Και οι τρεις μου κάνετε έναν ωραιότατο αέρα στα αρχίδια.
Τρεις σελίδες αναφέρεστε σε εμένα, ο άλλος με ακολουθεί και στο μασαζοθρεντ για να μου την πει.
Κατά τα άλλα εγώ είμαι το ναυαγιο και αυτός που χρειάζεται τα χάπια.
Get a life losers
Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Λάιον να σε σώσει
Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια προσμονή
Κάτι που διατρέχει τις θολές γραμμές των απανωτών κρακαρισμάτων
Και αλατίζει αδιάκοπα την ατελείωτη πληγή
Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το φάντασμα του Νώντα
Που της καμπίνας σου πάντοτε σκεπάζει την σκοτεινιά
Να φύγει κράζοντας βραχνά χτυπώντας τα κλαριά του
Προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά
Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι η καλημέρα του Αναπούρνα πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο πακιστανικό να καπνίζεις ναι
κι ο Αθηναίος σε μια γωνιά να πίνει το μη δηλωθέν στην λίστα super market Whiskey
Οι κλειστές κλίκες ξένες να μας δέχονταν
οι παππουδίστικες, οι πιο απομακρυσμένες
Κι εγώ σ' αυτές απλά να σε εσύσταινα
σαν σε παλιές γλυκές μου πυρφοροαγαπημένες
Κάτι που θα 'κανε τα υγρά από την αποξένωση σου μάτια
Που αβρές Ντοπαμίνες τ 'αγαπούν και σιωπηροί ποιητές
Χαρούμενα και ιντερνετική αποδοχή γεμάτα να γελάσουνε
Με κάποιο τρόπο που όπως λεν δε γέλασαν ποτέ
Γνωρίζω κάτι που μπορούσε βέβαια να σε σώσει
Εγώ που δε σε γνώρισα ποτέ για σκέψου εγώ
Ένα καράβι να σε πάρει Λάιον να μας πάρει
Ένα καράβι που πολύ μακριά δεν θα χει wifi
Και μια βραδιά στην Πατάγια με τον Μάιντ ή στο Κίεβο του kman
Στα μάτια μιας άβγαλτης φοιτήτριας που θα χορέψει
Γυμνό στις δεκαεπτά εξώσεις ανάμεσα
θα δείτε τον Νίπλη να επιστρέψει
