Η πορνεία, το πέος και η αγαθότητα του Θεού...

Μπα!
Κι αν σου θέσω αντιπρόταση "μέχρι τότε ας πούμε ότι θεος ΔΕΝ υπάρχει", γιατί η δικιά μου είναι λάθος?

Kαι τα δύο σωστά όπως κ τα δύο λάθος,μέχρι το τέλος της ζωής καθενός απάντηση δεν υπάρχει.

 

[Διαγραμμένο μέλος 8467]

Οταν εγραψα πως "Εννοειται πως ο Χριστος σαφως και ειχε πχ την επιθυμια να φαει, να πιει κλπ" δεν συμπεριλαμβανοταν -προφανως- η παραπανω αναγκη...τοσο πολύ θέλεις (θελετε) για να γινει κατανοητο? Ειναι δυνατον όντας και Θεός, να ειχε τόσο ποταπες και 'μικρες' αναγκες? Ειχε τις ιδιες αναγκες που εχει ο ανθρωπος προκειμενου να παραμεινει στη ζωη, δλδ το φαγητο, τον υπνο κλπ. Οπως ειχε και την ανθρωπινη αγωνια .....

δηλ. οταν προκειται για αναγκες του τυπου φαγητο, νερο, αγωνια, φοβος κλπ ηταν ανθρωπος και οταν προκειται για την αναγκη της αναπαραγωγης αλλαζε και απο ανθρωπος αυτοματα μετατρεποταν και σε θεο;

τα πραγματα ειναι μαλλον διαφορετικα.
επιστημονικα εχει αποδειχθει οτι οι 3 (και μοναδικες) σωματικες αναγκες ενος ανθρωπου ειναι οι εξης, με σειρα προτεραιοτητας:
1. επιβιωση (τροφη, νερο, τουαλετα , υπνος)
2. αμυνα
3. αναπαραγωγη

οταν ο ανθρωπος αυτος (και καθε ανθρωπος) βρισκοταν σε κατασταση στην οποια η ζωη και η υγεια του αντιμετωπιζαν αμεσο κινδυνο (βλ. ερημος, μαρτυρια, σταυρωση κλπ), καθε σκεψη για αναπαραγωγη θα ηταν το τελευταιο πραγμα που θα περναγε απο το μυαλο του. οταν η ζωη καποιου απειλειται ειτε απο εχθρο ειτε απο ελειψη τροφης και νερου, τα κυριαρχα συναισθηματα που νιωθει εκεινη τη στιγμη ειναι φοβος, θυμος και αγωνια και οχι το αισθημα αναγκης για αναπαραγωγη. ειναι λοιπον πολυ φυσικο και λογικο ο ανθρωπος εκεινος να μη σκεφτοταν καν την αναπαραγωγη στη κατασταση που βρισκοταν, ακριβως επειδη ηταν ανθρωπος και οχι θεος. σε καμια περιπτωση δεν αμφισβητω το τεραστιο εργο του και τα απιστευτα πνευματικα και νοητικα επιπεδα στα οποια ειχε φτασει. ομως μη μπερδευουμε τα πραγματα παρουσιαζοντας τα ετσι οπως μας συμφερει.

οσο για αυτες τις "ποταπες και 'μικρες' αναγκες" που γραφεις και που δεν ειναι αλλες απο την αναγκη της αναπαραγωγης, σκεψου λιγο... αυτη η αναγκη βρισκεται πισω απο τη γεννηση και τη δημιουργια ολων των πλασματων της φυσης (ζωων, φυτων κλπ). χαρη σε αυτην την αναγκη ηρθαμε και υπαρχουμε στον κοσμο για να θαυμασουμε και να λατρεψουμε το μεγαλειο της δημιουργιας και με την ιδια αναγκη θα φερουμε η εχουμε φερει στον κοσμο τα αγαπημενα μας παιδια. θα ηταν αχαριστια, βλασφημια και αδικο να θεωρουμε τους εαυτους μας, τους ανθρωπους που αγαπαμε και ολα αλλα πλασματα παραγωγα "ποταπων και 'μικρων' αναγκων. κριμα ειναι. ουτε ο θεος δεν το θελει αυτο.

 

[politis2]

Kαι τα δύο σωστά όπως κ τα δύο λάθος, μέχρι το τέλος της ζωής καθενός απάντηση δεν υπάρχει.

Εγώ έχω τη γνώμη ότι ΟΥΤΕ μετά το τέλος της ζωής υπάρχει απάντηση.

Τουλάχιστον διαφορετική από αυτή που υπάρχει πριν.

 

[pz89]

Εγώ έχω τη γνώμη ότι ΟΥΤΕ μετά το τέλος της ζωής υπάρχει απάντηση.

Τουλάχιστον διαφορετική από αυτή που υπάρχει πριν.

Αλήθεια πώς φαντάζεσαι το τέλος μας εσύ;;;

Σαν να πέφτεις σε έναν μόνιμο ύπνο;;;

 

[politis2]

GEORGEZILLA,

Τι πας να τεκμηριώσεις τώρα, και κυρίως ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ πας να το τεκμηριώσεις?
Όταν οι άνθρωποι σκύβουν το κεφάλι σε αυτόν που τους έχει πείσει ότι πρέπει να το σκύβουν, περιμένεις να αποδεχτούν επιστημονικές θεωρίες περί ενστίκτων? Δεν ισχύει τίποτα, τέρμα, η μόνη αλήθεια είναι "η αλήθεια της πίστης"!

Διαφωνώ όμως μαζί σου ως προς το "δεν αμφισβητω το τεραστιο εργο του και τα απιστευτα πνευματικα και νοητικα επιπεδα στα οποια ειχε φτασει", τουλάχιστον ως προς τα εμφανιζόμενα στην αγία γραφή (την οποία επανειλημμένα έχω προσπαθήσει να διαβάσω, και μερικά κομμάτια της τα κατάφερα).
Δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο. Αυτό το οποίο μου κάνει εντύπωση είναι ο βαθμός αοριστίας όλων των "ιερών" γραπτών.
Αλλά και αυτό είναι μέσα στην τέχνη, γιατί με αόριστα κείμενα είναι πολύ εύκολο ο καθένας να προσαρμόζει τις έννοιες κατα πως τον βολεύει κάθε φορά. Αν αυτή η τέχνη είναι "τεραστιο εργο του και απιστευτο πνευματικο και νοητικο επιπεδο", τότε πάω πάσο.

Αλήθεια πώς φαντάζεσαι το τέλος μας εσύ;;;
Σαν να πέφτεις σε έναν μόνιμο ύπνο;;;

Έχω μια θεωρία, αγαπητέ, την οποία αν προσπαθήσεις να καταλάβεις, θα σου λύσει πολλές απορίες.
Ωστόσο θέλει αρκετό κόπο (στο πληκτρολόγιο) για να στη γράψω, αλλά αν πραγματικά σε ενδιαφέρει να το κάνω.

Όχι τώρα όμως, είναι πολύ αργά και λέω να πάω να γείρω.

 

[Leonhart]

δηλ. οταν προκειται για αναγκες του τυπου φαγητο, νερο, αγωνια, φοβος κλπ ηταν ανθρωπος και οταν προκειται για την αναγκη της αναπαραγωγης αλλαζε και απο ανθρωπος αυτοματα μετατρεποταν και σε θεο;

τα πραγματα ειναι μαλλον διαφορετικα.
επιστημονικα εχει αποδειχθει οτι οι 3 (και μοναδικες) σωματικες αναγκες ενος ανθρωπου ειναι οι εξης, με σειρα προτεραιοτητας:
1. επιβιωση (τροφη, νερο, τουαλετα , υπνος)
2. αμυνα
3. αναπαραγωγη

οταν ο ανθρωπος αυτος (και καθε ανθρωπος) βρισκοταν σε κατασταση στην οποια η ζωη και η υγεια του αντιμετωπιζαν αμεσο κινδυνο (βλ. ερημος, μαρτυρια, σταυρωση κλπ), καθε σκεψη για αναπαραγωγη θα ηταν το τελευταιο πραγμα που θα περναγε απο το μυαλο του. οταν η ζωη καποιου απειλειται ειτε απο εχθρο ειτε απο ελειψη τροφης και νερου, τα κυριαρχα συναισθηματα που νιωθει εκεινη τη στιγμη ειναι φοβος, θυμος και αγωνια και οχι το αισθημα αναγκης για αναπαραγωγη. ειναι λοιπον πολυ φυσικο και λογικο ο ανθρωπος εκεινος να μη σκεφτοταν καν την αναπαραγωγη στη κατασταση που βρισκοταν, ακριβως επειδη ηταν ανθρωπος και οχι θεος. σε καμια περιπτωση δεν αμφισβητω το τεραστιο εργο του και τα απιστευτα πνευματικα και νοητικα επιπεδα στα οποια ειχε φτασει. ομως μη μπερδευουμε τα πραγματα παρουσιαζοντας τα ετσι οπως μας συμφερει.

οσο για αυτες τις "ποταπες και 'μικρες' αναγκες" που γραφεις και που δεν ειναι αλλες απο την αναγκη της αναπαραγωγης, σκεψου λιγο... αυτη η αναγκη βρισκεται πισω απο τη γεννηση και τη δημιουργια ολων των πλασματων της φυσης (ζωων, φυτων κλπ). χαρη σε αυτην την αναγκη ηρθαμε και υπαρχουμε στον κοσμο για να θαυμασουμε και να λατρεψουμε το μεγαλειο της δημιουργιας και με την ιδια αναγκη θα φερουμε η εχουμε φερει στον κοσμο τα αγαπημενα μας παιδια. θα ηταν αχαριστια, βλασφημια και αδικο να θεωρουμε τους εαυτους μας, τους ανθρωπους που αγαπαμε και ολα αλλα πλασματα παραγωγα "ποταπων και 'μικρων' αναγκων. κριμα ειναι. ουτε ο θεος δεν το θελει αυτο.

Όλα σωστά... μέχρι να δημιουργηθεί το χρήμα. Αν έπαιρνε καθένας από μία και καθεμιά από έναν μια χαρά θα ήταν ο κόσμος και χωρίς τις πόρνες... Τώρα όλες ψάχνουν χρήμα και αυτές που δεν ψάχνουν είναι πολύ σπάνιες και δεν εμπιστεύονται κανέναν. Ζευγάρια παντρεύονται και χωρίζουν συνεχώς... Αρχές και τιμή τέλος... παντού μοναξιά,,,

 

Αλήθεια πώς φαντάζεσαι το τέλος μας εσύ;;;

Σαν να πέφτεις σε έναν μόνιμο ύπνο;;;

Όπως είχε πει και ο μεγάλος Επίκουρος.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε το θάνατο. Γιατί απλά μετά το θάνατο ήμαστε ό,τι ήμασταν και πριν γεννηθούμε. Τίποτα!

Και σε ερωτώ και πιο λογικά. Ο ύπνος χαλαρώνει και ξεκουράζει τον εγκέφαλο. Πως είναι δυνατόν λοιπόν, ο θάνατος να είναι μόνιμος ύπνος αφού μετά το θάνατο ο εγκέφαλος (όπως και κάθε άλλο όργανο) παύει να λειτουργεί και τελικά απλά αποσυντίθεται κι εμείς παύουμε απλά να υπάρχουμε;

 

Kαι τα δύο σωστά όπως κ τα δύο λάθος,μέχρι το τέλος της ζωής καθενός απάντηση δεν υπάρχει.

Αυτό είναι μία παγίδα στην οποία πέφτουν δισεκατομμύρια άνθρωποι.
Πρόσεξε τι λες.
Εφόσον είναι αδύνατο να αποδείξουμε την ύπαρξη αλλά και τη μη ύπαρξη του θεού, τότε πρέπει να αποδεχτούμε επί ίσοις όροις ύπαρξη και ανυπαρξία...
Με αυτή τη λογική, δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι ολόκληρο το σύμπαν βρίσκεται μέσα σε μια τεράστια τσαγιέρα που ταξιδεύει στο κενό. Άρα πρέπει να δεχτούμε επί ίσοις όροις με κάθε άλλη θεωρία σύμπαντος ότι βρισκόμαστε μέσα σε μία τσαγιέρα.
Επίσης, δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι μέσα στην καρδιά του Ήλιου βρίσκεται ένας μεγάλος δράκος που κοιμάται και οι φωτιές που βλέπουμε και μας ζεσταίνουν βγαίνουν από τη μύτη του. Άρα είναι πολύ πιθανό να ισχύει. Το ίδιο πιθανό με κάθε άλλη θεωρία περί Ηλίου.
Φυσικά μπορώ να συνεχίσω με τέτοια παραδείγματα επ' άπειρον...
Άρα που καταλήγουμε; Ότι για κάθε αδυναμία της επιστήμης έχουμε και κάτι το αποκρυφιστικό να προτάξουμε ως πιθανή απάντηση. Αυτό έκανε ο άνθρωπος από την αυγή της ύπαρξής του δίνοντας μαγικές δυνάμεις σε ό,τι δεν μπορούσε να εξηγήσει, δημιουργώντας τις μυθολογίες (σημαντικό μέρος των οποίων είναι οι θεολογίες).
Έτσι είπε ότι οι κεραυνοί είναι η λόγχη του αρχηγού των θεών, ότι η έκλειψη του Ηλίου είναι επειδή ένας τεράστιος λύκος καταπίνει τον Ήλιο, ότι τα ηφαίστεια είναι οι καπνοδόχοι των σιδηρουργείων θεών και νάνων στον κάτω κόσμο κλπ κλπ
Η εξέλιξη της επιστήμης άρχισε να καταρρίπτει τις παραπάνω θεωρίες των ανθρώπων ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ότι είναι λάθος. Αλλά αντί να παίρνουμε παράδειγμα από το θρίαμβο της επιστήμης όλα αυτά τα χρόνια, φτάνουμε εν έτη 2011 να πιστεύουμε ακόμα ιστορίες/μύθους/δοξασίες για οτιδήποτε δεν έχει εξηγηθεί ακόμα επιστημονικά επειδή ο άνθρωπος όντας ανασφαλής, γοητεύεται από το υπερφυσικό και το άγνωστο.
Ομολογώ ότι δεν θα υπήρχε μεγάλο πρόβλημα αν ο καθένας κρατούσε τις υπερφυσικές θεωρίες για τον εαυτό του.
Θες κύριε να πιστεύεις στον δημιουργό των πάντων που έφτιαξε τα πάντα σε 7 ημέρες και θα σε στείλει στο παράδεισο αν είσαι καλός ενώ στο πυρ το εξώτερον αν είσαι κακός; Δικαίωμά σου!
Θες να πιστεύεις ότι η μια και απόλυτη αλήθεια βρίσκεται στο δόγμα του Βούδα και όταν πεθάνουμε θα μετενσαρκωθούμε και θα αναγεννηθούμε; Γούστο σου.
Θες να πιστεύεις ότι ο υπέρτατος αρχηγός του κόσμου είναι ένας εξωγήινος από τον Πλούτωνα με τη μορφή μιας κατάλευκης πολικής αρκούδας που μας ελέγχει από το βόρειο πόλο; Μαγκιά σου!
Δεν είναι όμως δικαίωμά σου να σπαταλάς το χρόνο του παιδιού μου στο σχολείο για να του μαθαίνεις μη επιστημονικές, αποκρυφιστικές θεωρίες. Δεν είναι δικαίωμά σου να σπαταλάς δημόσιο χρήμα και χώρο για να υψώνεις ναούς εκεί που θα μπορούσε να χτιστεί σχολείο, πάρκο, νοσοκομείο και στην τελική δεν έχεις κανένα δικαίωμα να κρίνεις και να επιβάλλεσαι σ' αυτούς που έχουν τη δύναμη να ζουν ακολουθώντας τη λογική διαμέσου της επιστήμης. Δεν έχεις δικαίωμα βρε αδερφέ να με ξυπνάς κάθε Κυριακή πρωί με την καμπάνα επειδή είχα την ατυχία να ανεγερθεί μια εκκλησία δίπλα στο σπίτι μου. Τόσο απλό.
Εν έτη 2011 είμαστε. Έχουμε δει τις δυνατότητες της επιστήμης και το πόσο γρήγορα εξελίσσεται. Ας της δώσουμε χρόνο ακόμα μέχρι να καταφέρει να εξηγήσει κι άλλα πολλά χωρίς να γινόμαστε ζώα όπως παλαιολιθική εποχή και να δίνουμε μυστικιστικές εξηγήσεις. Αν ποθούμε διακαώς να γινόμαστε ζώα που και που ας το κάνουμε στο κρεβάτι κατά τη διάρκεια της γενετήσιας πράξης. Εκεί έχει πραγματική αξία

 

[george234]

Eγω θανατο δεν βλεπω, μονο μεταμορφωση σε κατι αλλο. Οπως το φυλο που πεφτει απο το δεντρο σαπιζει και γινεται χωμα, ετσι και το σωμα. Και η ψυχη καποιο τετοιο δρομο θα ακολουθει.

 

[george234]

Πρόσβαλα εγώ κανέναν "Δημιουργό"?

Πιστευεις οτι υπαρχει τετοιος ομως?

Έχω μια θεωρία, αγαπητέ, την οποία αν προσπαθήσεις να καταλάβεις, θα σου λύσει πολλές απορίες.
Ωστόσο θέλει αρκετό κόπο (στο πληκτρολόγιο) για να στη γράψω, αλλά αν πραγματικά σε ενδιαφέρει να το κάνω.

Γραψε

 

Eγω θανατο δεν βλεπω, μονο μεταμορφωση σε κατι αλλο. Οπως το φυλο που πεφτει απο το δεντρο σαπιζει και γινεται χωμα, ετσι και το σωμα.

Ναι σαπίζει και τρέφει μικροοργανισμούς που με τη σειρά τους συμβάλλουν με άλλους τρόπους στον κύκλο της ζωής. Τι πιο όμορφο απ' το να αποδεχθούμε ότι όταν πεθάνουμε η ύλη μας μετατρέπεται σε ενέργεια που δίνει τροφή/κινεί/ζωογονεί κάτι άλλο και εναλλάσσει κύκλους στο σύμπαν εις το διηνεκές του χρόνου ως αναφαίρετο κομμάτι του; <<Μηδέν εις το μη ον φθείρεσθαι>> είχαν πει οι αρχαίοι πριν 2600 χρόνια και είχαν δίκιο όπως απέδειξε σήμερα η επιστήμη. Κι εμείς αντί να προασπίζουμε αυτό το δίκιο καθόμαστε και προσπαθούμε να εξηγήσουμε ό,τι δεν καταννοούμε δημιουργώντας θεότητες και μυθολογίες... Ντροπή!

Και η ψυχη καποιο τετοιο δρομο θα ακολουθει.

Οδηγούμαστε πάλι στην ίδια μυστικιστική/μεταφυσική παραφροσύνη... ότι η ψυχή είναι κάτι το άϋλο που κατοικεί στο σώμα μας και μετά το θάνατο του σώματος βγαίνει έξω και δεν ξέρω κι εγώ τι κάνει μετά.
Φυσικά κανένας δεν έχει δει ή παρατηρήσει ποτέ ψυχή, αλλά το δεχόμαστε ότι υπάρχει επειδή έτσι το μάθαμε από τους προγόνους μας που κι αυτοί δεν την είχανε δει απλά το δημιούργησαν όπως δημιούργησαν και κάθε άλλη παραφυσική ιστορία.
Φαντάζομαι ότι και κάποιοι ιθαγενείς της Αφρικής που ζουν βαθιά μέσα στις ζούγκλες του Κονγκό, πιστεύουν ότι μέσα τους κατοικεί μια λεοπάρδαλη που απελευθερώνεται μετά θάνατον ή ένα φίδι αν ο θανών ήταν καθίκι ή ένας κροκόδειλος αν ο θανών ήταν καλός στο κολύμπι...
Φυσικά αυτοί είναι λάθος που πιστεύουν τέτοιες αηδίες, ενώ εμείς που πιστεύουμε ότι μέσα μας κατοικεί ένα φάντασμα είμαστε σωστοί...
Έλεος ρε παιδιά! Έλεος! Γιατί πάντα πρέπει να καταφεύγουμε σε εικασίες και αποκυήματα της ανθρώπινης φαντασίας; Τι πιο απλό απ' το να κατανοήσουμε ότι ο νους είναι αυτός που δίνει όλες τις αξιοθαύμαστες ικανότητες στο σώμα και μόλις σβήσει αυτός τότε το σώμα μένει άχρηστο και μόλις σβήσει κι αυτό με τη σειρά του τότε αποσυντίθεται σιγά σιγά και παύει ο άνθρωπος ή το ζώο να υφίσταται;
Θες καλά και σόνι να δέχεσαι ότι υπάρχει ψυχή έτσι επειδή στο έμαθε η μάνα σου και η γιαγιά σου; Δέξου το! Δικαίωμά σου! Κράτα το όμως τόσο πολύ για πάρτη σου που να μην το πεις ούτε στο παιδί σου, γιατί κι αυτό έχει κάθε δικαίωμα να μεγαλώσει σε έναν κόσμο που διακατέχεται από το μεγαλείο της ανθρώπινης λογικής και όχι από τις αναπόδεικτες ιστοριούλες στις οποίες έχουμε θεμελιώσει τον κόσμο μας ως τώρα...
(δεν αναφέρομαι σ' εσένα προσωπικά george234)

 

[Διαγραμμένο μέλος 8467]

GEORGEZILLA,

Διαφωνώ όμως μαζί σου ως προς το "δεν αμφισβητω το τεραστιο εργο του και τα απιστευτα πνευματικα και νοητικα επιπεδα στα οποια ειχε φτασει", τουλάχιστον ως προς τα εμφανιζόμενα στην αγία γραφή (την οποία επανειλημμένα έχω προσπαθήσει να διαβάσω, και μερικά κομμάτια της τα κατάφερα).
Δεν υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο. Αυτό το οποίο μου κάνει εντύπωση είναι ο βαθμός αοριστίας όλων των "ιερών" γραπτών.
Αλλά και αυτό είναι μέσα στην τέχνη, γιατί με αόριστα κείμενα είναι πολύ εύκολο ο καθένας να προσαρμόζει τις έννοιες κατα πως τον βολεύει κάθε φορά. Αν αυτή η τέχνη είναι "τεραστιο εργο του και απιστευτο πνευματικο και νοητικο επιπεδο", τότε πάω πάσο.

η γνωμη μου για το εργο του δεν ειναι επηρεασμενη απο ιερα γραπτα, αγιες γραφες, βιβλους, ευαγγελια κλπ (τα οποια ολα γραφτηκαν απο αποστολους, μαθητες και δεν ξερω ποιους αλλους και με ποιο σκοπο, καθως ο ιδιος ως γνωστο δεν εγραψε τιποτα) αλλα απο τα ιδια τα λεγομενα και τα εργα αυτου του ανθρωπου (ως γεγονοτα παντα). τα ιερα αυτα κειμενα πχ γραφουν ενα σωρο πραγματα για τη γεννηση, τον ηρωδη και διαφορες αλλες ιστοριες με παρατρεχαμενους δικαστες, γραμματεις και φαρισαιους καθως για τα την διδασκαλια του,  καποια θαυματα, τη σταυρωση και την ανασταση.
δεν γραφουν ομως για την περιοδο που εζησε πριν απο αυτα τα γεγονοτα πχ την εκπαιδευση του στην ινδια πανω στο βουδισμο απο μαστερ γκουρου (παλιες καραβανες και μεγαλοι δασκαλοι στον μυστικισμο και το διαλογισμο οι ινδοι... μανουλες!!!) καθως και για τα χρονια που διαλογιστηκε σαν ερημιτης.
υπαρχει ενα βιβλιο "οι μεγαλοι μυστες" που γραφει για το εργο των σημαντικοτερων "ιδρυτων" των διαφορων θρησκειων και φιλοσοφιων ραμα, κρισνα, ερμη τρισμεγιστο, μωυση, ορφεα, πυθαγορα, πλατωνα και ιησου. περιεχει μια αρκετα πιο αντικειμενικη (κατα την αποψη μου) εικονα του τροπου σκεψης αλλα και του μεγεθους της διανοησης των ανθρωπων αυτων (γιατι βεβαιως υπηρχαν και αλλοι παιχτες με τεραστιο εργο και υψηλα πνευματικα επιπεδα και δεν ηταν ο μονος). στην ουσια οι πιο πολλες απο αυτες τις θεωριες συγκλινουν αλλα ειναι διατυπωμενες με τροπο διαφορετικο η καθε μια για καθε θρησκεια.

 

[politis2]

η γνωμη μου για το εργο ειναι επηρεασμενη απο τα ιδια τα λεγομενα και τα εργα αυτου του ανθρωπου (ως γεγονοτα παντα).

Μια απλή ερώτηση μόνο, GEORGEZILLA:

ΑΠΟ ΠΟΥ έχεις γνώση για αυτά τα γεγονότα?

 

[politis2]

Πιστευεις οτι υπαρχει τετοιος ομως?

Γραψε

George234, όχι, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανεός είδους «δημιουργός».

Πάμε τώρα στη θεωρία που χρωστάω.
Φίλε pz89, όταν λέω ότι θα σου πω κάτι δεν το ξεχνώ (σαν κάτι άλλους) και δεν υπεκφεύγω.

Κατ’ αρχήν να πω ότι η ανάλυση του Πύρκαυλου εδώ πιο πάνω με καλύπτει σε ένα αρκετά μεγάλα βαθμό, και ότι θα προσπαθήσω να γίνω κάπως πιο παραστατικός.
Για να το πετύχω μάλιστα αυτό επεστράτευσα και ένα σχήμα, και εξηγώ τι είναι το σχήμα αυτό.

Υπάρχει μια μαύρη γραμμή από αριστερά προς τα δεξιά, που αντιπροσωπεύει τη διαδρομή του χρόνου. Τη ΣΥΝΟΛΙΚΗ διαδρομή του χρόνου, από αυτό που θεωρεί ο καθένας αρχή, μέχρι ό,τι θεωρεί ο καθένας τέλος.
Πάνω στη γραμμή υπάρχουν 5 σημεία, αριθμημένα από το 1 μέχρι το 5.
Από τα 5 σημεία, μόνο το 2 και το 3 είναι ΓΝΩΣΤΑ στον κάθε άνθρωπο.
Το σημείο 1 είναι η ΑΡΧΗ. Η επιστήμη έχει κάνει προσπάθειες να το ορίσει και να το εντοπίσει, και σήμερα υπάρχει η θεωρία του Big Bang, δεν ξέρω αν είναι σωστή, αν θα παραμείνει, ή για πόσον καιρό ακόμη θα παραμείνει. Πάντως για όλους τους ανθρώπους (και για την επιστήμη) το σημείο 1 είναι υπαρκτό, χωρίς να έχει σημασία πως το ονομάζει ο καθένας.
Το σημείο 5 δε νομίζω ότι έχει επιστημονικά οριστεί (το τέλος του σύμπαντος). Υπάρχουν κι γι’ αυτό διάφορες θεωρίες, αλλά να μη ξεφύγουμε σε άλλα χωράφια τώρα.

Το σημείο 2 είναι η στιγμή που ο άνθρωπος (εσύ, εγώ, ο καθένας) γεννήθηκε. Πριν από το σημείο αυτό ο (συγκεκριμένος) άνθρωπος δεν υπήρχε. Και δε νομίζω να υπάρχει θρησκευτική θεωρία που να υποστηρίζει ότι κάποιος υπήρχε πριν γεννηθεί. Σίγουρα όχι η «επικρατούσα» στη χώρα μας. Υπάρχουν κάποιοι που υποστηρίζουν την μετεμψύχωση (πριν γεννηθώ ήμουν κουνέλι), αλλά είναι μάλλον αμελητέοι σαν ποσότητα.

Το σημείο 3 είναι το ΣΗΜΕΡΑ, το παρόν. Απόλυτα κατανοητό, είναι ένα σημείο που αλλάζει θέση κάθε μέρα (κάθε στιγμή), μετατοπιζόμενο προς τα δεξιά της μαύρης γραμμής. Το σημείο 3 είναι επίσης το σημείο που διαχωρίζει ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ από ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.
Για κάθε άνθρωπο, η περίοδος μεταξύ 1 και 3 είναι παρελθόν.
Η περίοδος μεταξύ 3 και 4 είναι άγνωστη.
Επίσης «άγνωστη» είναι και η περίοδος μεταξύ 4 και 5.

Ο κάθε άνθρωπος ΕΧΕΙ ΠΛΗΡΗ ΓΝΩΣΗ της περιόδου μεταξύ 2 και 3, και: από την ιστορία, την αρχαιολογία, την αστρονομία, την παλαιοντολογία, την κβαντομηχανική και άλλες ακόμα πιο εξελιγμένες επιστήμες προσπαθεί να αποκτήσει γνώσεις και για την περίοδο μεταξύ 1 και 2.
Παραμένουν άγνωστα:
Η χρονική στιγμή του σημείου 4.
Η περίοδος μεταξύ 3 και 4.
Και η περίοδος μεταξύ 4 και 5.

Διάφοροι τσαρλατάνοι (έτσι τους λέω εγώ) βγάζουν το ψωμί τους διακηρύσσοντας ότι ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ στοιχεία της περιόδου μεταξύ 3 και 4. Είναι τα μέντιουμ, οι αστρολόγοι, οι χαρτορίχτρες, κλπ τέτοιοι, που υποστηρίζουν ότι ξέρουν (από διάφορα ΜΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ δεδομένα) τα μέλλοντα να συμβούν. Δεν τους πιστεύω.

Άλλοι τσαρλατάνοι (της «επικρατούσης») διακηρύσσουν ότι γνωρίζουν στοιχεία της περιόδου μεταξύ 4 και 5.

Έχω εγώ λόγο να πιστεύω κανέναν απ’ του δυο?  Εγώ απαντάω όχι.
Δεν έχω εγώ την αγωνία για το «τι θα γίνει μετά?». Όχι.
Γιατί το «μετά» (το σημείο 4 – δηλαδή αφού πεθάνω) η δικιά μου κατάσταση θα είναι η ίδια με την πριν από το σημείο 2. Απλώς δε θα υπάρχω.
Ερώτηση: Και δε σε ενοχλεί αυτό? Δε σε ενοχλεί / φοβίζει / απογοητεύει το ότι δε θα υπάρχεις, το ότι θα χαθείς? Απαντάω ΚΑΙ ΠΑΛΙ όχι.
Και προσθέτω ότι αυτή η κατάσταση δεν είναι κάτι το νέο. Είναι Η ΙΔΙΑ κατάσταση με αυτήν που υπήρχε πριν από το σημείο 2. Που ΕΠΙΣΗΣ δεν υπήρχα.

Μα η κατάσταση προ του σημείου 2 είναι ΠΑΡΕΛΘΟΝ. Και το παρελθόν (σαν παρελθόν), είναι ΓΝΩΣΤΟ.
Αν π.χ. εγώ γεννήθηκα το 1970 και πρόκειται να πεθάνω το 2050, μετά το 2050 θα είμαι το ίδιο που ήμουν και πριν από το 1970.
Αν είμαι «τυχερός» μπορεί να φτάσω μέχρι το 2060 ή το 2070, αν είμαι άτυχος δε θα φτάσω ούτε το 2012. Πάντως το 2100 (130 ετών) ΔΕ θα το φτάσω, αυτό είναι βέβαιο.
Τι να κάθομαι λοιπόν τώρα να ασχολούμαι με ψυχές, θεούς, κρίσεις, βουλήματα, μυστήρια, και όλα αυτά που οι «εκπρόσωποι» του «θεού» επί της γης πλασάρουν? Τα πλασάρουν γιατί έχουν όφελος από το πλασάρισμα αυτό.
Καμία απόδειξη, καμία επιστημονική ανάλυση ή εξήγηση, απλά «πίστη». Αυτή (και τον οβολό μας) μόνο ζητάνε.

Αναρωτιέμαι: Τι λόγο ύπαρξης έχει όλη αυτή η ιστορία και η θεωρία περί «θεού», «ανώτερου όντος», «παντοδύναμου», κλπ?  Μα είναι πολύ απλό: Έχει λόγο ύπαρξης ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟ των επαγγελματιών του είδους!  Πραγματικά, δε βλέπω ΚΑΝΕΝΑ άλλο λόγο ύπαρξης. Και αν κάποιος ΒΛΕΠΕΙ άλλο λόγο ύπαρξης, ας με ξαστραβώσει εδώ και να μου τον πει.

Θεωρώ δε ότι κάνουν την ίδια δουλειά με αυτούς που ασχολούνται με την προηγούμενη περίοδο (από 3 έως 4), ότι τα δυο είδη είναι ανταγωνιστικά και γι’ αυτό μάλιστα ΛΥΣΣΑΝΕ όταν το «ποίμνιο» παρεκτρέπεται και αφήνει την «επικρατούσα» για να στραφεί προς μέντιουμ, αστρολόγους, χαρτορίχτρες, κλπ. ή «αιρέσεις».

Δε θέλω να επεκταθώ άλλο, αλλά πάντα πρόθυμος να δώσω όποιες επί πλέον εξηγήσεις θέλετε.

 

[Διαγραμμένο μέλος 64374]

Ο Χριστος ήταν Θεάνθρωπος...οχι απλα -και μονο- άνθρωπος. Και ξεπέρασε τις οποιες ανθρωπινες σαρκικες (αλλα και άλλες -όπως πχ οταν ο Διαβολος Τον 'πειραξε' παρουσιάζοντας Του όλα τα πλουτη κ τα βασιλεια του κοσμου κ Του προτεινε να τον προσκυνησει για να τα εχει ολα αυτα) επιθυμιες ακριβως επειδη ήταν και Θεος και συνεπως είχε την Χαρη και τη δυναμη να τα ξεπερασει ολα αυτα, χωρις καν να Τον αγγιξουν.
Εννοειται πως ο Χριστος σαφως και ειχε πχ την επιθυμια να φαει, να πιει κλπ...οπως φυσικά ενιωθε την αναγκη να προσευχηθει και ειχε την αγωνια και τον (ανθρωπινο) φόβο στον κηπο της Γεσθημανη, όταν ήξερε-και περιμενε- οτι θα Τον συλλάβουν και οσα θα επακολουθουσαν, με το μαρτυριο και τη Σταυρωση.

[size=12pt]... ξέρω...είναι δύσκολο να με καταλάβεις. Χρησιμοποιείς πολύ το μυαλό σου.
Πως να καταλάβεις όμως, ότι το μυαλό σου είναι ο εχθρός σου;
πως να το καταλάβεις, αφού χρησιμοποιείς το μυαλό σου για να το καταλάβεις;
και το μυαλό δεν θα πάει ποτέ ενάντια στον εαυτό του.
Δεν έχεις μάθει να χρησιμοποιείς εσύ το μυαλό σου αυτό σε χρησιμοποιεί.
… και ποιος να σε μάθει αφού όποιος σε μάθει κάτι θα χρησιμοποιήσει κι αυτός το μυαλό του.
Ότι ξέρεις μέχρι τώρα κι ότι μάθεις στο μέλλον θα είναι παλιές, σκουριασμένες, νεκρές ιδέες κάποιου μυαλού.
Τίποτα δεν είναι δικό σου.
Τίποτα δεν είναι καινούργιο.
Βαλε στην άκρη το μυαλό σου, το νου σου.
Ο νους σου, είναι όλη η αιτία της καταστροφής σου.
Ο νους διαιρεί, βρίσκει θεωρίες, επιχειρήματα, πολεμάει να επιβιώσει, διχάζει.
Ο διχασμός, είναι δημιούργημα του νου, γιατί ο νους, δεν μπορεί να δει μόνο το ένα, μπορεί να δει μόνο τα δυο.
Τη στιγμή που συλλαμβάνει κάτι, αυτόματα το διαιρεί κιόλας.
Ακριβώς έτσι λειτουργούν και τα computers.
Θεός, ως χωριστός δημιουργός του κόσμου δεν υπάρχει και δεν είναι δυνατόν να υπάρχει, γιατί το δημιούργημα, ο δημιουργός και η πράξη της δημιουργίας είναι ένα.
Η ύπαρξη είναι μια! δεν τη δημιουργεί κάποιος δημιουργός.
Είναι η ίδια δημιουργός και δημιούργημα.
Ο νους όμως, όταν δει το δημιούργημα, επειδή δεν το συλλαμβάνει, χρειάζεται το "άλλο", κάποιον δημιουργό.
Αλλά ο νους, που σε θέτει μπροστά στο δημιουργό του δημιουργήματος,
θα σε θέσει και μπροστά στο δημιουργό του δημιουργού.
Ο νους διαιρεί αδιάκοπα γι' αυτό και δεν καταλήγει πουθενά.
Πρέπει να βλέπεις το όλο, χωρίς τη μεσολάβηση του νου.
… γι' αυτό δεν με καταλαβαίνεις.
Γι' αυτό πολεμάς με επιχειρήματα.
Γι' αυτό η εγωιστική σου φύση αγωνιά να απαντήσει με έπαρση.
Το σύμπαν, αδιαφορεί πλήρως για εσένα, εμένα και τα επιχειρήματα σου.
Βαλε στην άκρη το μυαλό σου και θα αναληφθείς την ολότητα της ύπαρξης, την ενέργεια η οποία προέρχεται από τον εαυτό της και διαλύεται.
Το ανθρώπινο μυαλό δημιουργεί αντίθετα.
Εσύ είσαι ενέργεια τα ζώα, τα δέντρα, τα άστρα, ο ήλιος, τα πάντα είναι ενέργεια, αγάπη.
… και η ενέργεια δεν είναι κάτι καλό, ούτε κακό.
Η ενέργεια είναι ουδέτερη, γι' αυτό και τίποτα δεν χρειάζεται εξήγηση.
Ξεκουράσου χαλάρωσε βαλε στην άκρη το μυαλό σου και δες το.[/size]

 

[Διαγραμμένο μέλος 64374]

Αναρωτιέμαι: Τι λόγο ύπαρξης έχει όλη αυτή η ιστορία και η θεωρία περί «θεού», «ανώτερου όντος», «παντοδύναμου», κλπ?  Μα είναι πολύ απλό: Έχει λόγο ύπαρξης ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟ των επαγγελματιών του είδους!  Πραγματικά, δε βλέπω ΚΑΝΕΝΑ άλλο λόγο ύπαρξης. Και αν κάποιος ΒΛΕΠΕΙ άλλο λόγο ύπαρξης, ας με ξαστραβώσει εδώ και να μου τον πει.

 

[Διαγραμμένο μέλος 8467]

Μια απλή ερώτηση μόνο, GEORGEZILLA:

ΑΠΟ ΠΟΥ έχεις γνώση για αυτά τα γεγονότα?

εννοω οτι ΑΝ υποθετικα τα ΔΕΧΘΩ ως γεγονοτα (αν δηλ. ειναι οντως αληθινα). δεν το εγραψα με την εννοια του δημοσιογραφικου ρεπορταζ.

 

Πάμε τώρα στη θεωρία που χρωστάω.
.
.
.

Ακριβώς αυτό που δίδαξε και ο Επίκουρος. Έκανες πολύ καλά και το ανάλυσες πρακτικά

Αναρωτιέμαι: Τι λόγο ύπαρξης έχει όλη αυτή η ιστορία και η θεωρία περί «θεού», «ανώτερου όντος», «παντοδύναμου», κλπ?  Μα είναι πολύ απλό: Έχει λόγο ύπαρξης ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟ των επαγγελματιών του είδους!  Πραγματικά, δε βλέπω ΚΑΝΕΝΑ άλλο λόγο ύπαρξης. Και αν κάποιος ΒΛΕΠΕΙ άλλο λόγο ύπαρξης, ας με ξαστραβώσει εδώ και να μου τον πει.

Αυτοί όλοι είναι απλά προϊόντα της όλης ιστορίας. Δυστυχώς ο θεός οφείλει την ύπαρξή του στο μυαλό των ανθρώπων λόγω του φόβου για το μετά. Επειδή, λοιπόν, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να βρει ομορφιά και ολοκλήρωση στην πραγματική ζωή (επειδή είναι αδύναμος και θέλει στήριγμα), οδηγείται στη σύλληψη ότι όλα εδώ είναι μάταια. Ε για να μην οδηγηθεί στην καταρράκωση και την αυτοκτονία δημιουργεί νόημα εκεί που δεν μπορεί να του αποδείξει κανένας ότι κακώς το δημιούργησε. Στη μετά θάνατο περίοδο. Μετά το σημείο 4 που λες κι εσύ
Το ωωραίο ποιο είναι κατά τη γνώμη μου; Ότι ενώ δεν βρίσκεις νόημα στη ζωή και το αναζητάς στο θάνατο, τόσο περισσότερο όμορφη και απολαυστική θα είναι η ζωή σου αν αποδεχθείς ότι μόλις φτάσεις στο σημείο 4 τέλειωσες...

[quote author=Zoorlander]
.
.
.
Ότι ξέρεις μέχρι τώρα κι ότι μάθεις στο μέλλον θα είναι παλιές, σκουριασμένες, νεκρές ιδέες κάποιου μυαλού.
Τίποτα δεν είναι δικό σου.
Τίποτα δεν είναι καινούργιο.
.
.
.[/quote]
Αυτές οι τρεις αράδες είναι η πεμπτουσία στο όμορφο κείμενο σου κατ' εμέ φίλε Zoorlander κι ας σημείωσες εσύ κάποιες άλλες θέλοντας να τονίσεις τον τρόπο λειτουργίας του νου 

 

[Aswtos_Yios]

εγω πιστευω στο Θεο γιατι με κανει να νιωθω καλυτερα. Δε πιστευω ακριβως σε κανενα Θεο των χριστιανων ουτε των βουδιστων.

Αλλα σε ενα Θεο που πανω απολα εχει και εκτιμαει το χιουμορ κι οταν μας βασανιζει ειναι για το καλο μας.

 

[george234]

Ναι σαπίζει και τρέφει μικροοργανισμούς που με τη σειρά τους συμβάλλουν με άλλους τρόπους στον κύκλο της ζωής. Τι πιο όμορφο απ' το να αποδεχθούμε ότι όταν πεθάνουμε η ύλη μας μετατρέπεται σε ενέργεια που δίνει τροφή/κινεί/ζωογονεί κάτι άλλο και εναλλάσσει κύκλους στο σύμπαν εις το διηνεκές του χρόνου ως αναφαίρετο κομμάτι του; <<Μηδέν εις το μη ον φθείρεσθαι>> είχαν πει οι αρχαίοι πριν 2600 χρόνια και είχαν δίκιο όπως απέδειξε σήμερα η επιστήμη. Κι εμείς αντί να προασπίζουμε αυτό το δίκιο καθόμαστε και προσπαθούμε να εξηγήσουμε ό,τι δεν καταννοούμε δημιουργώντας θεότητες και μυθολογίες... Ντροπή!
Οδηγούμαστε πάλι στην ίδια μυστικιστική/μεταφυσική παραφροσύνη... ότι η ψυχή είναι κάτι το άϋλο που κατοικεί στο σώμα μας και μετά το θάνατο του σώματος βγαίνει έξω και δεν ξέρω κι εγώ τι κάνει μετά.
Φυσικά κανένας δεν έχει δει ή παρατηρήσει ποτέ ψυχή, αλλά το δεχόμαστε ότι υπάρχει επειδή έτσι το μάθαμε από τους προγόνους μας που κι αυτοί δεν την είχανε δει απλά το δημιούργησαν όπως δημιούργησαν και κάθε άλλη παραφυσική ιστορία.
Φαντάζομαι ότι και κάποιοι ιθαγενείς της Αφρικής που ζουν βαθιά μέσα στις ζούγκλες του Κονγκό, πιστεύουν ότι μέσα τους κατοικεί μια λεοπάρδαλη που απελευθερώνεται μετά θάνατον ή ένα φίδι αν ο θανών ήταν καθίκι ή ένας κροκόδειλος αν ο θανών ήταν καλός στο κολύμπι...
Φυσικά αυτοί είναι λάθος που πιστεύουν τέτοιες αηδίες, ενώ εμείς που πιστεύουμε ότι μέσα μας κατοικεί ένα φάντασμα είμαστε σωστοί...
Έλεος ρε παιδιά! Έλεος! Γιατί πάντα πρέπει να καταφεύγουμε σε εικασίες και αποκυήματα της ανθρώπινης φαντασίας; Τι πιο απλό απ' το να κατανοήσουμε ότι ο νους είναι αυτός που δίνει όλες τις αξιοθαύμαστες ικανότητες στο σώμα και μόλις σβήσει αυτός τότε το σώμα μένει άχρηστο και μόλις σβήσει κι αυτό με τη σειρά του τότε αποσυντίθεται σιγά σιγά και παύει ο άνθρωπος ή το ζώο να υφίσταται;
Θες καλά και σόνι να δέχεσαι ότι υπάρχει ψυχή έτσι επειδή στο έμαθε η μάνα σου και η γιαγιά σου; Δέξου το! Δικαίωμά σου! Κράτα το όμως τόσο πολύ για πάρτη σου που να μην το πεις ούτε στο παιδί σου, γιατί κι αυτό έχει κάθε δικαίωμα να μεγαλώσει σε έναν κόσμο που διακατέχεται από το μεγαλείο της ανθρώπινης λογικής και όχι από τις αναπόδεικτες ιστοριούλες στις οποίες έχουμε θεμελιώσει τον κόσμο μας ως τώρα...
(δεν αναφέρομαι σ' εσένα προσωπικά george234)

H βασικη διαφορα ειναι οτι πιστευω οτι υπαρχουν πραγματα που δεν τα βλεπουμε (και κανονες που δεν τους εχουμε κατανοησει). Αν το δεχτει καποιος σαν αρχη μετα πολλα πραγματα μπορει να φανταστει, ακομα και την υπαρξη θεου. Η "ψυχη" για μενα ειναι αυτο που ειμαι εγω εσυ ο αλλος κλπ περαν της σαρκας. Το σκεπτικο μου εφοσον δεχομαι κατι που δεν βλεπω και αφου εχω υποψιαστει μια συνολικοτητα στους νομους της φυσης, ειναι οτι αυτο που παθαινει το σωμα παθαινει και η "ψυχη" δηλαδη ενωνεται με κατι μεγαλυτερο και χανει την εννοια του εγω (εξου και οι θρησκευτικες αποψεις περι αδελφοσυνης, αγαπης και ταπεινωσης). Φυσικα αν δεν πιστευεις οτι υπαρχουν πραγματα που δεν βλεπεις, δεν μπορεις να το δεχτεις αυτο ουτε μπορω να σε πεισω, ουτε εσυ, γιατι ξεκιναμε απο αλλη βαση.

Για τα περι λεοπαρδαλης, κροκοδειλου κλπ εχω ασπαστει τις αποψεις του Γιουνκ περι αρχετυπων και συλλογικου ασυνειδητου.


Edit Πιστευω επισης οτι "αυτα που δεν βλεπουμε" με αυτα που βλεπουμε ειναι ενα πραγμα και το πραγμα αυτο ειναι μερος μεγαλυτερου που ουτε καν το εχουμε φανταστει

Ακριβώς αυτό που δίδαξε και ο Επίκουρος. Έκανες πολύ καλά και το ανάλυσες πρακτικά

Περαν της βαρυτητας της φιλοσοφιας του Επικουρου, υπαρχει η εξισου σημαντικη -αν οχι περισσοτερο- φιλοσοφια του Πλατωνα που ειπε εντελως διαφορετικα πραγματα. Θελω να πω οτι επειδη το ειπε ο Επικουρος δεν παει να πει οτι ειναι ετσι κιολας.