The Saint*
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 28 Ιουλ 2010
- Μηνύματα
- 58.388
- Κριτικές
- 90
- Like
- 41.431
- Πόντοι
- 25.467
Κατά τα άλλα το πρόβλημα έχει δυό μεγάλες συνιστώσες. Την ανοιχτή παγκόσμια οικονομία και την κλειστή Ελληνική οικονομία.
Όσον αφορά την παγκόσμια, και για να επανέλθει ο θεμιτός και καθόλα υγιής ανταγωνισμός στην παγκόσμια αγορά, πρέπει επανατοποθετηθεί στο παιχνίδι ο παράγοντας ρίσκο . Και για να επανατοποθετηθεί αυτός ο παράγοντας θα πρέπει να κλείσουν τα μεγαλοστοιχηματατζίδικα που κρύβονται πίσω από το βαρύγδουπο τίτλο "Οίκοι Αξιολόγησης" τα οποία μέσω χρηματοπιστωτικών τερτιπιών μπορούν να πουλάνε το 1 το Χ και το 2 και να είναι και διαιτητές στο παιχνίδι. Κοντολογίς να εκμηδενίζουν σχεδόν το ρίσκο.
Όσον αφορά τώρα την Ελληνική οικονομία που είναι κλειστού τύπου, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τα εξής ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ:
- Το κράτος οφείλει:
α) Να είναι ένας μηχανισμός που διαχειρίζεται τους πόρους που διαθέτει αλλά και που λαμβάνει από τους πολίτες, πρός όφελος της πολιτείας, και όχι το αντίθετο όπως γίνεται εδώ και δεκαετίες. Δηλαδή να χρησιμοποιεί τους πόρους που διαθέτει, αλλά και να λαμβάνει πόρους από τους πολίτες προς δικό του όφελος. Με λίγα λόγια, η κρατική μηχανή δεν πρέπει να υφίσταται για να ευημερούν τα γρανάζια της (σε οποιαδήποτε θέση και αν βρίσκονται αυτά), αλλά για να λειτουργεί εύρυθμα και να ευημερεί η πολιτεία.
β) Να εφαρμόζει την υπάρχουσα νομοθεσία και να μην "εκπαιδεύει" τους πολίτες να παρανομούν, είτε γιατί υπάρχει γενικότερη ατιμωρησία, είτε γιατί κάποια στιγμή το ίδιο θα έλθει να πει στους πολίτες που παρανόμησαν, ότι πληρώνοντας κάποιο πρόστιμο θα γίνουν νόμιμοι.
- Ο μέσος Έλληνας πρέπει να καταστείλει :
α)Τη νοοτροπία του "έχω χώρα όμορφη και φιλέτο και γι αυτό πρέπει να με πληρώνουν", γιατί όσο αυτός έμενε άπραγος, περίμενε να βρέξει λεφτά, και μπουρδελοποιούσε με παρανομίες τον πράγματι παραδεισένιο τόπο του, οι ανταγωνιστές δούλευαν σκληρά, ώσπου πολλοί από αυτούς κατάφεραν να κάνουν τον μπουρδελοτόπο τους, ευχάριστο και άκρως ανταγωνιστικό με αποτέλεσμα να τον παραγκωνίσουν.
β) Την κουτοπονηριά, του να κοιτάει και να σχολιάζει πάντα τον διπλανό του, και να αφοσιωθεί στη δουλειά του, στο τι θα κάνει ο ίδιος, και πώς θα το κάνει με τον καλύτερο τρόπο, χωρίς να υπολογίζει σε επιδοτήσεις και άλλες έξωθεν βοήθειες.
γ) Την ιδέα, πως κάποιος φιλέλλην θα έλθει και θα τον σώσει, ή θα τον υποστηρίξει ανυστερόβουλα. Αυτή η ιδέα, εκτός του ότι είναι εντελώς ουτοπική, και εκτός του ότι ιστορικά έχει αποδειχθεί εντελώς αβάσιμη, είναι και καταστροφική, διότι αποποιούμαστε οιασδήποτε διαπραγμάτευσης και από μόνοι μάς ξεβρακωνόμαστε και στήνουμε και κώλο σε όσους θέλουν να μας πηδήξουν ως αντάλλαγμα της στήριξης που μας παρείχαν.
Όσον αφορά την παγκόσμια, και για να επανέλθει ο θεμιτός και καθόλα υγιής ανταγωνισμός στην παγκόσμια αγορά, πρέπει επανατοποθετηθεί στο παιχνίδι ο παράγοντας ρίσκο . Και για να επανατοποθετηθεί αυτός ο παράγοντας θα πρέπει να κλείσουν τα μεγαλοστοιχηματατζίδικα που κρύβονται πίσω από το βαρύγδουπο τίτλο "Οίκοι Αξιολόγησης" τα οποία μέσω χρηματοπιστωτικών τερτιπιών μπορούν να πουλάνε το 1 το Χ και το 2 και να είναι και διαιτητές στο παιχνίδι. Κοντολογίς να εκμηδενίζουν σχεδόν το ρίσκο.
Όσον αφορά τώρα την Ελληνική οικονομία που είναι κλειστού τύπου, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τα εξής ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ:
- Το κράτος οφείλει:
α) Να είναι ένας μηχανισμός που διαχειρίζεται τους πόρους που διαθέτει αλλά και που λαμβάνει από τους πολίτες, πρός όφελος της πολιτείας, και όχι το αντίθετο όπως γίνεται εδώ και δεκαετίες. Δηλαδή να χρησιμοποιεί τους πόρους που διαθέτει, αλλά και να λαμβάνει πόρους από τους πολίτες προς δικό του όφελος. Με λίγα λόγια, η κρατική μηχανή δεν πρέπει να υφίσταται για να ευημερούν τα γρανάζια της (σε οποιαδήποτε θέση και αν βρίσκονται αυτά), αλλά για να λειτουργεί εύρυθμα και να ευημερεί η πολιτεία.
β) Να εφαρμόζει την υπάρχουσα νομοθεσία και να μην "εκπαιδεύει" τους πολίτες να παρανομούν, είτε γιατί υπάρχει γενικότερη ατιμωρησία, είτε γιατί κάποια στιγμή το ίδιο θα έλθει να πει στους πολίτες που παρανόμησαν, ότι πληρώνοντας κάποιο πρόστιμο θα γίνουν νόμιμοι.
- Ο μέσος Έλληνας πρέπει να καταστείλει :
α)Τη νοοτροπία του "έχω χώρα όμορφη και φιλέτο και γι αυτό πρέπει να με πληρώνουν", γιατί όσο αυτός έμενε άπραγος, περίμενε να βρέξει λεφτά, και μπουρδελοποιούσε με παρανομίες τον πράγματι παραδεισένιο τόπο του, οι ανταγωνιστές δούλευαν σκληρά, ώσπου πολλοί από αυτούς κατάφεραν να κάνουν τον μπουρδελοτόπο τους, ευχάριστο και άκρως ανταγωνιστικό με αποτέλεσμα να τον παραγκωνίσουν.
β) Την κουτοπονηριά, του να κοιτάει και να σχολιάζει πάντα τον διπλανό του, και να αφοσιωθεί στη δουλειά του, στο τι θα κάνει ο ίδιος, και πώς θα το κάνει με τον καλύτερο τρόπο, χωρίς να υπολογίζει σε επιδοτήσεις και άλλες έξωθεν βοήθειες.
γ) Την ιδέα, πως κάποιος φιλέλλην θα έλθει και θα τον σώσει, ή θα τον υποστηρίξει ανυστερόβουλα. Αυτή η ιδέα, εκτός του ότι είναι εντελώς ουτοπική, και εκτός του ότι ιστορικά έχει αποδειχθεί εντελώς αβάσιμη, είναι και καταστροφική, διότι αποποιούμαστε οιασδήποτε διαπραγμάτευσης και από μόνοι μάς ξεβρακωνόμαστε και στήνουμε και κώλο σε όσους θέλουν να μας πηδήξουν ως αντάλλαγμα της στήριξης που μας παρείχαν.