Συνηθως χεζω 2-3 φορες τη μερα αλλα για μενα το σημαντικοτερο χεσιμο ειναι το πρωινο, αμεσως μολις ξυπνησω. Απο μικρο παιδι εβαζα το ξυπνητηρι 30-40 λεπτα πιο νωρις για να εχω το χρονο να βγαλω απο μεσα μου τα βραδινα κουραδια και να ξεκινησω τη μερα αλαφρωμενος και φρεσκος. Δυστυχως εχτες Δευτερα πρωι παιχτηκε μαλακια. Αν και ειχα συνεντευξη για δουλεια στις 9:00, εκατσα την Κυριακη το βραδυ να δω το Inglourious Bastards στον ΑΝΤ1 τρωγοντας 2 κρεπες απο την κρεπερι της γειτονιας μου, μια αλμυρη ζαμπον - τυρι - μπεικον - ντοματα - πατατα - τυροσαλατα και μια γλυκεια μερεντα - μπανανα - μπισκοτο. Τελειωσα το φαι κατα τις 12:30 αλλα η ταινια τελειωσε στις 3:00. Μολις ειδα την ωρα καταλαβα οτι εχω κανει χοντρη μαλακια. Εκανα ενα γρηγορο ντουζ και επεσα για υπνο αχεστος. Πανω στη βιασυνη μου ομως ξεχασα να βαλω ξυπνητηρι. Ευτυχως πεταχτηκα μονος μου απο τον υπνο στις 8:10. Τι να προλαβω ομως να κανω σε λιγοτερο απο μια ωρα; Εριξα ενα κατουρημα, επλυνα τα μουτρα μου, φορεσα το μοναδικο κοστουμι που εχω γιατι ειμαι και 145 κιλα και εφυγα με το αμαξι για κεντρο Αθηνας. Παλι καλα που βρηκα να παρκαρω αμεσως και ανεβηκα με το ασανσερ στο γραφειο στις 9:05. Μου λεει η γραμματεας περιμενετε στο φουαγιε, θα σας ειδοποιησω σε λιγο. Περιμενω σε εναν καναπε της πουτσας και καταλαβαινω οτι σιγα σιγα με πιανει χεσιμο. Πρωτη φορα ειχε παει 9 και το πρωι και ημουν ακομα αχεστος. Αλλα τι να κανω τωρα, πρωτη μερα που πηγα στο γραφειο τους να ζητησω δουλεια, να παω στο 5λεπτο να τους χεσω την τουαλετα; Κι αν σκυλοβρωμισει; Ασε που με το κοστουμι και με τοσα κιλα που ειμαι επρεπε να εχω βοηθο για να ξεντυθω, να χεσω κανα τεταρτο, να σκουπιστω, να ξαναντυθω και να μη λερωθει τιποτα. Γαμα το λεω θα περιμενω να γυρισω σπιτι. Σε 10 λεπτα με φωναζει η γραμματεας και το αφεντικο με κραταει μεσα μιση ωρα. Η επιθυμια μου για χεσιμο ειχε γινει πλεον ακατανικητη, αρχισα να ιδρωνω και σκεφτομουνα ποτε θα τελειωσει ολο αυτο να γυρισω σπιτι. Με τα πολλα με αφησε ο παπαρας να φυγω. Βγαινοντας ενιωθα οτι αν μπω στο ασανσερ, μπορει να χεστω εκει μεσα οποτε κατεβηκα γρηγορα τη σκαλα χοροπηδωντας. Ετρεξα προς το αμαξι, εβαλα μπρος και αφησα λιγο Pirelli κατω απο το σπινιαρισμα. Προσευχομουν στο θεο να προλαβω. Σε καποια στιγμη με επιασε φαναρι. Εκει ενιωσα οτι θα μου φυγουνε. Εβαλα ο,τι δυναμη ειχα να σφιξω τον κλανια μου να μη βγει τιποτα. Ενιωσα το αντερο μου να στριβει. Η καθιστη σταση δεν βοηθουσε καθολου, πηγα τερμα πισω το καθισμα και αρχισα να οριζοντιωνομαι για να βρω τη δυναμη να σφιξω κι αλλο το κωλι μου για να μη χεστω επιτοπου. Ο οδηγος στο διπλανο αυτοκινητο με κοιταζε καλα καλα. Συνεχισα να οδηγω σαν να κανω θαλασσιο σκι πιασμενος απο το τιμονι. Ηταν βεβαιο οτι δεν προλαβαινω. Εφτασα στην Ακαδημια Πλατωνος. Θυμομουν οτι ενας δρομος παει σε μια πιο ερημικη γειτονια. Τον πηρα με σκοπο να βρεθω καπου απομερα και να χεσω καταδρομικα αναμεσα στις δυο ανοιχτες πορτες του αυτοκινητου, οπως κατουρανε οι θειες στην εθνικη οδο. Και ω του θαυματος, βλεπω στα 50 μετρα μια οικοδομη. Δεν φαινοταν να ειναι κανεις μεσα. Δεν το σκεφτηκα καν. Αφηνω το αμαξι μπροστα στην οικοδομη, βαζω συναγερμο και αρχιζω να λυνω τη ζωνη τρεχοντας προς τα μεσα. Βγαζω εξω το πουκαμισο και κατεβαζω το παντελονι ψαχνοντας σε ποια γωνια να τα αμολυσω. Βλεπω με την ακρη του ματιου μου ενα τετραγωνο ανοιγμα στο εδαφος, ηταν μαλλον χωρος για να μπει ασανσερ, οποτε γυριζω με κωλο προς το ανοιγμα, καθομαι σε σταση slav squat σαν να ειμαι σε τουρκικη τουαλετα και επιτελους χαλαρωνω τη ροδελα μου. Ανακουφιση… Ανακουφιση και απολαυση μαζι. Πηχτα ζεστα σκατα βγαινουν απο το κωλι μου, και μετα απο 1 δευτερολεπτο ελευθερης πτωσης σκανε με πλατς στο υπογειο. Μετα απο 5-6 κουραδες αρχιζω να ηρεμω, προσεχω μην με βλεπει και κανεις απο καμια γωνια και σφιγγομαι να βγουν και τα αποκουραδα. Τελικα βγαινει ενα τελευταιο σκατουλακι οποτε νιωθω οτι μπορω πλεον να οδηγησω ως το σπιτι. Με τι θα σκουπιστω ομως; Πιο κει ειχε κατι βρωμερα χαρτια απο σκισμενες τσιμεντοσακκουλες. Ειναι δυνατον; Οχι. Εκτος του οτι θα παθω τετανο απο τη βρωμα, θα ενωθει και η τσιμεντοσκονη που εχουν απανω με τα σκατοζουμα και μεχρι να φτασω σπιτι να πλυθω θα σφιξει το χαρμανι και θα πρεπει να κανω επικυψη στον καθρεφτη και να βαραω με σφυρι και καλεμι να σπασω το μπετο γυρω απο την κωλοτρυπιδα μου. Σκεφτηκα τι επιλογες εχω. Η πιο ανωδυνη ηταν να σκουπιστω με το σωβρακο. Εβγαλα το παντελονι, το εβαλα στον ωμο, εβγαλα προσεκτικα και το σωβρακο και εκανα δυο καλες σκουπισιες, μια με τη μπροστα πλευρα και μια με την πισω καθαριζοντας το 80% της σκατιλας. Πεταξα το σωβρακο μεσα στην τρυπα, ντυθηκα και βγηκα αταραχος εξω. Με τα πολλα γυρισα σπιτι, εβγαλα το κοστουμι να παει καθαριστηριο και μπηκα για μπανιο. Το παθημα ομως μου εγινε μαθημα. Αμα ξαναπαραλειψω εγω πρωινο χεσιμο, να με χεσετε.
