Καλύτερος παίκτης μπάσκετ όλων των εποχών

[Anderssen_]

θυμαμαι τον ουιλκινς στον παναθηναικο βαραγε από 20 εως 30 ποντους σε κάθε παιχνιδι.

Βάλε να..... χύσεις!!!

https://youtu.be/mSnbny7MRFk?t=370

https://youtu.be/lKYhNbslDh8?t=42

 

[iakovos]

Τυποι να το δειτε, υπερπαραγωγη, ξεροχυσα ασχημα  :S :S :S

 

[Anderssen_]

MJ air !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[Anderssen_]

Michael Jordan. Όλοι παραδέχονται ότι είναι ο καλύτερος.

Ωστε όλοι, ε;

Phil Jackson, who coached Michael to all six of his championships said he would take Bill Russell over Michael Jordan.

"In my estimation, the guy that has to be there would be Bill Russell. He has won 11 championships as a player," Jackson said in an interview with Time.

Jackson dodged when asked to select between Jordan and Lakers guard Kobe Bryant, whom he coached to five titles between 2000 and 2010.

"I would flip a coin," he said. "Whichever one came up heads or tails, I'd take that person. They were that good."

https://www.si.com/nba/2013/05/23/p...lls-celtics-lakers-first-pick-start-franchise

bonus:
Clyde Drexler: "Όχι, δεν θα το έλεγα πως ο Μάικλ ήταν ο καλύτερος. Ήταν πολύ καλός, αλλά έπαιξα αντίπαλος και με άλλους σπουδαίους παίκτες στο NBA, όπως ήταν ο Τζούλιους Έρβινγκ (σ.σ. ο αγαπημένος παίκτης και του Τζόρνταν). Λάτρευα να παρακολουθώ τον Χακίμ Ολάζουον".

https://www.sport24.gr/Basket/USA/ntreksler-o-tzorntan-den-htan-o-kaluteros.1687235.html

 

[Anderssen_]

Έτσι ακριβώς. Αυτό που έλεγα τόσα χρόνια. Προϊόν μάρκετιγκ, της διείσδυσης της τηλεόρασης, αθλητικά προσόντα κλπ.

Ο Magic και ο Bird (βάζω και τον Ντίβατς για άλλους λόγους) ήταν ΤΟ ΜΠΆΣΚΕΤ.
O Jordan ήταν το ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ, ΕΓΩ, ότι ακριβώς είναι ο CR7 (και λιγότερο οι Μέσσι και Ιμπραΐμοβιτς) στο ποδόσφαιρο

[size=13pt]7 λόγοι για τους οποίους ο Μάικλ Τζόρνταν είναι υπερτιμημένος[/size]

1) Defense-της αμύνης το παιδί: Ναι, σωστά: «Καλύτερος αμυντικός τη σεζόν 1987-1988», «Μυριάδες φορές στην καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος», «2.3 κλεψίματα ανά ματς και 0.8 μπλοκ» και χίλια τόσα άλλα.

Σύμφωνοι: ο Μάικλ υπήρξε ένας καλός αμυντικός- αλλά μέχρι εκεί. Όντας το χρυσό παιδί του ΝΒΑ που ουδείς τολμούσε να αγγίξει και κάθε του κατόρθωμα μεγεθυνόταν επί 500.000 φορές, ο MJ έφτασε να θεωρείται ένας από τους κορυφαίους παίχτες (και) στην «πίσω» πλευρά του παρκέ.

Ναι, πιο «καμία σχέση» δεν έχει: μπορεί τα εκατομμύρια αποθεωτικά βίντεο με highlights να τον δείχνουν να κάνει πράγματα και θαύματα στην άμυνα, όμως αν έχεις δει πάνω από 2-3 παιχνίδια του δεν είναι δύσκολο ν’ αντιληφθείς πως ήταν- για τα δικά του, εξωπραγματικά δεδομένα- επιεικώς τραγικός όταν τον ποστάρανε, ενώ η εμμονή του να κυνηγάει τα κλεψίματα και τις τάπες (ειδικά τα πρώτα χρόνια που τ’ αθλητικά του προσόντα ήταν ασύγκριτα) συχνά οδηγούσε στο να μένει ελεύθερος ο παίχτης του και να τα «κολλάει» ελεύθερα.

«Όλοι λένε πως το να παίζεις κόντρα στον... σκύλο Τζόρνταν είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο. Αλλά στην πραγματικότητα δε μαρκάρει και τόσο καλά», είχε πει κάποτε ο Πένι Χάρνταγουεϊ.

Καλός αμυντικός; Σίγουρα.

Κορυφαίος; Εχμ... Όχι. Έχετε δει τον Σκότι Πίπεν να παίζει άμυνα;

2) Μόνος μου και όλοι σας- εκτός κι αν θέλετε να έρθετε μαζί μου: Η επικρατούσα άποψη είναι πως ο MJ τα έκανε όλα μόνος του και τα έκανε όλα σωστά– αυτός κουβαλούσε στις πλάτες του τους Bulls, αυτός σήκωσε μόνος του τα πρωταθλήματα, αυτός καθάριζε σε άμυνα κι επίθεση- αυτός, αυτός, αυτός.

Ναι, μόνο που, ξέρετε, ο Μάικλ ουδέποτε κατάφερε να περάσει πέρα από τον πρώτο γύρο των playoffs χωρίς τον Πίπεν, καθώς επί μια τριετία έσπαγε τα μούτρα του στην postseason: μόλις 1 νίκη και 9 ήττες μετρούσε ο Air χωρίς τον «Ινδιάνο» στο πλευρό του.

Ο Πίπεν, μάλιστα, έχει καλύτερο ποσοστό καριέρας σε νίκες- ήττες από τον MJ.

3) Supporting cast για Όσκαρ: Στην περιβόητη «Δευτέρα Παρουσία» του Τζόρνταν (μετά το “I’m back”, δηλαδή, το 1995) η οποία αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα αθλητικά παραμύθια και κατέληξε στο δεύτερο three-peat των «Ταύρων», τα φώτα έχουν πέσει και πάλι στον απίθανο, εκπληκτικό, τρομερό, συγκλονιστικό Μάικλ, αποκρύπτοντας τεχνηέντως το γεγονός πως διέθετε το κορυφαίο supporting cast στα χρονικά του ΝΒΑ.

Έχουμε και λέμε: Σκότι Πίπεν- κορυφαίος αμυντικός στο ΝΒΑ. Ντένις Ρόντμαν- κορυφαίος ριμπάουντερ στα χρονικά του ΝΒΑ. Στιβ Κερ- ο κορυφαίος σουτέρ εκείνη την περίοδο στο ΝΒΑ. Τόνι Κούκοτς- ο κορυφαίος 6ος παίχτης στο ΝΒΑ. Και, κερασάκι στην τούρτα, ο Φιλ Τζάκσον- ο κορυφαίος προπονητής στο ΝΒΑ.

Μόνος μου και όλοι σας, σωστά;

4) «Όταν έπαιζε ο Τζόρνταν το ΝΒΑ ήταν καλύτερο από ποτέ!»- Καλά, ποτέ: Υπάρχει η αίσθηση ότι πίσω στα τέλη των 80s και μέχρι το 1998 που ο MJ αποσύρθηκε για δεύτερη (προσωρινά και πάλι...) φορά, το ΝΒΑ βρισκόταν στα καλύτερά του, οι ανταγωνιστικές ομάδες ήταν περισσότερες κι από τις πολιτείες της Αμερικής και ότι ο Μάικλ τα έβαζε με ταλαντούχους θεούς και μπασκετικούς δαίμονες.

Αυτά λέει ο μύθος. Γιατί στην πραγματικότητα από το 1989 έως το 1996 το NBA «εισήγαγε» 6 νέες ομάδες (Heat, Hornets, Timberwolves, Magic, Raptors, Grizzlies) πηγαίνοντας από τις 23 στις 29.

Όπως κάθε “expansion team”, κι αυτές τα πρώτα τους χρόνια δε βλέπονταν και είχαν losing record, ενώ το 1998- στο 6ο και τελευταίο πρωτάθλημα των Bulls, δηλαδή- το ΝΒΑ ήταν τόσο κακό που 6 ολόκληρες ομάδες είχαν από 20 και κάτω νίκες: Raptors 16-66, Nuggets 11-71, Grizzlies 19-63, Warriors 19-63, Clippers 17-65, Mavericks 20-62.

Όχι ακριβώς ο λάκκος των πορτοκαλί λεόντων που έχουμε όλοι στο μυαλό μας, έτσι δεν είναι;

5) «Χωρίς αυτόν οι Bulls ήταν ένα τίποτα»- Ένα υπέροχο τίποτα, όμως...: Θα έπρεπε- διάολε, μιλάμε για τον κορυφαίο όλων των εποχών, άρα θα έπρεπε. Το 1993 μετά την επικράτηση επί των Suns ο Τζόρνταν ανακοίνωσε πως αποχωρεί από την ενεργό δράση.

Η λογική λέει, λοιπόν, πως έχοντας χάσει τον κορυφαίο σου παίχτη- τον, για να μη ξεχνιόμαστε, GOAT-, την επόμενη σεζόν πρέπει να «βυθιστείς». Ξέρετε ποιο ήταν το ρεκόρ των Bulls με τον Τζόρνταν τη σεζόν 1992-1993; 57-25.

Πόσο πιστεύετε ότι έκαναν οι «Ταύροι» χωρίς αυτόν την επόμενη χρονιά; 1-81; 3-79; 11-71; Κοντά πέσατε: 55-27, μόλις δύο λιγότερες νίκες και βελτιώνοντας, μάλιστα, την άμυνά τους (δέχονταν 106 πόντους το 1993 και πήγαν στο 102.6 το 1994).

Όχι και άσχημα για ομάδα που έχασε τον υποτιθέμενο κορυφαίο αμυντικό της και τον αδιαμφισβήτητο MVP της...

Πληροφοριακά- κι έτσι, για την ίντριγκα- όταν έφυγε ο Λεμπρόν από τους Cavs το 2010, το Cleveland έκανε 42 λιγότερες νίκες το 2011.

6) Τα μεγαθήρια των τελικών δεν ήταν, τελικά, και τόσο θηριώδη: «6 στα 6, χωρίς να χάσει ποτέ σε τελικούς και παίρνοντας σπίτι του το βραβείο του πολυτιμότερου παίχτη ΚΑΙ τις 6 φορές»- η μία όψη του φεγγαριού.

Η έτερη, η σκοτεινή, λέει πως οι Lakers του 1991 είχαν ένα «παρηκμασμένο» Μάτζικ, έναν τσακισμένο Γουόρθι και Κούπερ- Τζαμπάρ (πυλώνες των επιτυχιών των 80s) δεν έμεναν πια εκεί.

Οι Blazzers του 1992 είχαν μεν τον υπέροχο Κλάιντ Ντρέξλερ, όμως ξεκινούσαν βασικοί οι Τζερόμ Κέρσι και Κλίφορντ Ρόμπινσον- παίχτες σούπερ για τον Παπάγου, όχι, όμως, για ομάδα που διεκδικεί το στέμμα του ΝΒΑ.

Το Phoenix το 1993 διέθετε τον (ΜVP της σεζόν, τότε) Τσαρλς Μπάρκλεϊ από τη μία, όμως με σέντερ Μαρκ Γουέστ και λαβωμένο Κέβιν Τζόνσον δεν ερωτοτρόπησε κανείς.

Το Seattle το 1996 πέραν του διδύμου Πέιτον- Κεμπ (των τεράστιων προβλημάτων ο δεύτερος με αλκοόλ, καταχρήσεις κτλ) δεν είχε τίποτα σπουδαίο να επιδείξει, ενώ οι Jazz (1997-1998) ήταν σαφέστατα η καλύτερη ομάδα που αντιμετώπισε ποτέ ο Τζόρνταν σε τελικούς, όμως δεν είχαν ούτε έναν defensive- stopper πέραν του Μαλόουν. Αν έπαιζε ακόμα, φερ’ ειπείν, ένας παίχτης σαν τον Μαρκ Ίτον στην ομάδα...

Συνελόντι ειπείν, ο Τζόρνταν ουδέποτε μπήκε ως αουτσάιντερ στους τελικούς για ν’ αναγκαστεί ν’ ανατρέψει τα δεδομένα.

Ήταν παντού και πάντοτε το φαβορί (μ’ εξαίρεση, ίσως, το 1998).

7) Η μέθοδος «κάτω από το χαλί»: Επειδή είναι ο Μάικλ, λένε «Έχει βάλει 25 game winning shots»- κανείς δε λέει, όμως, ότι μπορεί να έχει βάλει 25 νικητήρια καλάθια, αλλά έχει χάσει 26 σουτ που θα μπορούσαν να χαρίσουν τη νίκη στην ομάδα του.

Λένε «Δούλεψε πάρα πολύ στο σουτ του κι έφτασε να είναι ένας αρκετά αξιόπιστος σουτέρ»- κανείς δε λέει ότι ο Τζόρνταν έχει κάτω από 50% στα δίποντα και μόλις 32% στα τρίποντα στην καριέρα του.

Λένε «Έβαλε 45 πόντους και το νικητήριο καλάθι στον 6ο τελικό του 1998! Έπαιζε με ίωση κι έβαλε 38! Σκόραρε 6 τρίποντα σ’ ένα ημίχρονο στους τελικούς!»- κανείς δε λέει «Είχε 6/19 σουτ στο ματς που θα κλείδωνε τον τίτλο το 1996» ή «Στο 4ο ματς κόντρα στην Utah το 1997 είχε 11/27 σουτ και μόλις 22 πόντους».

Η- ας το πούμε χονδροειδώς- «προπαγάνδα» υπέρ του MJ (που έχει τις ρίζες της στην... Nike και την «απελπισία» του ΝΒΑ να βρει το νέο του βασιλιά βλέποντας την πτώση Μπερντ- Μάτζικ) ήταν τέτοια που οτιδήποτε καλό κι αν έκανε ο Μάικλ παρουσιαζόταν σαν ο 13ος άθλος του Ηρακλή, ενώ στα (αρκετά, είναι η αλήθεια- αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά) αρνητικά του το σφύριγμα αδιαφορίας ήταν τόσο εκκωφαντικό που σου τρυπούσε τ’ αυτιά.

Έι, GOAT, μήπως δεν ήταν έτσι;

 

[Rand0m1]

Μιλώντας για MJ, θυμήθηκα όταν του την είχε πει ένας τσιπιρίκος και τον έκανε γιο-γιο σε μονό.

 

[Quasimodo]

συγγνωμη γιατι το νημα δεν γραφει μαικλ τζορνταν και να κλειδωθει στο πρωτο ποστ;

Γιατί το μπάσκετ-μπολ δεν είναι ατομικό άθλημα αλλά ομαδικό. Και το μπάσκετ-μπολ το εκτόξευσε από την αφάνεια ο Bird (ένας μη αθλητικός λευκός που έκανε γιο τους μαύρους) και ένας ονόματι Magic.

Αλλά το marketing γουστάρει το one man show, βλέπε Maradona, βλέπε Μέσσι, Ρονάλντο, Ροναλντίνιο κλπ

 

[donpaparion]

Σάκης Τζαλαλής και τρελαίνομαι

 

[βυζολάγνος]

[size=13pt]7 λόγοι για τους οποίους ο Μάικλ Τζόρνταν είναι υπερτιμημένος[/size]

https://menshouse.gr/prosopa/19243/7-logi-gia-tous-opious-o-maikl-tzorntan-ine-ypertimimenos

Το παιδάκι που έγραψε το άρθρο (έχει τη φάτσα του δεξιά) στάνταρ ούτε στους Wizards δεν πρόλαβε τον...

 

[Puchas Gracias]

Εντάξει ο Μηνάς Γκέκος δεν είναι ο καλύτερος αλλά γιατι λείπει από τη λίστα 

https://menshouse.gr/bala/118956/i-vradia-poy-o-gkalis-kai-o-giannakis-proskynisan-ton-mina-gkeko

 

[troubakhs]

[size=13pt]7 λόγοι για τους οποίους ο Μάικλ Τζόρνταν είναι υπερτιμημένος[/size]

στην δημοκρατια ολοι μπορουμε να γραψουμε οτι μαλακια θελουμε....το να την διαδιδουμε ομως δεν ειναι δημοκρατικο..

 

[Nubic]

αυτοί που ψήφισαν Φασούλα έχουν χιούμορ το παραδέχομαι. Βάλε και το Χρήστο Τσέκο.

 

[Attackαδόρος]

[size=13pt]7 λόγοι για τους οποίους ο Μάικλ Τζόρνταν είναι υπερτιμημένος[/size]

1) Defense-της αμύνης το παιδί: Ναι, σωστά: «Καλύτερος αμυντικός τη σεζόν 1987-1988», «Μυριάδες φορές στην καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος», «2.3 κλεψίματα ανά ματς και 0.8 μπλοκ» και χίλια τόσα άλλα.

Σύμφωνοι: ο Μάικλ υπήρξε ένας καλός αμυντικός- αλλά μέχρι εκεί. Όντας το χρυσό παιδί του ΝΒΑ που ουδείς τολμούσε να αγγίξει και κάθε του κατόρθωμα μεγεθυνόταν επί 500.000 φορές, ο MJ έφτασε να θεωρείται ένας από τους κορυφαίους παίχτες (και) στην «πίσω» πλευρά του παρκέ.

Ναι, πιο «καμία σχέση» δεν έχει: μπορεί τα εκατομμύρια αποθεωτικά βίντεο με highlights να τον δείχνουν να κάνει πράγματα και θαύματα στην άμυνα, όμως αν έχεις δει πάνω από 2-3 παιχνίδια του δεν είναι δύσκολο ν’ αντιληφθείς πως ήταν- για τα δικά του, εξωπραγματικά δεδομένα- επιεικώς τραγικός όταν τον ποστάρανε, ενώ η εμμονή του να κυνηγάει τα κλεψίματα και τις τάπες (ειδικά τα πρώτα χρόνια που τ’ αθλητικά του προσόντα ήταν ασύγκριτα) συχνά οδηγούσε στο να μένει ελεύθερος ο παίχτης του και να τα «κολλάει» ελεύθερα.

«Όλοι λένε πως το να παίζεις κόντρα στον... σκύλο Τζόρνταν είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο. Αλλά στην πραγματικότητα δε μαρκάρει και τόσο καλά», είχε πει κάποτε ο Πένι Χάρνταγουεϊ.

Καλός αμυντικός; Σίγουρα.

Κορυφαίος; Εχμ... Όχι. Έχετε δει τον Σκότι Πίπεν να παίζει άμυνα;

2) Μόνος μου και όλοι σας- εκτός κι αν θέλετε να έρθετε μαζί μου: Η επικρατούσα άποψη είναι πως ο MJ τα έκανε όλα μόνος του και τα έκανε όλα σωστά– αυτός κουβαλούσε στις πλάτες του τους Bulls, αυτός σήκωσε μόνος του τα πρωταθλήματα, αυτός καθάριζε σε άμυνα κι επίθεση- αυτός, αυτός, αυτός.

Ναι, μόνο που, ξέρετε, ο Μάικλ ουδέποτε κατάφερε να περάσει πέρα από τον πρώτο γύρο των playoffs χωρίς τον Πίπεν, καθώς επί μια τριετία έσπαγε τα μούτρα του στην postseason: μόλις 1 νίκη και 9 ήττες μετρούσε ο Air χωρίς τον «Ινδιάνο» στο πλευρό του.

Ο Πίπεν, μάλιστα, έχει καλύτερο ποσοστό καριέρας σε νίκες- ήττες από τον MJ.

3) Supporting cast για Όσκαρ: Στην περιβόητη «Δευτέρα Παρουσία» του Τζόρνταν (μετά το “I’m back”, δηλαδή, το 1995) η οποία αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα αθλητικά παραμύθια και κατέληξε στο δεύτερο three-peat των «Ταύρων», τα φώτα έχουν πέσει και πάλι στον απίθανο, εκπληκτικό, τρομερό, συγκλονιστικό Μάικλ, αποκρύπτοντας τεχνηέντως το γεγονός πως διέθετε το κορυφαίο supporting cast στα χρονικά του ΝΒΑ.

Έχουμε και λέμε: Σκότι Πίπεν- κορυφαίος αμυντικός στο ΝΒΑ. Ντένις Ρόντμαν- κορυφαίος ριμπάουντερ στα χρονικά του ΝΒΑ. Στιβ Κερ- ο κορυφαίος σουτέρ εκείνη την περίοδο στο ΝΒΑ. Τόνι Κούκοτς- ο κορυφαίος 6ος παίχτης στο ΝΒΑ. Και, κερασάκι στην τούρτα, ο Φιλ Τζάκσον- ο κορυφαίος προπονητής στο ΝΒΑ.

Μόνος μου και όλοι σας, σωστά;

4) «Όταν έπαιζε ο Τζόρνταν το ΝΒΑ ήταν καλύτερο από ποτέ!»- Καλά, ποτέ: Υπάρχει η αίσθηση ότι πίσω στα τέλη των 80s και μέχρι το 1998 που ο MJ αποσύρθηκε για δεύτερη (προσωρινά και πάλι...) φορά, το ΝΒΑ βρισκόταν στα καλύτερά του, οι ανταγωνιστικές ομάδες ήταν περισσότερες κι από τις πολιτείες της Αμερικής και ότι ο Μάικλ τα έβαζε με ταλαντούχους θεούς και μπασκετικούς δαίμονες.

Αυτά λέει ο μύθος. Γιατί στην πραγματικότητα από το 1989 έως το 1996 το NBA «εισήγαγε» 6 νέες ομάδες (Heat, Hornets, Timberwolves, Magic, Raptors, Grizzlies) πηγαίνοντας από τις 23 στις 29.

Όπως κάθε “expansion team”, κι αυτές τα πρώτα τους χρόνια δε βλέπονταν και είχαν losing record, ενώ το 1998- στο 6ο και τελευταίο πρωτάθλημα των Bulls, δηλαδή- το ΝΒΑ ήταν τόσο κακό που 6 ολόκληρες ομάδες είχαν από 20 και κάτω νίκες: Raptors 16-66, Nuggets 11-71, Grizzlies 19-63, Warriors 19-63, Clippers 17-65, Mavericks 20-62.

Όχι ακριβώς ο λάκκος των πορτοκαλί λεόντων που έχουμε όλοι στο μυαλό μας, έτσι δεν είναι;

5) «Χωρίς αυτόν οι Bulls ήταν ένα τίποτα»- Ένα υπέροχο τίποτα, όμως...: Θα έπρεπε- διάολε, μιλάμε για τον κορυφαίο όλων των εποχών, άρα θα έπρεπε. Το 1993 μετά την επικράτηση επί των Suns ο Τζόρνταν ανακοίνωσε πως αποχωρεί από την ενεργό δράση.

Η λογική λέει, λοιπόν, πως έχοντας χάσει τον κορυφαίο σου παίχτη- τον, για να μη ξεχνιόμαστε, GOAT-, την επόμενη σεζόν πρέπει να «βυθιστείς». Ξέρετε ποιο ήταν το ρεκόρ των Bulls με τον Τζόρνταν τη σεζόν 1992-1993; 57-25.

Πόσο πιστεύετε ότι έκαναν οι «Ταύροι» χωρίς αυτόν την επόμενη χρονιά; 1-81; 3-79; 11-71; Κοντά πέσατε: 55-27, μόλις δύο λιγότερες νίκες και βελτιώνοντας, μάλιστα, την άμυνά τους (δέχονταν 106 πόντους το 1993 και πήγαν στο 102.6 το 1994).

Όχι και άσχημα για ομάδα που έχασε τον υποτιθέμενο κορυφαίο αμυντικό της και τον αδιαμφισβήτητο MVP της...

Πληροφοριακά- κι έτσι, για την ίντριγκα- όταν έφυγε ο Λεμπρόν από τους Cavs το 2010, το Cleveland έκανε 42 λιγότερες νίκες το 2011.

6) Τα μεγαθήρια των τελικών δεν ήταν, τελικά, και τόσο θηριώδη: «6 στα 6, χωρίς να χάσει ποτέ σε τελικούς και παίρνοντας σπίτι του το βραβείο του πολυτιμότερου παίχτη ΚΑΙ τις 6 φορές»- η μία όψη του φεγγαριού.

Η έτερη, η σκοτεινή, λέει πως οι Lakers του 1991 είχαν ένα «παρηκμασμένο» Μάτζικ, έναν τσακισμένο Γουόρθι και Κούπερ- Τζαμπάρ (πυλώνες των επιτυχιών των 80s) δεν έμεναν πια εκεί.

Οι Blazzers του 1992 είχαν μεν τον υπέροχο Κλάιντ Ντρέξλερ, όμως ξεκινούσαν βασικοί οι Τζερόμ Κέρσι και Κλίφορντ Ρόμπινσον- παίχτες σούπερ για τον Παπάγου, όχι, όμως, για ομάδα που διεκδικεί το στέμμα του ΝΒΑ.

Το Phoenix το 1993 διέθετε τον (ΜVP της σεζόν, τότε) Τσαρλς Μπάρκλεϊ από τη μία, όμως με σέντερ Μαρκ Γουέστ και λαβωμένο Κέβιν Τζόνσον δεν ερωτοτρόπησε κανείς.

Το Seattle το 1996 πέραν του διδύμου Πέιτον- Κεμπ (των τεράστιων προβλημάτων ο δεύτερος με αλκοόλ, καταχρήσεις κτλ) δεν είχε τίποτα σπουδαίο να επιδείξει, ενώ οι Jazz (1997-1998) ήταν σαφέστατα η καλύτερη ομάδα που αντιμετώπισε ποτέ ο Τζόρνταν σε τελικούς, όμως δεν είχαν ούτε έναν defensive- stopper πέραν του Μαλόουν. Αν έπαιζε ακόμα, φερ’ ειπείν, ένας παίχτης σαν τον Μαρκ Ίτον στην ομάδα...

Συνελόντι ειπείν, ο Τζόρνταν ουδέποτε μπήκε ως αουτσάιντερ στους τελικούς για ν’ αναγκαστεί ν’ ανατρέψει τα δεδομένα.

Ήταν παντού και πάντοτε το φαβορί (μ’ εξαίρεση, ίσως, το 1998).

7) Η μέθοδος «κάτω από το χαλί»: Επειδή είναι ο Μάικλ, λένε «Έχει βάλει 25 game winning shots»- κανείς δε λέει, όμως, ότι μπορεί να έχει βάλει 25 νικητήρια καλάθια, αλλά έχει χάσει 26 σουτ που θα μπορούσαν να χαρίσουν τη νίκη στην ομάδα του.

Λένε «Δούλεψε πάρα πολύ στο σουτ του κι έφτασε να είναι ένας αρκετά αξιόπιστος σουτέρ»- κανείς δε λέει ότι ο Τζόρνταν έχει κάτω από 50% στα δίποντα και μόλις 32% στα τρίποντα στην καριέρα του.

Λένε «Έβαλε 45 πόντους και το νικητήριο καλάθι στον 6ο τελικό του 1998! Έπαιζε με ίωση κι έβαλε 38! Σκόραρε 6 τρίποντα σ’ ένα ημίχρονο στους τελικούς!»- κανείς δε λέει «Είχε 6/19 σουτ στο ματς που θα κλείδωνε τον τίτλο το 1996» ή «Στο 4ο ματς κόντρα στην Utah το 1997 είχε 11/27 σουτ και μόλις 22 πόντους».

Η- ας το πούμε χονδροειδώς- «προπαγάνδα» υπέρ του MJ (που έχει τις ρίζες της στην... Nike και την «απελπισία» του ΝΒΑ να βρει το νέο του βασιλιά βλέποντας την πτώση Μπερντ- Μάτζικ) ήταν τέτοια που οτιδήποτε καλό κι αν έκανε ο Μάικλ παρουσιαζόταν σαν ο 13ος άθλος του Ηρακλή, ενώ στα (αρκετά, είναι η αλήθεια- αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά) αρνητικά του το σφύριγμα αδιαφορίας ήταν τόσο εκκωφαντικό που σου τρυπούσε τ’ αυτιά.

Έι, GOAT, μήπως δεν ήταν έτσι;

Ο Τζόρνταν είναι η μονάδα μέτρησης του μπάσκετ. Διαφωνίες αν είναι ο καλύτερος ή όχι σε κάθε σε κάθε σύγκριση που θα γίνει μπαίνει αυτός. Λεμπρόν φοράει 23, Κόμπε 24...Αυτός είναι το σημείο αναφοράς..Θες άλλον καλύτερο, παλιότερο ή νεότερο κανένα πρόβλημα..Ο Μάτζικ είναι 1,5 Τζόρνταν, ο Λεμπρόν 1,2 Τζόρνταν. Τον έκανε ήρωα η NIKE. Τώρα δεν έχει ανάγκη από ήρωες η κάθε NIKE; Ο Τζόρνταν ξεπέρασε το μπάσκετ. Η μάνα μου(που δεν ξέρει τι χρώμα έχει η μπάλα μπάσκετ) ξέρει το Τζόρνταν. Η γιαγιά μου ήξερε το Τζόρνταν και παιδιά 12 χρονών ξέρουν τον Τζόρνταν. Οι νέοι σήμερα έχουν ήρωες τον Λεμπρόν, τον Κόμπε και συνήθως δε συμπαθούν τον Τζόρνταν υποστηρίζοντας τους ήρωες της γενειάς τους. Ελάχιστοι όμως σήμερα που δεν ασχολόυνται έστω ελάχιστα με το μπάσκετ ξέρουν τον Λεμπρόν τον Κόμπε κτλ. Το Γκάλη, τον Πελέ, τον Μαραντόνα, τον ξέρουν και θα τον ξερουν όλοι πάντα. Είναι θρύλοι. Προσωπικό γούστο και κανένα τίτλο να μην είχε πάρει είναι ότι πιο όμορφο έχω δει σε οποιοδήποτε άθλημα και πηγή έμπνευσης.

 

[troubakhs]

Ο Τζόρνταν είναι η μονάδα μέτρησης του μπάσκετ. Διαφωνίες αν είναι ο καλύτερος ή όχι σε κάθε σε κάθε σύγκριση που θα γίνει μπαίνει αυτός. Λεμπρόν φοράει 23, Κόμπε 24...Αυτός είναι το σημείο αναφοράς..Θες άλλον καλύτερο, παλιότερο ή νεότερο κανένα πρόβλημα..Ο Μάτζικ είναι 1,5 Τζόρνταν, ο Λεμπρόν 1,2 Τζόρνταν. Τον έκανε ήρωα η NIKE. Τώρα δεν έχει ανάγκη από ήρωες η κάθε NIKE; Ο Τζόρνταν ξεπέρασε το μπάσκετ. Η μάνα μου(που δεν ξέρει τι χρώμα έχει η μπάλα μπάσκετ) ξέρει το Τζόρνταν. Η γιαγιά μου ήξερε το Τζόρνταν και παιδιά 12 χρονών ξέρουν τον Τζόρνταν. Οι νέοι σήμερα έχουν ήρωες τον Λεμπρόν, τον Κόμπε και συνήθως δε συμπαθούν τον Τζόρνταν υποστηρίζοντας τους ήρωες της γενειάς τους. Ελάχιστοι όμως σήμερα που δεν ασχολόυνται έστω ελάχιστα με το μπάσκετ ξέρουν τον Λεμπρόν τον Κόμπε κτλ. Το Γκάλη, τον Πελέ, τον Μαραντόνα, τον ξέρουν και θα τον ξερουν όλοι πάντα. Είναι θρύλοι. Προσωπικό γούστο και κανένα τίτλο να μην είχε πάρει είναι ότι πιο όμορφο έχω δει σε οποιοδήποτε άθλημα και πηγή έμπνευσης.

εσενα επρεπε να ειχε η ψηφοφορια

 

[Reznov]

στην δημοκρατια ολοι μπορουμε να γραψουμε οτι μαλακια θελουμε....το να την διαδιδουμε ομως δεν ειναι δημοκρατικο..

νταξει τερματισμενη ακυριλα δεν λεω
αλλα απο κατι αλλους που πετανε κατι απιθανους για "καλυτερος παικτης μπασκετ ολων των εποχων" καλυτερο

αν το κανουν για να πουν ενα παικτη που απλα δεν ειπε κανενας αλλος οκ
αν το πιστευουν οτι κατι ντιρκ και αιβερσον και δεν συμμαζευεται ειναι καλυτεροι απο τζορνταν η κομπι υπαρχει θεμα

 

[Mikelantzelo]

Charles Barkley

 

[IvanTheGreat]

ε ρε απωθημένα  που έχουν μερικοί με τον Τζόρνταν... makhswrx για κάποιο λόγο δεν μπορώ να σε κάνω παράθεση. Ο Φιλ δεν μπορεί να διαλέξει ανάμεσα σε Κόμπε και Τζόρνταν επειδή τους είχε και τους δύο παίκτες του και ήταν ΦΙΛΟΙ, θα ήταν άσχημο λοιπόν δημόσια να διαλέξει έναν από τους δύο. Για αυτό απέφυγε την άβολη αδιάκριτη ερώτηση.

Κατά τα άλλα, πήρε έξι πρωταθλήματα και τραγούδα ότι ήταν φαβορί και τις έξι φορές. Φυσικα΄και ήταν. Ήταν ο καλύτερος. Και οι Σόνικς είχαν ΑΜΥΝΤΙΚΑΡΑ τον Γκάρι Πέητον. Που και πάλι περιόρισε μεν τον Τζόρνταν αλλά αυτό σημαίνει να βάζει 30 πόντους μέσο όρο.

Τον προστάτευαν λες και έχει φάει το ΒΡΩΜΟΞΥΛΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ από Pistons και Knicks - ανετα θα μπορούσε να εχει τραυματιστεί. Και δεν έδιναν σχεδόν ποτέ "βίαιο φάουλ" ενώ όποτε έμπαινε στη ρακέτα τον σακάτευαν. Αυτή είναι η προστασία;

Και απλά επειδή μιλάς για supporting cast, ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ είχαν δυνατό supporting cast για να πάρουν τα πολλά πρωταθλήματα. Και ο Bill Russell και ο MAgic και ο Bird, 4 παίχτες των Boston πχ μπήκαν στο Hall of Fame όταν έπαιζε ο Larry. Ο Magic είχε τον Abdull και τον Worthy.

Τι να πω όμως, προκατειλημμένος είσαι. Είναι ο καλύτερος και βάσει αριθμών και βάσει του πόσο ήθελε τη νίκη. Αλλά τα μισά σου επιχειρήματα δε στέκουν καθόλου. Ας είναι υπερτιμημένος σε μερικά πράγματα γιατί όντως το ΝΒΑ ήθελε ένα πρότυπο / σύμβολο. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι κατά κοινή ομολογία ο καλύτερος.

Δε θα εμβαθύνω όμως. Δε θα σου αλλάξει γνώμη προφανώς ούτε ο Θεός ο ίδιος.

 

[artemismatsas]

ε ρε απωθημένα  που έχουν μερικοί με τον Τζόρνταν... makhswrx για κάποιο λόγο δεν μπορώ να σε κάνω παράθεση. Ο Φιλ δεν μπορεί να διαλέξει ανάμεσα σε Κόμπε και Τζόρνταν επειδή τους είχε και τους δύο παίκτες του και ήταν ΦΙΛΟΙ, θα ήταν άσχημο λοιπόν δημόσια να διαλέξει έναν από τους δύο. Για αυτό απέφυγε την άβολη αδιάκριτη ερώτηση.

Κατά τα άλλα, πήρε έξι πρωταθλήματα και τραγούδα ότι ήταν φαβορί και τις έξι φορές. Φυσικα΄και ήταν. Ήταν ο καλύτερος. Και οι Σόνικς είχαν ΑΜΥΝΤΙΚΑΡΑ τον Γκάρι Πέητον. Που και πάλι περιόρισε μεν τον Τζόρνταν αλλά αυτό σημαίνει να βάζει 30 πόντους μέσο όρο.

Τον προστάτευαν λες και έχει φάει το ΒΡΩΜΟΞΥΛΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ από Pistons και Knicks - ανετα θα μπορούσε να εχει τραυματιστεί. Και δεν έδιναν σχεδόν ποτέ "βίαιο φάουλ" ενώ όποτε έμπαινε στη ρακέτα τον σακάτευαν. Αυτή είναι η προστασία;

Και απλά επειδή μιλάς για supporting cast, ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ είχαν δυνατό supporting cast για να πάρουν τα πολλά πρωταθλήματα. Και ο Bill Russell και ο MAgic και ο Bird, 4 παίχτες των Boston πχ μπήκαν στο Hall of Fame όταν έπαιζε ο Larry. Ο Magic είχε τον Abdull και τον Worthy.

Τι να πω όμως, προκατειλημμένος είσαι. Είναι ο καλύτερος και βάσει αριθμών και βάσει του πόσο ήθελε τη νίκη. Αλλά τα μισά σου επιχειρήματα δε στέκουν καθόλου. Ας είναι υπερτιμημένος σε μερικά πράγματα γιατί όντως το ΝΒΑ ήθελε ένα πρότυπο / σύμβολο. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι κατά κοινή ομολογία ο καλύτερος.

Δε θα εμβαθύνω όμως. Δε θα σου αλλάξει γνώμη προφανώς ούτε ο Θεός ο ίδιος.

ο τζακσον εχει παρει θεση κ εχει πει παλιοτερα οτι στο one on one ο mj ηταν καλυτερος!
οσο γι αυτα που λες , θυμησου οτι το nba και σε 10 χρονια θα ψαχνει τον επομενο mj, ουτε τον επομενο κομπι, ουτε τον επομενο λεμπρον ουτε τον επομενο γιαννη!!

 

[baroc]

Ισως πιο ενδιαφερουσα ερωτηση θα ηταν Καλυτερος παικτης μπασκετ ολων των εποχων μετα τον Τζορνταν.

 

[Reznov]

Ισως πιο ενδιαφερουσα ερωτηση θα ηταν Καλυτερος παικτης μπασκετ ολων των εποχων μετα τον Τζορνταν.

αυτο ναι...

λοιπον ο κομπι τελος παει και αυτο