά και παρασιτικά συμφέροντα.
Αυτή δεν ήταν η πορεία της Καραμανλικής πενταετίας;
Υποβάθμιση θεσμών, εξυπηρέτηση των ισχυρών, νομή της εξουσίας με αποτέλεσμα σπατάλη τεράστιων πόρων σε βάρος του Ελληνικού λαού.
Αυτή δεν είναι η πορεία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ;
Υποβάθμιση θεσμών, εξυπηρέτηση ημετέρων, νομή της εξουσίας με τεράστιο κόστος για τον Ελληνικό λαό.
Έτσι κι αλλιώς, λόγια ήταν και είναι όλα αυτά που ισχυρίζονται οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, γιατί στην πράξη, έχουν αποδειχθεί τα πιο άξια παιδιά της λογικής «δούναι και λαβείν».
Αυτή η λογική είναι που κυριαρχεί σε όλες τους τις επιλογές.
Από τη στάση που τηρούν απέναντι στη Δικαιοσύνη, μέχρι τον τρόπο με τον οποίο επιχειρούν να βγουν στις αγορές.
Παντού, αγοραία συμπεριφορά και χαζά επικοινωνιακά παιχνιδάκια.
Από τη μια επιχειρούν να ελέγξουν τη δικαιοσύνη με τον κ. Παπαγγελόπουλο και την κα Θάνου και από την άλλη καταγγέλλουν αποφάσεις της, όταν αυτές θεωρούν ότι τους βλάπτουν πολιτικά. Πουθενά πραγματικό ενδιαφέρον για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης.
Αν είχαν πραγματικό ενδιαφέρον, τότε θα μεριμνούσαν για να κάνουν τις δέουσες αλλαγές που θα μπορούσαν να διασφαλίσουν την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης.
Αλλά δεν έχουν αυτήν την έγνοια.
Ενδιαφέρονται για τον έλεγχο της δικαιοσύνης και κάνουν πελατειακό παιχνίδι με λειτουργούς της δικαιοσύνης.Δυστυχώς, υπάρχουν κάποιοι λειτουργοί της δικαιοσύνης που υποκύπτουν, αν δεν το επιδιώκουν.
Oι έντιμοι δικαστικοί λειτουργοί, ασφυκτιούν μέσα σε αυτό το περιβάλλον. Έχουμε χρέος να τους προστατεύσουμε. Να υπερασπιστούμε την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η οποία δέχεται πλήγματα από μερικούς ανάξιους λειτουργούς της.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα;
Η συμμετοχή κάποιων συγκεκριμένων λειτουργών της, σε παιχνίδια πολιτικών σκοπιμοτήτων στο μείζον ζήτημα της παραποίησης των στατιστικών στοιχείων της χώρας από την κυβέρνηση Καραμανλή.
Όλοι γνωρίζουν πλέον τι συνέβη. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην γνωστή Έκθεσή του, χαρακτηρίζει τη λαθροχειρία που έγινε ΑΠΑΤΗ.
Αλλά εδώ, κάποιοι δικαστικοί λειτουργοί, αντί να ερευνήσουν την ΑΠΑΤΗ, καθιστούν τη δικαιοσύνη συμμέτοχη στο έγκλημα της καραμανλικής δεξιάς.
Πιστεύουν ότι, μπορούν να κρατούν πολιτικούς σε ομηρία. Πλανώνται πλάνην οικτρά. Εκτίθενται και δυστυχώς, εκθέτουν και τη Δικαιοσύνη.
Όταν έτσι έχουν τα πράγματα, και η κυβέρνηση βολεύεται από την επιλεκτική αντιμετώπιση των καραμανλικών συμμάχων της από τη Δικαιοσύνη, όσο και να φωνάζει για το αντίθετο, το μόνο που επιτυγχάνει, είναι να επιβεβαιώνεται εμπράκτως το βρώμικο παιχνίδι που παίζει.
Αλλά μήπως με τη ίδια αντίληψη δεν λειτουργεί και στο άλλο μέτωπο, της εξόδου στις αγορές;
Μήπως και εδώ, μέλημά της δεν είναι η δημιουργία εντυπώσεων, προκειμένου να ξεπεράσει την αποτυχία της στη διαπραγμάτευσή για το χρέος και τη μη συμμετοχή των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά και για να αποκρύψει την ανικανότητά της να προωθήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις κόντρα στο πελατειακό κράτος ώστε να προσελκύσει επενδύσεις;
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως και αυτή η κυβέρνηση, πρόσθετε επιπλέον χρόνια κρίσης και νέα βάρη στους Έλληνες πολίτες, κάθε φορά που θυσίαζε το αίσθημα ευθύνης για να προτάξει μία επικοινωνιακή διαφυγή ή για το μικροκομματικό συμφέρον.
Αλλά,
Η έξοδος στις αγορές δεν προσφέρεται ούτε για πανηγυρισμούς, ούτε για να καλύψει τις ανάγκες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για μια νέα ψευτο-αφήγηση.
Η ασφαλής έξοδος της χώρας στις αγορές είναι απόλυτα κρίσιμο ζήτημα για την οριστική και ασφαλή έξοδο από την κρίση - τη μετάβαση σε μια βιώσιμη ανάπτυξη.
Απαιτείται, όμως, σχεδιασμός, υπευθυνότητα, πολιτική σταθερότητα και σχέδιο για τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα. Μόνο υπό αυτές τις συνθήκες θα οδηγηθούμε σε αποδεκτά επιτόκια ώστε να παραμείνουμε με ασφάλεια στις αγορές. Έτσι θα έρθουν επενδύσεις, ανάπτυξη και μείωση της ανεργίας και των ανισοτήτων που διογκώθηκαν τα τελευταία δέκα χρόνια ύφεσης.
Όμως, όσο η χώρα παραμένει όμηρος αντιλήψεων, νοοτροπιών και συμπεριφορών που μας οδήγησαν στην κρίση, θα συνεχίζεται ο φαύλος κύκλος του παρασιτισμού και του πελατειασμού. Και η κρίση θα ταλανίζει τους Έλληνες.
Υπάρχει κάποιος που να διαφωνεί, ότι εάν δεν αλλάξουμε πορεία θα καταλήξουμε νομοτελειακά στο να πληρώνει ο λαός αδίκως και μάλιστα σε μια χώρα που δεν έχει να ζηλέψει από πλευράς φυσικών και ανθρώπινων πόρων καμμιά άλλη χώρα;
Δυστυχώς, κάποιοι μερίμνησαν ώστε να μην μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και να υπονομεύσουν σε μεγάλο βαθμό, τις μεγάλες αλλαγές που επιχειρήσαμε την περίοδο 2009-11, μέσα σε περιβάλλον συνεχούς αμφισβήτησης και καλλιέργειας κλίματος διχασμού.
Αλλαγές που θα μας επέτρεπαν να αλλάξουμε πορεία και να μην έχουμε ανάγκη τους όποιους δανειστές. Αυτή η τραγική για τη χώρα πορεία, πρέπει επιτέλους να λάβει τέλος. Αυτό είναι το κυρίως έργο μας. Και έχουμε χρέος να το φέρουμε σε πέρας. Και το μπορούμε, αρκεί να το θελήσουμε.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Ο καιρός μας, έχει ανάγκη από τους ανθρώπους που θα τον αισθανθούν, θα τον βιώσουν μέχρι το μεδούλι. Από ανθρώπους ικανούς να αντιπαρέρχονται τα μικρά και ασήμαντα, που έχουν τη δυνατότητα να έχουν καρφωμένο το βλέμμα στη μεγάλη εικόνα.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Για να πετύχουμε αυτό που έχει ανάγκη ο λαός και η χώρα, πρέπει να καταστήσουμε την Παράταξή μας, ένα διαρκές εργαστήρι καινοτομίας και αναζήτησης ενός νέου, σύγχρονου, ανατρεπτικού, αλλά και αποτελεσματικού πολιτικού λόγου, που θα δίνει απαντήσεις στις προκλήσεις των καιρών, με πρόσημο προοδευτικό ιδεολογικό και πολιτικό, και θα μπορεί να δείχνει έναν νέο δρόμο προσανατολισμένο προς το μέλλον.
Μιλώ για μια Παράταξη - εργαστήρι πολιτικής, γιατί,
Αν δεν γνωρίσεις τον κόσμο, αν δεν κατανοήσεις τα προβλήματα, αν δεν ακούσεις διαφορετικές σχολές σκέψης, αν δεν κατακτήσεις τη νέα γνώση και τις σύγχρονες προσεγγίσεις, αν δεν αναζητήσεις νέα εργαλεία - όχι δογματικά και με δέος, αλλά υπό το πρίσμα της αλήθειας των πραγμάτων, δεν πας πουθενά. Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις ουσιαστικά και με επιτυχία τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν τις κοινωνίες σε όλο τον κόσμο.
Ως πρόεδρο της ΣΔ, με ρωτούν πολλοί, για τη φαινομενική υποχώρηση των σοσιαλιστικών κομμάτων. Λέω φαινομενική γιατί αυτό δεν ισχύει παντού. Αντιθέτως σε πολλές ηπείρους η σοσιαλδημοκρατίας βρίσκεται σε άνθιση.
Όμως βλέπουμε στον λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο τις απανωτές ήττες πολλών - όχι όλων - των παραδοσιακών σοσιαλιστικών κομμάτων.
Τα αίτια είναι πολλά και πρέπει ως ΔΗΣΥ να μας προβληματίσουν.
Καταρχάς, η παγκοσμιοποίηση διέρρηξε το κοινωνικό συμβόλαιο που διαμόρφωσε το εργατικό και λαϊκό κίνημα ειδικά μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το κεφάλαιο βρήκε εύκολες διεξόδους μέσα από μια νεοφιλελεύθερη αντίληψη φυγής από τις υποχρεώσεις του. Μπορεί να αποδρά πηγαίνοντας σε χώρες με απουσία κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους, περιβαλλοντικών προδιαγραφών, εργατικού δικαίου ή ακόμα και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ευκολότερο το κέρδος.
Μπορεί επίσης να ξεφεύγει από τις φορολογικές υποχρεώσεις καταφεύγοντας σε χώρες με χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές αλλά και σε φορολογικούς παραδείσους - όπου υπολογίζεται ότι κρύβονται κοντά στα 25 τρισ. δολάρια.
Τα παραπάνω έχουν δημιουργήσει τεράστιες κοινωνικές ανισότητες αλλά και συγκέντρωση πλούτου και ισχύος που καταλύει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Οι ανισότητες πλήττουν και τις αναπτυγμένες χώρες αλλά και τις αναπτυσσόμενες, με αποτέλεσμα και την μεγάλη κινητικότητα πληθυσμών.
Όλα αυτά σε έναν κόσμο με νέες παγκόσμιες ισορροπίες, σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, με τεράστιες προκλήσεις, όπως της κλιματικής αλλαγής, της τεχνολογίας και τις νέες μορφές εργασίας που δύνανται να επιδεινώσουν την ανεργία, αν δεν προσέξουμε τους όρους σε θέματα όπως είναι η εφαρμογή της ρομποτική.
Η ανασφάλεια που προκαλείται δημιουργεί και την αίσθηση της αυθαιρεσίας της εξουσίας, του κατεστημένου.Αυτήν βιώνει ο μέσος πολίτης. Μπροστά σε αυτήν εύκολα επιλέγει την ξενοφοβία, τον απομονωτισμό, αναζητά δήθεν ισχυρούς ηγέτες, δογματισμούς ή και εύκολες «μαγικές» λύσεις.
Εμείς ως σοσιαλιστές και δημοκράτες μπορούμε να δώσουμε άλλες επιλογές. Όχι πλαστούς παραδείσους, αλλά οράματα με πραγματικό περιεχόμενο:
• Συνεργαζόμενοι με προοδευτικά κινήματα σε όλη της Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως
• Δημιουργώντας ισχυρούς θεσμούς δημοκρατίας, διαφάνειας, δικαιοσύνης - που θα αποτρέψουν την αυθαιρεσία και θα προσελκύσουν σοβαρές και υγιείς επενδύσεις
• Ανάπτυξη της τεχνολογίας για καλύτερη διοίκηση και προσφορά υπηρεσιών του κοινωνικού κράτους προς τον πολίτη
• Αξιοποιώντας τα δικά μας συγκριτικά πλεονεκτήματα (Εθνικό σχέδιο)
Πότε άλλοτε δεν είχε η ανθρωπότητα τόσα μέσα, επιστημονικά, τεχνικά, και τόσα χρήματα για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των κοινωνιών της; Ποτέ.
Και όμως, το χρήμα συγκεντρώνεται στα χέρια λίγων και η γνώση τείνει να γίνει προνόμιο των ισχυρών.
Γι’ αυτό Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Μιλώ για την ανάγκη να διαμορφώσουμε ένα σύγχρονο κοινωνικό και πολιτικό κίνημα. Ένα πολιτικό εργαστήρι, που θα έχει σαν βασική του αποστολή, καθημερινή πρακτική, την επικράτηση του αυτονόητου, της αλλαγής που θέλουμε να γίνουμε - γιατί αυτό έχει ανάγκη η χώρα.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Μέσα σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον, που χαρακτηρίζεται από κατασκευασμένους ηγέτες και από πολιτικούς και κόμματα - γεννήματα μιας εικονικής πραγματικότητας, αυτά στα οποία αναφέρθηκα, αποτελούν την ουσία με την οποία πρέπει να ασχοληθούμε.
Γνωρίζω ότι, πολλοί πιστεύουν πως μπροστά στα φαινόμενα που επικρατούν, πρέπει να έχεις ανάλογη στάση.
Διαφωνώ μαζί τους.
Οι αναλογίες αυτού του επιπέδου, μας καθιστούν ίδιους με τους φορείς εκείνων των ιδεών που εμείς οι ίδιοι χαρακτηρίζουμε αποκρουστικές. Το ζητούμενο είναι, να βρούμε τις απαντήσεις με βάση τις δικές μας αξίες, αρχές ιδανικά. Η απάντηση στον καπιταλισμό και τη συντήρηση, ούτε η διαχείρηση είναι, ούτε ο εξυπνακισμός και η επαναστατική ρητορική.
Είναι η επανάσταση των ιδεών.
Είναι η αποφασιστικότητα και η τόλμη, να αντιπαρατάξουμε το δικό μας προοδευτικό οπλοστάσιο απέναντι στο συντηρητικό.
Και να αποδείξουμε τη χρησιμότητά του για τις κοινωνίες, για τον άνθρωπο. Αλλιώς, θα βιώνουμε μια πλάνη, μια ψευδαίσθηση δικαίου. Μόνο που έτσι, χωρίς ίσως να το κατανοεί κανείς, μετατρέπεται σε ένα εύκολο θήραμα για τον ισχυρό θύτη.
Είμαι βέβαιος ότι, οι αντιστοιχίσεις με τη σημερινή πραγματικότητα, δεν χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις. Είτε θέλοντας να εξηγήσουμε όσα συμβαίνουν στον πλανήτη, είτε βιώνοντας την πραγματικότητα του ελληνικού προβλήματος.
Και μάλιστα, σήμερα, που περισσότερο από ποτέ, όποιος επιχειρεί να δώσει εθνικές απαντήσεις σε υπερεθνικά προβλήματα, είναι σαν να επιχειρεί να καταρρίψει τους νόμους της φυσικής.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Με όλα αυτά, θέλω να υπογραμμίσω την ανάγκη, στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, και μετά από την εμπειρία που αποκτήσαμε λόγω της κρίσης, να ξεκινήσουμε πρώτα εμείς, για να αλλάξουμε τους κανόνες του παιχνιδιού.
Χωρίς όμως να παραβλέπουμε ότι, μόνοι μας, δεν μπορούμε να γυρίσουμε τον τροχό της ιστορίας. Μπορούμε όμως, να είμαστε η σπίθα που θα ανάψει το φυτίλι. Αρκεί να το θελήσουμε. Και θα το καταφέρουμε.
Γιατί η Προοδευτική Παράταξη, πρέπει να ξαναγεννηθεί. Απέναντι στη γενικευμένη αντίδραση, που υπηρέτησαν οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι, και τελικά τους κατέστησε θύμα των επιλογών τους, απέναντι στη συντήρηση που μοναδικό μέλημά της έχει τη δημιουργία ενός πολιτικο-επιχειρηματικού κεφαλαίου κάθε φορά, που θα τους οδηγήσει στην κατάληψη και νομή της εξουσίας,
Εμείς, υπηρετούμε έναν άλλο πολιτισμό. Μπορούμε να είμαστε υπερήφανοι γιατί βάλαμε μπροστά το εθνικό συμφέρον. Γι’ αυτό και μπορούμε χωρίς φόβο, να αντιμετωπίζουμε την αλήθεια. Ακόμη και αν αυτή, μας αφορά.
Η προοδευτική παράταξη, έχει ιστορικό χρέος να αλλάξει για να αλλάξει την Ελλάδα. Τα πρώτα χρόνια της κρίσης, κάναμε μια σπουδαία αρχή προς αυτήν την κατεύθυνση, που πρέπει να την ολοκληρώσουμε. Έχουμε ένα ισχυρό ιδεολογικό και πολιτικό οπλοστάσιο, έχουμε ουσιαστικές προτάσεις, έχουμε και την αποφασιστικότητα να κάνουμε το λόγο μας πράξη.
Χρειάζεται να φέρουμε σε πέρας και το εγχείρημα της οικοδόμησης ενός πολιτικού οργανισμού αξιόμαχου, με λιτή οργάνωση και αποτελεσματική δράση.
Ενός πολιτικού οργανισμού, που θα αξιοποιεί το πλεονέκτημα που μας προσφέρει η διαφορετικότητα των πολιτικών κομμάτων και κινήσεων που συμμετέχουν σε αυτόν.
Που δεν θα ασχολείται με τον εαυτό του.
Που θα μπορεί να συνομιλεί με τους συμπολίτες μας για ό,τι τους αφορά και θα μπορεί να προσφέρει ιδέες και προτάσεις που θα είναι οραματικές και μαζί ρεαλιστικές και αποτελεσματικές.
Πραγματικά προοδευτικές, που θα απαντούν στις αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση, θα δίνουν ρηξικέλευθες και μαζί, αξιόπιστες λύσεις.
Και όλες μαζί, θα συγκροτούν ένα συνεκτικό σχέδιο που θα μας βγάλει από την κρίση και θα μας οδηγήσει σε μια βιώσιμη επόμενη ημέρα, απαλλαγμένη από την “κανονικότητα” που βιώσαμε ιδιαιτέρως την περίοδο 2004-2009.
Ας το διαμορφώσουμε, ας το αναδείξουμε και ας αγωνιστούμε να γίνει κτήμα και άλλων. Γιατί, πάντα, οδηγό μας πρέπει να έχουμε τη μεγάλη εικόνα. Την αλήθεια των λόγων μας, θα την αναδείξουμε έχοντας πάντα κατά νου, ποιοι είμαστε.
Είμαστε δημοκράτες, σοσιαλιστές, προοδευτικοί. Ιστορικός μας αντίπαλος ήταν πάντα και είναι η συντήρηση, η δεξιά. Μην κοιτάτε που τώρα μας προέκυψε και μια δήθεν αριστερά - συντήρηση και αυτή. Η μνημονιακότερη. Ο καλύτερος μαθητής τους. Εύχομαι και ελπίζω, να τα καταφέρουμε.
Το εγχείρημα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, έχει πολύ δρόμο ακόμη μπροστά του, αλλά η χώρα δεν μπορεί να περιμένει.
Οι πολιτικές μας επιλογές πρέπει να υποχρεώσουν τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να καθίσουν στο τραπέζι που θα σηματοδοτήσει τη συνεννόηση των πολιτικών και παραγωγικών δυνάμεων του τόπου. Αυτό αποτελεί αδήριτη ανάγκη.
Θέλω όμως, να πω το εξής:
Συνεννόηση, δεν σημαίνει οπισθοχώρηση, ούτε και πάση θυσία κυβέρνηση. Σημασία έχει, να αναγκάσεις τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να πάρουν θέση επί μιας προγραμματικής πρότασης:
«Ας ρωτήσετε τους άλλους αν συμφωνούν με τη δική μας προγραμματική πρόταση» - αυτή θα πρέπει να είναι η απάντησή μας στο ερώτημα: με ποιους θα πάτε, με ποιους θα κυβερνήσετε;
Γι’ αυτό, η δική μας προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης έχει σημασία να είναι ουσιαστική και αποτελεσματική.Όπως και η διαμόρφωση των προϋποθέσεων που θα επιτρέψουν να συγκροτηθεί μια ισχυρή προοδευτική συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, που θα κυριαρχήσει στον πολιτικό χάρτη - στο χώρο μας και στη χώρα.
Σας ευχαριστώ
Καλή μας δουλειά.
σκαι που δειχνουν τη ΧΑ να τρωει τη σκονη του νεου φορεα ? 
σας εχει φαει
