Αφού πρώτα αποδώσω τα εύσημα σε όλα τα παιδιά του thread για τις πράγματι πολύ σπουδαίες πληροφορίες που παρέχουν και που ίσως δώσουν αφορμή και σε άλλους να την ψάξουν με την ιστορία, θα επιχειρήσω μία ακόμη "βουτιά" στο χρόνο και στην εποχή που - άγνωστο γιατί - με γοητεύει περισσότερο...
Για πάρα πολλούς αιώνες, από την εποχή που οι βαρβαρικές επιδρομές σάρωσαν την Ευρωπαϊκή Ήπειρο, ανατρέποντας τη Ρωμαϊκή τάξη πραγμάτων, καθώς και όλες τις υποδομές που οι ευφυείς Ρωμαίοι δημιούργησαν, και κάλυψαν με το σκοτάδι των Μεσσαιωνικών χρόνων ολόκληρη την Δυτική Αυτοκρατορία, η κοινωνία βασίστηκε σε μία απλή, τριαδική, διαίρεση...
Στο ανώτερο επίπεδο, οι Ευγενείς γαιοκτήμονες, ασχολούνται μόνον με την τέχνη του πολέμου...Στα μοναστήρια, οι μοναχοί είναι ουσιαστικά οι μόνοι που κρατούν ζωντανή τη φλόγα των γραμμάτων , αντιγράφοντας με υπομονή τους Αρχαίους συγγραφείς και τα Πατερικά κείμενα, οι δε ευφυέστεροι προσπαθούν μάλιστα να προσθέσουν το δικό τους λιθαράκι στην κληρονομιά αυτή...Στην ύπαιθρο, τέλος, οι απλοί - αγράμματοι, όπως άλλωστε και οι Ευγενείς - χωρικοί που καλλιεργούν τη γη και προσφέρουν με την εργασία τους τροφή και στους άρχοντες, με αντάλλαγμα την υποχρέωση των αρχόντων να τους προστατεύουν με τα όπλα τους από τις συχνές επιδρομές...
Για πολλά χρόνια, η κατάσταση φαινόταν αμετάβλητη, καθώς οι επικοινωνίες ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτες, οποιοδήποτε ψήγμα ανάπτυξης συνέβαινε με βραδύτατο ρυθμό, και ο χρόνος διέγραφε, στην φτωχή αντίληψη των αγροτών από της Ρηνανία ως τα Πυρηναία και από τη Βρετάνη ως τις εσχατιές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, την ίδια, κυκλική του πορεία...
Η κατάσταση, άρχισε να αλλάζει περί τα τέλη του 10ου αιώνα, όταν με την αντικατάσταση του ξύλινου αρότρου από σιδερένιο, βελτιώθηκε κατά πολύ ο τρόπος καλλιέργειας της γης, με συνέπεια την μεγαλύτερη σοδειά και σχεδόν έτος παρά έτος, ενώ ως τότε μετά από κάθε -φτωχή, έτσι κι αλλιώς- σοδειά, περίμεναν δύο χρόνια για την επόμενη...Αυτό σήμαινε καλύτερη και περισσότερη τροφή (αυτά ήταν τα προβλήματα του κόσμου τότε!), μείωση της θνησιμότητας και αύξηση του πληθυσμού...Ενδεικτικά, ας αναφερθεί ότι από τον 1ο έως τα τέλη του 10ου αιώνα, ο πληθυσμός της Ευρώπης είχε παραμείνει αμετάβλητος, ενω από τον 11ο αιώνα έως το 1300, τριπλασιάστηκε, σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει σε αρχαία και μεσσαιωνικά κοιμητήρια της Δυτικής Ευρώπης!
Ταυτόχρονα, στη Δυτική Ευρώπη, οι βαρβαρικές επιδρομές σταμάτησαν την ίδια περίπου περίοδο - συνεπεία του εκχριστιανισμού της πλειοψηφίας των επιδρομέων - και τα ταξίδια έγιναν ασφαλέστερα, οπότε "άνοιξε" και το εμπόριο...Η οικονομία άρχισε να κινείται, παλιός πλούτος βγήκε από τα σεντούκια των ευγενών, που ήθελαν πλέον να προσδώσουν στη ζωή τους και μιά επίφαση πολυτέλειας, νέες κοινωνικές τάξεις (όπως έμποροι και βιοτέχνες) προσετέθησαν στις υπάρχουσες τρεις και μεγάλα κομμάτια γης ξεχερσώθηκαν για να καλύψουν τις νέες ανάγκες του αυξημένου πληθυσμού...Ως τα τέλη του 11ου αιώνα, η Ευρώπη είχε ήδη αλλάξει κατά πολύ σε σχέση με το 10 αιώνα, και νέα εδάφη έπρεπε να εξευρεθούν για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες των ευγενών και των τέκνων τους (σύμφωνα με τον παλιό Σαλικό νόμο, μόνο ο πρωτόκοκος κληρονομούσε, οπότε οι υπόλοιποι έπρεπε να κατακτήσουν, όπως ο Ροβέρτος Γυισκάρδος που έχουμε ήδη αναφέρει)
Αυτά δεν ξέφυγαν από την αντίληψη του μεγάλου
Πάπα Ουρβανού Β' (κατά κόσμον Εντ ντε Σατιγιόν σιρ Μαρν), ο οποίος ανήλθε στον παπικό θρόνο στις 12 Μαρτίου 1088...
Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις στο χώρο της Μέσης Ανατολής, όπου οι Σελτζουκική κατάκτηση, είχε εμφυσήσει νέο επιθετικό πνεύμα στον Ισλαμικό κόσμο, και κυρίως η κατάκτηση της Ιερουσαλήμ από αυτούς (ύστερα από σκληρό αγώνα με τους Φατιμίδες σιίτες της Αιγύπτου και μετά από τρεις διαδοχικές καταλήψεις και ανακαταλήψεις κατά την περίοδο 1071-1077!), κατέστησε το προσκύνημα στους Αγίους τόπους σχεδόν αδύνατο, λόγω των βιαιοπραγιών στις οποίες οι κατακτητές προέβαιναν εις βάρος των προσκυνητών...
Πρόβλημα επίσης αντιμετώπιζε και η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, στην οποία οι Σελτζούκοι του Σουλεϊμάν ιμπν Κουτλουμούς ασκούσαν αφυκτική πίεση με έδρα τη Νίκαια της Βιθυνίας, μερικά χιλιόμετρα από την Κωνσταντινούπολη, και συνεχείς ήταν οι εκκλήσεις του Αλεξίου Α' Κομνηνού προς τον Ουρβανό...
Έτσι, όταν ο Ουρβανός Α'
κήρυττε την έναρξη της συνόδου του Κλερμόν, [size=11pt]την 18η Νοεμβρίου του 1095[/size], είχε στο μυαλό του πράγματα πολύ διαφορετικά από τα τυπικά που φαντάζονταν οι παρεβρισκόμενοι...
Μερικές σκόρπιες σημειώσεις:
Το Κλερμόν, ενώθηκε το 1650 με τη γειτονική πόλη του Μονφερράν, και σήμερα είναι γνωστό ως Κλερμόν-Φερράν...
Θα ακολουθήσει ποστ αφιερωμένο στους Φατιμίδες, Αββασίδες και λοιπές μουσουλμανικές δυναστείες, για να διευκριστούν μερικά πράγματα για το μουσουλμνικό μεσσαίωνα...
Επίσης, θα παίξει αφιέρωμα στους Σελτζούκους Τούρκους
Τέλος, να ευχαριστήσω το φίλο DARK, για το ποστ περί Γαλατών (είχα σχεδόν λησμονήσει την ιστορία τους) καθώς και για το
ποστ-προσφορά στα μέλη του site για το Θωρηκτό Αβέρωφ και την ιστορία του...
