Οπως το λες,χάσιμο χρόνου είναι!
Αν πραγματικά δεν θέλεις να κάνεις θητεία
τις πρώτες μέρες που θα περάσεις ιατρικά,ζήτα να δεις ψυχολόγο κ πες ότι έχεις πολύ στρες στην ζωή σου,προβλήματα με την οικογενεια σου κ οτι τις μέρες αυτές που είσαι μέσα νιώθεις πιο χάλια,δεν μπορεις να κοιμηθεις κτλ
αν παρεις αναβολή,μπορεις να το συνεχίσεις το παραμύθι αυτό αλλά να ξέρεις οτι θα ταλαιπωρηθείς 3-4 χρόνια.
το έκανε ο κολλητός μου κ πήρε απαλλαγή κ πλέον δεν φαίνεται πουθενα το Ι5
Good luck!
Φίλτατοι συναγωνιστές, σάν πιό παλιός, νά καταθέσω και εγώ τήν γνώμη μου...υπηρέτησα όταν ο Στρατός ήταν ΣΤΡΑΤΟΣ!! Υπηρέτησα 28μηνο καί όχι 9μηνο, σύν 45 μέρες φυλακή άν καί αξιωματικός (έφεδρος τών Διαβιβάσεων), δηλαδή δυόμισυ χρόνια...όχι μόνον έχασα δυόμισυ χρόνια και όχι 9μηνο από τήν ζωή μου, αλλά, έχασα καί τούς μισθούς μου δυόμισυ χρόνων τού Εμπορικου Ναυτικού, ήμουν Ασυρματιστής...έχασα ακόμα καί τό δάνειο χαμηλότοκο τής Εργατικής Κατοικίας πού είχε εγκριθεί στόν πατέρα μου, πού σημαίνει ότι θά αποκτούσα σπίτι 20 ΧΡΟΝΙΑ πρίν νά καταφέρω νά αποκτήσω αυτά πού απέκτησα!!
Καταλαβαίνετε ότι η χασούρα μου ήταν πολύ μεγάλη...όμως...ουδέν κακόν αμιγές καλού...η περίοδος αυτή ήταν η δεύτερη ξένοιαστη περίοδος τής ζωής μου μετά τό σχολείο, πέρασα περίφημα καί στήν Βόρειο Ελλάδα καί στήν Αθήνα, (ναί τότε η απόσπαση στήν Β. Ελλάδα ήταν υποχρεωτική, καί ούτε οι δύο θείοι Στρατηγοί πού είχα δέν μπορούσαν νά τήν αποτρέψουν!!), γκόμενες κλπ...
Επίσης...δέν ισχύει τό "μακρυά από μονιμάδες"...υπάρχουν καί μονιμάδες γαμώ τά παιδιά, όπως καί καθίκια έφεδροι...π.χ. θυμάμαι έναν ανθυπολοχαγό μόνιμο, πού αλληλογραφούσαμε γιά χρόνια αφού είχα απολυθεί...ήμουν υπερήφανος δέ νά υπηρετήσω στήν Δευτέρα Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού υπό τάς διαταγάς τού Υποστρατήγου Ν. Παπαδάτου, όπως καί τού διοικητού μου τού Τάγματος Διαβιβάσεων τής ως άνω Μεραρχίας, Ν. Λαβρεντάκη...εξαιρετικοί αξιωματικοι αλλά καί άνθρωποι...τά γλέντια πού κάναμε στήν έδρα τής Μεραρχίας ήταν παροιμιώδη!!
Καί όταν πήρα μετάθεση τούς τελευταίους 8 μήνες τής θητείας μου στήν Αθήνα, στό Κέντρο Διαβιβάσεων στό Χαϊδάρι, σάν εκπαιδευτής τών Ασυρματιστών τού Στρατού, κάτι εύκολο γιά μένα λόγω τού επαγγέλματός μου, καί μέ κυνηγούσε μία γκόμενα από τήν βόρειο Ελλάδα, πάλι ο Λοχαγός ο Στέφανος ο Γκανίδης μέ προστάτευε, λέγοντάς της στό τηλέφωνο ότι μέ είχε στείλει αποστολή!!
Καί όταν στούς 23 μήνες πήρα τό αστέρι τού Ανθυπολοχαγού, ο ίδιος ο διοικητής του Τάγματος, ο Συνταγματάρχης, μού φόρεσε τά σστέρια, λέγοντάς μου ότι έκανα εξαίρετο έργο στήν εκπαίδευση!!
Μπορώ νά σάς πώ πολλά άλλα, ευτράπελα και μή...αυτό πού θέλω νά πώ στόν φίλο είναι ότι γιά 9 μήνες ούτε νά τό συζητάη, άλλωστε ο στρατός σήμερα δέν έχει τήν αυστηρά πειθαρχία πού είχε τότε, καί επίσης θά είναι μία κόμα ξένοιαστη περίοδος στήν ζωή του...καί νά μήν επιδιώξη νά βγή Ι5...αυτό μπορεί νά έχη πολλές επιπλοκές!!
Συγνώμη άν σάς κούρασα!! καλή θητεία και καλές γκόμενες σού εύχομαι, ειδικά άν πάς στήν βόρεια Ελλάδα!! εκεί ψοφάνε γιά στολή, καί γιά άνδρες πού θά τίς πάρουν νά τίς φέρουν στήν Αθήνα!!
