Κι εγώ συμφωνώ με το φάρμα. Χρήστο συμφωνώ μαζί σου για το θέμα της ομορφιάς (Ελληνίδας-Σλάβας) αλλά διαφωνώ για το χαρακτήρα. Ποιος σου είπε ότι έχουν καλύτερο χαρακτήρα; Επειδή είναι γυναικάρες; Thanos (και λοιποί) δεν ασπάζομαι καθόλου τη γνώμη σας. Καταλαβαίνω ότι σε πείραξε πολύ αυτό που είπε ο Χρήστος και σου δίνω δίκιο. Αλλά διαφωνώ στην «κεντρική ιδέα».
Το βασικό πρόβλημα ξέρετε ποιο είναι; Νομίζω ότι το περιγράφει τέλεια στο βιβλίο της η Εστέρ Βιλάρ (πρώην φεμινίστρια του αρχικού κινήματος που μέσα από αυτό κατάλαβε τι είναι οι γυναίκες) με τίτλο "Ο Ντρεσαρισμένος άντρας". Ο άνδρας από μικρό παιδί εκπαιδεύεται σε μια πληθώρα πραγμάτων , ώστε να τα θεωρεί δεδομένα , μεταξύ των οποίων είναι και τα εξής : Η γυναίκα είναι αδύναμο πλάσμα και χρειάζεται φροντίδα, αυτός πρέπει να πάει στον στρατό/πόλεμο, αυτός πρέπει να εκτείθεται σε κίνδυνο για να την προστατέψει , αυτός πρέπει να δουλεύει μια ζωή για να της τα παρέχει όλα , αυτός δεν έχει δικαιώματα πάνω στα παιδιά (μια και η γυναίκα είναι πολύ καλύτερη σε αυτό) , η γυναίκα δικαιούται να προσέχει και να περιποιείται τον εαυτό της (με έξοδα του άντρα φυσικά) ενώ ο άνδρας όχι (για όσους δεν το ξέρουν οι άντρες πριν το 50 δε φορούσαν κολόνιες εκτός κι αν ήταν gay) , η μονογαμία είναι κάτι το φυσικότατο , για το σεξ πρέπει να πληρώνει πανάκριβα και να λέει και ευχαριστώ ... και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Σήμερα υπάρχει μια τρομερή ασυμμετρία των νόμων υπέρ της γυναίκας ( πάντα παίρνει το παιδί στο διαζύγιο , σε περίπτωση θανάτου παίρνει τη σύνταξη του άνδρα , εν κάρο επιπλέον εργασιακά δικαιώματα , σεξουαλική παρενόχληση υπέρ της , δεν υποχρεούται σε στρατιωτική θητεία και φυσικά ούτε σε επιστράτευση , οι ποινές για βιασμούς αφορούν μόνο άντρες , ποινές για νταβατζήδες νοούνται μόνο για άντρες , αποπλάνηση ανηλίκου δεν μπορεί να διαπράξει ποτέ γυναίκα ενώ άντρας μπορεί , ακόμα και αν είναι ανήλικος(!) , επιδοτήσεις/πριμοδοτήσεις/επιδόματα υπέρ της γυναίκας χωρίς να υπάρχουν τα αντίστοιχα για άντρες και πολλά ακόμα που τώρα μου διαφεύγουν ) .
Αλλά επειδή θα ξεφύγω πολύ από το θέμα του thread θα ήθελα να διηγηθώ ένα παραμύθι (σας προειδοποιώ ότι θέλει αρκετή φαντασία):
Φανταστείτε ότι βγαίνετε έξω με τους φίλους σας. Φτάνετε στο μαγαζί που θέλετε να πάτε (ας πούμε ένα κλαμπάκι). Δεν υπάρχει περίπτωση να φάτε «πόρτα» βέβαια. Καθώς μπαίνεται η κοπέλα που είναι πορτιέρισσα εκείνη την ώρα ρίχνει «πόρτα» σε μια κοριτσοπαρέα για να «φανεί» στα μάτια σας και να σας κάνει να την προσέξετε. Εσείς δε δίνεται σημασία , στο κάτω-κάτω το έχετε δει αρκετές φορές. Σήμερα είναι «men’s night» εντωμεταξύ , δε χρειάζεται να πληρώσετε είσοδο και κερνάει και το μαγαζί ένα ποτό. Το μπαρ είναι γεμάτο εκτός από ένα μέρος αλλά καθώς φτάνετε μια γυναικοπαρέα σας προλαβαίνει. Πάτε να κάνετε μεταβολή αλλά αυτές ζητάνε συγνώμη , σηκώνονται πέρνουν τα πράγματά τους και βολεύουν τα δικά σας για να καθίσετε. Κάθεστε και αυτές με την ευκαιρία που τους δόθηκε πάνε να δώσουν συνέχεια. Τις αποκρούετε ευγενικά (είστε στις καλές σας σήμερα) και παραγγέλνετε το δωρεάν ποτό. Τριγύρω σας υπάρχουν μπακούρες και ζευγαράκια. Αφού κάνετε συζητήσεις για σπουδαία πράγματα (ζωώδια π.χ.,ενημέρωση γύρω από τη φανταχτερή ζωή των διάσημων κλπ) κάνετε και σχόλια για τα ζευγαράκια (με τις μπάκουρες δεν ασχολείστε καθόλου). Αρχίζετε να θάβετε αδιακρίτως τον έναν και τον άλλον (αυτός με τι μπάζο βγαίνει , ο άλλος που καταδέχετε να είναι με την άλλη κλπ). Α,εάν δείτε και κανένα με κάποια όμορφη που φαίνεται να είναι και πλούσια (φαίνεται ότι το φυσάει δλδ) δαγκώνεστε από μέσα σας,δε λέτε τίποτα και αναρωτιέστε πως τα κατάφερε ο τυχερός. Επειτα αρχίζετε να λέτε τον καημό σας ο ένας στον άλλον. Βλέπετε , κανένας σας δε δουλεύει , αν και όλοι έχετε σπουδάσει. Ολοι συμφωνείτε πως φταίει η γυναικοκρατούμενη κοινωνία. Ενώ προσπαθείτε να βρείτε μια δουλειά πάνω στο αντικείμενο που σπουδάσατε με τις ανάλογες αποδοχές για τα προσόντα σας ή έστω να μπείτε κάπου στο δημόσιο δεν καταφέρατε τίποτα. Τελικά καταλήγετε στο συμπέρασμα πων αφού ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να εκτιμήσει τα προσόντα σας θα προσπαθήσετε μόνο για δημόσιο τα επόμενα είκοσι χρόνια. Άλλωστε βαθιά μέσα σας ξέρετε ότι αν δε βρείτε δουλειά θα σας χαρτζιλικώνει η μαμά που δουλεύει μέχρι κάποια ηλικία και μετά θα παντρευτείτε ( ο άντρας δε χρειάζετε να δουλεύει ντε και καλά , η γυναίκα που θα βρείτε θα έχει ένα καλό εισόδημα που θα φτάνει και για τους δυο ). Η συζήτηση ξαναγυρνά σε ένα άλλο συνηθισμένο πρόβλημα,το οποίο είναι προφανές: Δεν υπάρχουν γυναίκες σήμερα! Εκεί που συζητάτε το φλέγον πρόβλημα έρχετε ένα κέρασμα από σφηνάκια. Γυρνάτε και τι να δείτε. Κάτι λιγούρες αποτυχημένες! Και είχαν και το θράσος να σας στείλουν σφηνάκια . Αυτοστιγμής και ομόφωνα συμφωνείτε και τα στέλνετε πίσω με επιδεικτικό τρόπο για να δει την όλη «φάση» όλο το μαγαζί. Και κυρίως να το προσέξει η ιδιοκτήτρια του μαγαζιού. Η αλήθεια είναι ότι πηγαίνετε τακτικά εκεί μόνο γι αυτήν και τρέφετε μια ελπίδα ότι θα σας προσέξει. Και γι αυτό βάλατε όλη σας την τέχνη να ψήσετε τους φίλους σας να πηγαίνετε εκεί συχνά ( η αλήθεια είναι ότι κι αυτοί θέλουν να πηγαίνουν εκεί για τον ίδιο ακριβώς λόγο αλλά εσείς δεν το έχετε καταλάβει ακόμα , όταν το καταλάβετε θα γίνετε μαλλιά-κουβάρια). Βλέπετε , αυτή είναι πολύ πλούσια (προφανώς) και το κυριότερο είναι ότι μπορεί να έχει όποιον άνδρα θέλει! Αυτό και μόνο σας εξιτάρει αφάνταστα. Βέβαια ακούσατε από κάποια κακοήθη πηγή ότι είναι χρεωμένη μέχρι τ’ αυτιά στις τράπεζες,την εφορία και τους τοκογλύφους αλλά προφανώς αυτά τα λέει ο κόσμος γιατί ζηλέυει. Είναι δυνατόν με τέτοιο μαγαζί,αυτοκινητάρα και ονειρεμένο σπίτι να είναι χρεωμένη; Και να! Μόλις τη βλέπετε. Ξαφνικά σας πιάνουν τα κέφια και σηκώνεστε να χορέψετε. Το ίδιο και οι φίλοι σας. Είστε όλοι ντυμένοι προκλητικά και έξαλλα (τα ¾ του κορμιού έξω) αν και αρκετά διαφορετικά (έχετε συνεννοηθεί από το τηλέφωνο γι’αυτό , μη γίνει καμία στραβή και συμπέσει ο ρουχισμός και χαθεί η μοναδικότητά σας). Εδώ θέλω να κάνω ένα σχόλιο. Οι γυναίκες δεν έχουν επιλογή ντυσίματος. Ένα παντελόνι και ένα πουκάμισο , και μια γραβάτα.Και οποσδήποτε όχι γαλάζιο/μπλε ή οτιδήποτε παρδαλέ , διότι τότε σίγουρα είναι λεσβίες ( και έχει γεμίσει ο κόσμος από δαύτες!). Και αν φοράνε κανένα σκουλαρίκι πέφτει συζήτηση για το αν είναι λεσβίες ή αναρχικές (δευτερευόντως βέβαια , η πρώτιστη συζήτηση είναι αν πάει το σκουλαρίκι με το όλο παρουσιαστικό).
Αλλά ξεφύγαμε πάλι. Επιστροφή στο κλάμπινγκ. Εκεί που χορεύετε ρίχνετε κλεφτές ματιές να δέιτε αν σας κοιτάει. Δεν κοιτάει δυστυχώς – αλλά έτσι είναι οι αληθινές γυναίκες , όχι σαν τις λιγούρες. Τσουπ! Να κι άλλο σφηνάκι. Από άλλη αυτή τη φορά. Αυτήν την είχατε προσέξει όταν πρωτομπήκατε στο μπαρ και σας έκανε ‘κλικ’. Είναι καλοντυμένη και απ’ ότι φαίνεται παίζει και χρήμα. Αλλά δυστυχώς μπορεί να σας κοιτάει η ιδιοκτήτρια. Έτσι απορίπτετε και το άλλο , αυτή τη φορά διακριτικά για να δείξετε χαρακτήρα (άλλωστε τώρα που είσαστε σε εμφανές σημείο κοιτάει όλο το μαγαζί έτσι κι αλλιώς,δε χρειάζονται θεαματικές κινήσεις για να τραβήξετε την προσοχή). Μετά από κάποια ώρα κουράζεστε (άλλωστε έχει φύγει και το «πρόσωπο») .Όλοι παρατηρείτε πως έχει περάσει η ώρα και πρέπει να πηγαίνετε σιγά-σιγά. Στην έξοδο πετυχαίνετε κάτι ξαδέρφες σας. Είσαστε τυχεροί.Τους ρίχνετε μια ματιά και αυτές προθιμοποιούνται να σας πάνε σπίτι αν και δεν τις βολεύει το δρομολόγιο (μένουν από την άλλη μεριά) γιατί είναι περασμένη η ώρα. Το γλιτώσατε το ταξάκι. Σήμερα δε φάγατε μία και μπορείτε να πάτε αύριο για shoping να ψωνίσετε κάτι και για τον εαυτό σας με όλα αυτά που τραβάτε.Το δικαιούστε αυτό το δώρο . Συμφωνείτε με τους άλλους φίλους σας να πάτε για ψώνια αύριο.Άλλωστε ένας από τους φίλους σας έχει ένα σοβαρό πρόβλημα και θέλει να το συζητήσει μαζί σας. Το ξέρετε το πρόβλημά του. Πρόσφατα είχε μια πρόταση από μια γυναίκα (καλή πρόταση , αυτή αποκατεστημένη επαγγελματικά και εμφανίσιμη). Αλλά υπάρχει ένα μαυριδερό σημείο.Πολύ μαυριδερό.Πριν έκανε πρόταση σε έναν άλλο και έφαγε «χιλόπιτα». Ασφαλώς εσείς θα του προτείνετε να μην το σκεφτεί καν. Πως είναι δυνατόν ο φίλος σας να έρθει δεύτερος; Αν ήταν κάποιος ξένος ok , αλλά ο δικός σας φίλος όχι (αν ενδώσει θα πάψετε να του κάνετε παρέα). Μάλιστα έχετε συννενοηθεί και με τους άλλους και συμφωνήσατε ομόφωνα να τον αποτρέψετε. Άκους εκεί δεύτερος. Και το σκέφτεται κι όλας.Αδιανόητο.Ορισμένοι άντρες δεν έχουν καθόλου εγωισμό...
Έτσι τέλειωσε άλλη μια έξοδος.Μπορεί να μη βρήκατε ούτε σήμερα την μοναδική αλλά περάσατε καλά κι αυτό έχει σημασία. Άλλωστε αληθινές γυναίκες σήμερα δεν υπάρχουν.
Γελάτε; Μήπως θα έπρεπε να κλαίτε;
Ξέρω ότι πολλοί θα πέσουν επάνω μου να με φάνε.Θα πούνε διάφορα,στο τέλος θα μου αναφέρουν και για τον πραγματικό έρωτα που δεν έχει υποκατάστατο. Εγώ τα έγραψα όλα αυτά για να δείξω την ψυχολογία των ατόμων που δε θέλουν να «παίξουν» (σ’ αυτή ανήκω κι εγώ). Δε θέλουν να παίξουν το παιχνίδι , δε θέλουν να παίξουν στους ρυθμούς της γυναίκας , δε θέλουν να παίξουν τον «κοινωνικό τους ρόλο». Μήπως ο ρόλος αυτός για τον άντρα είναι λίγο βλακεία;
Και όχι , δεν πάω στα σπιτάκια μόνο για βιολογική ανάγκη , το ευχαριστιέμαι πραγματικά.Και πιστεύω ότι όλοι όσοι πάνε , το ίδιο.Όσο για τον έρωτα , με πέτυχε μια φορά κατακούτελα και ένα έχω να πω: ελπίζω να μην ξαναερωτευθώ και να είμαι υγιής ( με αυτή τη σειρά τα εύχομαι). Αν κάποιος είναι ερωτευμένος και βρίσκει ανταπόκριση εκεί πάω πάσο (αν και είναι πολύ σπάνια περίπτωση). Βέβαια αυτή η ιδανική κατάσταση δεν κρατάει για πάντα και η ψυχολογικές ζημιές είναι συνήθως πολλαπλάσιες , αλλά και πάλι αξίζει να το ζήσεις. Απλά μην περιμένετε να βγείτε αλώβητοι.
Και για όσους παντρεύονται από έρωτα , ένα έχω να πω: ο έρωτας φεύγει , ο γάμος μένει (ή το διαζύγιο σε βάρος σας).
Συγνώμη για το μακροσκελές ποστ αλλά η ιστορία ήταν απαραίτητη.Για ορισμένους κάποια πράγματα ΔΕΝ είναι δεδομένα κι ας προσπάθησαν να τους μεγαλώσουν από μικρούς να τα δέχονται ως φυσικά. Εγώ και κάποιοι άλλοι έτσι βλέπουμε τα πράγματα.Δεδομένου ότι θέλουμε και σεξουαλική ζωή , η πορνεία είναι φυσικό επακόλουθο...
;)
