στις γυναίκες - όπως και σε όλους τους ανθρώπους - πρέπει να φερόμαστε με σεβσμό. αδιαπραγμάτευτο.
με τα εργαζόμενα κορίτσια απαιτείται διπλός σεβασμός, περισσότερος κι απ'τις γυναίκες/κοπέλες/σχέσεις μας.
γιατί η εργασία τους είναι πολύ, μα πάρα πολύ ιδιαίτερη. γιατί ακόμα πιο δύσκολα κι από τις σχέσεις μας θα εκφράσουν τη δυσφορία τους και θα πουν το όχι (για ευνόητους λόγους). γιατί κι όταν δεν φτάνουν στα άκρα, πολύ συχνά υπομένουν. γιατί η συναλλαγή δεν είναι εξυπηρέτηση σε αρτοπωλείο - ανέχομαι κάποιον για 2 λεπτά μέχρι να εξυπηρετηθεί, είναι σωματική επαφή, σεξ, συζήτηση κλπ κλπ.
σεβασμός όμως λέμε, ούτε θεοποίηση, ούτε αγαπουλίαση κακώς νοούμενη.
απαιτείται σεβασμός κι από τις κοπέλες. γιατί τα λεφτά είναι πολλά, ΠΑΡΑ πολλά κι οι περισσότεροι ιδρώνουν πολλές μέρες για την αμοιβή μιας δικής τους ώρα. και οφείλουν να δώσουν ότι μπορούν και κυρίως να μη μας περνάνε για μαλάκες.
σεξεργάτριες, για να απαντήσω πιο πάνω, δουλεύουν γιατί δεν θέλουν να κοπιάσουν για τα λίγα, αλλά θέλουν να βγάζουν πολλά σε dt. όλα τα άλλα είναι λόγια να αγαπιόμαστε. πάνε οι εποχές (στη δύση τουλάχιστον) που εξαναγκάζονταν. επίσης ελάχιστες είναι αυτές που η ανάγκη τους είναι όντως η επιβίωση.
να ευχόμαστε σε όλες να έχουν το μυαλό να κάνουν το κομπόδεμά τους και να συνεχίσουν μια νορμάλ πλέον ζωή. ή να συμβιβαστούν με λιγότερα και (πάλι) να τα παρατήσουν.
η κατερίνα (μου φάνηκε να) είναι όντως μια γλυκιά κοπέλα. ομορφούλα με τον καθημερινό τρόπο, η όμορφη πράγματι κοπέλα της διπλανής πόρτας. τη συμπαθώ κι ας μην έχει καμία σημασία και εύχομαι (όπως για όλες) να την κάνει σύντομα. όσο μένει τόσο χειρότερα για αυτήν. αλλά ποιος με ακούει όταν τα λέω?
η συζήτηση δεν έχει πλέον νόημα.
