(αφιερωμένο στο σεβασμιότατο Άνθιμο εξαιρετικά)
Στην ιστορία του το σεξ χρησιμοποιήθηκε πολύ περισσότερο ως το μέσον μιας κοινωνικής σχέσης και λιγότερο ως ο σκοπός μιας σχέσης, (παρά τον αιώνιο αγώνα της λογοτεχνίας και της τέχνης να αναδείξουν και να προάγουν την ρομαντική πλευρά του).
Τα πιο εμφανή καθημερινά παραδείγματα είναι η χρησιμοποίηση του ως μέσον πλουτισμού, βολέματος, εξουσίας, ματαιοδοξίας, κοινωνικής καταξίωσης, αναρρίχησης, κλπ.
Η πορνεία ως η «επ αμοιβή» ερωτική υπηρεσία που προσφέρει μια ιερόδουλη, όχι μόνο αποτελεί την αθωότερη πλευρά του αλλοτριωμένου σεξ, αλλά και κοινωνικά ένα άκρως απαραίτητο επάγγελμα-λειτούργημα. Δεν συνιστούν δηλαδή πορνεία ούτε οι υπηρεσίες της Λαϊδος της Κορινθίας, ούτε της γιαπωνέζας γκέισας, ούτε και της Σούλας του Μεταξουργείου, αλλά της Τσέκου και της Κάρλας Μπρούνι και μάλιστα στην πιο χυδαία εκδοχή της..
Βεβαίως η πλέον αθέατη πλευρά του φεγγαριού είναι η καθημερινή χρησιμοποίηση του σεξ ως μέσον εξουσίας και ελέγχου στις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις.. Στον τομέα αυτόν διαπρέπει η εκκλησία η οποία, χρησιμοποιεί το σεξ καθαρά ως ένα μέσον κοινωνικού ελέγχου και διατήρησης της εξουσίας της.
Πως το καταφέρνει; Είναι πολύ απλό: Ορίζοντας τον ερωτα και την επιθυμία, ιδιαιτέρως την σαρκική, ως αμαρτία! Ακόμα και σήμερα οι πλέον αντιδραστικές και κατάμαυρες εξουσιαστικές δυνάμεις της εκκλησίας επιμένουν ότι κάθε σχέση εκτός εκκλησιαστικού γάμου είναι "πορνεία"..
Μέχρις εδώ όλα αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά. Εκείνο πού ίσως δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι ότι η εκκλησια θεμελίωσε θεωρητικά την αμαρτία για να υποστηρίξει την ..αγαθότητα του Θεού! Για να αποδείξει λοιπόν ότι ο Θεός δεν δημιούργησε το κακό και δεν φέρει ευθύνη γιαυτό, επινόησε την εξής θεωρία:
Ο Θεός είναι μόνο αγαθός γιαυτό και δημιούργησε μόνο το αγαθό. Το κακό πού υπάρχει στην πραγματικότητα δεν είναι κακό αλλά λιγότερο αγαθό. Και λιγότερο αγαθό είναι ότι απομακρύνεται από τον Θεό. Στην «Πολιτεία του Θεού» τα ανώτερα και αγαθότερα (Θεος, Αγγελοι, Αγιοι κτλ) εξουσιάζουν και κυβερνούν τα κατώτερα και λιγότερο αγαθά (τους ανθρωπους).
Αυτή είναι η τάξη του πανάγαθου Θεού και η δικαιοσύνη. Αν αυτή η τάξη ανατραπεί και αρχίσουν να κυβερνούν τα κατώτερα, τότε υπάρχει αταξία και αδικία και επομένως κακό. Φυσικά την ευθύνη για την αταξία αυτή την φέρει ακεραία η «ελεύθερη βούληση» των ανθρώπων. Η πρώτη αταξία δημιουργήθηκε αμέσως μετά την «πτώση» των πρωτοπλάστων οπότε στη συνέχεια ο άνθρωπος γεννιέται έτσι και αλλιώς αμαρτωλός και το μόνο πού του απομένει είναι να επιδιώκει διαρκώς την χάρη του Θεού, δηλαδή της εκκλησίας..
Και τώρα το πικάντικο της υπόθεσης: ενας απο τους Αγιους του Χριστιανισμου, και συγκεκριμενα ο αγιος Αυγουστινος, συνέδεσε την εκδίωξη του ανθρώπου από τον Παράδεισο με την «ανυπακοή» που έδειξε ένας μυς του ανθρώπινου σώματος πού λέγεται πέος. Στην αρχή ο Αδάμ μπορούσε να ελέγξει το πέος του «με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο κανείς ελέγχει τα πόδια του όταν περπατάει». Όμως όταν αυτός ο μυς άρχισε να κάνει του κεφαλιού του, η κατάσταση άλλαξε ριζικά – και το πέος έγινε μια «δαιμονισμένη βέργα» (!!!).. Έτσι μετά την «πτώση» των πρωτοπλάστων το πέος αποτελεί για τον χριστιανισμό τον αγωγό μέσω του οποίου διαχέεται το προπατορικό αμάρτημα.. Όλα τα πέη κάνουν του ..κεφαλιού τους γιαυτό και είναι δαιμονισμένα.. Μόνο του Ιησού ξεφεύγει από τον κανόνα. Το γεγονός ότι ήταν αναμάρτητος, παρ’ όλο που είχε πέος, ήταν μια απτή απόδειξη ότι ο άνθρωπος μπορούσε να αντισταθεί στις σαρκικές επιθυμίες και να ζήσει μια ζωή αγνότητας, όπως δηλαδή την ήθελε η εκκλησία..
Κάπως έτσι λοιπόν δημιούργησε η εκκλησία την αμαρτία. Γιατί αν δεν υπήρχε η αμαρτία του έρωτα τι λόγο ύπαρξης θα είχε ο εκκλησιαστικός γάμος: Κι αν δεν υπήρχε γενικώς η αμαρτία τι λόγο ύπαρξης θα είχε η εκκλησία; Εν ολίγοις δηλαδή αν δεν υπήρχε ο Θεός τι λόγο ύπαρξης θα είχαν οι επί γης εκπρόσωποι του;..
Ημαρτον σεβασμιότατε..
Στην ιστορία του το σεξ χρησιμοποιήθηκε πολύ περισσότερο ως το μέσον μιας κοινωνικής σχέσης και λιγότερο ως ο σκοπός μιας σχέσης, (παρά τον αιώνιο αγώνα της λογοτεχνίας και της τέχνης να αναδείξουν και να προάγουν την ρομαντική πλευρά του).
Τα πιο εμφανή καθημερινά παραδείγματα είναι η χρησιμοποίηση του ως μέσον πλουτισμού, βολέματος, εξουσίας, ματαιοδοξίας, κοινωνικής καταξίωσης, αναρρίχησης, κλπ.
Η πορνεία ως η «επ αμοιβή» ερωτική υπηρεσία που προσφέρει μια ιερόδουλη, όχι μόνο αποτελεί την αθωότερη πλευρά του αλλοτριωμένου σεξ, αλλά και κοινωνικά ένα άκρως απαραίτητο επάγγελμα-λειτούργημα. Δεν συνιστούν δηλαδή πορνεία ούτε οι υπηρεσίες της Λαϊδος της Κορινθίας, ούτε της γιαπωνέζας γκέισας, ούτε και της Σούλας του Μεταξουργείου, αλλά της Τσέκου και της Κάρλας Μπρούνι και μάλιστα στην πιο χυδαία εκδοχή της..
Βεβαίως η πλέον αθέατη πλευρά του φεγγαριού είναι η καθημερινή χρησιμοποίηση του σεξ ως μέσον εξουσίας και ελέγχου στις διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις.. Στον τομέα αυτόν διαπρέπει η εκκλησία η οποία, χρησιμοποιεί το σεξ καθαρά ως ένα μέσον κοινωνικού ελέγχου και διατήρησης της εξουσίας της.
Πως το καταφέρνει; Είναι πολύ απλό: Ορίζοντας τον ερωτα και την επιθυμία, ιδιαιτέρως την σαρκική, ως αμαρτία! Ακόμα και σήμερα οι πλέον αντιδραστικές και κατάμαυρες εξουσιαστικές δυνάμεις της εκκλησίας επιμένουν ότι κάθε σχέση εκτός εκκλησιαστικού γάμου είναι "πορνεία"..
Μέχρις εδώ όλα αυτά είναι λίγο-πολύ γνωστά. Εκείνο πού ίσως δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι ότι η εκκλησια θεμελίωσε θεωρητικά την αμαρτία για να υποστηρίξει την ..αγαθότητα του Θεού! Για να αποδείξει λοιπόν ότι ο Θεός δεν δημιούργησε το κακό και δεν φέρει ευθύνη γιαυτό, επινόησε την εξής θεωρία:
Ο Θεός είναι μόνο αγαθός γιαυτό και δημιούργησε μόνο το αγαθό. Το κακό πού υπάρχει στην πραγματικότητα δεν είναι κακό αλλά λιγότερο αγαθό. Και λιγότερο αγαθό είναι ότι απομακρύνεται από τον Θεό. Στην «Πολιτεία του Θεού» τα ανώτερα και αγαθότερα (Θεος, Αγγελοι, Αγιοι κτλ) εξουσιάζουν και κυβερνούν τα κατώτερα και λιγότερο αγαθά (τους ανθρωπους).
Αυτή είναι η τάξη του πανάγαθου Θεού και η δικαιοσύνη. Αν αυτή η τάξη ανατραπεί και αρχίσουν να κυβερνούν τα κατώτερα, τότε υπάρχει αταξία και αδικία και επομένως κακό. Φυσικά την ευθύνη για την αταξία αυτή την φέρει ακεραία η «ελεύθερη βούληση» των ανθρώπων. Η πρώτη αταξία δημιουργήθηκε αμέσως μετά την «πτώση» των πρωτοπλάστων οπότε στη συνέχεια ο άνθρωπος γεννιέται έτσι και αλλιώς αμαρτωλός και το μόνο πού του απομένει είναι να επιδιώκει διαρκώς την χάρη του Θεού, δηλαδή της εκκλησίας..
Και τώρα το πικάντικο της υπόθεσης: ενας απο τους Αγιους του Χριστιανισμου, και συγκεκριμενα ο αγιος Αυγουστινος, συνέδεσε την εκδίωξη του ανθρώπου από τον Παράδεισο με την «ανυπακοή» που έδειξε ένας μυς του ανθρώπινου σώματος πού λέγεται πέος. Στην αρχή ο Αδάμ μπορούσε να ελέγξει το πέος του «με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο κανείς ελέγχει τα πόδια του όταν περπατάει». Όμως όταν αυτός ο μυς άρχισε να κάνει του κεφαλιού του, η κατάσταση άλλαξε ριζικά – και το πέος έγινε μια «δαιμονισμένη βέργα» (!!!).. Έτσι μετά την «πτώση» των πρωτοπλάστων το πέος αποτελεί για τον χριστιανισμό τον αγωγό μέσω του οποίου διαχέεται το προπατορικό αμάρτημα.. Όλα τα πέη κάνουν του ..κεφαλιού τους γιαυτό και είναι δαιμονισμένα.. Μόνο του Ιησού ξεφεύγει από τον κανόνα. Το γεγονός ότι ήταν αναμάρτητος, παρ’ όλο που είχε πέος, ήταν μια απτή απόδειξη ότι ο άνθρωπος μπορούσε να αντισταθεί στις σαρκικές επιθυμίες και να ζήσει μια ζωή αγνότητας, όπως δηλαδή την ήθελε η εκκλησία..
Κάπως έτσι λοιπόν δημιούργησε η εκκλησία την αμαρτία. Γιατί αν δεν υπήρχε η αμαρτία του έρωτα τι λόγο ύπαρξης θα είχε ο εκκλησιαστικός γάμος: Κι αν δεν υπήρχε γενικώς η αμαρτία τι λόγο ύπαρξης θα είχε η εκκλησία; Εν ολίγοις δηλαδή αν δεν υπήρχε ο Θεός τι λόγο ύπαρξης θα είχαν οι επί γης εκπρόσωποι του;..
Ημαρτον σεβασμιότατε..
