Την χώρισα αφού την άφησα σπίτι της.
Με είπε χειριστικο, και τέρας.
Δε θέλει να με ξαναδεί ποτέ.
Της τα λέω όλα.
Έχω πάει με άλλες δέκα και τις είχα για να περνάω το χρόνο μου μα το μυαλο μου είναι σε μια κοντουλα απ’ τα παλιά.
Δε λέει τίποτα, κλαίει, κλείνει πόρτα.
Πετάγομαι στην Εστία και χτυπάω ένα χυμό πορτοκάλι, φυσικό.
Δε πάω πουθενά.
Το κεφάλαιο έκλεισε.
Έχω γαμοσταυρίσει είκοσι άτομα εδώ, άλλα είκοσι έξω, έχω άγχος.
Γυρνανε όλα πίσω σα ταινία μικρού μήκους, δικάζομαι σύντομα.
Τεσπα, σήμερα ηρεμία, μέσα, ταινία, χαλαρά.
Έχω να σκεφτώ πολλά.
Α ναι, ρούχα. Σας παραπέμπω στην μάρκα public rec που είναι καζουαλ και ταυτόχρονα φορμαλ.