Την ίδια εποχή που στα Ανατολικά σύνορα οι Βυζαντινοί αντιμετώπιζαν το θανάσιμο εναγκαλισμό των Σελτζούκων Τούρκων, στις δυτικές εσχατιές της Αυτοκρατορίας, ένας εξίσου μεγάλος κίνδυνος, έβρισκε την έκφρασή του στο πρόσωπο του απίστευτου Νορμανδού τυχοδιώκτη Ροβέρτου Γυισκάρδου...
Γεννημένος το 1015, γιος του μυστηριώδους ιππότη Τανκρέδου της Ώτβιλ, ο Ροβέρτος εγκαταστάθηκε με τα αδέρφια του στην Ιταλία...Πραγματική δύναμη της φύσης, σωστό βιολογικό τέρας, με απίστευτες αντοχές και άκαμπτη θέληση, ο Ροβέρτος, μετά την μάχη της Τσιβιτάτε, το 1059, πήρε από τον Πάπα Νικόλαο Β' τον ως τότε ανύπαρκτο τίτλο του Δούκα της Απουλίας και Καλαβρίας...Αν και η περιοχή αυτή ανήκε ακόμα στους Βυζαντινούς, ο Ροβέρτος δρούσε ανεξέλεγκτα και κατάφερε να επιβάλει την κυριαρχία του στη νότια Ιταλία και στη Σικελία...
Οι φιλοδοξίες του, όμως, καθώς και η πληθωρική του ενεργητικότητα, δε γνώριζαν φραγμούς, έτσι την εποχή που στο
www.bourdela.com/component/option,com_smf/Itemid,168/topic,16117.405]Χέιστιγκς[/url], ο Δούκας Γουλιέλμος της Νορμανδίας ξάπλωνε στο πεδίο της μάχης την αφρόκρεμα της Αγγλικής αριστοκρατίας, ο Ροβέρτος Γυισκάρδος συνελάμβανε το πολύ πιο φιλόδοξο σχέδιο, της κατάληψης του θρόνου της Χριστιανικής Αυτοκρατορίας της Ανατολής!
Με την κατάληψη του Μπάρι, τον Απρίλιο του 1071, τις ίδιες μέρες που ο Ρωμανός Διογένης διαπεραιωνόταν στην Ασιατική ακτή του Βοσπόρου, για να συναντήσει τους Σελτζούκους στα βάθη της Ανατολίας, και την πτώση του Σαλέρνο το 1075, ο Ροβέρτος ήταν έτοιμος να επιδοθεί απερίσπαστος στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του...
Στα σχέδια αυτά, τον ενθάρρυναν, απροσδόκητα, οι ίδιοι οι Βυζαντινοί! Το 1073, είχε λάβει επιστολή από τον Μιχαήλ Ζ' (τον επονομαζόμενο Παραπινάκη) που του πρότεινε να παντρευτεί ο αδερφός του (πορφυρογέννητος) μία από τις κόρες του Νορμανδού...Ο Ροβέρτος δεν απάντησε κι ο Αυτοκράτορας βελτίωσε την πρότασή του, προτείνοντας αντί του αδερφού του το νεογέννητο γιό του Κωνσταντίνο...
Ο Ροβέρτος, τώρα, δε χρειάστηκε να το σκεφτεί και πολύ! Όσο αβέβαιη κι αν ήταν η διαδοχή του Βυζαντινού θρόνου, ένας πορφυρογέννητος πρίγκηπας είχε πάντα το προβάδισμα. Έτσι δέχτηκε την πρόταση, κι έστειλε μία από τις κόρες του, την Ελένη, ως μέλουσσα νύφη του νεογέννητου πρίγκηπα...Η ανατροπή όμως του Μιχαήλ, από τον Νικηφόρο Γ' Βοτανειάτη, το 1078, εξανέμισε τις ελπίδες της Ελένης να ανέβει στο θρόνο της Αυτοκρατορίας...Η Νορμανδή πριγκήπισσα, κλείστηκε σε μοναστήρι, μάλλον χωρίς τη θέλησή της. Ο Ροβέρτος, όταν έμαθε τα νέα, αφενός δυσαρεστήθηκε με την τροπή που πήραν τα πράγματα, αφετέρου βρήκε το τέλειο πρόσχημα για να επέμβει...
Όσο ετοίμαζε στρατό και στόλο, για να στηρίξει και ιδεολογικά την ένοπλη επέμβασή του, έβαλε σε εφαρμογή ένα τέχνασμα που καταδεικνύει γιατί είχε επονομαστεί πανούργος. Παρουσίασε έναν ορθόδοξο ψευτοκαλόγερο, ισχυριζόμενος ότι ήταν ο έκπτωτος Αυτοκράτορας Μιχαήλ, που είχε αποδράσει από το μοναστήρι που τον είχαν κλείσει, και τώρα βασιζόταν στους Νορμανδούς συμμάχους του για να τον επαναφέρουν στο θρόνο! Ο Ροβέρτος, προσποιούμενος ότι έχει πειστεί από τα λεγόμενα του ψευτοκαλόγερου, (τον οποίο ο ίδιος έβαλε να τα λέει!) του φερόταν με έκδηλο σεβασμό, και όταν κάποιος από τους απεσταλμένους του στην Κωνσταντινούπολη τόλμησε να πει μπροστά του πως είχε δει τον αληθινό Μιχαήλ στο μοναστήρι που ήταν κλεισμένος και πως ο καλόγερος ήταν ένας τσαρλατάνος, ο Ροβέρτος σε μια έκρηξη θυμού ξέσπασε στον άτυχο απεσταλμένο...
Έχοντας ήδη στείλει ως εμπροσθοφυλακή τον γιό του Βοημούνδο (θα διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο στην Α' Σταυροφορία), έναν ξανθό γίγαντα 27 χρόνων, με μεγάλες μαχητικές ικανότητες, όπως άλλωστε και ο πατέρας του, στην άλλη πλευρά της Αδριατικής, απέπλευσε με το μεγάλο στόλο του το Μάιο του 1081...Μαζί του, ένα σώμα Σαρακηνών, μερικές χιλιάδες ετερόκλητοι πεζικάριοι, αλλά και 1300 ιππότες, που θα αποτελούσαν την αιχμή του Νορμανδικού εκστρατευτικού σώματος...
Αφού, στην Αυλώνα, ενισχύθηκε με μερικά σκάφη από τη Ραγούσα, αποβιβάστηκε στην Κέρκυρα, που την κατέλαβε χωρίς δυσκολία. Έχοντας εξασφαλίσει προγεφύρωμα, στράφηκε στο Δυρράχιο (αρχαία Επίδαμνος), το μεγαλύτερο λιμάνι της Ιλλυρίας, από όπου ξεκινούσε η Εγνατία οδός που κατέληγε στην Κωνσταντινούπολη.Καθώς όμως κατευθυνόταν προς Βορρά, περνώντας από το ακρωτήριο Ακροκεραύνειον (το οποίο οι αρχαίοι απέφευγαν γιατί πίστευαν ότι από εκεί ο Δίας εξαπέλυε τους κεραυνούς του), έπεσε σε καταιγίδα όπου πολλά πλοία βυθίστηκαν. Και σα να μην έφτανε αυτό, στον ορίζοντα φάνηκε ο στόλος των Βενετών, ύστερα από την πρόσκληση του Αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού (είχε στο μεταξύ ανατρέψει το γηραιό Νικηφόρο Βοτανειάτη, την άνοιξη του 1081) στο Δόγη Ντομένικο Σέλβο...Οι Βενετοί, με την εμπειρία τους στη θάλασσα νίκησαν τους Νορμανδούς, και εμπόδισαν την άφιξη του στόλου στο Δυρράχιο...
Αυτά όμως δεν ήταν αρκετά για να αποθαρρύνουν τον αδάμαστο Δούκα, που όπως είπαμε διέθετε γρανιτένια θέληση, που την δυνάμωνε η άμμετρη φιλοδοξία του!Έτσι, μια και το κύριο σώμα των ιπποτών είχε αποβιβαστεί στις ακτές της Ιλλυρίας, τώρα ετοιμαζόταν να πολιορκήσει το Δυρράχιο, που υπερασπιζόταν ο γενναίος ευγενής Γεώργιος Παλαιολόγος.Ο Παλαιολόγος, επειδή γνώριζε ότι καθ' οδόν βρισκόταν ο ίδιος ο Αλέξιος με τα Αυτοκρατορικά στρατεύματα, αμυνόταν αποφασιστικά...
Στις 15 οκτωβρίου, φάνηκε ο στρατός με τον Αλέξιο επικεφαλής και στις 18 άρχισε η επίθεση. Ο Ροβέρτος, έχοντας καταλάβει θέσεις στα βόρεια της πόλης, ανέλαβε το κέντρο της παράταξής του, ενώ ανέθεσε στο γιό του Βοημούνδο το αριστερό σκέλος, και το δεξιό στη γυναίκα του (!!!) Ζιχελγκάιτα του Σαλέρνο, μια αμαζόνα που τον ακολουθούσε πάντα στις μάχες και πολεμούσε με πάθος δίπλα του, έμοιαζε δε περισσότερο με Βαλκυρία των Σκανδιναβικών μύθων, παρά με τρυφηλή σύζυγο ενός σημαντικού ηγεμόνα!!!
Απέναντι από τους Νορμανδούς, εκτός από τα τακτικά Βυζαντινά στρατεύματα, βρίσκονταν και πολλοί Άγγλοι ευγενείς, όπως πριν 15 χρόνια στο Χέιστιγκς, οι οποίοι, έχοντας εκτοπιστεί από τη χώρα τους, επάνδρωναν σε μεγάλο βαθμό τη Βαραγγιανή φρουρά, που για μία ακόμη φορά θα έπαιρνε θέση μάχης γύρω από τον Αυτοκράτορα...
Παρά το ότι η μάχη άρχισε με την κατάρρευση της δεξιάς πτέρυγας των Νορμανδών, το κέντρο της παράταξης, υπό τον ακαταμάχητο Δούκα Ροβέρτο, παρέμεινε ακλόνητο...Την κατάσταση ανέτρεψαν η σύζυγος του Δούκα, που με το ζόρι γύρισε πίσω στο πεδίο της μάχης τους στρατιώτες της (!!!) και ο Βοημούνδος, που με ένα απόσπασμα βαλλιστροφόρων επιτέθηκε στους Βάραγγους, χωρίς αυτοί να μπορούν να τους πλήξουν από απόσταση...Οι λιγοστοί που έμειναν ζωντανοί, ζήτησαν προστασία στην κοντινή εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, στην οποία οι Νορμανδοί έβαλαν φωτιά κι έτσι χάθηκαν μέσα στις φλόγες...
Ηταν η σειρά του Δούκα, πλέον, που με μια θυελλώδη επέλαση των ιπποτών του, έσπασε τις βυζαντινές γραμμές .Την κατάσταση χειροτέρεψε η αποχώρηση από το πεδίο της μάχης του Σέρβου Βοδίνου, υποτελλούς του Αλεξίου, αλλά και 7000 Σελτζούκων που είχε παραχωρήσει ο Σουλεϊμάν, σουλτάνος του Ρουμ...Ο ίδιος ο Αλέξιος, αποκομμένος από τη φρουρά του, εξουθενωμένος από την αιμορραγία, και υποφέροντας από τους πόνους που του προκαλούσε μια πληγή στο μέτωπο, με το ζόρι κατάφερε να ανέβει στο άλογό του και να διαφύγει μόνος του και με κινηματογραφικό τρόπο τη σύλληψη από τους νικητές Νορμανδούς!!!Διασχίζοντας τα βουνά, κατάφερε να φτάσει στην Αχρίδα, όπου επιδόθηκε στην ανασύνταξη του στρατού του...
Παρά τη θεαματική νίκη του όμως, ο Ροβέρτος, πολύ απείχε από το να είναι και ο τελικός νικητής του πολέμου...
