Καλημέρα φίλοι-λάτρεις της Ιστορίας.
Μιας και πιάσαμε αυτές τις μέρες περί πλοίων ας πούμε ολίγα πράγματα για το πλοίο-θρύλος του πολεμικού μας Ναυτικού,το θωρηκτό Αβέρωφ που μόνο η υποψία ότι περιπολούσε στο Αιγαίο ,έκανε τους Τούρκους να μην ξεμυτίζουν από τα Στενα.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να ενισχύσει τον στόλο του Ναυτικού, ιδιαίτερα καθώς τα υπάρχοντα πλοία είχαν καταστεί απαρχαιομένα με την ραγδαία εξέλιξη της ναυτικής τεχνολογίας. Έγιναν αγορές αντιτορπιλικών και τορπιλοβόλων από το εξωτερικό, αλλά η πιο σημαντική κίνηση ήταν η αγορά του "Αβέρωφ". Το πλοίο, ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία "Ορλάντο" στην Ιταλία. Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι Τούρκοι είχαν ενδιαφερθεί για την αγορά του πλοίου, αλλά άργησαν να καταθέσουν την προσφορά τους.
Το πλοίο καθελκύστηκε στις 12 Μαρτίου 1910, και μετά από δοκιμές και ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στην Αγγλία, κατάπλευσε στο Φάληρο στις 11 Σεπτεμβρίου 1911. Ο "Αβέρωφ" ήταν εκείνη την εποχή το πιο σύγχρονο και ισχυρό πλοίο στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στο Αιγαίο. Το πλοίο πήρε μέρος στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο ως ναυαρχίδα του Στόλου, υπό τον Υποναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη. Ο "Αβέρωφ" συμμετείχε στις επιχειρήσεις απελευθέρωσης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στις ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου ενάντια στον Οθωμανικό Στόλο, όταν, αξιοποιώντας την ανώτερη ταχύτητά του, αποσπάστηκε από τον υπόλοιπο ελληνικό στόλο, και αναλαμβάνοντας αυτόνομη δράση έτρεψε τον εχθρικό στόλο σε φυγή και τον κατεδίωξε. Η τακτική του Κουντουριώτη, παρότι ριψοκίνδυνη, έδωσε την νίκη και τον αδιαμφισβήτητο έλεγχο του Αιγαίου στην Ελλάδα, και μετέβαλε πλοίο και ναύαρχο σε ζωντανούς μύθους. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι, λόγω έλλειψης πυρομαχικών, ο "Αβέρωφ" έβαλλε πρώτη φορά τα πυροβόλα του κατά την Ναυμαχία της Έλλης! Για τους Έλληνες ήταν ο "Τυχερός μπάρμπα-Γιώργος", ενώ για τους Τούρκους "Το Διαβολόπλοιο" (Σεϊτάν παπόρ).
Κατά από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, στον οποίο η υπηρεσίες του ήταν ελάχιστες καθώς ο Τουρκικός Στόλος παρέμεινε κλεισμένος στα Δαρδανέλλια λόγω της ναυτικής υπεροχής των Συμμάχων. Με το τέλος του πολέμου εισέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου αποθεώθηκε από τον ελληνικό πληθυσμό της περιοχής.
Μετά την εισβολή και ραγδαία προέλαση των γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941, λόγω της παλαιότητάς του, το ΓΕΝ σχεδίαζε να το βυθίσει, αλλά το πλήρωμά του εξεγέρθηκε και με δική του πρωτοβουλία διέφυγε στην Αλεξάνδρεια. Το Αβέρωφ ήταν ένα από τα λίγα ελληνικά πλοία που κατάφεραν να φτάσουν σώα στην Αλεξάνδρεια, καθώς τα περισσότερα βυθίστηκαν από της επιδρομές γερμανικών αεροπλάνων. Κατά την διάρκεια του πολέμου το θωρηκτό έκανε περιπολίες στον Ινδικό Ωκεανό. Στις 17 Οκτωβρίου του 1944, επικεφαλής για άλλη μια φορά του Στόλου, μετέφερε την τότε ελληνική κυβέρνηση από την εξορία στην απελευθερωμένη Αθήνα. Το πλοίο αποσύρθηκε το 1952 και μέχρι το 1983 ήταν αγκυροβολημένο στον Πόρο.
Το 1984 το Πολεμικό Ναυτικό αποφάσισε να το μετατρέψει σε πλωτό μουσείο και το μετέφερε στο Φάληρο. Εκεί βρίσκεται από τότε και τιμάει με την παρουσία του το Ελληνικό Ναυτικό και την ναυτική κληρονομιά της Ελλάδος. Τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού που εισέρχονται στο λιμάνι του Φαλήρου πρέπει να τιμήσουν το "Γ. Αβέρωφ". Ο κυβερνήτης διατάζει το πλήρωμα "προς το Θωρηκτό Αβέρωφ Ακινησία Αριστερά (ή δεξια ανάλογα με την πλευρά του πλοίου που φαίνεται τοι θωρηκτό)" και με το σχετικό σφύριγμα το πλήρωμα στέκεται σε στάση προσοχής πάνω στο κατάστρωμα κοιτώντας προς την πλευρά του θωρηκτού και οι αξιωματικοί χαιρετούν το θρυλικό θωρηκτό (ακούστε σε αυτή τη σύνδεσητο σχετικό παράγγελμα και το σφύριγμα). Το 2003 βραβεύτηκε για τις υπηρεσίες που προσέφερε με το χρυσό μετάλιο της Ακαδημίας Αθηνών.
Μεγαλεία που δείχνουν τον θαλασσοδαρμό του Έλληνα ναυτικού.
