Σχετικά με το αμάξι. Δεν οδηγώ, δεν έχω δίπλωμα, ελάχιστα μου λείπει.
Έχω τύχει σε τουλάχιστον 3 φάσεις, όπου το "δεν οδηγείς" προβληματίζει.
Δεν είναι θέμα χρημάτων και στάτους, άλλωστε αν είχες ένα αμάξι 15ετίας, τι να πεις.
Βαθειά μέσα στην μενταλιτέ τους, είναι η έλλειψη ατυονομίας, αυτοελέγχου και πιθανά θέματα (αλκοολισμός ας πούμε) που προβληματίζει. Πάντα οι δεύτερες σκέψεις. Στο καπάκι, παιδιά έως 30, αστές, έχουν μεγαλώσει με αυτοκίνηση, καιτο περιθώριο του αυτονόητου τις μπερδεύει, ΔΕΝ θέλουν να μπερδεύονται με τα αυτονόητα, παρά μόνο με τα δικά τους, έτσι είναι οι γυναίκες. Με τα χρόνια αντιλήφθηκα (είμαι 54), ότι το όχι αμάξι,γίνεται ευκολότερα δεκτό με το "ξέρεις, δεν μπορώ να οδηγήσ και θα έπαιρνα κόσμο στον λαιμό μου", παρά με το "οδηγώ και δεν έχω διότι... ". Φυσικά, τα στερεότυπα, ειδικά στις μικρές ηλικίες παίζουν κάργα και πρέπει να έχεις αντίβαρα για την έλλειψη, ή τέλος πάντων να είσαι ικανός να το προσπεράσεις. Προσωπικά, κατά 99%, πάντα με οδηγούς έβγαινα, την βρίσκανε κιόλας που ο άλλος δεν ήξερε. Το να μην έχουν κι οι 2 είναι χειρότερο, ιδίως πρακτικά (και δεν μιλάω για σεξ στο όχημα).
