Ευπρόσδεκτοι πάντες οι ηττημένοι.
Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Άγιε να μας σώσει
Κάτι που πάντα βρίσκεται κλειδωμένο στης Κλινικής το μπουντρούμι
Κάτι που σκίζει τις θολές αλυσίδες των τροφίμων απάντων
Και ταξιδεύει αδιάκοπα σαν κούπα Αθηναίου με σπεσιάλιτυ νεροζούμι
Κάτι που θα 'κανε μεμιάς να φύγει το λιοντάρι-κοράκι
Που του γραφείου σου πάντοτε κατασκοπεύει τα χαρτιά
Να φύγει κράζοντας βραχνά χτυπώντας την ουρά του
Προς κάποια πλήρως κατοικημένη από παππούδια κοιλάδα του νοτιά
Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο νίπλης πάντα ξημέρωμα να μας βρίσκει
Εσύ ηλιοπροστατευτικό βερνίκι καράφλας CAMEL να απλώνεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω κερασμένη από Κουταβούλια μπύρα
Τα ΚΑΠΗ προώρως να μας δέχονταν
τα κωλόμπαρα του Ζεμπού τα πιο παρηκμασμένα
Κι εγώ σ' αυτά απλά να μας εσύσταινα
σαν σε παλιές γλυκές μου στην πλατεία Βάθης αγαπημένες