το ειχα ξανασυζητησει και σε αντιστοιχο νημα. Να αναλυσω περιληπτικα.
Υπαρχουν παιδια τα οποια μενουν σε ορφανοτροφεια υπο τραγικες συνθηκες (και καθε τοσο μαθαινουμε και οτι τα γαμανε ή τα βαρανε ή και τα δυο). Ενα το κρατουμενο.
Επισης, υπαρχουν πολλοι γκευ οι οποιοι χωρις κανεναν περιορισμο, μπορουν και κανουν παιδια (ειτε με παρενθετες μητερες οι πουστηδες, ειτε με τραπεζες σπερματος οι λεσβιες). Δευτερο κρατουμενο.
Το να αρνηθεις σε ενα ορφανο να παει σε σπιτι, κανεις δεδομενα "ζημια" στο παιδι που θα παραμεινει στο ορφανοτροφειο (απο το πρωτο κρατουμενο).
Σε καμια περιπτωση (ειτε μας αρεσει ειτε οχι) δεν εμποδιζεις τον γκευ να κανει/εχει παιδια (λογω του δευτερου κρατουμενου), τυχαιο παραδειγμα Σεργουλοπουλος. fact.
Αρα το (ρητορικο) ερωτημα μου ειναι, ποιος πραγματικα χανει;
Δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι θελω να πω...
Προφανως και δεν στηριζω την αυθαιρετη υιοθεσια, παρτε τσαμπα παιδια ολοι να ευτυχησετε, ειναι αλλωστε οι διαδικασιες εξουθενωτικες ακομα και για straight γονεις. Εγω απλα τασσομαι υπερ για το καλο των παιδιων, με αυστηρους ελεγχους απο τους υπευθυνους (καθε 15μερες ή μηνα ελεγχος απο παιδοψυχολογο κτλ), κατα τα αλλα, επειδη δεν μου πεφτει λογος νομοθετικα (και αυτη η προταση γραφεται για να αποφυγω συγκρουση με οποιον γκαζμα θελησει να μου την πει), δυστυχως ή ευτυχως, δεν με αφορα αμεσα, αρα στα παπαρια μου οτι και να αποφασισουν. Αν συσσωμη η κοινωνια δεχτει ή απορριψει την υιοθεσια, στην ζωη μου δεν θα αλλαξει τιποτα.. Απλα εχω μια αποψη-κωλοτρυπιδα οπως ολοι μεν, λιγο πιο εμπεριστατωμενη δε.
