Επειδή το θέμα είναι ιστορικό και ενδιαφέρει πολύ κόσμο στο link που παραθέτω θα βρείτε πολύ υλικό για τα πορνοσινεμά και όχι μόνο. Εδώ υπάρχει η ιστορία των περισσοτέρων αν όχι όλων Έλληνικών αιθουσών.
Πω, πω, τι θυμήθηκα τώρα.
Κάποια εποχή μου είχε κολλήσει η ιδέα να γυρίσω όλα τα σινεμά της Αθήνας και να δω τουλάχιστον μία ταινία στο καθένα.
Φυσικά δεν το ολοκλήρωσα το project, αλλά πρόλαβα και μπήκα σε πολλές από αυτές τις αίθουσες.
Έχει και ένα απαράδεκτο λάθος το blog. Το ΑΡΙΩΝ στην Αθηνάς δεν έκλεισε το 1974 όπως αναφέρεται.
Και αυτό το λέω μετά πάσης βεβαιότητος διότι εκεί είδα την πρώτη μου τσόντα το 1976. Ή για να ακριβολογούμε το πρώτο σκληρό πορνό. Γιατί, από την μεταπολίτευση και μετά δεν δείχνουν πλέον τσόντες εμβόλιμα σε κανονική ταινία αλλά πλήρεις κόπιες. Ευτύχησα, η μύηση μου να γίνει με δύο κλασσικές ταινίες πορνό:
"Το βαθύ λαρύγγι" και το "The opening of Misty von Beethoven" (δεν θυμάμαι τον ελληνικό τίτλο). Και οι δύο ταινίες ορόσημα.
Την τελευταία τσόντα σε σινεμά την είδα το 1986 στο Πίκολο.
Δέκα χρόνια κράτησαν λοιπόν οι επισκέψεις μου σε πορνο-σινέμα. Εντάξει, δεν ήμουνα βέβαια και κανένας τακτικός θαμώνας αλλά την μόρφωση μου την πήρα.
Τα καλλίτερα γέλια με την παρέα έχουν πέσει στο Αττική.
Κάποια εποχή έφερνε φρεσκοεισαγόμενα πορνό πριν ακόμη η κόπια να πάει για υπότιτλους. Οπότε ακούστηκε η καταπληκτική αττάκα: "Με το ζόρι Αγγλικά θα μας μάθεις!".
Αξέχαστες εποχές.