Μιας και δεν υπάρχει καρτέλα, θεωρώ δέον να γράψω εδώ δυο λόγια για την Ίζα.
Μεγαλοκοπέλα με πικάντικο ευειδές πρόσωπο, που κοσμούν σπινθηροβόλοι εκφραστικοί οφθαλμοί σκούρου καστανού χρώματος, καλοσχηματισμένα χείλη, και καστανόξανθα μαλλιά. Κατεβαίνοντας προς τα κάτω το θέαμα δεν είναι το ίδιο εντυπωσιακό, αφού αρχίζουμε να αντικρίζουμε ελαφρώς πεσμένες βυζάρες, χαλαρή κοιλιακή χώρα, κωλάρα, και μπουτάρες με εμφανή τα ίχνη της κυτταρίτιδας. Κατά ένα περίεργο τρόπο όμως, όλα αυτά εξαφανίζονται από την στιγμή που θα σου χυμήξει και δεν θα σε αφήσει σε ησυχία μέχρι να βγάλεις και την τελευταία ρανίδα σπέρματος, που έχεις αποθηκευμένη. Το φλογερό της ταμπεραμέντο, σε συνδυασμό με την έμφυτη καλοπροαίρετη τρέλα που κουβαλάει, κάνουν την διαφορά, και σε παρασύρουν σε μια ξέφρενη γλυκιά συνουσία. Κατά τα άλλα, εύστροφη κοπέλα, που δεν τρέφει αυταπάτες γι αυτό που κάνει, και που μπορείς να ανταλλάξεις μαζί της δυο τρεις πιο "ψαγμένες" κουβέντες κατά το "κοινωνικό διάλειμμα".
Για όσους επιζητούν πιο "πικάντικες λεπτομέρειες" θα αρκεστώ στο να τους ενημερώσω, ότι όχι μόνον τον πήρε από παντού, αλλά και τον "πάτωσε" από παντού. Χαρακτηριστικό δε της τρέλας της και της ζέσης της, το εξής στιγμιότυπο: Τον έχει στο στόμα και τον ρουφάει ανηλεώς μέχρι λαρύγγι, ώσπου σε κάποια στιγμή, μην αντέχοντας τον φρενήρη ρυθμό (είμαι και γέρος άνθρωπος), την εκλιπαρώ να κάνουμε ένα διάλειμμα. Εκείνη την στιγμή, η Ιζα σταματά, φέρνει το κεφάλι της στο πρόσωπό μου, με κοιτά κατάματα και με παιχνιδιάρικο πονηρό ύφος μου λέει: Παππού! Εδώ γαμιόμαστε! Άν ήθελες να παίξεις κολτσίνα, ας πήγαινες στο ΚΑΠΗ. Κατόπιν μου έσκασε ένα γλωσσόφιλο, και συνέχισε ακάθεκτη, αλλά σε πιο χαλαρό ρυθμό.