Εντυπωσιάζομαι όταν βλέπω νοσταλγούς του τάπερμαν, ειδικά όταν αυτός (και γενικά το πολιτικό σύστημα τάπερμαν) έχει ήδη σταλθεί από τον γιωργάκη στην στρατόσφαιρα. Αν δεν κάνω λάθος σε πρόσφατη συνέντευξη του, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους για επιστροφή σημίτη, απάντησε με γιωργάκειο ύφος (βλέπε άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε) ότι πρέπει να αποκλειστεί προς το παρόν.
Θα μου πεις στα παπάρια του σημίτη, μιας και έχει δέσει τον γάιδαρο του, και έχει εξασφαλισμένη την βουλευτική έδρα δια βίου. Το θέμα όμως για μένα δεν είναι αυτό. Αυτό που θα ήθελα να γνωρίζω, είναι με τι θα μοιάζει η πιθανή νέα κυβέρνηση πασοκ. Όχι γιατί πρόκειται να το ψηφίσω, αλλά απλά για να ξέρω τι να περιμένω όταν έρθει.
Αρχικά υπάρχει το προσωπικό στυλ γιωργάκη, το οποίο είναι άκρως πρωτότυπο, και προσωπικά εμένα μου προκαλεί πάντα θυμηδία. Το να μπορείς να γελάς είναι μεγάλο πλεονέκτημα στους χαλεπούς αυτούς καιρούς, ειδικά όταν μπορείς να το κάνεις σε ημερίσιες δόσεις, μιας και τουλάχιστον ο γιωργάκης δείχνει πιο ενεργητικός από τον κωστάκη και έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να απασχολεί καθημερινά τα δελτία.
Υποψιάζομαι ότι το ίδιο σκέφτονται και οι υποστηρικτές γιωργάκη, οι οποίοι θυμίζουν Κωσταντάρα στην ταινία "ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα" (ελπίζω μόνο οι εξελίξεις να μην ακολουθήσουν το εκεί σενάριο).
Φυσικά, πέραν του γιωργάκη, υπάρχουν και τα υπόλοιπα στελέχη του μηχανισμού πασοκ, η συμπεριφορά των οποίων είναι επίσης στοιχείο της κυβερνητικής εικόνας.
Με δεδομένο ότι το σύστημα σημίτη έχει κατά βάση παροπλιστεί, το μόνο δείγμα που έχουμε είναι οι κυβερνήσεις αντρέα (81-89,93-96). Επειδή ο γιωργάκης δεν μπορεί να πείσει καν ότι μπορεί να φτάσει τον πατέρα του σε πολιτικό ταλέντο (δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό), ενώ και οι καιροί έχουν αλλάξει δραματικά σε σχέση με την δεκαετία του 80, υποθέτω ότι η κυβέρνηση θα μοιάζει με αυτή του 93-96, όταν ο αντρέας βρισκόταν σε αποσύνθεση.
Λοιπόν δηλώνω ευθαρσώς ότι δεν θυμάμαι καν το κυβερνητικό έργο εκείνης της περιόδου. Θυμάμαι σαφώς την πορνομιμή (με γεια οι μεζονέτες), θυμάμαι τον Πιτ Παπαδάκο και το Ωνάσειο, αλλά το έργο του πασοκ έχει διαγραφεί τελείως από την μνήμη μου. Οποιοσδήποτε μπορεί να θυμηθεί κάτι, είναι (τουλάχιστον από εμένα) ευπρόσδεκτος να συνεισφέρει, απλά για να ρεζουμάρω το συνολικό κείμενο μου, δεν μπορώ να θυμηθώ καν πως είναι μια κυβέρνηση πασοκ χωρίς στοιχειώδη πολιτική ηγεσία, και ειλικρινά ο γιωργάκης δεν μου δείχνει ικανός να χαρακτηριστεί ως τέτοια.
