Γενικά όταν τσιρίζει κάποιος χωρίς να βλέπει και την άλλη όψη, καταλήγουμε σε ηλιθιότητες:
Σκοτώνονται από πρόσκρουση ή σφαίρες μπάτσων οι παραβάτες που ΞΕΚΙΝΟΥΝ την καταδίωξη, βγαίνουν πολλοί ομοϊδεάτες μου (με θεωρώ προοδευτικό και αντιρατσιστή) και λένε ότι δεν έπρεπε να γίνει καταδίωξη κλπ. Δεν βλέπουν ότι έτσι ουσιαστικά δίνεις σε κάθε παραβάτη το ΕΛΕΥΘΕΡΟ να κάνει ό,τι του καπνίσει απέναντι σε αθώους ανθρώπους, και μετά να βάλει μπρος τη μηχανή ή το αμάξι και να φύγει.
Δεν βλέπουν ότι έτσι, σύντομα θα θρηνήσεις νεκρό αστυνομικό ή νεκρό περαστικό ή ότι οι αθώοι άνθρωποι θα πάρουν τον νόμο στα χέρια τους για να προστατέψουν το βιος τους.
Λένε οι αστυνομικοί από την άλλη ότι έτσι είναι απροστάτευτοι, ότι δε γίνονται πορείες αλληλεγγύης για τους νεκρούς αστυνομικούς κλπ κλπ. Δεν βλέπουν που όποτε δίνεται στην αστυνομία ασυλία, ασυδωσία και ελευθερία κινήσεων, έχουμε σκοτωμούς 15χρονων, ξυλοδαρμούς συνταξιούχων, ζαρτινιέρες, νταηλίκια λες και είναι τίποτα Δικαστές Ντρεντ.
Βγαίνουν οπαδοί και παραπονιούνται για τις αδικίες, και μετά πλακώνονται με λοστάρια κλπ. Οπαδός=άνθρωπος, λευτεριά στα αδέρφια μας κλπ κλπ. Βγαίνουν οι "νοικοκυραίοι" υπουργοί και πρωθυπουργοί και κόβουν την μπάλα, τα γήπεδα, συμπεριφέρονται σε όλους τους φιλάθλους σαν να είναι υπάνθρωποι.
Μια κοινωνία που τσιρίζει άναρθρα, καταπώς θα της βγει το πρώτο αντανακλαστικό, καταπώς την έχουν μάθει η ιδεοληψίες του καθενός. Κανένα μέτρο, κανένα ζύγισμα.